บทที่ 550 นี่เป็นแผนเหรอ?
พวกหล่อนอาศัยอยู่ในคฤหาสน์มาระยะนึงแล้ว และก็รู้ว่าเจ้านายที่อยู่หลังม่านเป็นใคร
ถึงแม้โจวหยางจะดูแลทุกอย่างบนแพลตฟอร์ม แต่พวกนักข่าวก็รู้ ว่าเจ้านายที่แท้จริง ที่จริงแล้วก็คือคุณชายหลี่แห่งบ้านพักตากอากาศ
ตอนที่เหยาเหยาเรียกว่าคุณชายหลี่ ทุกคนจึงงุนงงอยู่ครู่
ชายที่แต่งตัวเชยๆ ที่อยู่ตรงหน้า คงไม่ใช่คุณชายหลี่ที่พูดต่อๆ กันมาหรอกนะ?
ทุกคนไม่ค่อยอยากจะเชื่อ แล้วมองไปทางเหยาเหยา
เหยาเหยาเข้าไปต้อนรับหลี่ฝาง แล้วพูด: “พวกพี่สาวน้องสาว พวกเธอวันๆ เอาแต่บ่นว่าเมื่อไหร่คุณชายหลี่จะมา นี่ก็มาแล้ว ทำไม ดูเหมือนว่าพวกเธอ เหมือนกับไม่อยากจะต้อนรับซะงั้น?”
“ท่านก็คือคุณชายหลี่?”
จากการยืนยันของเหยาเหยา นักข่าวที่อยู่ในห้องนี้ ทุกคนต่างวิ่งกรูไปทางหลี่ฝาง
ทันใดนั้น หลี่ฝางก็ถูกกลุ่มนักข่าวสาวสวยล้อมไว้
การเข้าประชิดทุกรูปแบบ เกือบจะเบียดจนเนื้อลาย่างในมือของหลี่ฝางหล่นลงพื้น หลี่ฝางรีบพูดขึ้น: “เอาล่ะ เอาพอประมาณ”
“ทำอะไรนะ พวกเธอ ใครหอมฉัน!”
“เชี่ย ปล่อยมือฉันนะ กลางวันแสกๆ พวกเธออยากจะล่วงเกินฉันหรือไง?”
เมื่อได้ยินชั้นหนึ่งเสียงดังโหวกเหวกโวยวาย หลินชิงชิงที่ยืนอยู่ชั้นบน ก็กระแอมเสียงดัง: “พอแล้ว พวกเธอเป็นนักข่าว ไม่ใช่ผู้หญิงขายตัว สำรวมหน่อย”
เมื่อหลินชิงชิงตะคอกเสียงดัง พวกนักข่าวสาวสวยถึงได้ปล่อยหลี่ฝาง
ตอนเด็กๆ หลี่ฝางมักจะเพ้อฝันถึงว่าจะมีสาวสวยๆ มารายล้อม แต่ว่าเมื่อถึงวันที่ต้องมาเจอเข้าจริงๆ หลี่ฝางกลับปวดหัวซะงั้น
หลี่ฝางมองหลินชิงชิง แล้วรีบวิ่งขึ้นไปด้านบน
หลินชิงชิงมองหลี่ฝางอย่างเย็นชา แล้วพูด: “ดูเวลาสิ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว”
“สายไปนิด แต่เธอจะโทษฉันก็ไม่ได้นะ” หลี่ฝางเข้าไปใกล้หลินชิงชิง แล้วพูด: “วันนี้ตอนเช้า ฉันช่วยชีวิตคุณพ่อตาไว้”
“คุณพ่อตา?” หลินชิงชิงชะงักอยู่ครู่
หลี่ฝางมองหลินชิงชิง: “ทำไมเธอไม่ได้อ่านวีแชทเหรอ?”
“เปล่า ทำไมเหรอ?” หลินชิงชิงพลางสงสัย พลางเปิดวีแชทดู หลังจากที่ฟังเสียงข้อความที่ฝากไว้สองข้อความ หลินชิงชิงก็มองหลี่ฝางอย่างแปลกๆ : “นี่หมายความว่ายังไง?”
“นี่เป็นความต้องการของพ่อเธอ พ่อของเธอคะยั้นคะยอให้ฉันเรียกเขาว่าคุณพ่อตา ฉันไม่มีทางเลือก จึงทำได้แค่เรียก นี่พี่ชิงชิง ดูสิ พ่อพี่ยินยอมแล้วนะ พวกเราเมื่อไหร่จะจัดงานแต่งล่ะ?” หลี่ฝางถามลองเชิง
“ใครจะไปแต่งงานกับคนหลายใจอย่างนายกัน”
“ดูโชคเรื่องผู้หญิงของนายสิ เห็นสาวสวยข้างล่างนั่นมั้ย? รูปร่าง หน้าตา แต่ละคนระดับท็อปทั้งนั้น พวกหล่อนอยากจะแต่งเข้าตระกูลเศรษฐีทั้งนั้น นายรีบไปขอพวกหล่อนเถอะ”
หลินชิงชิงหรี่ตามองหลี่ฝาง แล้วพูด: “ใช่แล้ว วันนี้นายบังเอิญเจอพ่อฉัน?”
หลี่ฝางพยักหน้า แล้วพูด: “ใช่แล้ว ไม่ใช่แค่บังเอิญ เจอคุณพ่อตา แถมยังเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดเล็กน้อย”
สีหน้าของหลี่ฝาง เข้มขึ้น: “มานี่ ฉันจะเล่าให้ฟังอย่างละเอียด”
หลี่ฝางรู้ว่าเรื่องนี้ปิดบังหลินชิงชิงไม่มิด บอกเธอเร็วหน่อย ให้เธอได้คิดเตรียมตัว ก็คือว่าเป็นเรื่องดี
หลินชิงชิงรับเนื้อลาย่าง มาจากมือของหลี่ฝาง แล้วพูด: “พ่อฉันเกิดเรื่องอะไรขึ้น มีปัญหามั้ย?”
หลี่ฝางพูดอืม: “บอกให้เธอฟังก่อนเรื่องนึง หมาจื่อหักหลังพ่อของเธอ ไม่ใช่แค่หมาจื่อ ยังมีฉางชิง หม่าเชา พวกเขาทุกคนรวมหัวกันหักหลัง”
“อะไรนะ?” หลินชิงชิง เขวี้ยงเนื้อลาย่างในมือทิ้ง สีหน้าเปลี่ยนเป็นโกรธเกรี้ยวขึ้นมาทันที: “พ่อของฉันดีกับพวกมันสามคนขนาดนั้น พวกมันกลับ......”
หลี่ฝางคว้าแขนของหลินชิงชิงไว้ แล้วพูด: “เธออย่าเพิ่งร้อนใจ พวกเขาหักหลัง เบื้องหลังมีคนชักใยอยู่”
“ใครเป็นคนชักใย” หลินชิงชิงถามต่อ
“ผู้ชายคนนึงชื่อว่าป๋ายหม่า เหมือนเขาจะร้ายกาจกว่าพ่อของเธอ” หลี่ฝางพูดขึ้น
“นี่อาจจะเป็นโชคชะตามั้ง พี่เป็นโชคดีของคุณพ่อตาจริงๆ เนื้อลาย่างหนึ่งอัน กลับช่วยชีวิตพ่อของพี่ได้” หลี่ฝางหัวเราะเหอะๆ
ในตอนนั้น ส้าวส้วยก็เดินขึ้นมาที่ชั้นสอง แล้วมองหลี่ฝางกับหลินชิงชิง
ส้าวส้วยมองหลี่ฝาง แล้วพูดอย่างอดไม่ได้: “เจ้านาย ฉันไม่ได้อยากจะมารบกวนพวกนายคุยกัน แต่แค่ ฉันอดไม่ได้ที่จะยืนยันเรื่องอะไรสักหน่อย”
“ยืนยันเรื่องอะไร?” หลี่ฝางมองส้าวส้วยแล้วถาม
ส้าวส้วยมองไปที่หลินชิงชิงที่ก้มหน้า แล้วถามขึ้น: “ฉันถามจะถามหน่อย ทำไมจู่ๆ เธอถึงให้เจ้านายของพวกเราไปซื้อเนื้อลาย่างให้ตอนดึกดื่น จากเมืองเอกถ่อไปถึงตงไห่ แล้วจากตงไห่ถ่อกลับมา ก็เพื่อซื้ออาหารเช้าที่เธอชอบกิน”
“หลินชิงชิง เธอไม่ใช่ผู้หญิงขี้อ้อน ปกติจะไม่ทำเรื่องแบบนี้”
“บอกฉันได้มั้ยว่าทำไม?” ส้าวส้วยถามด้วยน้ำเสียงซักถามพลางมองหลินชิงชิง
หลี่ฝางขมวดคิ้ว มองส้าวส้วยพลางพูด: “นายลงไปเถอะ ฉันเชื่อใจพี่ชิงชิง”
ความหมายของส้าวส้วย เห็นได้ชัดว่าสงสัยหลินชิงชิง สงสัยว่าเรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ทั้งหมด เป็นการวางแผนไว้
ส่วนหลี่ฝาง กลับเชื่อหลินชิงชิงอย่างสนิทใจ ว่าหล่อนไม่มีทางจะร้ายตน หรือแม้แต่ใช้อุบายกับตน ก็ไม่มีทาง
“เจ้านาย” ส้าวส้วยมองหลี่ฝาง พลางขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ไม่ต้องพูดแล้ว นี่ยังไงก็เป็นบังเอิญ” หลี่ฝางจ้องส้าวส้วยตาเขม็ง
หลินชิงชิงเห็นได้ถึงความผิดปกติ จึงรีบพูดขึ้น: “หมายความว่าไง พวกนายกำลังสงสัยฉันเหรอ?”
“ใช่แล้ว” ส้าวส้วยตอบกลับตามตรง: “ฉันกำลังสงสัยว่าเธอวางแผนใช้เจ้านายฉัน”
ส้าวส้วยพูดอย่างไม่เกรงใจ นี่ทำให้หลี่ฝางไม่พอใจแล้ว หลี่ฝางขมวดคิ้ว พลางมองส้าวส้วย: “ฉันบอกแล้ว ว่าฉันเชื่อใจพี่ชิงชิง นายฟังที่ฉันพูดไม่เข้าใจใช่มั้ย?”
“หรือบางที เธออาจจะถูกหลอกใช้ล่ะ?” ส้าวส้วยมองหลินชิงชิงจู่ๆใบหน้าก็แสดงให้เห็นถึงความคับข้องใจและโมโห แล้วพูดขึ้นอีกครั้ง: “ทำไมจู่ๆ ถึงได้อยากกินเนื้อลาย่าง”
“เพราะว่าเจ้าของร้านนั้นโทรหาฉันเมื่อคืน บอกว่าพวกเขาจะย้ายร้านแล้ว วันนี้จะเปิดร้านเป็นวันสุดท้าย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง