NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 615

“ทำไมถึงไปไม่ได้ล่ะ？”หลี่ฝางมองอู๋เฟย แล้วขมวดคิ้ว

“ตอนนั้นที่จางกงหมิงอยู่ข้างกายของมู่เสี่ยวไป๋ ก็เพราะว่าคุณ ตอนนี้คุณออกมาแล้ว งั้นจางกงหมิงยังมีอะไรที่ต้องห่วงอีก？”หลี่ฝางมองอู๋เฟยแล้วถาม

อู๋เฟยขมวดคิ้ว พูดว่า：“คุณชายหลี่ คุณไม่เข้าใจมู่เสี่ยวไป๋มากพอ คุณต่ำช้า มากซะยิ่งกว่าที่ผมคิดไว้อีก”

“ถ้าในมือของเขา ไม่มีจุดอ่อนของผม ที่สามารถบีบพวกเราไว้ได้ล่ะก็ เขาจะให้พี่หมิงกับผม อยู่ข้างกายของเขา รับหน้าที่ตำแหน่งที่สำคัญขนาดนี้เหรอ？”

“ผมเราไม่ใช่คนที่เขาเชื่อใจอยู่แล้ว ทำไมเขาต้องมอบหมายงานที่สำคัญให้พวกเรา คุณเคยคิดไหม？คุณชายหลี่？”อู๋เฟยมองหลี่ฝาง ถามย้อน

หลี่ฝางขมวดคิ้ว ถามว่า：“พูดมาสิ ในมือเขา ยังมีจุดอ่อนอะไรของพวกคุณ？”

อู๋เฟยส่ายหน้า พูดว่า：“ผมยังพูดไม่ได้ นี่เกี่ยวข้องถึงชีวิตคนจำนวนมาก”

หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ：“กับผมก็พูดไม่ได้เหรอ？ผมไม่ใช่คนที่จะทำร้ายพวกคุณนะ ผมคือเพื่อนของคุณ เป็นน้องชายของจางกงหมิง ผมคือคนที่ต้องช่วยพวกคุณ”

“ผมรู้ แต่เรื่องนี้ ไม่ใช่แค่ครอบคลุมผมกับพี่หมิง ยังมีคนอื่นด้วย”อู๋เฟยส่ายหน้า ด้วยท่าทางที่ลำบากใจและพูดยาก

เวลานี้ โหจื่อเดินเข้ามา มองอู๋เฟย พูดว่า：“ถ้าผมเดาไม่ผิด เรื่องนี้ เกี่ยวข้องไปถึงลูกพี่หลินด้วย ใช่ไหม？”

โหจื่อพูดคำนี้จบ ใบหน้าของอู๋เฟย ก็ปรากฏความตกตะลึง

โหจื่อพูดว่า：“ผมเดาไม่ผิดสินะ？ดูท่าทางคุณแล้ว ผมก็รู้แล้วว่า ผมเดาถูก ก่อนหน้านี้ผมสงสัยมาตลอด ดูเหมือนว่า ผมจะสงสัยถูก”

“ตอนนี้บนตลาด ปรากฏสินค้าใหม่อีกแล้ว ป๋ายหม่าตายแล้ว พ่อค้าคนกลางของเมืองเอก น่าจะยังไม่ถึงไวขนาดนี้ สินค้าในมือของหมาจื่อ น่าจะไม่เยอะขนาดนั้น ผมได้ยินว่าที่ตลาด ปรากฏพ่อค้าคนใหม่อีกคนแล้ว และสินค้าที่พ่อค้าคนนี้ขาย ดูเหมือนว่าคุณภาพจะดีกว่า สินค้าที่ทางป๋ายหม่าเอามาด้วย ถ้าผมเดาไม่ผิดล่ะก็ คนนั้น น่าจะเป็นลูกพี่หลิน”โหจื่อหัวเราะไปพูดไป

อู๋เฟยมองโหจื่อ พูดอย่างไม่เป็นธรรมชาติ：“ผมไม่เข้าใจที่คุณพูด”

“ยังจะปฏิเสธอีก？ปฏิเสธอีกก็ไม่มีความหมาย ที่จริงคุณน่าจะถามผมว่าเดาออกได้ไง ใช่ ที่มือของผมไม่มีหลักฐานเลย แต่ว่า ผมเดาได้หน่อยๆ ผู้ซื้อทั้งหมดที่เมืองเอก รายชื่อนี้ มีแค่ไม่กี่คนที่มี คนหนึ่งคือลูกพี่หลิน อีกคนคือหมาจื่อ และอีกคนหนึ่งก็คือมู่เสี่ยวไป๋ สามคนนี้ ดูเหมือนเป็นสามพวก แต่ที่จริงแล้ว พวกเขาเป็นพวกเดียวกัน”

“พวกเขาสามคนรวมตัวกัน เพราะอยากต่อต้านองค์กรที่อยู่เบื้องหลังของป๋ายหม่า สกัดกั้นพวกเขาไปข้างนอก พวกเขาสามคนอยากแบ่งธุรกิจนี้ของเมืองเอกกันเอง ถูกไหม ？”

“ลูกพี่หลินทำธุรกิจนี้มาหลายปี เกรงว่าจะคิดมาตลอดว่าอยากทำคนเดียว？ยังไงแบบนี้ ก็สามารถทำเงินได้เยอะ ส่วนมู่เสี่ยวไป๋นั้น เขาในฐานะที่เป็นเจ้าถิ่นของเมืองเอก แน่นอนว่ามีความสามารถต่อต้านองค์กรที่อยู่เบื้องหลังของป๋ายหม่า อย่างน้อยที่เมืองเอก ตระกูลมู่ก็มีความแข็งแกร่งนี้”

“พูดอีกอย่างนะ มู่เสี่ยวไป๋ก็แอบทำ เขาไม่ได้ต่อต้านองค์กรที่อยู่เบื้องหลังป๋ายหม่าอย่างเปิดเผย ดังนั้น องค์กรที่อยู่เบื้องหลังของป๋ายหม่า ภายใต้การที่ไม่มีหลักฐาน ก็จัดการตระกูลมู่ไม่ได้”

คำพูดของโหจื่อ ทำให้หลี่ฝางที่ฟังแล้วรู้สึกโง่ แต่สีหน้าของอู๋เฟย กลับยิ่งดูไม่ธรรมชาติ

“คุณเดาหมดเลย？”อู๋เฟยสูดหายใจเข้า มองโหจื่อ

“แน่นอนว่าไม่ใช่ทั้งหมด หลายวันนี้ ผมแอบสืบเรื่องนี้มาตลอด ผมไม่คาดหวังว่าจะถูกคนหลอกใช้ พวกคุณจะหลอกใช้ผมให้ฆ่าป๋ายหม่า ให้ผมไปแตะต้องศัตรูที่ใหญ่ขนาดนี้ เหอะเหอะ คุณคิดว่า ผมควรจะอยู่เฉยๆไม่ทำอะไรเหรอ？”

โหจื่อหัวเราะอย่างเย็นชา：“ผมไม่ใช่คนที่ชอบเป็นแพะง่ายๆ”

“โดยเฉพาะอย่างยิ่งแพะรับบาป”

อู๋เฟยพูด：“คุณพูดไม่ได้ถูกทั้งหมด”

“แต่ผมบอกคุณไม่ได้ อันไหนถูก อันไหนไม่ถูก ผมต้องไปแล้ว แน่นอนว่า พวกคุณสามารถให้ผมอยู่ แล้วใช้วิธีบางอย่าง บีบบังคับให้ผมพูดทุกอย่างที่ผมรู้ ให้พวกคุณฟัง”

อู๋เฟยมองโหจื่อแวบหนึ่ง พูดว่า：“การยิงปืนของคุณดีที่สุดที่ผมเคยเห็นมา ก่อนหน้านี้ตอนที่ผมอยู่ในกองทัพ เคยเรียนปืนมาหลายปี”

“แต่ผมไม่เคยเห็นคุณยิงปืนได้ดีขนาดนี้ ถึงแม้กระสุนไม่กี่ลูกพวกนั้น คุณจะยิงไม่โดนคน แต่ คุณกลับช่วยหลอซ่า หลบการโจมตีตั้งมากมาย”

“พูดให้ถูกคือ กระสุนที่คุณยิงเมื่อกี๊ ไม่ได้คิดจะฆ่าศัตรูสองคนนั้นของคุณ แต่เพื่อคลายความกังวลให้หลอซ่า”

ตอนที่อู๋เฟยพูดคำนี้จบ สีหน้าของโหจื่อ ก็ดูผิดปกติ จากนั้น โหจื่อก็หัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า：“คิดไม่ถึงว่า ทักษะการสังเกตของคุณจะดีมาก ถูกคุณมองออกหมดเลย”

“ผมตกใจกลัว แต่ยังไม่ถึงจุดที่ตกใจกลัวจนเสียสติ”

อู๋เฟยพูด：“ผมก็เป็นคนหนึ่งที่เคยเห็นความเป็นความตาย”

“อาการของพวกคุณเมื่อกี๊ ทำลายความรู้ความเข้าใจของผมจริงๆ”อู๋เฟยพูด

โหจื่อพยักหน้า พูดว่า：“โอเค คุณไปเถอะ”

“ส่วนคนของคุณ เอาไว้เถอะ พวกเขากลับไป ไม่มีประโยชน์ต่อคุณเลย”โหจื่อมองคนพวกนั้นที่ถูกเขายิงตั้งแต่ต้น

คนกลุ่มนี้ ล้วนแต่เป็นคนที่อู๋เฟยพามา

“ถ้าผมเดาไม่ผิดล่ะก็ เจ้านายของคุณ ไม่ใช่มู่เสี่ยวไป๋เหรอ？”โหจื่อมองอู๋เฟยแวบหนึ่ง ถามอีกครั้ง

อู๋เฟยหัวเราะ：“คุณเดาผิดอีกแล้ว ผมขายชีวิตเพื่อคนๆหนึ่ง นั่นก็คือพี่หมิง จางกงหมิง”

“ที่จริง ผมรู้ไม่เยอะหรอก”

อู๋เฟยพูดจบ ก็สตาร์ทรถออก หม่าจ่ายเจ้าของของศูนย์อาบน้ำ เวลานี้ตัวกำลังสั่น

“พี่ชาย อย่าฆ่าผม อย่าฆ่าผมเลย ผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้น คืนนี้ผมนอนหลับอยู่ทั้งคืน”หม่าจ่ายตกใจจนตัวสั่น ขอร้องโหจื่อ

โหจื่อส่ายหน้า มองหม่าจ่าย พูดว่า：“คุณเพิ่งหักหลังเจ้านายพวกเรา คุณรู้ไหม？”

“ถ้าไม่ใช่คุณ คืนนี้ก็คงไม่มีการนองเลือด เข้าใจไหม？”โหจื่อถาม

หม่าจ่ายนี้ ทันใดนั้นก็ยิ่งดูกลัวมากขึ้น

ในมือโหจื่อถือปืน ค่อยๆเอามือตบไปที่ไหล่ของหม่าจ่าย หม่าจ่ายนั้น ตกใจจนล้มลงไปที่พื้น จากนั้นก็อ้อนวอนกับโหจื่อต่อ