NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 528

บทที่528 ทำไมหลินชิงชิงต้องแต่งงานกับมู่เสี่ยวไป๋？

หลี่ฝางเปิดบันทึกสนทนาในวีแชท ให้ชายผมยาวดู ชายผมยาวดูไปแวบหนึ่ง ก็ยังไม่เชื่อ：“ใครจะไปรู้ว่านี่ใช่หรือไม่ใช่วีแชทของคุณหนู”

“ผมไม่มีวีแชทของคุณหนู ถ้าคุณหลอกล่ะ”ชายผมยาวพูดอย่างสงสัย

พูดตรงๆนะ อย่าว่าแต่ชายผมยาวไม่เชื่อเลย เรื่องนี้ไปตกอยู่ที่ใคร คนนั้นก็ไม่เชื่อ

ที่สำคัญคือเรื่องนี้ บังเอิญมากไปแล้วห่าเอ๊ย

ตีสี่ หลินชิงชิงให้หลี่ฝางไปซื้อเนื้อลาย่างที่ตงไห่จากเมืองเอก แค่ฟังก็ดูไร้สาระแล้ว มีไม่กี่คนหรอกที่จะเชื่อ

แต่ที่สำคัญนั้นระหว่างทางก็ยังเจอลูกพี่หลิน และยังช่วยเขาไว้

ความน่าจะเป็นนี้ น่าจะเท่ากับซื้อลอตเตอรี่แล้วได้รางวัลที่หนึ่งห้าล้านหยวน

หลี่ฝางก็ไม่ได้พูดอะไรมากนักกับชายผมยาว หันไปมองลูกพี่หลิน พูดว่า：“ลูกพี่หลิน คุณน่าจะรู้จักวีแชทของพี่ชิงชิงใช่ไหม？”

“ไม่งั้นคุณดูไหม？”หลี่ฝางถาม

ลูกพี่หลินตอบอืม แล้วพยักหน้า ยื่นมือไปรับโทรศัพท์ของหลี่ฝาง จากมือของชายผมยาว ไม่กี่วินาทีถัดมา ลูกพี่หลินก็พูด：“นี่คือวีแชทของลูกสาวสุดที่รักของผมจริงๆ ไม่ใช่ของปลอมแน่ และเธอยังชอบกิน เนื้อลาย่างร้านที่ถนนหยิงเหอเป็นพิเศษด้วย เมื่อก่อนตอนอยู่ที่ตงไห่ แทบจะต้องไปกินทุกวัน”

“แต่ลูกพี่……”

ตอนที่ชายผมยาวยังอยากจะพูดอะไรอีก ลูกพี่หลินก็ตัดบท：“ผมเชื่อเด็กคนนี้”

“ทำไมล่ะ ลูกพี่”ชายผมยาวมองลูกพี่หลินอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ชายผมยาวติดตามลูกพี่หลินมาหลายปี สนิทกับลูกพี่หลินมาก

ลูกพี่หลินเป็นคนที่ขี้สงสัยมาก เหมือนกับเฉาชาว ที่ยอมฆ่าคนเป็นพันคนได้ โดยไม่ปล่อยให้รอดไปสักคน

แต่วันนี้เป็นอะไรไป

ลูกพี่หลินหัวเราะเหอะเหอะ มองหลี่ฝาง：“ผมเคยได้ยินถึงคุณ จางกงหมิงกับชิงชิง ต่างพูดถึงคุณที่ข้างหูผมตั้งหลายครั้ง คนที่เขาสองคนเชื่อใจได้ ต้องไม่ใช่คนเลวแน่”

“อีกอย่าง ผมก็รู้ตัวตนของคุณ จากตัวตนของคุณนั้น อยากจะจัดการผม ไม่จำเป็นต้องอ้อมค้อม”

“ตัวตนของเขา？ลูกพี่ คุณหมายถึงว่าตัวตนเด็กคนนี้ไม่ธรรมดาเหรอ？”ชายผมยาวฟังเงื่อนงำออก จึงถาม

ลูกพี่หลินพยักหน้า พูดนิ่งๆ：“เขาคือลูกชายหลอซ่าแห่งเมืองเอก”

“Recalling the pastที่เพิ่งเปิดในตงไห่ ก็เป็นชื่อเขา”

มีเสียงเป่าลมออกมา ชายผมยาวสูดลมหายใจเข้า

ทันใดนั้น สายตาที่ชายผมยาวมองหลี่ฝาง ก็ต่างไปจากเดิม

จากนั้น ชายผมยาวก็หันหน้าไปด้านหน้าลูกพี่หลิน พูดว่า：“ลูกพี่ หมาจื่อทรยศจริงๆเหรอ？”

“อือ”สีหน้าของลูกพี่หลิน หม่นลงอย่างชัดเจน

จากนั้น ใบหน้าของลูกพี่หลิน ก็ปรากฏความอ้างว้างและเศร้า

“เห้อ ไม่อยากจะเชื่อจริงๆ หมาจื่อดันมาทรยศคุณ ยังไงเขาก็คือคนที่คุณประคับประคองขึ้นมา คุณปฏิบัติกับเขาเหมือนลูกชายคนหนึ่ง เขา……ไอ้หมาเนรคุณตัวนี้นี่ สักวันหนึ่ง ผมจะฆ่าเขา”

ชายผมยาวพูดทวงความยุติธรรมให้ลูกพี่หลิน

“คนเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาแหละ”

ลูกพี่หลินพูดอย่างเย็นชา：“ผมเข้าใจเขาได้ แต่ไม่ยกโทษให้เขา”