NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 53

บทที่ 53 พี่ชายของหลินชิงชิง (ลูกพี่ลูกน้อง)

“หลี่ฝาง นายอยากจะให้พวกเราหัวเราะตายเหรอ”

เสียงหัวเราะดังขึ้น จางเชี่ยนหัวเราะจนตัวงอ คนอื่นก็ได้หัวเราะตามกัน

หลี่ฝางโกรธแล้ว ก็ด่าหยาบคาย: “หัวเราะหาแม่มึงเหรอ”

“หลี่ฝาง นายโม้ให้มันน้อยๆหน่อยได้ป่ะ หากนายโม้ว่าบาร์นี้เป็นของญาตินาย พวกเรายังพอจะเชื่อ นายโม้ว่าเป็นของนาย ใครจะไปเชื่อ?” จางเชี่ยนหัวเราะกล่าว

“ครั้งหน้าหากจะโม้อย่าลือเปลี่ยนชุดก่อนนะ” โจวเจ๋ยิ้มอย่างเย็นชาแล้วกล่าว

“ใช่ไง เสื้อพนักงานบนตัวนายและเมนูเหล้าในมือนาย ก็ได้แสดงฐานะของนายแล้ว” จางเชี่ยนหัวเราะแล้วส่ายหัว

ผู้หญิงที่มากับตู้เฟยก็ส่ายหัวเหมือนกัน มองหลี่ฝางอย่างดูแคลนแล้วกล่าว: “นายนี้ดูแล้วก็อายุยังน้อย ทำไมถึงขี้โม้จัง ฉันได้ยินมาว่าบาร์เหล่าแห่งนี้ใช้เงินลงทุนไปสองพันกว่าล้าน เจ้าของบาร์เหล้าแห่งนี้ ต้องมีเงินขนาดไหนกัน”

สามารถทุ่มสองพันล้านในการเปิดบาร์เหล้า ฐานะอย่างเขา ไม่กล้าที่จะคิดเลย

โจวเจ๋โทรไปหาหลี่หลง แจ้งข่าวที่หลี่ฝางอยู่ในบาร์เหล้าให้เขา

หลังจากที่โทรเสร็จ โจวเจ๋ก็หัวเราะอย่างดูถูก: “ไม่ต้องเรียกผู้จัดการนายมาแล้ว เรื่องที่นายด่าฉันเมื่อกี้ พวกเราที่มีวุฒิภาวะมากว่าไม่ถือสาเอาความ ไม่ถือสานายแล้ว”

“พี่เจ๋ช่างใจกว้างเหลือเกิน” จางเชี่ยนที่พิงอยู่ตรงอกของโจวเจ๋กล่าว

“ไปถือสาคนที่ใกล้ตายทำไมละ?” โจวเจ๋หัวเราะกล่าว

หลี่ฝางรู้ หลี่หลงไม่นานก็จะมาถึงแล้ว

หลี่ฝางหันหลังจากไป กำลังที่จะขึ้นชั้นบนเพื่อไปหาผู้จัดการนั้น ก็เห็นเซี่ยลู่กับตู้เฟยกระชากลากถูกันอยู่

“นายปล่อยฉัน!”

เซี่ยลู่ใช้แรงในการต่อต้าน: “ตู้เฟย แม่งเอ๊ยปล่อยมือนะ ฉันเลิกกับนายไปแล้ว”

“เลิกเหี้ยอะไรละ ฉันไม่ยอมเลิก!” ตู้เฟยกระชากเซี่ยลู่: “ไป ไปดื่มกับฉัน!”

“ปล่อยเธอ!” หลี่ฝางเดินเข้าไป ยืนอยู่ตรงหน้าของตู้เฟย พูดอย่างจริงจัง

“เหี้ยเอ๊ย เป็นนายอีกแล้วเหรอ หลี่ฝาง! เห็นหลี่ฝาง สีหน้าของตู้เฟยก็ดุร้ายขึ้นมาทันที

“มาเป็นบริกรอยู่ที่ Recalling the pastเหรอ!” ตู้เฟยมองแล้วหัวเราะ: “ก็แค่พนักงานบริการ นายมาตะคอกฉันทำไม!”

“งั้นฉันไม่ตะคอกก็ได้”

หลี่ฝางพูดจบ ยกเท้าขึ้นถีบตู้เฟยล้มลงบนโต๊ะ: “ฉันลงไม้ลงมือกับนายแทนละกัน?”

วันนี้ตู้เฟยบีบหลี่ฝางไปถึงเขตไฟแดง อีกทั้งยังทำร้ายเขาด้วย แค้นนี้หลี่ฝางยังจำได้อยู่

หนึ่งที สองที!

หลี่ฝางใช้เท้ากระทืบไปที่ร่างของตู้เฟย กระทืบจนเขาร้องของความช่วยเหลือ

“เหี้ย ตู้เฟยถูกทำร้าย!” ได้ยินเสียงตู้เฟยร้องให้ช่วย โจวเจ๋และส้งเสียงก็รีบวิ่งเข้าไป

พวกเขาวิ่งมาแล้วก็ไม่มีประโยชน์อะไร หลี่ฝางยังคงใช้แรงกระทืบตู้เฟยต่อ ตู้เฟยหดตัวอยู่บนโต๊ะ กุมหัวเอาไว้ น่าสมเพชมาก

“นี่เหรอคือวิธีบริการของบาร์เหล้าแห่งนี้?” โจวเจ๋กัดฟัน มองหลี่ฝางอย่างเย็นชา

“ทำไม มีปัญหาเหรอ?” หลี่ฝางหันหน้ากลับไป หัวเราะกล่าว

ส้งเสียงวิ่งไปที่โต๊ะแคชเชียร์ ได้เรียกชายวัยกลางคนท่านหนึ่งเข้ามา เขาเป็นการเงินของที่นี่ ก็เป็นคนที่ดูแลที่นี่ด้วย

“ดูสิ คุณดูสิ นี่เหรอคือบริกรของพวกคุณ”

“พวกเราเป็นแขกวีไอพีของบาร์ของพวกคุณ พวกคุณดูแลแขกวีไอพีแบบนี้เหรอ?”

ชายวัยกลางคนคนนี้แซ่เฉียน หลี่ฝางเรียกเขาว่าลุงเฉียน

“ลุงเฉียน ลุงมาแล้วเหรอ” หลี่ฝางมองไปที่ลุงเฉียน ยิ้มๆ

“เสี่ยวฝาง ทำไมนายทำร้ายลูกค้าล่ะ?” ลุงเฉียนขมวดคิ้วถาม โดนบ่นไปหนึ่งประโยค

“ลุงเฉียน มันเป็นแบบนี้ นายคนนี้มันลวนลามลูกค้าผู้หญิงในบาร์เรา ดังนั้นผมจึงได้ลงมือทำร้ายเขา” หลี่ฝางอธิบายอย่างยิ้มๆ

ที่แท้มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ลุงเฉียนพยักหน้าอย่างเข้าใจ

“อย่ามั่ว เธอเป็นแฟนฉัน!” ตู้เฟยลุกขึ้นจากโต๊ะเหล้า แล้วกล่าว

“เซี่ยลู่ เขาเป็นแฟนเธอเหรอ?” หลี่ฝางหันหน้าไปถามเซี่ยลู่

เซี่ยลู่มองตู้เฟยอย่างไม่แยแส: “นายเป็นใครกัน จำคนผิดแล้วมั้ง? ใครเป็นแฟนนาย!”

“ได้ยินแล้วใช่ป่ะ คนเขาไม่รู้จักนายสักหน่อย” หลี่ฝางหัวเราะขึ้นมาทันที

ตู้เฟยกัดไฟไว้ เดินไปตรงหน้าของลุงเฉียน: “ผมคิดว่าคุณน่าจะจำพวกเราได้นะ พวกเราสมัครเมมเบอร์วีไอพีกับที่นี่ ตอนนี้เมมเบอร์วีไอพีถูกบริกรทำร้าย ทางคุณต้องแสดงความรับผิดชอบต่อเมมเบอร์วีไอพีหน่อยมั้ย?”