บทที่518 การบีบบังคับของหลิวเหล่าซาน
ที่นี่คือโรงอาหาร หลี่ฝางไม่กล้าทำอะไรโจวเสี่ยวชิงที่นี่นัก ดังนั้นหลี่ฝางจึงพาโจวเสี่ยวชิงไปที่ส่วนตัวที่หนึ่ง
โจวเสี่ยวชิงทำเสียงฮึดฮัด:“ฉันไม่ไปกับคุณหรอก ถ้าคุณกล้าทำอะไรมั่วๆ ฉันจะเรียกคน”
“แล้วก็ ให้เพื่อนๆของคุณอย่าทำอะไรแฟนฉัน ไม่อย่างนั้น เดี๋ยวฉันจะไปฟ้องอาจารย์”โจวเสี่ยวชิงพูดด้วยเสียงเย็นชา
หลี่ฝางมองไปที่โจวเสี่ยวชิงแล้วถาม:“ผมได้ยินตู้เฟยบอกว่า เขาให้คุณไปสามหมื่นหยวน”
สีหน้าของโจวเสี่ยวชิง หม่นลงอีกครั้ง
“สามหมื่นหยวน แค่นัดออกมาง่ายๆแบบนั้นอะนะ?”
“โจวเสี่ยวชิง ทุกคนก็เป็นผู้ใหญ่กันหมดแล้วนะ ผมไม่ได้โง่ คุณก็ไม่ ตู้เฟยให้เงินคุณตั้งเยอะ คุณไม่สงสัยเลยเหรอ?หรือพูดว่า ตู้เฟยจะทำอะไร ที่จริงคุณรู้”
สีหน้าของโจวเสี่ยวชิงลุกลี้ลุกลนหน่อยๆ:“สามหมื่นอะไร ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไร!”
“ฉันไปละ”โจวเสี่ยวชิงตกใจจนแม้แต่แฟนของตัวเองก็ไม่สนแล้ว เดินออกไปทันที
หลี่ฝางไม่ตามไปต่อ ได้แต่หันหน้าไป พูดกับลูกน้องตัวเอง:“ปล่อยเขาเถอะ”
“ไอ้พวกระยำอย่างพวกคุณ ผมไม่ปล่อยไว้แน่……”
ชายผมดัดฟอยล์ยังไม่ทันพูดจบ หลี่ฝางก็หยิบเงินก้อนหนึ่ง วางไว้ในมือของชายผมดัดฟอยล์:“นี่คือค่าชดเชยค่าพยาบาลของคุณ ถ้าคุณคิดว่าไม่พอ ผมจะส่งทางวีแชทให้”
“พอแล้ว พอแล้ว”ที่ใบหน้าของชายผมดัดฟอยล์ ปรากฏความตื่นเต้นทันที
มีเงินก็ทำได้ทุกอย่างจริงๆ
หลี่ฝางมองชายผมดัดฟอยล์ออกไป แล้วหัวเราะอย่างดูถูก
“เหอ้”ลู่หลุ่ยยืนขึ้นมา แล้วพูด:“ฉันกับโจวเสี่ยวชิง ดูเหมือนจะแตกหักอย่างสมบูรณ์แล้ว”
“ผู้หญิงชั่วร้ายแบบนี้ คุณยังจะต้องการไปทำไม?มีเธอไว้ให้ทำร้ายคุณต่อเหรอ?”หลี่ฝางกลอกตาใส่ลู่หลุ่ย:“ทำไมคุณแยกดีแยกเลวไม่เป็น”
“ยังไงก็อยู่ภายใต้หลังคาเดียวกัน ความสัมพันธ์ที่ผิดใจกันเช่นนี้ ต่อไปจะคบกันยังไงล่ะ”
“กว่าจะเรียนจบ”ลู่หลุ่ยพูด:“บางเรื่อง ก็ทำเป็นหลับหูหลับตาบ้างซะดีกว่า”
หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ:“คุณคิดว่า เธอยังจะมีโอกาสเรียนต่อ?”
พอเลิกเรียน ลู่เชาก็มาที่ตรงหน้าของหลี่ฝาง
“จับตาดูหรือยัง?”หลี่ฝางมองลู่เชาแวบหนึ่ง
ลู่เชาพยักหน้า พูดว่า:“จับตาดูแล้ว โจวเสี่ยวชิงไปหาหลิวเหล่าซานแล้ว”
“เธอรู้ว่ามีปัญหากับคุณ จึงไปหาที่พึ่งแล้ว”
หลี่ฝางหัวเราะ:“หลิวเหล่าซานเหรอ?”
คนที่เกือบจะตัดขาตัวเอง หลี่ฝางอยากแก้แค้นเขามานานแล้ว
หลี่ฝางโทรหาเฉินฝูเซิง จากนั้นก็ตามส้าวส้วยไป รีบไปที่ห้องหมากรุกของหลิวเหล่าซานด้วยกัน
“ที่จริงก็แค่จัดการหลิวเหล่าซานเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องโทรหาฝูเซิง”ส้าวส้วยหัวเราะ แล้วพูด
หลี่ฝางตอบอืม:“ผมรู้ว่าตัวคุณเองจัดการได้ แต่ผมว่า ผมพึ่งคุณมากไม่ได้”
“ผมต้องฝึกฝนผู้ช่วยคนอื่นๆบ้าง”
หลี่ฝางพูด:“ทางด้านพ่อผม ต้องการคุณมากกว่าผมอีก ผมได้ยินว่า ตระกูลจูเก่อเร่มแก้แค้นพ่อผมแล้ว”
“ลูกพี่สามารถจัดการได้ด้วยตัวเอง”ส้าวส้วยพูด
“แต่คุณกลับไป พ่อผมก็จะผ่อนคลายขึ้นมาหน่อย ไม่ใช่เหรอ?”หลี่ฝางพูด
สีหน้าของส้าวส้วยเปลี่ยนไปเล็กน้อย:“เจ้านาย ผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า?”
“เปล่า กลับกัน คุณทำได้ดีมาก มีคุณอยู่ข้างกายผม ผมกลายเป็น ดอกไม้ในเรือนกระจก ถึงแม้หน้าตาจะดูดี แต่ถ้าออกไปจากเรือนกระจก ก็จะเหี่ยวอย่างรวดเร็ว”
หลี่ฝางหัวเราะ พูดว่า:“คุณเป็นอาวุธนิวเคลียร์อยู่ข้างกายผมชั่วคราวละกัน ไม่ถูกบังคับให้ทำ ก็อย่าลงมือก็พอ”
ส้าวส้วยพยักหน้า:“เจ้านาย คุณมีความคิดของตัวเองดีมาก”
หลี่ฝางแค่อยากเปลี่ยนเล็กน้อย
ตอนนี้ โจวเสี่ยวชิงก็เข้ามาในร้านน้ำชาแล้ว เดินมาตรงหน้าของหลิวเหล่าซาน
“คุณอาซาน คุณจำฉันได้ไหม?ตอนเด็กๆ คุณเคยดื่มเหล้าที่บ้านฉัน”โจวเสี่ยวชิงมองหลิวเหล่าซาน แล้วถามอย่างระมัดระวัง
“ลูกสาวของโจวปู้ถงสินะ?ฮ่าฮ่า ตอนนั้นคุณแค่สิบกว่าขวบ คิดไม่ถึงว่าไม่เจอกันไม่กี่ปี จะโตได้ขนาดนี้”ตาของหลิวเหล่าซาน จ้องหน้าอกของโจวเสี่ยวชิง
“โตขึ้นแล้วสวยจริงๆเลย”
หลิวเหล่าซานก็หรี่ตามองโจวเสี่ยวชิง แล้วพูด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง