NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 54

บทที่ 54 แผนการของหลี่ต๋าคาง

จางกงหมิงกล่าวอย่างทะเยอทะยาน ไอ้ลูกพี่หลี่ที่เตี้ยม่อต้อ มีสิทธิ์อะไรเป็นขาใหญ่ของภาคตะวันออกเมือง

หลี่ฝางยิ้มๆ ไม่ได้พูดอะไร

เป็นขาใหญ่เขาไม่ได้ดูกันที่รูปร่าง ลูกพี่หลี่สามารถเป็นขาใหญ่ของภาคตะวันออกเมือง ต้องมีความสามารถของเขาอย่างแน่นอน

อย่างหวางเห้าที่เก่งกาจขนาดนั้น หลังจากที่ลูกพี่หลี่คิดจะฆ่าเขา เขาก็หนีไปทันทีเหมือนกัน?

เห็นได้ชัด ลูกพี่หลี่คนนี้ไม่ธรรมดา

ทว่าหลี่ฝางไม่ได้บอกเรื่องเหล่านี้กับจางกงหมิง หากตัวเองพูดไป หากจางกงหมิงกลัวแล้วถอยจะทำไง?

งั้นก็เท่ากับว่ายกก้อนหินมาทุบขาตัวเองเหรอ?

มีคนออกหน้าให้ตัวเอง หลี่ฝางก็ต้องดีใจอยู่แล้ว เขาหัวเราะแล้วกล่าว: “พี่หมิง หาที่นั่งก่อนดีกว่า ผมไปเอาเหล้าให้พวกพี่เอง”

จางกงหมิงตอบรับ หันหน้าไปมองหลินชิงขิง ขมวดคิ้วแล้วถาม: “ชิงชิง น้องชายเธอเป็นบริกรอยู่ที่ Recalling the past”

หลินชิงชิงเป็นลูกสาวของลูกพี่หลิน พูดไปแล้ว หลินชิงชิงที่อยู่ในยุทธภพมีฐานะที่สูงทีเดียว

“ใช่” หลินชิงชิงก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกัน แต่ก็ได้พยักหน้า ถึงอย่างไรหลี่ฝางก็ใส่ชุดของบริกรอยู่

หากไม่ใช่บริกร ทำไมถึงต้องใส่ชุดบริกรด้วยละ?

ไม่นานนัก หลี่ฝางก็ได้พาคนนำเหล้าหลายแบบมา พวกXO พวก Royal Salute พวก Rémy Martin สิ่งที่ควรมีก็มีหมดแล้ว

วางลงบนโต๊ะของจางกงหมิง หลี่ฝางพูดอย่างเป็นกันเอง: “พี่หมิง ปลดปล่อยให้เต็มที่เลย คืนนี้ค่าใช้จ่ายทั้งหมด ลงบิลผม”

จางกงหมิงสะดุ้งตกใจ เป็นแค่บริกรคนหนึ่งในร้านเหล้าทำไมถือมือเติบขนาดนี้?

เมื่อกี้เขายังรู้สึกดูถูกหลี่ฝางเล็กน้อย รู้สึกหลี่ฝางไม่คู่ควรเป็นน้องของหลินชิงชิง ตอนนี้ดูแล้ว หนุ่มน้อยคนนี้น่าจะเป็นพวกที่ไม่ชอบเปิดเผยฐานะที่แท้จริงของตัวเอง

“งั้นพี่ก็ต้องขอบคุณน้องฝางแล้ว” จางกงหมิงยิ้มๆ แล้วกล่าว

“พี่หมิง อย่าเกรงใจกับผม” หลี่ฝางยิ้มๆ อย่างไรเสียพวกจางกงหมิงก็มาช่วยตัวเองจัดการลูกพี่หลี่ เผชิญหน้ากับผู้มีพระคุณ หลี่ฝางก็ไม่ขี้เหนียวอยู่แล้ว

เวลานี้ หลี่หลงก็ได้มาคนมาถึงRecalling the past

มองเห็นหลี่ฝาง หลี่หลงก็เดินเข้ามาโดยตรง: “ไม่คิดว่านายจะหลบอยู่ที่นี่จริงๆ”

“ฉันขอถามนาย หวางเห้าไปไหนแล้ว!” หลี่หลงถามอย่างสงสัย

หลี่ฝางส่ายหัว: “ฉันไม่รู้”

“แม่งเอ๊ย พวกแกจากไปด้วยกัน เขาไปไหน แกจะไม่รู้เลยเหรอ?” หลี่หลงยื่นมือออกมา กระชากคอเสื้อของหลี่ฝาง “หวางเห้าแทงลูกน้องสองคนของฉัน ทางที่ดีรีบบอกฉันมาว่าเขาอยู่ที่ไหน ไม่อย่างนั้นฉันจะทรมานแกจนตาย”

หลี่ฝางลนลานแล้ว รีบหันหน้าตะโกนไปทางจางกงหมิง: “พี่หมิง!”

“เหี้ย!” จางกงหมิงวางแก้วเหล้าในมือลง ก็ลุกขึ้นทันที

จำนวนคนที่จางกงหมิงพามา ไม่ได้น้อยไปกว่าของหลี่หลง จางกงหมิงมองหลี่หลงอย่างวางก้าม: “ไอ้เด็กเมื่อวานซืนมาจากไหน รีบปล่อยน้องชายฉันเลย”

“จางกงหมิง?” หลี่หลงขมวดคิ้วเล็กน้อย: “นายมันนักเลงภาคตะวันตกเมือง มาแส่เรื่องของภาคตะวันออกเมืองทำไม”

“หลี่ฝางเป็นน้องฉัน เรื่องของน้อง จะเรียกว่าแส่ได้อย่างไร?” จางกงหมิงหัวเราะอย่างเย็นชากล่าว

“หลี่ฝางทำร้ายลูกน้องของพ่อฉันไปไม่น้อย พ่อฉันระบุชื่อให้จัดการมัน จางกงหมิง หากนายรู้กาลเทศะละก็ ฉันเตือนนายอย่ามายุ่งเรื่องนี้เลย ระวังตัวเองจะหาเรื่องใส่ตัว” หลี่หลงพูดข่มขู่

“เย็ดแม่เอ๊ยไอ้เด็กเมื่อวานซืน กล้ามาขู่ฉันเหรอ ขนของตัวแกขึ้นเต็มหรือยังหา?” จางกงหมิงยื่นมือออกไป ผลักหลี่หลงออก

พริบตาเดียว คนของหลี่หลงและจางกงหมิงก็ยืนเผชิญหน้ากัน คนทั้งสองฝ่ายต่างเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้กัน

เวลานี้ ลุงเฉียนได้เดินเข้ามา กระแอมไปหนึ่งที

“ทุกท่าน พวกท่านมาเที่ยวหรือมาต่อยตีกัน?” ลุงเฉียนถามอย่างเรียบเฉย

“หากมาชกต่อยล่ะก็ รบกวนออกไปต่อยกันข้างนอก หากมาเที่ยว ก็รบกวนทุกท่านกลับไปนั่งยังโต๊ะของตัวเอง อย่ารบกวนการทำมาค้าขายของเรา” ลุงเฉียนพูดจบ ก็มองไปที่หลี่หลงและจางกงหมิง

“แน่นอน หากนายสองคนไม่ให้เกียรติบาร์ของเรา ก็สามารถที่จะต่อยตีกันในนี้เลย”