NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 529

บทที่529 ชางสู่ใกล้กลับมาแล้ว

“หมาจื่อไม่มีอะไรน่ากลัว แต่คนที่อยู่เบื้องหลังเขานั้น คุณว่าคุณแตะต้องเขาได้เหรอ？”ลูกพี่หลินเลิกคิ้วขึ้น มองชายผมยาว

ชายผมยาวพ่นลมออกมา สักพักจึงพูดว่า：“ลูกพี่ ผมจะไปจัดการให้คุณ”

หลังจากชายผมยาวเข้าไปในห้องเล็กๆ หลี่ฝางก็มองลูกพี่หลินแล้วพูด：“ลูกพี่หลิน คุณจะไปจริงๆเหรอ”

“ใช่ ถ้าผมไม่ไป ก็ไม่มีทางรอดแน่”

“ผมไม่ตาย หมาจื่อก็ไม่สามารถขึ้นตำแหน่งได้จริงๆ รับถิ่นของผมไปดูแล ผมไม่ตาย ผู้ชายคนนั้นที่อยู่เบื้องหลังหมาจื่อ ก็ไม่ปล่อยผม ถึงแม้ผมจะขุดหลุมลึกลงไปสามนิ้ว พวกเขาก็จะจับผมออกมาให้ได้”

“สถานที่นี้ ซ่อนได้ไม่นาน อย่างมากก็สองวัน พวกเขาจะต้องมาหาถึงที่ ถึงตอนนั้น ไม่ใช่แค่ไม่มีชีวิต แม้แต่ฉางเหมาก็จะต้องเสียชีวิตไปกับผมด้วย”

ลูกพี่หลินพูดอย่างทำอะไรไม่ได้：“ผมก็ไม่อยากไปจากบ้านเกิด พลัดจากที่อยู่ไปอย่างคนสิ้นเนื้อประดาตัว ผมเองก็อยากอยู่ที่นี่ ……เห้อ ชีวิตผมไม่อาจควบคุมได้”

“หมาจื่อคือคนที่คุณเชื่อใจที่สุด เขาจะทรยศคุณได้ไง？”หลี่ฝางไม่อยากจะเชื่อหน่อยๆ

หลี่ฝางเคยได้ยินเรื่องหมาจื่อ มาจากหลินชิงชิงกับจางกงหมิง ไม่ใช่แค่ลูกพี่หลินเชื่อใจเขา แม้แต่คนที่จางกงหมิงกับหลินชิงชิงเชื่อใจที่สุด ก็คือเขา

พูดได้ว่าหลังจากที่จางกงหมิงจากไป ตำแหน่งของลูกพี่หลิน ไม่ช้าก็เร็วก็จะตกไปอยู่ที่หมาจื่อ

แต่จู่ๆหมาจื่อก็พลิกกลับ นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลย

“หลี่ฝางใช่ไหม？ผมเรียกคุณว่าเสี่ยวฝางได้ไหม”ลูกพี่หลินถาม

“ได้สิ”หลี่ฝางพยักหน้า เห็นด้วย

“เสี่ยวฝาง ผมบอกคุณให้นะ สังคมนี้ โดยเฉพาะเรื่องที่ยุทธภพ ไม่เคยมีความภักดี หมาจื่อติดตามผม ก็เพื่อว่าวันหนึ่งจะได้ใช้ชีวิตอย่างมั่งคั่ง และตอนนี้ ตอนนี้มีคนให้ความมั่งคั่งแก่เขาได้ คุณว่าหมาจื่อจะปฏิเสธไหม？”ลูกพี่หลินมองหลี่ฝางแล้วถาม

หลี่ฝางส่ายหน้า：“แต่คุณดีกับเขาขนาดนั้น ตำแหน่งของเขาในตอนนี้ ก็แค่เป็นรองคุณ หรือว่าเขาไม่พอใจอีก？”

“หอใจ？เหอะเหอะ จิตใจคนมีคำว่าพอใจด้วยเหรอ ตอนคุณมีแค่นิดเดียว จะไม่คิดถึงชีวิตที่มีมากกว่านั้นเหรอ ตอนเด็กๆหมาจื่อก็แค่นักเลงตัวเล็กๆ แม้แต่กินข้าวมื้อหนึ่ง ก็จะกลัดกลุ้ม หลังจากติดตามผมมา แต่ละมื้อจะต้องอุดมสมบูรณ์ด้วยอาหาร พอกินข้าวเสร็จ ก็ต้องหาผู้หญิงมาช่วยระบาย คุณภาพของผู้หญิงก็สูงขึ้นเรื่อยๆ ถ้าไม่ใช่ว่าผมที่รีบเอาชิงชิงไปหมั้นกับมู่เสี่ยวไป๋ กลัวว่าหมาจื่อ ก็จะคิดไม่ดีต่อชิงชิง”

“แต่นี่ก็ไม่อะไร ผู้ชายไหมล่ะ ลามกกันทั้งนั้น นี่มันปกติมาก ที่ทำให้หมาจื่อทรยศจริงๆ ก็เพราะว่าเขาไปยุ่งกับยา คนเราถ้าหากไปยุ่งกับสิ่งนี้แล้ว ก็จะค่อยๆเสียความเป็นตัวเองไป”

“อีกอย่าง หมาจื่อก็ยังเล่นการพนันด้วย เขาเป็นหนี้พนันไปหลายล้าน ล้วนแต่เป็นเงินกู้นอกระบบของบ่อนพนัน คุณว่า ในเมื่อคนพวกนี้กล้าปล่อยเงินให้เขาแล้ว จะไม่ใช้วิธีการสักหน่อยเพื่อเอาคืนมาเหรอ？”

“คนพวกนี้ที่ปล่อยเงินกู้นอกระบบ ล้วนแต่ไม่ใช่คนที่ขี้ขลาด ผมเองก็ไม่ไหวแล้ว ผมช่วยเขาไปตั้งหลายครั้ง แต่ยังไงเขาก็ไม่ใช่ลูกชายแท้ๆของผม ผมจะตามใจเขาทุกๆครั้งแบบนี้ไม่ได้หรอกใช่ไหมล่ะ？”

“สิ่งเล็กๆน้อยๆพวกนี้ ล้วนแต่เป็นส่วนสำคัญที่เอาชนะความทรยศของเขา มีคนมาหาเขา คืนเงินแทนเขา เอายาให้เขากิน และยังสนับสนุนเขาให้เขามาแทนที่ผมอีก ถึงตอนนั้น เขาก็ไม่ต้องเป็นคนที่ถูกคนอื่นคอยสั่งอีกต่อไป”

“มาเป็นนักเลงแบบนี้ ใครบ้างไม่อยากเป็นลูกพี่ล่ะ เป็นลูกน้อง ถ้าลูกพี่พูดอะไร ก็ต้องทำอย่างนั้น ดังนั้นคนที่อยู่ต่ำกว่า ต่างมีความคิดที่จะขึ้นมาทั้งนั้น แต่คนพวกนี้ไม่คิดว่า เป็นลูกพี่ยากแค่ไหน เป็นลูกพี่นี้ ทำอะไรเลอะเลือนไม่ได้ ไม่ว่าสถานการณ์ไหนๆ ก็ต้องมีสติตลอดเวลา เพราะถ้าคุณเกิดมั่วขึ้นมา พวกลูกน้องนั้น ก็จะมั่วตาม ศัตรูก็จะมีโอกาสฉวยโอกาส”

“บวกกับทางผมนั้นค่อนข้างซับซ้อน เพื่อเงิน ก็ทำการซื้อขายที่ผิดกฎหมายมานานตั้งหลายปีแล้ว ตอนนี้ทำเงินได้เยอะแล้ว ก็ติดเข้าไปด้วย ออกมาไม่ได้ อยากออกมาน่ะได้ เอาชีวิตทิ้งไว้ เห้อ เสียใจก็ช้าไปแล้ว”

“หมาจื่อดีกว่าผม เขาไม่มีอะไรผูกมัดไว้ ไม่มีครอบครัว อยู่ตัวคนเดียว จึงกล้าสู้กล้าบุก เขาคือคนที่ถูกเลือดคนต้นๆของคนพวกนั้น ที่จริงผมก็ฝึกฝนเขามาตลอด ให้เขาค่อยๆสัมผัสกับคนพวกนั้น แผนเดิมของผม ให้เขาค่อยๆมาแทนที่ผม แล้วตัวเองก็จะเดินจากไป แต่ใครจะไปรู้ คนพวกนั้นอ่านความคิดของผมออก หมาจื่อก็รีบร้อนไป ไปฟังคำพูดคนพวกนั้น จะฆ่าผมจริงๆ”

“เห้อ ที่จริงวันนี้ผม ถือว่าเอาชีวิตกลับคืนมาได้”

ตอนที่ลูกพี่หลินพูดคำนี้ ทั้งใบหน้าก็เต็มไปด้วยความที่ผ่านโลกมาอย่างโชกโชน

หลี่ฝางมองลูกพี่หลิน สีหน้าซับซ้อน：“ลูกพี่หลิน ทำไมคุณพูดกับผมตั้งมากมาย？”