NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 481

บทที่481 ตู้เฟย ผมจะฆ่าคุณด้วยมือผมเอง

แสงจ้าแยงเข้ามา แยงไปที่ดวงตาของตู้เฟย

ตู้เฟยวิ่งลงจากรถแล้วด่าไปชุดใหญ่：“แม่เอ๊ยคุณคือใครน่ะ！”

แต่ตู้เฟยที่เพิ่งด่าชุดใหญ่อย่างคำรามไปนั้น ก็ตะลึงไปทั้งตัว เพราะว่าหญิงสาวที่แต่งงานแล้วที่ลงมาจากบนรถ เรียกว่า：“เสี่ยวเฟย！”

และข้างในเสียงของหญิงสาวที่แต่งงานแล้วนั้น มาพร้อมกับน้ำเสียงร้องไห้

“แม่！”

เห็นแม่ของตัวเอง ตู้เฟยก็ตะลึงไปทั้งตัว

ส้าวส้วยนั่งอยู่ในรถ และด้านหลังของหญิงสาวที่แต่งงานแล้วนั้น ยังมีผู้ชายอีกคนอยู่ นั่นก็คือซุนจิ้น

ซุนจิ้นผลักหญิงสาวที่แต่งงานแล้ว จากนั้นก็พูด：“ไปดูเรื่องดีๆที่ลูกชายคุณแสนดีของคุณทำซะสิ”

“แถวแรก ตำแหน่งที่เจ็ด”

ซุนจิ้นพูดเบาๆ

หญิงสาวที่แต่งงานแล้วเดินเข้ามา มองไปที่ตู้เฟย：“เสี่ยวเฟย ลูกบอกแม่มา ลูกฆ่าพ่อลูกจริงๆเหรอ”

ในดวงตาของหญิงสาวที่แต่งงานแล้ว เต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

“แม่ แม่อย่าไปฟังพวกเขาพูดเหลวไหล”

ตู้เฟยส่ายหน้า ไม่กล้าเอาความจริงบอกแม่ของตัวเอง

ถึงแม้แม่ของตู้เฟย ไม่มีความรู้สึกต่อตู้ต้าไห่มานานแล้ว แต่ ยังไงตู้ต้าไห่ก็เป็นพ่อแท้ๆของตู้เฟยนี่

ลูกชายของตัวเอง ฆ่าพ่อแท้ๆของตัวเองตาย

แค่คิด หญิงสาวที่แต่งงานแล้วก็รู้สึกปวดหัว ลูกชายของตัวเอง ทำไมถึงได้ทำเรื่องที่บ้าคลั่งเช่นนี้ออกมาได้

ซุนจิ้นหัวเราะ มองตู้เฟย：“ลูกผู้ชายอกสามศอกกล้าทำก็ต้องกล้ารับ ในเมื่อลูกทำไปแล้ว จะมีอะไรให้ไม่กล้ายอมรับอีก？”

“ทำไม จะต้องให้แม่ของลูกไปดูหลุมศพของพ่อลูกให้ได้เหรอ ถึงจะยอมรับใช่ไหม？”

“ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริงๆ”

ซุนจิ้นทำเสียงหึ แล้วพูด

“แถวแรกหลุมที่เจ็ด แม่จะไปดู”หญิงสาวที่แต่งงานแล้วพูดกับตัวเองจบ จากนั้นก็เดินออกไป

“แม่ ทำไมแม้แต่ลูกแท้ๆของแม่แม่ก็ไม่เชื่อล่ะ”ตู้เฟยตะโกนตามหลัง แต่หญิงสาวที่แต่งงานแล้วกลับไม่หยุดเลยสักนิด

ตอนที่ตู้เฟยอยากตามออกไป กลับถูกมือข้างหนึ่งของหลี่ฝางขวางไว้

“พวกคุณหาแม่ผมเจอได้ไง！”

“ตระกูลจูเก่อรับปากผมแล้ว ว่าจะดูแลแม่ผม”

ตู้เฟยหันหน้าไป มองซุนจิ้นด้วยสายตาน่ากลัว：“พวกคุณพาแม่ผมมาที่นี่ทำไม？”

“เหอะเหอะ ความสามารถในการซ่อนคนของตระกูลจูเก่อ คุณคิดว่าปกปิดใครได้บ้างเหรอ？”

ซุนจิ้นหัวเราะอย่างดูถูก แล้วพูด：“ส่วนที่พาแม่คุณมาที่นี่นั้น ไม่ใช่ความคิดของผม ผมก็แค่ทำตามคำสั่งเท่านั้น”

มองแม่ของตู้เฟย ในใจของหลี่ฝาง จู่ๆก็มีความมั่นใจในการช่วยลู่หลุ่ยมากขึ้น

ที่มือของตัวเอง ก็ถือว่ามีหมากแล้วเหมือนกัน

บนโลกใบนี้ ตู้เฟยไม่มีพันธะอะไรเหลืออีกแล้ว เชื่อว่าในครอบครัวเพียงอย่างเดียวของเขา ก็เหลือเพียงแค่แม่ของตัวเองแล้ว

หลี่ฝางกลับอยากดูว่า ตู้เฟยแค้นฝังลึกกับตัวเอง หรือว่ารักลึกซึ้งกับแม่ของตัวเองมากกว่ากัน

“เอาลู่หลุ่ยคืนมาให้ผม ผมก็จะปล่อยแม่ของคุณ”

หลี่ฝางมองตู้เฟยนิ่งๆ แล้วพูดว่า：“เธอคือคนในครอบครัวเพียงคนเดียวของคุณบนโลกใบนี้แล้ว คุณคงไม่อยากให้เธอตายหรอกใช่ไหม？”

พอหลี่ฝางพูดจบ ก็เห็นอาการของตู้เฟยเปลี่ยนไป

จริงๆด้วย ที่หน้าของตู้เฟย ปรากฏความกลัวและความกังวล

“ตระกูลจูเก่อไอ้พวกขยะ！”ตู้เฟยกำหมัดแน่น ด่าว่าด้วยความโกรธ

“เป็นไง？”

หลี่ฝางมองตู้เฟย แล้วถามต่อ：“ข้อตกลงนี้ คุณจะตอบตกลงไหม？”

สีหน้าของตู้เฟย ดูแย่อย่างมาก เขาไม่อยากปล่อยโอกาสที่จะฆ่าหลี่ฝางตาย แน่นอนว่า เขาก็ไม่อยากให้แม่ของตัวเองเกิดเรื่อง

“เดี๋ยวหลังจากแม่ผมกลับมา ให้ความร่วมมือผมหน่อย อย่าให้เธอรู้ว่า เป็นผมที่ฆ่าพ่อผมเอง”

“เธอรับไม่ได้แน่”

ตู้เฟยสูดหายใจลึกๆ แล้วพูด：“แค่พวกคุณให้ความร่วมมือผม ผมก็จะปล่อยลู่หลุ่ย”

หน้าของตู้เฟย ดูแย่ถึงขั้นสุดทันที เขาก้มหน้าลงทันที พูดไม่ออก

นี่เท่ากับยอมรับการเดาของหญิงสาวที่แต่งงานแล้วโดยไม่ต้องสงสัย

เสียงดังแปะขึ้นมา หญิงสาวที่แต่งงานแล้วตบไปหนึ่งฉาดแรงๆ ที่ใบหน้าของตู้เฟย：“ลูกบ้าไปแล้วเหรอ เขาเป็นพ่อลูกนะ ลูกเอาความรุ่งเรืองมั่งคั่ง มาแลกกับพ่อลูกได้อย่างไร！”

“แม่เคยบอกลูกแล้ว ที่ตัวแม่มีงเงินอยู่ เป็นเงินที่พ่อลูกแอบทิ้งไว้ให้แม่ เงินก้อนนี้ เพียงพอที่จะให้ลูกเรียนจบมหาวิทยาลัย พอที่จะให้ลูกแต่งงาน เพียงพอที่จะเอาไปเลี้ยงแม่ตอนแก่ ทำไมลูกถึงยังไป……”

หญิงสาวที่แต่งงานแล้วกัดฟัน โกรธจนแทบกระอักเลือด

“ลูกไม่เคยดื่มด่ำกับความรุ่งเรืองมั่งคั่งเหรอ？”หญิงสาวที่แต่งงานแล้วถามตู้เฟย

ตู้เฟยยังคงไม่พูด เขาไม่สามารถบอกแม่ของตัวเองได้ว่า ความจริงทั้งหมดนี้ ก็แค่เพราะว่าความแค้นในใจของเขา

หญิงสาวที่แต่งงานแล้วโกรธจนหอบ และตอนนี้เอง หลี่ฝางก็เข้าไปคว้าตู้เฟยไว้ แล้วพูด：“ลู่หลุ่ยอยู่ไหน？”

“ผมไม่มีเวลามายื้ออยู่กับคุณต่อไปแล้ว รีบบอกผมมา”

หลี่ฝางถามอย่างร้อนรน เขากลัวว่ารอต่อไป ลู่หลุ่ยจะเกิดอะไรไม่คาดคิด

ยังไงลู่หลุ่ยก็แค่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ถ้าคนพวกนั้นทำอะไรไม่ดีต่อเธอ ชาตินี้หลี่ฝางไม่ให้อภัยตัวเองแน่

“ผมจะพาคุณไป”

ตู้เฟยหมุนตัวทันที ขึ้นรถไป เขาไม่กล้าเผชิญหน้ากับแม่ของตัวเอง คิดแต่จะรีบออกไปจากตรงนี้

หลี่ฝางส่งสายตาให้ซุนจิ้น ซุนจิ้นเข้ามา เอาหญิงสาวที่แต่งงานแล้วขึ้นไปที่รถของตัวเอง

หลี่ฝางเพิ่งสตาร์ทรถไป ก็พบว่าตู้เฟยร้องไห้

หลี่ฝางคิดว่าน่าตลกมากๆ มองตู้เฟยแวบหนึ่ง หลี่ฝางก็ยื่นทิชชูให้ จากนั้นจึงถาม：“เสียใจเหรอ？”

“คุณฆ่าพ่อแท้ๆของคุณ ตอนนี้แม่ของคุณมาแค้นคุณเข้ากระดูกดำอีก คิดแล้วเธอไม่มีทางยกโทษให้คุณแน่”

“แล้วคุณยังขุดหลุมฝังตัวเองเข้าไปอีก”

หลี่ฝางส่ายหน้า พูดว่า：“ตู้เฟย ที่จริงผมให้อภัยคุณไปนับไม่ถ้วนแล้ว แค่คุณไม่มาหาเรื่องผม ผมก็จะไม่ไปแก้แค้นคุณ”

“ถึงคุณไม่ไปหาเรื่องลู่หลุ่ย ผมก็จะปล่อยไปคุณไปสักครั้ง”

หลี่ฝางส่ายหน้า พูด：“คุณไม่ควรลงมือกับรักแท้ของผม ครั้งนี้ ผมจะไม่ปล่อยคุณ”

พูดจบ หลี่ฝางมองตู้เฟยอย่างเย็นชา แล้วพูด：“ช่วยลู่หลุ่ยได้แล้ว ผมจะฆ่าคุณกับมือตัวเอง”