NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 563

ตามองโลงศพของนายท่านฉิน ถูกเข็นขึ้นรถไป ฉินเสี่ยวหู่ก็ร้อนรน เขาเพิ่งยกเท้าขึ้น เฉินเจียโล่ก็หยิบปืนออกมาจากอ้อมแขน

“คุณคิดว่ามีปืนแค่คุณคนเดียวเหรอ？”

ฉินเสี่ยวหู่ยิ้มที่มุมปาก ตามองเฉินเจียโล่อย่างเย็นชา หยิบปืนเล็งไปที่เขา

และปืนในมือของเฉินเจียโล่ ก็เล็งไปที่ถังแก๊สนั่น

“ดูไหมใครจะเร็วกว่า？”

เฉินเจียโล่หัวเราะหึหึ：“ไอ้เด็กสารเลว นี่คุณเล็งเป้าไปทางไหนเหรอ？เล็งมาที่หัวผม แล้วยิงมาให้ผมรู้สึกสะใจหน่อยสิ นี่คุณเล็งมาที่ไหล่ผมนะ？ทำไม ไม่เคยยิงปืน？”

“ถือตรงแล้ว ถือตรงแล้ว”

เฉินเจียโล่หัวเราะเหอะเหอะให้ฉินเสี่ยวหู่

ฉินเสี่ยวหู่มองเฉินเจียโล่ แล้วคิ้วก็ขมวด：“เห็นว่าผมไม่กล้ายิงคุณตายจริงๆใช่ไหม？”

“ทำไมคุณไม่กล้าล่ะ คุณเป็นถึงฉินเสี่ยวหู่นี่ คนในยุทธภพที่มีความสามารถและหนุ่มที่สุดของเมืองเอก ฆ่าคนมานับไม่ถ้วน โหดเหี้ยมอำมหิต ผมบอกว่าคุณไม่กล้าเหรอ？ความหมายของผมก็คือ คุณยิงก็ยิงให้ตรงเป้าหน่อย อย่าให้สิ้นเปลืองกระสุนรู้ไหม？”

“ถ้าสิ้นเปลืองไปฟรีๆก็น่าอับอาย”

มองฉินเสี่ยวหู่ เฉินเจียโล่หัวเราะเหอะเหอะ：“ฉินเสี่ยวหู่ มาสิ！”

เฉินเจียโล่ยั่วยุไปเล็กน้อย ฉินเสี่ยวหู่ก็มองเฉินเจียโล่เหมือนคนบ้า พูดว่า：“แม่เอ๊ย！”

หลังจากด่าเสร็จ ฉินเสี่ยวหู่ก็เอากระบอกปืนเล็งไปที่หัวของเฉินเจียโล่ เตรียมที่จะเหนี่ยวไก

แต่ฉินเสี่ยวหู่จะเหนี่ยวไกนั้น คนข้างกายเขา ก็กอดฉินเสี่ยวหู่ไว้ทันที

“พี่ใหญ่ อย่า”

“พี่เสี่ยวหู่ คุณห้ามใจร้อนเด็ดขาด”

ฉินเสี่ยวหู่ถูกดึงไว้ด้านหลัง แล้วก็ดูเหมือนบ้าไปแล้ว：“ไสหัวไป พวกคุณคือคนของใครกันแน่？”

“พี่เสี่ยวหู่ ถ้าพี่ยิงไป ทุกคนก็จะจบเห่ ตราบใดที่มีชีวิต ย่อมต้องมีความหวัง พวกเราเอาชีวิตทิ้งไว้ที่นี่ ไม่คุ้มค่า อีกอย่าง ผู้ชายคนนี้ดูสี่ห้าสิบแล้ว คุณดูพวกเราสิ แต่ยี่สิบกันเอง เขาพูดไม่ผิด พวกเราสู้เขาไม่ได้จริงๆ”

นี่คือลูกน้องคนหนึ่งของฉินเสี่ยวหู่ ยังหนุ่มมาก เพิ่งจะยี่สิบ

เขายังไม่ทันพูดจบ จู่ๆเฉินเจียโล่ก็ขมวดคิ้ว สายตามีความเยือกเย็น ก็ขยับปืน เล็งไปที่แขนของเจ้าเด็กนี่ แล้วยิงออกไปหนึ่งนัด

ยิงเสร็จ เฉินเจียโล่ก็พูดอย่างเย็นชา：“แม่เอ๊ย ผมแก่ขนาดนั้นเลยเหรอ？ผมแค่สามสิบห้าเอง แล้วคุณบอกสี่ห้าสิบ แม่เอ๊ย อยากตายใช่ไหม？”

วัยรุ่นคนนี้กัดฟัน สูดลมหายใจ

“แม่เอ๊ยรีบไสหัวไปเลยนะ ผมจะพูดสามครั้ง หลังจากสามครั้ง ผมจะทำให้พวกคุณตายไปด้วยกัน”

เฉินเจียโล่พูดไป กระบอกปืนก็เล็งไปที่ถังแก๊ส

“ผมไม่เคยล้อเล่น ฉินเสี่ยวหู่ ผมว่าเมื่อก่อนคุณต้องเคยได้ยินชื่อผม”เฉินเจียโล่มองฉินเสี่ยวหู่ พูดพร้อมหัวเราะเหอะเหอะ

ฉินเสี่ยวหู่เม้มปาก：“แม่เอ๊ยเขาบ้าแล้ว คุณไม่อยากมีชีวิต แต่ผมยังอยากมีชีวิตอยู่”

ฉินเสี่ยวหู่พูดไป ก็เก็บปืนกลับไป

“ผมเริ่มนับแล้วนะ สาม สอง”

เฉินเจียโล่ยังไม่ทันพูดจบ ฉินเสี่ยวหู่ก็โบกมือ พูด：“แยกย้าย！”

สีหน้าของฉินเสี่ยวหู่ หดหู่สุดๆ เขาคิดไม่ถึงว่าระหว่างทางจะมีเรื่องที่ไม่คาดคิดปรากฏขึ้นมา

เฉินเจียโล่คือคนบ้า ไม่กี่ปีนี้ เขาก็บ้าระห่ำ กล้าทำไปซะทุกเรื่อง

ฉินเสี่ยวหู่อยู่ในยุทธภพนี้ไม่ใช่แค่ช่วงเวลาสั้นๆแล้ว สำหรับคนอย่างเฉินเจียโล่ เขาพอจะเข้าใจหน่อยๆ

หลังจากฉินเสี่ยวหู่วิ่งหนีออกไปจากป่า ก็มาที่รถสปอร์ตสีขาวคันหนึ่ง

มู่หรงฉางเฟิงนั่งอยู่ข้างใน มองฉินเสี่ยวหู่：“เรื่องจัดการยังไงบ้าง？”

“แป๊บเดียวก็กลับมาแล้ว？ทำไม ตำแหน่งหัวหน้าครอบครัวตระกูลฉิน ได้มายัง？”มู่หรงฉางเฟิงมองฉินเสี่ยวหู่ ถามแล้วหัวเราะเหอะเหอะ

สีหน้าของฉินเสี่ยวหู่หม่นลง ไม่กล้าพูด

สีหน้าของมู่หรงฉางเฟิง เวลานี้ก็กลายเป็นหมองหม่นอย่างสุดๆ：“ล้มเหลวแล้ว？”