NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 616

หลี่ฝางไม่ได้รอสายของมู่เสี่ยวไป๋ แต่ก็ไม่อยากพลาดอะไรไป ยังไงรับสายก็ไม่เป็นไรนี่

ถ้ามู่เสี่ยวไป๋จะบอกเรื่องอะไรที่สำคัญตัวเองล่ะ？

หลังจากรับสาย หลี่ฝางก็ถามไปตรงๆ：“มีอะไรก็พูดมา อย่าไร้สาระ เวลาของผมมีค่ามาก”

เสียงของมู่เสี่ยวไป๋เย็นชามาก：“คนกลุ่มนั้นที่เขาหมาป่า คุณส่งไปเหรอ？”

“เขาหมาป่าเขาหมาห่าอะไรล่ะ ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไร”หลี่ฝางปฏิเสธ

ตอนที่ไอ้หน้าหนวดไปถึงศูนย์อาบน้ำ เห็นได้ชัดว่าผ่านการต่อสู้ที่ดุเดือด และการต่อสู้ที่ดุเดือดนั้น จะต้องมาจากทางเขาหมาป่าแน่

ตอนนี้ดูเหมือน ไอ้หน้าหนวดน่าจะสำเร็จแล้ว

หมายความว่า เครื่องจักรทำเงิน วัสดุอะไรพวกนั้นบนเขาหมาป่า ถูกไอ้หน้าหนวดกำจัดทิ้งแล้ว

หลี่ฝางคิดในใจ ตอนนี้มู่เสี่ยวไป๋ที่ปลายสาย น่าจะบ้าคลั่งแล้วสินะ？

“หลี่ฝาง คุณใช่ผู้ชายหรือเปล่า？กล้าทำไม่กล้ารับ？”

มู่เสี่ยวไป๋พูดอย่างเซ็งๆ：“เรื่องโรงงานที่เขาหมาป่า ความลับนี้คนที่รู้มีไม่เยอะ หนึ่งในนั้นคือจูเฟิ่งปิน”

“จูเฟิ่งปินอยู่ในมือของคุณ น่าจะพูดหมดแล้วสินะ？”

มู่เสี่ยวไป๋หัวเราะเหอะเหอะอย่างเย็นชา：“หลี่ฝาง คุณนี่ใช้ได้นี่ โทรศัพท์ของจูเฟิ่งปิน ก็ถูกคุณเอาไป”

มู่เสี่ยวไป๋ฉลาดมาก เดาออกว่าโทรศัพท์ของจูเฟิ่งปินอยู่ในมือของหลี่ฝาง

“โทรมา ก็เพื่อพูดพวกนี้น่ะเหรอ？”หลี่ฝางทนไม่ค่อยไหวแล้ว เตรียมจะวางสาย

“พูดไปก็ไม่มีประโยชน์ ผมพูดอีกครั้งนะ เวลาของผมมีค่ามาก ไม่มีเรื่องอื่น ผมวางละ”หลี่ฝางพูดอย่างเซ็งๆ

มู่เสี่ยวไป๋จึงเข้าสู่ประเด็น：“ผมรู้ว่าแม่แบบอยู่ในมือของคุณ บอกราคามาสิ”

“เหอะเหอะ คุณรู้ได้ไง？อู๋เฟยบอกคุณเหรอ？”หลี่ฝางลองถามดู

ถึงแม้หลี่ฝางจะปล่อยอู๋เฟย แต่จากที่โหจื่อพูด เจ้านายเบื้องหลังของอู๋เฟย เป็นไปได้ที่จะไม่ใช่มู่เสี่ยวไป๋ แต่เป็นลูกพี่หลิน

ดังนั้น หลี่ฝางอยากลองเชิง มู่เสี่ยวไป๋ดันปฏิเสธ：“ผมโทรมาหลายสาย โทรไม่ติดเลยสักสาย รวมทั้งเบอร์ของจูเก่อเหย่ โทรศัพท์ของเขา ก็ไม่มีใครรับ”

“ถ้าผมเดาไม่ผิด ผมน่าจะติดกับแล้วใช่ไหม？”

หลี่ฝางไม่พูด ลังเลหน่อยๆ มู่เสี่ยวไป๋จึงพูดต่อ：“เดิมทีผมอยากยืมมือคนมาฆ่า หลอกใช้จูเก่อเหย่กำจัดคุณ แต่คิดไม่ถึงว่า กลับตกหลุมพรางของพวกคุณเอง”

“เหอะเหอะ พวกคุณทำการซุ่มโจมตีนานแล้ว สุดท้ายกลับติดกับดักของตัวเองเอง”

หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ มองมู่เสี่ยวไป๋：“นี่น่าจะไม่ใช่ที่คุณคาดไว้สินะ？คุณน่าจะส่งคนไปตรวจดูที่ศูนย์อาบน้ำแล้วสินะ？”

มู่เสี่ยวไป๋ไม่ตอบ แต่มองหลี่ฝางแล้วถามอีกครั้ง：“ไม่พูดเรื่องอื่นแล้ว พวกเรามาคุยเรื่องธุรกิจดีกว่า”

“แม่แบบในมือของคุณ เตรียมจะขายเท่าไหร่？”

มู่เสี่ยวไป๋พูด：“คุณน่าจะเข้าใจดี ทั้งเมืองเอก นอกจากผมแล้ว ไม่มีใครสนใจแม่แบบในมือคุณได้”

“คุณเห็นผมเป็นคนไม่มีเงินเหรอ？”หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ ถามย้อนขึ้นมา

มู่เสี่ยวไป๋มีเสียงเย็นชาหน่อยๆ：“หลี่ฝาง คุณอย่ามาทำไร้เดียงสาหน่อยเลย สังคมนี้ ทุกคนต่างทำงานหาเงิน คุณจะทำตัวสูงส่งกับผมทำไมเหรอ ภูมิหลังของคุณ ผมได้ยินมาว่า หลี่เจียเฉินนั่น ที่จริงก็คือบุคคลที่ออกมาอย่างเสมือนจริง เขาไม่ใช่ปู่คุณเลย เขาเป็นคนต่างชาติคนหนึ่ง”

“ส่วนหลอซ่าพ่อคุณ ก็แค่เคยช่วยเขาเท่านั้น เพื่อเป็นการตอบแทน คนที่ชื่อหลี่เจียเฉินนั้น ให้เงินก้อนหนึ่งหลอซ่า ให้เขากลับไปที่เมืองเอก”

“หลายวันมานี้ หลอซ่าเอาเงินก้อนนั้น ใช้ไปหมดแล้วสินะ？”

มู่เสี่ยวไป๋พูด：“หลี่ฝาง อย่าเพิ่งรีบปฏิเสธ คุณถามพ่อคุณก่อนก็ได้ ต้องการเงินไหม วางใจเถอะ ผมต้องให้ราคาที่คุณพอใจแน่”

พอหลี่ฝางได้ยินคำพูดนี้ของมู่เสี่ยวไป๋ ก็ขมวดคิ้ว

หรือว่า พ่อตัวเองจะใช้เงินหมดเกลี้ยงแล้วจริงๆ？

ผับ สถานตากอากาศ สวนสนุก แล้วก็สตรีทฟู้ดที่ปรับเปลี่ยนจากร้านปิ้งย่างเจ้าพาน ต่างลงทุนด้วยเงินจำนวนมาก

หลี่ฝางรู้ว่า พ่อตัวเองไม่ได้ยืมเงินจากธนาคาร ต่างใช้เงินตัวเองจ่ายทั้งนั้น

ถ้าหลี่เจียเฉินนั่นไม่ใช่ปู่ตัวเองจริงๆ งั้น เงินก็น่าจะใช้ใกล้หมดแล้วจริงๆ

หลี่ฝางคิด แล้วพูด：“คุณพูดก่อน คุณเสนอราคาให้เท่าไหร่？”