NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 588

ปากของมู่เสี่ยวไป๋สั่น เงยหน้ามองเฉินฝูเซิง แล้วพูด： “ฝูเซิง นายตัดสินใจแน่แล้วจริงๆ ใช่มั้ย?”

“เชี่ย นายเป็นอัลไซเมอร์เหรอ? ฉันบอกแล้ว ให้เรียกว่าพ่อใช่มั้ย?” เฉินฝูเซิงยกปืนขึ้นมาอีกครั้ง

สีหน้าของมู่เสี่ยวไป๋ชะงักอยู่ครู่： “พวกเราสองคนเป็นตระกูลมีเชื้อสาย ระหว่างเราก็มีธุรกิจร่วมกัน นายวิ่งไปอยู่กับหลี่ฝาง หรือว่าไม่กลัวความร่วมมือของพวกเราจะมีปัญหาเหรอ?”

“นายคิดว่าฉันจะกลัวมั้ย?”

เฉินฝูเซิงยิ้มหรี่ตา： “กล้าได้ กล้าเสีย เรื่องพวกนี้ ถ้าหากนายยินดีทำ ก็กลับไปถามปู่นายก็ได้”

“ไม่ผิด หลายปีที่ผ่านมา นายช่วยพวกเราหาเงินได้ไม่น้อย แต่พวกนายไม่ได้เอากำไรจากพวกเราไปหรอกเหรอ? เกรงว่า พวกนายได้เยอะกว่าพวกเรามากนะ” เฉินฝูเซิงพูดอย่างไม่ใส่ใจ

“พวกเราจะเปลี่ยนคนร่วมธุรกิจก็ได้”

มู่เสี่ยวไป๋กระตุกมุมปาก แล้วยิ้มอย่างเย็นชาพลางพูด： “ไม่ใช่เรื่องใหญ่ พวกเราเอาเงินน้อยหน่อยก็ได้”

“แล้วแต่นายแล้วกัน ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับฉันเท่าไหร่ พ่อฉันเมียเยอะ ลูกชายเยอะแบบนั้น ถึงเขาจะหาเงินได้มากขึ้น แต่แบ่งให้ฉันได้เท่าไหร่? จากนี้ ฉันสนใจแค่ปัจจุบันและอนาคตของตัวฉันเอง ดังนั้น นายอยากจะหักกับพ่อฉัน ก็หักไปเลย”

เฉินฝูเซิงพูดจบ ก็เงียบอยู่ครู่แล้วพูด： “ถึงยังไง ฉันเตือนนายด้วยความหวังดี อยากจะเปลี่ยนคู่ร่วมธุรกิจ ได้นะ ก่อนหน้านั้นต้องมีคนที่กล้าร่วมธุรกิจกับนายก่อน”

“พ่อฉันเป็นคนยังไงฉันรู้ เนื้อในปากของเขา ถึงแม้จะตกลงพื้นแล้ว ก็ไม่มีใครกล้ากิน”

“ใครอยากกินเนื้อในปากของเขา เขาก็จะสู้ตายกับคนนั้น”

เฉินฝูเซิงหัวเราะฮี่ๆ แล้วพูด： “คำขู่เมื่อกี้ ฉันก็จะเอาไปบอกพ่อฉันเหมือนเดิม จะให้พูด คนอย่างเขาเกลียดคนข่มขู่เขาที่สุดเลย”

มู่เสี่ยวไป๋สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย พลางมองเฉินฝูเซิง และยังอยากพูดว่า เมื่อไหร่เฉินฝูเซิงจะรีบพาคนออกไป

จูเปิ่นถอยกลับมา มองมู่เสี่ยวไป๋พลางพูด： “คุณชายมู่ เรื่องวันนี้ พวกเราทำเกินไปนิด แต่ที่พวกเราทำแบบนี้ ก็เพราะคุณบีบให้เราต้องเดินทางนี้”

ถึงแม้เฉินฝูเซิงและคนอื่นๆ ปิดบังหน้าตา แต่มู่เสี่ยวไป๋ก็เดาฐานะออกได้นานแล้ว

ถ้าหากมู่เสี่ยวไป๋แจ้งความ เฉินฝูเซิงต้องมีปัญหาแน่ๆ

จูเปิ่นพูด： “หวังว่าคุณชายมู่จะอำนวยความสะดวก เห็นแก่ความสัมพันธ์ ปล่อยคุณชายพวกเราไป นี่เงินหนึ่งล้านเหรียญ ถือซะว่าเป็นค่าชดเชยเล็กน้อยแล้วกัน”

คำพูดของจูเปิ่น พูดเสียงไม่ดังไม่เบา แต่คนในห้องทุกคน ก็ได้ยินอย่างชัดเจน

ต่อมา จูเปิ่นเข้าประชิดตัวของมู่เสี่ยวไป๋ แล้วกระซิบ ที่ข้างหูของเขา： “คุณชายมู่ นายก็รู้ พวกเราทำอะไร ก็ต้องทำให้เกิดผล ถ้าไม่งั้น จะทำให้เขาขำเอาได้”

“พวกเราห่างจากบ้านมาก็ไม่ใช่ง่ายๆ ถ้าคุณชายมู่ให้ทางเดิน พวกเราก็จะขอบคุณ หลังจากนี้จะจำไว้ ถ้าหากไม่ให้ทางเดินละก็ เหอะๆ พวกเราก็คอยดูกันไป”

“พวกเราทั้งหมดมียี่สิบกว่าคน ถ้าหากคุณชายของพวกเราเข้าไปแล้ว งั้นพวกเรายี่สิบกว่าคนนี้ ก็จะกลายเป็นฝันร้ายของคุณชายมู่ เกรงว่าแค่เข้าห้องน้ำ ก็ต้องระแวง”

“นอกจาก นายจะฆ่าพวกเราให้ตายทุกคน ไม่อย่างนั้น พวกเรายืนยันว่าจะใช้ชีวิตของพวกเรา แลกกับร่างกายที่มีค่าของคุณชาย ถ้าคุณชายคิดว่าคุ้มค่า คุณก็แจ้งความได้เลย แต่ถ้าคิดว่ามันไม่คุ้ม ก็ไม่ต้องแจ้ง คุณคิดดูเอาเอง”

มู่เสี่ยวไป๋กัดฟัน พลางมองจูเปิ่น： “นายขู่ฉันเหรอ?”

“เปล่า ฉันแค่วิเคราะห์ให้คุณฟังเฉยๆ คุณก็คิดดูเอาเอง แน่นอนว่า ถ้าไม่แจ้ง หลังจากนี้จะมาล้างแค้น งั้นพวกเราก็จะรับ ถ้าคุณเก่ง แล้วพวกเราเสียท่า ก็จะยอมรับโดยดี”

“แต่วิธีสถุล ฉันแนะนำว่าอย่าใช้เลย อย่าให้เสียเกียรติตัวเองเลย ถึงยังไงคุณก็เป็นถึงคุณชายใหญ่ของตระกูลมู่ คุณว่าจริงมั้ย?”

จูเปิ่นพูดพลางยิ้มจบ ก็ยืดตัวขึ้น แล้วค่อยๆ เดินออกจากคฤหาสน์ไป

“พูดจบแล้ว?” เฉินฝูเซิงรอจูเปิ่นอยู่เงียบๆ หลังจากเขากลับมา ใบหน้าก็แสดงให้เห็นถึงความไม่พอใจ

“อืม สิ่งที่ควรพูดก็พูดแล้ว ส่วนต่อจากนี้เขาจะเลือกยังไง ก็อยู่ที่เขาแล้ว” จูเปิ่นพยักหน้า แล้วยิ้ม

“ฉันว่านายทำมากไปนะ ไปพูดมากกับมันทำไม? ความกล้าแค่นั้น ยังคิดจะมาวัดกับฉันจริงๆ เหรอ?” เฉินฝูเซิงหึหนึ่งที แล้วพูดอย่างดูถูกสุดๆ

“คุณชาย คนก็ต้องมีหน้าตา เมื่อกี้นายเล่นเขาซะหน้าแหกแบบนั้น ในใจเขาจะต้องโมโหมากๆ แน่เลย เมื่อกี้ในมือนายมีปืน นายให้เขาทำอะไร เขาก็ทำ ไม่ว่าจะคุกเข่าโขกหัวให้นาย เขาก็ทำตาม แต่เรื่องหลังจากนี้ล่ะ? คนอื่นเห็นกันตั้งเยอะนะ นายให้เขาเรียกนายว่าพ่อต่อหน้าคนเยอะแบบนั้น เขาไม่ต้องไว้หน้าเหรอ? นายออกมา เขาต้องเป็นบ้าแหงๆ คนบ้าไปแล้ว เรื่องอะไรก็ทำได้ทั้งนั้น”