NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 549

บทที่ 549 คุณชายหลี่ ท่านมาแล้ว

“หลอซ่า！”

“หลอซ่า! ”

“หลอซ่า！”

พอพูดถึงหลอซ่า คนพวกนั้น ก็ตัวสั่นขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

“หลอซ่ากลับมาแล้วจริงๆ เหรอ?”

“งั้นพวกเรา?”

ทุกคนในนี้ มีหลายคน ที่เคยเป็นศัตรูกับหลอซ่า

ถ้าหลอซ่ากลับมา ก็คงหนีไม่พ้นสงคราม

“ไม่ได้บอกว่าตอนนั้นสี่ตระกูลใหญ่ไล่ตามไปจนรู้ตัวตนที่แท้จริงของหลอซ่า และฆ่าเขาไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไม เขาถึงกลับมาอีกล่ะ?” คนพวกนั้นขมวดคิ้ว

“ใช่แล้ว เขาไม่ใช่แค่กลับมา แถมยังอยู่ข้างกายทุกคนด้วย ตระกูลหลี่แห่งบ้านพักตากอากาศ นั่นก็คือหลอซ่า”

ลูกพี่หลินหัวเราะเหอะๆ แล้วพูด： “ป๋ายหม่าถูกคนของหลอซ่าฆ่าตาย พวกนายคิดว่าหมาจื่อจะปลอดภัยเหรอ?”

ลูกพี่หลินมองฉางเหมา แล้วพูด： “นี่ก็สายแล้ว พวกเราควรไปได้แล้ว”

“ถ้าหากพวกนายอยากจะร่วมงานกัน สามารถติดต่อเสี่ยวเทาที่อยู่ด้านล่างได้ ส่วนของ พวกนายเอาไปก่อนได้ เมื่อได้ที่ขายได้ ค่อยเอามาจ่าย แน่นอนว่า ถ้าหากพวกนายอยากติดหนี้ละก็นะ......” ลูกพี่หลินยิ้มตาหยี ในคำข่มขู่ ก็มีความชัดเจน

ฉางเหมาหัวเราะเหอะๆ ： “พวกพี่ทุกคนไม่ใช่คนที่อยากติดหนี้หรอก จริงมั้ย พวกพี่ๆ ?”

ปฏิกิริยาของฉางเหมาเมื่อครู่ ทำให้คนไม่น้อยถึงกับช็อก

ออกไปแค่เจ็ดนาทีเท่านั้น กลับจัดการคนข้างกายของหวางจี๋สองคนได้ราบคาบ

ประเด็นก็คือ ฉางเหมาไม่ได้บาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย

“หวางจี๋ สองคนที่นายพามา ฝีมือเป็นยังไง?” หลังจากที่ลูกพี่หลินออกไป คนพวกนั้นก็เดินไปหาหวางจี๋ และถามอย่างกระวนกระวาย

สีหน้าของหวางจี๋ ซีดลงเอามากๆ ： “ถ้าหากฉันบอกพวกนายว่า พวกเขาสองคน เป็นลูกน้องฝีมือดีที่สุดของฉันล่ะ พวกนายจะเชื่อมั้ย?”

“ห้ะ?”

“เสี่ยงเอ้อร์กับเสี่ยวปิง” หวางจี๋พูดขึ้น： “พวกนายที่สนิทกับฉัน น่าจะรู้จักพวกเขา สองคนนี้ ถือได้ว่าเป็นลูกน้องที่เยี่ยมที่สุดของฉันแล้ว ทำงานสกปรกให้ฉันมาไม่น้อย”

“เห้อ เห็นที่ฉางเหมาจากเขตสามเหลี่ยมนั่นฝีมือไม่ธรรมดาจริงๆ ซะแล้ว”

หลังจากฟังหวางจี๋พูดจบ คนในห้อง ทั้งหมด เกิดความหวาดกลัวฉางเหมา

เมื่อมาถึงด้านล่าง ฉางเหมาก็มองเสี่ยวเทา แล้วถาม： “แฟนนายล่ะ?”

สีหน้าของเสี่ยวเทา ชะงักเล็กน้อย： “ผมปล่อยหล่อนไปแล้ว แต่ว่าผมบอกหล่อนแล้ว เรื่องที่ได้เห็นทั้งหมดในวันนี้ หล่อนจะไม่ไปบอกคนที่สองอย่างแน่นอน พี่ พวกพี่วางใจได้”

“หล่อนมีลูก มีพ่อแม่ ผมมีข่าวของพวกเขา ถ้าหากเธอกล้าหักหลังผม......” ใบหน้าของเสี่ยวเทา แสดงให้เห็นถึงความอาฆาตเบาๆ

“ไม่ต้องมาพูดเรื่องนี้กับฉัน ฉันเชื่อแค่คนตาย รอให้ถึงตอนที่นายหาครอบครัวเพื่อล้างแค้น ก็แสดงว่าที่ของพวกเราที่นี่ก็ถูกเปิดเผยแล้วสิ นายเข้าใจมั้ย?”

ลูกพี่หินมองเสี่ยวเทา พลางพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา： “ก็แค่ผู้หญิงคนเดียวเอง นายยังลงมือไม่ได้ จะเป็นคนใหญ่คนโตได้ยังไง?”

“หรือว่านายมองไม่ออกเหรอ? ยัยผู้หญิงคนนั้นเห็นแก่เงิน ผู้หญิงแบบนี้ ขอแค่มีเงิน นายก็สามารถเอาหล่อนได้”

ลูกพี่หลินมองบนใส่เสี่ยวเทา แล้วพูด： “ถ้าหากนายไม่ลงมือ ฉันจะส่งคนอื่นไป”

“ให้ผมทำเองเถอะ” เงียบอยู่ไม่กี่วินาที เสี่ยวเทาก็พูดขึ้นเสียงเบา

“อืม ฉางเหมา ถามที่อยู่ของคุณชายหลี่ที พวกเราไปกันตอนนี้เลย ถ้าช้ากว่านี้ พวกเขาจะสงสัยพวกเรา” ลูกพี่หลินพูดขึ้น

“เมื่อครู่ตอนออกมา คุณชายหลี่โทรหาผม แล้วส่งที่อยู่มาให้แล้ว”

อีกฝั่ง ที่คฤหาสน์บ้านซาน

“ยังไม่มาอีกเหรอ?” ส้าวส้วยมองหลี่ฝาง แล้วถาม

“อืม ที่ตำแหน่งไปให้แล้ว ฉางเหมาบอกว่า รออีกแป๊บนึง” หลี่ฝางพูด： “ฉางเหมาบอกว่าพวกเขาเพิ่งมาถึงเมืองเอก”

“เหอะๆ พวกเขาออกมาจากบาร์ แล้วตรงมาที่เมืองเอกเลย แต่พวกเรา แวะกลางทางกันก่อน กินข้าวเช้ากันหนึ่งมื้อ จากนั้นค่อยเข้ามาเมืองเอก ฉันขับรถก็ไม่ได้เร็ว ถึงพวกเขาจะช้ายังไง ก็น่าจะถึงได้แล้ว”

ส้าวส้วยพูดอย่างมั่นใจ： “ฉันคิดว่า พวกนั้นต้องไปทำเรื่องอื่นแน่”

“ช่างเถอะ พวกเราขึ้นไปกันเถอะ” ส้าวส้วยไม่ได้พูดมากอะไรต่อ และเดินขึ้นไปบนคฤหาสน์บ้านซาน