NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 570

“น่าสงสัยยังไง?” หลี่ฝางถามด้วยความสงสัย

“รถพยาบาทคันนี้ ตอนที่ขับผ่านอุโมงค์ จอดอยู่ข้างในเกือบสิบนาที แถมอุโมงค์นั้น ระยะทางมันแค่ไม่กี่สิบเมตรเท่านั้นเอง ถ้าเกิดรถพยาบาทคันนี้ไม่มีปัญหาอะไรล่ะก็ งั้นปัญหาก็อยู่ในตัวของคนที่อยู่บนรถ”

“ฉันคิดว่า หมอพวกนั้น แล้วก็คนขับรถ คงจะไม่กล้าฆ่าคนหรอก”

หูเฟยพูดเลขทะเบียนรถออกมา “นี่เป็นรถฟอร์ดสีแดง รถคันนี้ก็เหมือนกับรถพยาบาทคันนั้น จอดอยู่ที่อุโมงค์นั้น จอดอยู่ราวๆสิบนาที”

“คุณหมายความว่า ฆาตกรรมที่แท้จริง ความจริงแล้วคือคนที่อยู่บนรถฟอร์ดสีแดง” หลี่ฝางทำหน้าตึงเครียด

“ฉันไม่มีหลักฐาน ไม่สามารถพูดส่งเดชได้”

หูเฟยพูดเบาๆว่า “ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง”

“ฉันคิดว่า ถ้าหารถฟอร์ดสีแดงนี้ได้ ก็จะสามารถหาตัวฆาตกรรมได้ ฉันเคยส่งคนไปสืบหารถคันนี้แล้ว แต่กลับไม่พบอะไร แต่ว่า มีอยู่บางสถานที่ ที่มักจะถ่ายภาพของรถขับนี้ได้ อีกเดี๋ยวฉันจะเอาที่อยู่ ส่งไปให้กับคุณ”

หลี่ฝางหัวเราะ ยื่นมือออกไป หันไปพูดกับหูเฟย “ยินดีที่ได้ธุรกิจด้วย”

“ยินดีเช่นกัน” หูเฟยพยักหน้ารับ จากนั้นก็รีบออกจากรถ

หลังจากที่หูเฟยลงจากรถ ก็รีบตรงไปที่บ้านของหวางหยวนหยวน ส้าวส้วยหัวเราะ “ไอ่เจ้าหูเฟย ดูท่าจะไม่ได้โง่ซะเท่าไหร่”

“เมื่อกี้ต่อให้คุณจะไม่พูดอะไร คิดว่าข้อมูลเหล่านี้ เขาก็คงจะบอกคุณอยู่แล้ว” ส้าวส้วยพูด

หลี่ฝางพยักหน้า เขาเองก็คิดแบบนี้เหมือนกัน

เพราะว่าข้อมูลเหล่านี้ ล้วนสามารถเอามาช่วยเหลือเฉินฝูเซิงได้

“มีวิธีติดต่อหาลูกน้องของเฉินฝูเซิงไหม?” หลี่ฝางเปิดปากถาม

ส้าวส้วยส่ายหัว “รอผมสักครู่”

ผ่านไปไม่นาน ส้าวส้วยก็ส่งข้อความไปให้กับหลี่ฝาง “ส่งเบอร์ให้กับคุณแล้ว คนๆนี้มีชื่อว่าจูเปิ่น เรียกได้ว่าเป็นคนใกล้ตัวที่มีสมองมากที่สุดของเฉินฝูเซิงแล้ว”

หลี่ฝางกดโทรไปหาเบอร์นี้ทันที พอติดต่อได้ จูเปิ่นก็ถามด้วยเสียงที่เย็นชา “แกเป็นใคร?”

“หลี่ฝาง......” หลี่ฝางบอกชื่อของตัวเองออกไป

“ที่แท้ก็คุณชายหลี่นี้เอง ฮ่าๆ คุณชายหลี่ ท่านมีข่าวดีอะไรจะมาบอกกับผมรึเปล่า?” จูเปิ่นถามด้วยเสียงหัวเราะ

แม้ว่าเสียงของจูเปิ่นกำลังหัวเราะ แต่หลี่ฝางก็ฟังออกว่า ทางด้านจูเปิ่น คงจะไม่ได้สบายขนาดนั้น

“ฮ่าๆ แกรู้ได้ยังไงว่าฉันมาเพื่อส่งข่าวดีให้กับแก”

“คุณชายหลี่ ถ้าเกิดไม่มีข่าวดีอะไร ท่านคงไม่โทรมาหาผมหรอก จะบอกคุณตรงๆก็แล้วกัน ทางด้านนี้กำลังร้อนรนจนจะตายแล้ว หมอพวกนี้ แทบจะถูกพวกเราทรมานจนจะตายอยู่แล้ว แต่ว่าพวกเขากลับไม่ยอมบอกอะไร ดูเหมือนว่า อีกฝ่ายคงจะข่มขู่โดยเอาครอบครัวของพวกเขาเป็นตัวประกัน” จูเปิ่นพูดด้วยเสียงที่เย็นชา “อีกฝ่ายใช้วิธีที่สกปรก ถ้าเกิดผมหาเจอล่ะก็ ผมกะจะทรมานพวกเขาให้ตายไปเลย”

“ฟอร์ดสีแดง ทะเบียนรถ XXXXX สถานที่มักพบบ่อย ฉันจะส่งที่อยู่ไปให้ที่โทรศัพท์ของแก” หลี่ฝางพูดอย่างช้าๆ

“คนที่อยู่บนรถ คือตัวการ” หลี่ฝางบอก

“ขอบคุณคุณชายหลี่ พอคุณชายของพวกเราออกมา พวกเราจะเป็นเจ้ามือเลี้ยงคุณเอง” จูเปิ่นพูดจบด้วยเสียงหัวเราะ จากนั้นก็กดวางสายทันที

พอกดวางสาย จูเปิ่นก็หันไปมองคนที่อยู่บนพื้น สีหน้าเย็นชาขึ้นมาในทันที “ฉันจะถามพวกแก รถฟอร์ดสีแดงคันนั้น คนที่อยู่ข้างในเป็นใคร?”

พอจูเปิ่นพูดจบประโยค สีหน้าของหมอพวกนั้น ก็ซีดลงในทันที

“ดูเหมือนว่า ข่าวที่คุณชายหลี่บอกมา จะเป็นความจริง” จูเปิ่นปิดตาแล้วยิ้มออกมา จากนั้นก็พูดว่า “ยังไม่คิดจะบอกความจริงกับฉันอีกงั้นเหรอ? ฮ่าๆ ที่นี่เป็นโรงบาล เป็นถิ่นของพวกแก คิดว่าฉันจะไม่กล้าฆ่าพวกแกใช่ไหม?”

จูเปิ่นไอไปหนึ่งที “ถูกแล้ว ฉันไม่กล้าทำจริง”

“พวกแก ล้วนไม่ใช่คนที่ดูแข็งแรงอะไร แต่ขนาดซ้อมพวกแกจนขนาดนี้แล้ว พวกแกยังไม่ยอมเปิดปากพูดซะคำ ดูเหมือนว่า คนพวกนั้นคงจะขู่ฆ่าคนในครอบครัวพวกแกเอาไว้ซินะ”

“คิดว่าฉันเป็นคนอ่อนหัดใช่ไหม?”