NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 553

หลี่ฝางจะเดินออกไปนั้น หลินชิงชิงก็เดินเข้ามา ดึงหลี่ฝางไว้：“ดูเหมือนเขาจะเห็นฉันแล้ว”

“เป้าหมายของเขาคือฉัน”หลินชิงชิงพูดด้วยสีหน้าซับซ้อน

หลี่ฝางส่ายหน้า พูดว่า：“ไม่ใช่ ผมต่างหาก”

“ถึงแม้คนที่เขาต้องการคือคุณ แต่ที่จริง เขาทำเพราะรังเกียจผม”

หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ จากนั้นก็ประคองหน้าของหลินชิงชิงไว้ แล้วจูบลงไป

หลินชิงชิงตะลึง คิดไม่ถึงว่าจู่ๆหลี่ฝางจะทำกับเธอแบบนี้ มู่เสี่ยวไป๋ที่อยู่ไกลๆมองเห็นฉากนี้ ก็โกรธจนตัวสั่น

“ไอ้สารเลว”มู่เสี่ยวไป๋กัดฟัน จนแทบจะเอาฟันของตัวเองแตก

ผ่านไปประมาณหนึ่งนาที หลี่ฝางจึงปล่อยหลินชิงชิง จากนั้นก็หัวเราะให้มู่เสี่ยวไป๋ที่อยู่ใต้เขา：“ไป พวกเราไปเจอเขากัน”

หลี่ฝางรู้ว่า ถึงมู่เสี่ยวไป๋จะหมดหวังต่อหลินชิงชิงแล้ว แต่ในเวลานี้ ในใจก็ไม่สามารถลืมหลินชิงชิงไปได้หมดในทันที

ในใจของเขา จะต้องยังมีหลินชิงชิงอยู่

หลี่ฝางจงใจยั่วยุมู่เสี่ยวไป๋ ทำให้มู่เสี่ยวไป๋รังเกียจ

ไม่นานนัก หลี่ฝางก็มาตรงหน้าของมู่เสี่ยวไป๋：“มู่เสี่ยวไป๋ ได้ยินว่าคุณก็เปิดแพลตฟอร์มถ่ายทอดสดเหรอ？เหอะเหอะ ผมทำอะไร คุณก็ทำอย่างนั้น เดินตามตูดผม สนุกตรงไหนเหรอ”

หลี่ฝางเสียดสีไป มู่เสี่ยวไป๋ได้แต่พูดเบาๆ：“ผมไม่สนใจแพลตฟอร์มถ่ายทอดสดอะไร ผมก็แค่อยากทำลายคุณ ตระกูลหลี่พวกคุณหลอกพวกเราตระกูลมู่ไปห้าร้อยล้าน บัญชีนี้ ผมต้องเอาคืนมา”

“พูดแบบนี้ เรื่องใส่ร้ายในสองวันนี้ ก็เป็นคุณที่สาดโคลนมาสินะ？เหอะเหอะ หานักแสดงมาจากไหนเหรอ ทุ่มเทขนาดนั้น ทั้งห้องอาบน้ำ ห้องครัว”หลี่ฝางก็คิดถึงเรื่องเมื่อหลายวันก่อนทันที จะต้องเกี่ยวข้องกับมู่เสี่ยวไป๋เป็นอย่างแน่

มู่เสี่ยวไป๋ไม่ยอมรับ ได้แต่หัวเราะเหอะเหอะ：“คุณพูดอะไรเหรอ คุณชายหลี่ ทำไมผมไม่เข้าใจเลย”

“ไม่เข้าใจก็ช่างเถอะ ผมแค่อยากจะบอกคุณ ครั้งที่แล้วที่วิดีโอคอลกับคุณ ผมกับหลินชิงชิงอยู่ที่เตียง ที่จริงนอกจากที่เตียงแล้ว ก็ยังมีที่ห้องอาบน้ำ ห้องน้ำ ระเบียง แต่ละที่ ก็ทำหมดแล้ว”

หลี่ฝางพูดไป ก็คว้ามือของหลินชิงชิง บวกแรงเข้าไป

ส่วนมู่เสี่ยวไป๋นั้นเห็นได้ชัดว่าโมโหจัด จนหายใจไม่ออก

เวลานี้ มู่เหวินตงเข็นรถเข็น มาตรงนี้：“เสี่ยวไป๋ ผมอยากลงเขาไปดู”

“บางเรื่อง ไม่ใช่ของคุณ คุณก็บังคับไม่ได้”มู่เหวินตงพูด

มู่เสี่ยวไป๋จ้องหลินชิงชิง แล้วถาม：“ทำไม？”

“ผมรักคุณขนาดนั้น ทำไมต้องคบกับไอ้หมอนี่ด้วย？เขาดีกว่าผมตรงไหน？”มู่เสี่ยวไป๋มองหลินชิงชิง พูดอย่างไม่เต็มใจ

ไม่รอให้หลินชิงชิงตอบ หลี่ฝางก็พูด：“มู่เสี่ยวไป๋ อย่ามองผู้หญิงของผมแบบนี้ ไม่อย่างนั้น ผมจะต่อยคุณ”

“ส่วที่ผมดีกว่าคุณยังไงนั้น？ให้ผมคิดดูแล้ว รวยกว่าคุณนับด้วยไหม แล้วสู้เก่งกว่าคุณล่ะนับไหม？”พูดไป หลี่ฝางก็ปล่อยหมัดออกไป ที่หน้าของมู่เสี่ยวไป๋

มุมปากของมู่เสี่ยวไป๋ถูกต่อย ก็กลายเป็นโกรธที่มาจากความละอายทันที

“คุณกล้าต่อยผมเหรอ？”มู่เสี่ยวไป๋มองหลี่ฝางอย่างเย็นชา

“เหอะเหอะ จะกระต่ายตื่นตูมไปทำไม ผมตีคุณน้อยไปเหรอ？บอกคุณให้นะ อย่ามาเล่นความคิดชั่วร้ายพวกนั้นกับผม ไม่ใช่ว่าผมเล่นไม่ได้ แต่ผมไม่อยากเล่นต่างหาก บอกคนของคุณด้วย ปล่อยหวางเหยากลับมาหาผม”

“ถ้าพ่อของหวางเหยามีอันเป็นไป ผมจะต้องเอาคนของคุณฝังไปแน่”หลี่ฝางพูดอย่างเย็นชา

สีหน้ามู่เสี่ยวไป๋เย็นชา： “คุณขู่ผมเหรอ？คุณคิดว่านี่มันยุคไหนแล้ว？ฆ่าคนไม่ผิดกฎหมายเหรอ？ทำไม คุณมีใบอนุญาตให้ฆ่าคนเหรอ”

“ถ้าคุณมีความสามารถ ตอนนี้ก็แทงคนตายให้ผมดูสิ ถ้าคุณกล้า ผมจะเรียกพวกหวางต้องมาเลยตอนนี้”มู่เสี่ยวไป๋จงใจพูด

หลี่ฝางจะพูดอะไร ส้าวส้วยก็เดินลงมา：“ไม่มีใบอนุญาตให้ฆ่าคน”

“แต่แค่ฆ่าคน อย่าทิ้งหลักฐานก็พอ”

ส้าวส้วยหัวเราะเหอะเหอะ มองมู่เหวินตง แล้วพูด：“ใช่ไหม มู่เหวินตง”

มู่เหวินตงมองส้าวส้วย ทันใดนั้นก็ตกอยู่ในความเงียบ เขาเงียบอยู่นาน ทันใดนั้นก็เบิกตาโต：“คุณคือนักแข่งรถคนนั้นเหรอ？”

“นักแข่งรถอะไร”ส้าวส้วยทำเป็นโง่

“ก็นักแข่งรถที่ชนผม”มู่เหวินตงถามด้วยเสียงร้อนรน