NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 582

จางกงหมิงถูกทำร้ายจนนอนเป็นผักอยู่บนเตียง ใบหน้าถูกตีจนไม่เหลือเค้าโครงของคน

เมื่อเห็นภาพนี้ ความสงสัยในใจของมู่เสี่ยวไป๋ ก็ลดน้อยลงไปในทันที

“คุณชายมู่วางใจเถอะ ฉันรู้ว่าฉันเป็นคนที่ร่วมมือเพราะมีจุดประสงค์เดียวกัน” จางกงหมิงเม้มปาก แล้วพูด： “พวกเราลงเรือลำเดียวกันแล้ว ดีก็ดีด้วยกัน เสียก็เสียด้วยกัน เพิ่งแม้ฉันจะโง่ยังไง ก็คงไม่ให้ตัวเองเสียเปรียบ ให้ตัวเองถูกฝังหรอกจริงมั้ย?”

“ฉันก็พวกพี่น้องของฉัน กินข้าวของคุณ คุณหาเงินไม่ได้ งั้นฉันกับพวกพ้องของฉัน ก็ต้องหิวโซไปด้วย พวกเรามาที่ยุทธภพ ก็สู้เพื่อให้มีข้าวกิน ความสัมพันธ์กิโลครึ่ง ไม่ดีไปกว่าทองคำสองกิโล”

“ใครมีให้กินก็ถือว่าเป็นแม่ใช่มั้ยล่ะ”

จางกงหมิงหัวเราะฮี่ๆ นั้นนั้น็พูดยืนยันกับมู่เสี่ยวไป๋： “วางใจเถอะ คุณชายมู่ ไม่ว่าใครจะขายคุณ ฉันจะต้องไปจับตัวมันมาให้ได้ แล้วฉีกมันเป็นหมื่นชิ้น”

มู่เสี่ยวไป๋หรี่ตาแล้วยิ้ม： “จริงเหรอ?”

“นั้นมันต้องแน่อยู่แล้วสิ” จางกงหมิงพูด： “ไอ้หมอนั่นมันเกือบจะฆ่าฉัน ถึงแม้คุณไม่พูด ฉันก็ไม่ปล่อยมันไปง่ายๆ หรอก”

“อีกอย่าง เงินที่คุณสูญเสียไป ก็เหมือนผมเสียไปด้วย มาขวางทางรวยของฉัน จะไม่ให้ฉันฆ่ามันได้ยังไง?” จางกงหมิงมองมู่เสี่ยวไป๋ พลางทำหน้าชะงักอยู่ครู่： “ดูจากหน้าของคุณชายมู่แล้ว ในใจของคุณ เหมือนกันว่าจะมีคนที่สงสัยอยู่แล้วใช่มั้ย?”

“อืม มีทั้งหมดสองคน คนนึงคือนาย อีกคนก็......”

ไม่ได้รอให้มู่เสี่ยวไป๋พูดจบ จางกงหมิงก็พูดขึ้นอย่างไม่ค่อยพอใจ： “นั่นมันต้องไม่ใช่ฉันอยู่แล้ว”

“คุณที่คุณชายมู่สงสัยอีกคนเป็นใครกัน?” จางกงหมิงยิงคำถามใส่มู่เสี่ยวไป๋

“เสี่ยวโจว”

มู่เสี่ยวไป๋พูดด้วยสายตาเย็นชา： “ถึงแม้ว่าเขาจะอยู่ข้างกายฉัน แต่ว่าใจไม่ได้อยู่ที่ฉัน ไอ้หมอนั่น มักจะยึดมั่นในตัวเอง ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าคุณปู่ฉันช่วยชีวิตแม่ของเขามา เขาคงทรยศไปนานแล้ว”

“คุณชายมู่ คุณเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า ตามที่คุณพูด ชีวิตของคุณแม่ของเสี่ยวโจวเป็นคุณปู่ท่านช่วยเอาไว้ถึงได้มีชีวิตอยู่ต่อได้ เขาแอบทำร้ายตระกูลมู่ ไม่กลัวว่านายท่านมู่จะจับได้เหรอ?” หน้าของจางกงหมิงร้อนรน ฝั่งมู่เสี่ยวไป๋ เสี่ยวโจวกับจางกงหมิง ถือได้ว่าเป็นเพื่อนกัน

ทั้งแม้ต่อหน้าทั้งสองคนจะไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์อะไรมากมาย แต่ลับหลัง ทั้งสองคนยังมีการติดต่อกันบ้าง

แล้วก็ ใจของทั้งสองคน ก็ไปทางหลี่ฝาง

มู่เสี่ยวไป๋รู้เรื่องนี้อยู่ในใจ

สำหรับมู่เสี่ยวไป๋ ไม่ว่าจะเป็นจางกงหมิงหรือว่าเสี่ยวโจว สำหรับตนแล้ว ล้วนมีอันตรายแอบแฝง แต่ถึงอย่างนั้น มู่เสี่ยวไป๋ก็ยังเลือกที่จะใช้พวกเขา ด้วยเหตุผลหลายอย่าง ข้อแรกคือพวกเขามีความสามารถ อีกข้อก็คือในมือของมู่เสี่ยวไป๋มีของที่รั้งพวกเขาไว้อยู่ และสุดท้ายก็คือ ทั้งสองคนนี้ สำหรับหลี่ฝางแล้ว ถือเป็นจุดอ่อน

“แม่ของเสี่ยวโจว อยู่ได้อีกไม่นาน”

“ที่ผ่านมา คุณปู่ให้เธอดื่มยาจีน เป็นยาที่มีผลด้านลบ ถึงแม้ผลด้านลบพวกนั้น จะตรวจไม่เจอในระยะนึง แต่เมื่อเวลาผ่านไปสักระยะ ร่างกายก็จะทรุดตัวลง”

“โดยเฉพาะตอนที่เสี่ยวโจวอยู่ในคุก แม่ของเขาก็มีอาการป่วย แม้แต่คุณปู่ของฉัน ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว”

“คุณปู่ของฉันกับฉันรู้ว่า ถ้าแม่เขาตาย เสี่ยวโจวต้องแปรพักตร์แน่ๆ ดังนั้น......”

จางกงหมิงมองมู่เสี่ยวไป๋ และเริ่มเข้าสู่ภวังค์ ผ่านไปสักครู่ จางกงหมิงถึงเงยหน้าขึ้นมองมู่เสี่ยวไป๋ แล้วพูด： “คุณอยากให้ฉันกำจัดเขา?”

“ใช่แล้ว ใช้โอกาสช่วงที่คุณปู่ของฉันยังสามารถช่วยยื้อชีวิตของยัยแก่นั่นได้ แต่ปู่ฉันก็ไม่ใช่เทพอะไร ยัยแก่นั่นป่วยถึงขั้นอาการหนักแล้ว ยื้อยังไง ก็ยื้อได้แค่ไม่กี่เดือน ถ้าหากสถานการณ์เลวร้าย แม้แต่ไม่มีวันก็ยื้อไว้ไม่ได้ ดังนั้น นายต้องรักษาตัวให้ดีๆ รอให้นายออกจากโรงพยาบาล ฉันจะจัดการโอกาสดีๆ ให้นาย กำจัดเขาทิ้งในทีเดียว” บนหน้าของมู่เสี่ยวไป๋แสดงให้เห็นถึงความน่ากลัวและก็รอยยิ้มเย็นชา

สีหน้าของจางกงหมิง ตกอยู่สภาวะซีเรียส： “ทำไมถึงให้ฉันทำ? ถึงแม้ฉันกับเสี่ยวโจวจะไม่ใช่เพื่อนที่สนิทชิดเชื้อเท่าไหร่ แต่ก็รู้จักกันมาหลายปี ตอนนั้นที่ตงไห่ ตอนที่ปกป้องชิงชิง พวกเราก็สนิทกันนะ”