NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 484

บทที่484 ตู้เฟยที่บ้าไปแล้ว

ดวงตาของตู้เฟย จ้องตาโตเหมือนกับตาวัว

มีดในมือเขา แทงไปข้างในหัวใจของแม่ตัวเองแล้ว

“เสี่ยวเฟย……”

หลังจากที่ในปากของหญิงสาวที่แต่งงานแล้วพึมพำออกมาสองคำ ในดวงตาก็สูญเสียท่าทางของคนมีชีวิตอยู่

“แม่！”

“แม่ แม่อย่าตายนะ”

ตู้เฟยร้องไห้ออกมาอย่างเสียใจ เขามองแม่ของตัวเอง ในใจเจ็บปวดอย่างมาก

ตอนที่ตู้เฟยฆ่าตู้ต้าไห่ ถึงแม้ในใจจะรู้สึกต่อต้าน แต่ก็ไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก

อย่างที่จูเก่อชิงบอก ถ้าตอนนั้นตู้เฟยไม่อยากล่ะก็ ตู้ต้าไห่อาจจะไม่ตาย หรือถึงตาย ก็ไม่ตายในเงื้อมมือของ ตู้เฟยลูกชายแท้ๆแน่

แต่ตู้เฟยเสียใจไปแล้ว

ตอนนี้มองแม่ตัวเองตายในมือของตัวเอง ในใจเขาก็ยิ่งเจ็บปวด

จูเก่อชิงปล่อยมือ มีดออกจาก หัวใจของหญิงสาวที่แต่งงานแล้ว

เสียงแทงขึ้นมา เลือดจำนวนหนึ่ง ไหลออกมาจากหัวใจของหญิงสาวที่แต่งงานแล้ว กระเด็นใส่หน้าของตู้เฟย

“แม่！”

ตู้เฟยร้องเสียงดังอย่างบ้าคลั่ง ปล่อยมีดในมือ แล้วกอดแม่ของตัวเองไว้

เดิมที หญิงสาวที่แต่งงานแล้วยังหายใจรวยริน มีลมหายใจอยู่

ตาพอเอามีดออก หญิงสาวที่แต่งงานก็ตายสนิท

ตู้เฟยกอดแม่ของตัวเองไว้แน่น ดวงตามีน้ำตาไหล

“แม่ แม่ฟื้นสิ แม่ตายไม่ได้นะ！”

“ผมไม่มีคนในครอบครัวอยู่บนโลกนี้แล้ว แม่จะทิ้งผมไม่ได้นะ”

“แม่ แม่อย่าตายนะ”

“แม่ตีผมได้ไหม ลูกผิดไปแล้ว แม่ตีผมสิ”

ตู้เฟยเหมือนกับคนบ้า จับมือของแม่ตัวเอง จากนั้นก็ตบหน้าตัวเอง

แต่มือของหญิงสาวที่แต่งงานแล้ว ได้อ่อนปวกเปียกแล้ว

เธอตายแล้ว ตายสนิทจนตายไม่ได้อีกแล้ว

“แม่ ผม่ตีผมด่าผมก็ได้ อย่าไม่สนใจผมสิ”ตู้เฟยเหมือนกับคนโง่ มองแม่ของตัวเองแล้วพูด

จูเก่อชิงมองตู้เฟย แล้วพูดขำๆ：“เป็นไงบ้าง ตู้เฟย คิดจะเป็นคนของตระกูลจูเก่อพวกเราหน่อยไหม？”

“ตอนนี้คุณไม่มีพันธะใดๆแล้ว เป็นคนของตระกูลจูเก่อของพวกเราได้แล้ว”

ตู้เฟยกัดฟัน สูดความโกรธเข้าไป อารมณ์ของเขาโมโหอย่างมาก หลี่ฝางอยู่ห่างสิบกว่าเมตร ก็รู้สึกถึงความโกรธของตู้เฟย

ตู้เฟยถือมีดในมือขึ้นมาอย่างรวดเร็ว จากนั้นเล็งไปที่ต้นขาของจูเก่อชิง แล้วแทงลงไป

จูเก่อชิงถอยไปไม่กี่ก้าวอย่างง่ายดาย หลบออก

“เห้อ ไม่รู้ผิดชอบชั่วดีเลยจริงๆ”

“ผมเพิ่งช่วยคุณคุณรู้ไหม？ผู้หญิงคนนั้นคือจุดอ่อนของคุณ มันเป็นไปได้ที่จะถูกคนเอามาขู่ ตอนนี้ บนโลกนี้ไม่มีใครที่จะขู่คุณได้อีกต่อไปแล้ว คุณไม่มีคนมาต่อกรอีกแล้ว ตู้เฟย คุณควรจะขอบคุณผม และก็ยินดีกับตัวคุณเอง”

จูเก่อชิงยิ้มอย่างน่ากลัว

ตู้เฟยมองจูเก่อชิงเขม็ง มุมปากกระตุกหน่อยๆ：“ผมขอบคุณแม่คุณดิ！”

พูดจบ ตู้เฟยถือมีดแทงลงไป

จูเก่อชิงส่ายหน้า ใบหน้าพูดอย่างผิดหวัง：“เห้อ ความหวังดีของผมช่างเปล่าประโยชน์จริงๆ”

จูเก่อชิงถอยหลังไปสองสามก้าว ผู้ชายล่ำก็ขึ้นมา กั้นตู้เฟยไว้ เอามีดในมือของเขา แย่งไป

ตอนที่ผู้ชายล่ำจะใช้มีดจัดการตู้เฟย จูเก่อชิงพูดเบาๆ：“อย่าเพิ่งฆ่าเขา ให้ตู้เฟยเจ็บปวดสักพักเถอะ”

“ตอนนี้เขากำลังเสียใจกับการปลิดชีพแม่ ให้เขาได้รู้สึกหน่อย”

จูเก่อชิงมองตู้เฟย พูดอย่างเจ้าเล่ห์：“ไม่แน่เขาอาจจะเปลี่ยนความคิด”

“ครับ คุณชาย”

ผู้ชายล่ำๆพยักหน้า ยกเท้าขึ้นมา เตะตู้เฟยลอยออกไป

จากนั้น ผู้ชายล่ำก็มองมาทางหลี่ฝาง จากนั้นที่มุมปากก็ปรากฏรอยยิ้ม

“ในเมื่อไม่ได้รับเชิญแต่พวกคุณมาเอง งั้นผมก็จะปฏิบัติต่อพวกคุณอย่างดีละกัน”ผู้ชายล่ำยิ้มอย่างชั่วร้าย จากนั้นก็ถือมีด พุ่งไปทางส้าวส้วย

ไม่รอให้ส้าวส้วยลงมือ ซุนจิ้นก็เดินหน้าไป เข้าไปหา

เผชิญหน้ากับการโจมตีก่อนของซุนจิ้น ผู้ชายล่ำๆก็หัวเราะอย่างดูถูก：“อยากตายเหรอ！”

ซุนจิ้นไม่พูด ตั้งใจมองไปที่ผู้ชายล่ำ

สู้กันไปมา ซุนจิ้นกับผู้ชายล่ำก็ยังไม่มีผลแพ้ชนะออกมา