NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 564

“หลี่ฝาง เรื่องครั้งนี้ ขอบคุณคุณจริงๆ ถ้าไม่มีคุณ……”ฉินวี่เฟยพูดด้วยใบหน้าขอบคุณ

ประโยคต่อไปของเธอจะต้องพูดว่า ถ้าไม่มีหลี่ฝาง บริษัทฉินซื่อ กรุ๊ป จะต้องตกไปอยู่ในมือของพ่อฉินเสี่ยวหู่แน่

ส่วนพ่อของฉินเสี่ยวหู่ก็เหมือนกับฉินเสี่ยวหู่ ล้วนแต่เป็นคนใจคดทั้งนั้น

“คุณชายหลี่ ไว้วันไหนมาเป็นแขกบ้านผม”

พ่อของฉินวี่เฟย ก็พูดเชื้อเชิญ：“ผมต้องต้อนรับคุณอย่างดีแน่”

“พี่ใหญ่ คุณหมายความว่าไง พ่อยังไม่ทันฝัง คุณก็เชิญฆาตกรมาเป็นแขกแล้ว？นี่มันต่างอะไรกับ เห็นกงจักรเป็นดอกบัว？”

“พ่อตายยังไม่ทันพ้นเจ็ดวัน คุณก็ทำเรื่องเนรคุณแบบนี้ ไม่กลัวคุณท่านจะตายตาไม่หลับเหรอ？”

พ่อของฉินวี่เฟยไม่สนใจน้องชายรองของตัวเอง แต่ขึ้นรถไปโดยตรง แล้วก็ออกไป

แป๊บเดียวฉินวี่เฟยก็ขึ้นรถมา：“หลี่ฝาง ฉันไปก่อนนะ ส่วนขอบคุณ ฉันไม่พูดมากแล้ว”

หลี่ฝางพยักหน้า จากนั้นก็หรี่ตาให้พ่อฉินเสี่ยวหู่：“เหอะเหอะ แผนล้มเหลวแล้วสินะ？”

“ผมไม่รู้ว่าคุณพูดอะไร？”จนตอนนี้พ่อของฉินเสี่ยวหูก็ยังไม่ยอมรับ

“เหอะเหอะ ยังจะเสแสร้งกับผมอีกทำไม เทคนิคการแสดงของคุณนั้น หลอกคนโง่ได้เท่านั้นแหละ”หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ

พ่อของฉินเสี่ยวหู มองหลี่ฝางอย่างอาฆาตแค้น พูดว่า：“คุณชายหลี่ แนะนำนะ ยุ่งเรื่องคนอื่นมากๆ จะตายเร็ว เข้าใจไหม？”

“เหอะเหอะ ผมรู้ว่าคุณเกลียดผม แต่ได้โปรดล่ะคุณทำร้ายอะไรที่เป็นเนื้อแท้หน่อยได้ไหม？คำสาปแช่งพวกนี้ จะมีประโยชน์อะไร ทำไม เป็นนักมายากลเหรอ หรือว่าแม่มด แค่พูดไม่กี่คำ ผมก็จะอายุสั้นหรือเป็นอะไรไปเลยเหรอไง？”หลี่ฝางมองพ่อของฉินเสี่ยวหู ดูถูกอย่างเย็นชา

“โอเค รีบไสหัวไปเถอะ นายท่านฉินไปแล้ว คุณยังไม่รีบตามไปอีก”หลี่ฝางพูดอย่างมีบางอย่างแอบแฝง

หลังจากพ่อของฉินเสี่ยวหูไป เฉินเจียโล่ก็เอารถตักดินกลับไป

“เหอะเหอะ เรื่องนี้ทำได้ไม่เลว”หลี่ฝางมองเฉินเจียโล่กับหวางเสี่ยวหยวนแล้วพูด

“ก็แค่ คุณเอารถตักดินมาจากไหน？”หลี่ฝางมองเฉินเจียโล่ ถามอย่างแปลกใจ

“เหอะเหอะ ก่อนจะมาเป็นนักเลงนี้ ที่จริงผมเป็นแรงงานชาวนา มักจะเดินเตร็ดเตร่ไปทั่วสถานที่ก่อสร้างใหญ่ๆอยู่บ่อยๆ ต่อมา ผมจึงเรียนการแย่งโครงการมาจากคนอื่น รู้จักผู้รับเหมาจำนวนมาก พูดตรงๆนะ อย่าว่าแต่รถขุดดินสี่คันเลย ถึงเป็นสิบคัน ร้อยคัน ผมก็เอามาอยู่ในมือได้อย่างง่ายดาย”

“คุณชายหลี่ ผมสงสัยว่าฉินเสี่ยวหู่ไม่ยอมวางมือดีๆแน่ ไม่อย่างนั้น ให้ผมตามไปไหม？”หวางเสี่ยวหยวนถาม

หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า：“พาคนกลุ่มนี้ คุ้มกันไปตลอดทางเถอะ”

“ค่าใช้จ่ายทุกอย่างของครั้งนี้ ผมจะโอนไปที่บัตรคุณ วางใจเถอะ ทำงานให้ผม ผมไม่ให้คุณควักเงินหรอก”หลี่ฝางมองหวางเสี่ยวหยวน หัวเราะเหอะเหอะขึ้นมา：“จ้างคนพวกนี้ ใช้เงินไม่น้อยเลยสินะ？”

“เงินไม่ได้จ่ายไปเยอะหรอก แต่ใช้แรงเยอะมาก ผมหาอยู่หลายที่ กว่าจะหาคนพวกนี้เจอ”หวางเสี่ยวหยวนพูด：“ผมกลัวคนน้อยไป จะเอา ฉินเสี่ยวหู่ไอ้หมอนี่ไม่อยู่ ยังไม่ทันรอเจียโล่มา ผมก็กลัวว่าเขาจะลงมือ ยกโลงศพของนายท่านฉินไป”

หลี่ฝางหัวเราะไปพูดไป：“ที่นอนอยู่ในโลงศพนั้น ยังไงก็เป็นคุณปู่ฉิน ที่เป็นปู่เขา ถึงฉินเสี่ยวหู่ไม่กตัญญู ก็ไม่กล้าทำอย่างนี้ ไม่อย่างนั้น เขาก็ลงมือไปนานแล้ว ไม่รอพวกเรามาหรอก”

“ตราบใดที่ยังเป็นคน ก็ต้องกลัวฟ้าผ่าใส่”

หลี่ฝางพูดไป แล้วก็กลับมาข้างในเบนซ์G-Classของตัวเอง

ส้าวส้วยหัวเราะเหอะเหอะ：“ลำบากไปหมดจริงๆ จำเป็นด้วยเหรอ？ฉินเสี่ยวหู่เด็กคนนี้ มีดีไว้แค่มอง เขามาถึงวันนี้ได้ อย่างมากก็ใช่อำนาจของตระกูลฉิน”

“ที่จริง หวางเสี่ยวหยวนคนเดียวสามารถเอาฉินเสี่ยวหู่ไอ้เด็กนี่ล้มได้”

หลี่ฝางส่ายหน้า พูดว่า：“ฉินเสี่ยวหู่ไอ้เด็กนี่มีปืน”

“ถ้าบีบจนเขากังวล แล้วยิงขึ้นมาจะทำไง？”หลี่ฝางถามย้อน

“วางใจเถอะ เขาไม่กล้ายิง”

ส้าวส้วยหัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า：“ไม่ใช่แค่ฉินเสี่ยวหู่ขี้ขลาด ไม่กล้ายิง แม้แต่หวางเสี่ยวหยวน เฉินเจียโล่ พวกเขาต่างก็ขี้ขลาด”

ส้าวส้วยพูดไป ก็หยิบปืนออกมาจากอ้อมแขน จากนั้นเล็งไปที่ถังแก๊ส แล้วเหนี่ยวไก