NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 59

บทที่ 59 เซี่ยลู่ถูกถอดเสื้อผ้า

จากการต่อรองเจรจาไปสักพัก ในที่สุดหลี่ฝางก็ยอมยืมเงินสองแสนให้จางกงหมิง ยังให้เขาเขียนสัญญายืมเงินอีกด้วย

หลังจากที่ออกจากร้านอาหาร หลี่เสี่ยวเสี่ยวกัดริมฝีปากแล้วพูดว่า: “หลี่ฝาง นายยืมเงินให้ฉันด้วยสักหน่อยได้ไหม? ”

“เธอจะยืมเงินไปทำอะไร? ” หลี่ฝางถามด้วยความรำคาญ

“นายน่าจะยังจำคนที่ชื่อลู่หลุ่ยได้ บ้านของเธอกำลังลำบาก มีเรื่องร้อนใจต้องการใช้เงินก้อนหนึ่ง” หลี่เสี่ยวเสี่ยวพูด

หลี่ฝางหัวเราะอยู่ในใจ ไม่เชื่อคำพูดของหลี่เสี่ยวเสี่ยวเลยสักนิด

หลี่ฝางส่ายหัว ปฏิเสธ: “ผมก็เหลือแค่หนึ่งแสนหยวนแล้ว เมื่อกี้ก็ยืมออกไปหมด เธอทำไมไม่พูดแต่แรก พูดเร็วกว่านี้ผมก็ยืมให้เธอก่อนแล้ว”

หลี่ฝางไม่โง่ ถ้าเอาเงินยืมให้หลี่เสี่ยวเสี่ยวแล้ว ก็เท่ากับโยนซาลาเปาไส้หมูไปตีหมา ไปแล้วไม่มีกลับแน่นอน เงินที่ยืมให้จางกงหมิงไปหนึ่งแสน หลี่ฝางก็น่าจะไม่ได้คืนเกือบ80เปอร์เซ็นต์

แต่ยืมเงินให้จางกงหมิง อย่างน้อยก็มีประโยชน์ต่อตนเอง ต่อไปถ้าเจอปัญหาหรือมีเรื่องลำบาก สามารถขอความช่วยเหลือจากจางกงหมิงได้ ยืมให้หลี่เสี่ยวเสี่ยวจะมีประโยชน์อะไร

ไม่มีปัญญาคืนเงิน อย่างมากหลี่เสี่ยวเสี่ยวก็แค่เอาตัวเข้าแลก แต่เธอไม่มีค่ามากถึงหนึ่งแสนหรอก

ถ้าเป็นลู่หลุ่ยล่ะก็ ตนยังสามารถพิจารณาได้ ผู้หญิงคนนั้นแค่ดูก็รู้ว่ายังใสบริสุทธิ์อยู่เลย

กลับไปถึงโรงเรียนพร้อมกับหลี่เสี่ยวเสี่ยว เจอกับหลิวเฉียวเฉียวและเซี่ยลู่พอดี เซี่ยลู่ขมวดคิ้ว พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยดี: “หลี่ฝาง นายทำไมไปยุ่งเกี่ยวกับหลี่เสี่ยวเสี่ยวล่ะ ผู้หญิงคนนี้แรด”

“เซี่ยลู่ เธอว่าใครแรด ระวังปากให้ดีหน่อย พูดมั่วอีกระวังเดี๋ยวแม่จะตบให้ปากฉีกเลยคอยดู!”

หลี่เสี่ยวเสี่ยวชี้นิ้วด่าเซี่ยลู่ฉอดๆๆ

“ว่าเธอนั่นแหล่ะ ถ้าเธอไม่แรดแล้วคืออะไร มีใครไม่รู้ว่าเธอเคยมีพ่อเลี้ยง” เซี่ยลู่หัวเราะอย่างเย็นชา: “ตาแก่นั่นอายุถึงหกสิบแล้วล่ะมั้ง? ปรนนิบัติเธอบนเตียนได้ดีไหม? ”

หลี่เสี่ยวเสี่ยวถูกเซี่ยลู่ว่าจนหน้าแดงแสลงหู

เมื่อก่อนหลี่เสี่ยวเสี่ยวเคยมีผู้เฒ่ามาส่งจริงๆ ผู้เฒ่าแก่ๆ คนนั้นขับรถเบนซ์คันหนึ่ง มองดูแล้วก็รวยมาก อีกอย่างตอนที่มาส่งหลี่เสี่ยวเสี่ยวลงจากรถ ยังจูบเธอทีหนึ่ง ภาพนี้ถูกคนถ่ายเอาไว้ได้ แล้วโพสต์ลงบนอินเทอร์เน็ต เพราะเรื่องนี้ทำให้หลี่เสี่ยวเสี่ยวดังไปทั้งโรงเรียน

แต่เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่สองปีก่อนแล้ว

เซี่ยลู่พูดขึ้นมาตอนนี้ ดูออกว่าทำให้แผลในใจของหลี่เสี่ยวเสี่ยวรู้สึกเจ็บปวดใจอีกครั้ง ทันใดนั้นเธอก็เดินเข้าไปตบหน้าเซี่ยลู่ทันที: “เย็ดแม่มึงนะสิ แม่มึงนั่นแหล่ะถูกตาแก่เลี้ยง”

เซี่ยลู่ก็ไม่ใช่ย่อย จับผมของหลี่เสี่ยวเสี่ยวแล้วตบตีกันขึ้นมา

เวลาที่ผู้หญิงตบตีกัน อย่างมากก็ไม่กี่ท่านั้นแหล่ะ ดึงผม กระชากเสื้อ ตบหน้า

ปกติหลี่เสี่ยวเสี่ยวเป็นคนดุมากอยู่แล้ว ตบตีขึ้นมา แน่นอนว่าเซี่ยลู่ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอแน่ เพียงแค่ไม่กี่นาทีเธอก็เสียเปรียบ เสื้อผ้าถูกกระชากจนฉีกขาดหลุดลุยไปหมด ผมก็ยุ่งเหยิงจนหัวฟู

“เฉียวเฉียว เธอยังยืนเซ่ออยู่ทำไมล่ะ รีบเข้ามาช่วยฉันสิ!” ในเวลานี้ เซี่ยลู่ตะโกนเรียกหลิวเฉียวเฉียว

หลิวเฉียวเฉียวเป็นคนขี้ขลาด เธอกลืนน้ำลายตั้งนานก็ยังไม่กล้าเข้าไป

เสื้อในของเซี่ยลู่ถูกดึงออก ผิวเนื้อที่ขาวเนียน ก็โผล่ออกมาด้วย ทำให้หลิวเฉียวเฉียวร้อนใจเข้าไปห้ามทันที: “หยุดตีกันได้แล้ว หยุดตีกันได้แล้ว”

หลี่เสี่ยวเสี่ยวยกแขนขึ้นมา ตบไปที่หน้าของหลิวเฉียวเฉียว: “อีเหี้ยหลีกไปไกลๆ”

หลิวเฉียวเฉียวโดนตบไปหนึ่งที จึงไม่กล้าเข้าไปห้ามอีก ได้แต่ยืนมองอยู่ข้างๆ แต่โดยดี

“เซี่ยลู่ แกชอบหัวเราะเยาะคนอื่นไม่ใช่เหรอ? วันนี้ฉันจะให้แกรู้ซึ้งถึงความรู้สึกที่ถูกคนหัวเราะเยาะสักบ้าง!” หลี่เสี่ยวเสี่ยวหัวเราะอย่างเยือกเย็น ยื่นมือออกมาถอดเสื้อเธอออก

ในความวุ่นวายนั้นเซี่ยลู่รีบเอ่ยปากขอร้อง: “หลี่เสี่ยวเสี่ยว ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่กล้าว่าเธอแรดอีกแล้ว”

“ช้าไปแล้ว!” หลี่เสี่ยวเสี่ยวไม่ยอมให้อภัยเซี่ยลู่

เสียงดังจื๊ด หลี่เสี่ยวเสี่ยวฉีกเสื้อเชิ้ตของเซี่ยลู่จนขาด เซี่ยลู่ตกใจจนรีบนั่งลงกับพื้น ใช้มือปิดตรงหน้าอกของตนเองไว้

หลี่ฝางมองเห็นภาพนี้แล้ว อดใจไม่ไหวถึงกับกลืนน้ำลาย

นี่มันของดีฟรีๆ เลยล่ะ

“ทุกคน มาดูนี่เร็ว!” หลี่เสี่ยวเสี่ยวหันไปตะโกนร้องรอบๆ

แค่แป๊บเดียวก็มีคนออกมาจากห้องเรียน หลี่ฝางคิดไปคิดมา รีบถอดเสื้อของตนเอง โยนไปให้เซี่ยลู่: “รีบใส่เข้าไป”

“หลี่ฝาง!” หลี่เสี่ยวเสี่ยวโมโหจนกระทืบเท้า

“หลี่เสี่ยวเสี่ยว เธอบ้าไปแล้วเหรอ เธอทำแบบนี้ ถ้าอาจารย์รู้เข้า เธอต้องถูกไล่ออกแน่” หลี่ฝางทนไม่ไหวจึงว่าเสี่ยวเสี่ยว

ตอนแรกก็แค่เรื่องหึงหวงธรรมดา นึกไม่ถึงว่าสุดท้ายกลายเป็นเหตุการณ์ตบตีกันอย่างโหดร้าย

ที่คอของเซี่ยลู่ถูกมือของหลี่เสี่ยวเสี่ยวขวิดจนเป็นรอยแผลมีเลือดหลายที่ ผ่านการต่อสู้เมื่อสักครู่นี้แล้ว เซี่ยลู่ยอมแพ้แต่โดยดี แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมามองหน้าหลี่เสี่ยวเสี่ยวก็ไม่กล้าแล้ว

หลี่เสี่ยวเสี่ยวชี้นิ้วข่มขู่เซี่ยลู่: “ถ้าแกยังกล้าพูดถึงเรื่องนั้นอีก กูจะถอดแม้กระทั่งกางเกงของแกด้วย”