ประโยคเดียว ส้าวส้วยก็เข้าใจขึ้นมา
ส้าวส้วยหัวเราะเหอะเหอะ จากนั้นก็รีบหมุนตัว พูดว่า:“พวกคุณคุยกันเถอะ”
สีหน้าของหลี่ฝาง ก็ดูลำบากใจขึ้นมาทันที หลินชิงชิงมองออกว่าผิดปกติ ถามไปอย่างสงสัย:“เสี่ยวฝาง นี่มันอะไรกัน?”
“เมื่อกี๊ฉันเพิ่งพูดอะไรผิดไปเหรอ?”หลินชิงชิงถามต่อ
สีหน้าหลี่ฝางหม่นลงทันที นวดขมับของตัวเอง:“พี่ พี่ไม่ได้พูดอะไรผิด……”
หลี่ฝางไม่ได้โง่ เรื่องนี้มันเกินความบังเอิญมากเกินไปแล้ว และก็เป็นข้อสงสัยหนักมาก ถ้าดูตามนี้แล้ว หลี่ฝางถูกหลอกใช้จริงๆ
แต่ไม่ได้ถูกหลินชิงชิง หลินชิงชิงก็คือหนึ่งในหมากที่ถูกหลอกใช้
“เสี่ยวฝาง คุณพูดกับพี่มา เกิดอะไรขึ้นกันแน่?”หลินชิงชิงมองหลี่ฝาง ถามว่า:“คุณอย่ามาหลอกพี่ สายตาของคุณบอกผม ในใจคุณจะต้องมีเรื่องปิดบังฉันแน่”
“พี่ พี่กับเจ้าของร้านแป้งทอดเนื้อลานั้นสนิทกันมากไหม?”หลี่ฝางเงยหน้ามองหลินชิงชิง พูดยืนยัน
หลินชิงชิงพยักหน้า พูดว่า:“เคยไปกิน ก็เลยสนิทกันมาก”
หลินชิงชิงเพิ่งตอบไป ก็หยุดลง แล้วพูด:“สนิทน่ะสนิท แต่ฉันไม่เคยให้เบอร์โทรศัพท์เขาเลย ยังไงก็แค่ร้านของกินเล็กๆ”
“เมื่อคืนฉันยังถามเขาอยู่เลย ถามว่า เขารู้เบอร์โทรของฉันได้อย่างไร แต่เขาไม่พูด ก็รีบวางสายเลย ……”
พูดจบ หลินชิงชิงก็มองหลี่ฝางอย่างจริงจัง ถามว่า:“เสี่ยวฝาง คุณสงสัยว่าจะมีการหลอกลวงใช่ไหม?”
“ใช่”
“หรือว่าตั้งแต่ต้น ผมก็ถูกจับตาดูไว้แล้ว”
หลี่ฝางขมวดคิ้วพูด:“ตอนที่ผมออกมาจากโรงเรียน มองเห็นรถคันหนึ่ง ตอนแรกผมก็ไม่คิดอะไรนะ แต่ตอนนี้มาคิดๆดู รถคันนั้นต้องมีปัญหาแน่”
“พ่อตา……”
หลี่ฝางกลืนน้ำลาย พูดอย่างยอมแพ้:“ช่างเถอะ ไม่พูดแล้ว ก่อนที่ความจริงของเรื่องจะคลี่คลาย ทุกอย่างล้วนแต่เป็นแค่การคาดเดาของผม”
“คุณสงสัยพ่อฉัน?”หลินชิงชิงขมวดคิ้ว
“เปล่า”ในใจหลี่ฝางมีความสงสัยขึ้นมาจริงๆ
เวลานี้พอดี ด้านนอกของคฤหาสน์ ก็มีการเคลื่อนไหวเข้ามา
เพื่อห้ามให้หลินชิงชิงถามต่อไป หลี่ฝางจึงรีบวิ่งลงไป
ด้านนอกของคฤหาสน์ มีคนสิบกว่าคนยืนอยู่ จู่ๆจ้าวควนก็รีบวิ่งเข้ามา:“คุณชายหลี่ แย่แล้ว มีคนมาก่อเรื่อง”
บนท้องของจ้าวควน ยังมีรอยเท้าอยู่ด้วย โดนคนเหยียบมาอย่างชัดเจน
คฤหาสน์บ้านซานนี้ มีการควบคุมที่เข้มงวด ปกติจะมียามลาดตระเวนตลอด
หากพวกเขาเข้ามาหาเรื่องได้ ก็เพียงพอที่จะบอกได้ว่าพวกเขาจัดการยามได้แล้ว
หลี่ฝางมองคนที่นำพวกมาแล้วถามว่า:“พวกคุณเป็นใครน่ะ?”
“พวกเรามาหาคุณนาย”ผู้ชายที่นำพวกมา พูดแล้วหัวเราะเหอะเหอะ:“เอาคุณนายออกมา พวกเราก็จะไป ไม่อย่างนั้น ต่อไปพวกเราจะมาหาวันละครั้ง”
“ได้ยินว่าข้างในคฤหาสน์ของพวกคุณนี้ เลี้ยงพิธีกรสาวสวยไว้ไม่น้อย”
ผู้ชายที่นำพวกมา หัวเราะอย่างร้ายกาจ หยิบขวดเล็กๆออกมาจากกระเป๋ากางเกง
เขาเปิดฝาขวด จากนั้นก็เล็งไปทางดอกไม้ต้นหญ้าด้านข้างๆ แล้วเทลง ทันใดนั้น ดอกไม้ต้นหญ้าพวกนั้นก็เหี่ยวลงทันที
“น้ำกรด?”
เหยาเหยาและคนอื่นๆมองเห็นฉากนี้ ต่างตกใจ
บรรดาพิธีกรสาวๆสวยๆ ต่างตกใจจนหน้าเสีย
สำหรับพิธีกรพวกนี้แล้ว สิ่งสำคัญที่สุดคืออะไร อย่างแรกก็คือใบหน้า อย่างที่สองก็คือหุ่น
ส่วนมีพรสวรรค์หรือไม่นั้น ถ้าเสียหน้าไป ถึงจะมีพรสวรรค์ ก็ไม่มีใครดูหรอก?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง