NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 614

“โหจื่อ ส่งให้คุณแล้วนะ”

ตามองคนที่หนีไปยิ่งเยอะขึ้นเรื่อยๆ หลอซ่าถูกพัวพันอยู่ชั่วขณะหนึ่ง อยากจะปลีกตัวออก ก็ยากมาก

แต่ว่าความกดดันทางหลอซ่าก็น้อยลงมาก นอกจากสามคนที่แยกออกมาจัดการส้าวส้วยแล้ว ตอนนี้คนส่วนมาก ก็มีความคิดที่จะหลบหนี

หมายความว่า คนที่จูเก่อเหย่พามา ไม่มีความคิดที่จะต่อสู้แล้ว

เมื่อกี๊ที่พวกเขารวมตัวกัน ตอนที่พร้อมใจกันมาจัดการหลอซ่า หลอซ่าดูเหมือนจะรู้สึกถึงความกดดันหน่อยๆ แต่ตอนนี้ ไม่แล้ว

มีอีกคนที่คิดจะถือโอกาสหนี กลับถูกฝ่ามือของหลอซ่าตบไปกลางศีรษะ ล้มลงพื้นแล้วอ้วกเป็นเลือด

มองเห็นฉากนี้ ในใจของทุกคนก็รู้สึกสั่นขึ้นมาอีกครั้ง

ฆ่าตายด้วยหมัดเดียว หลอซ่านั้นเป็นนักฆ่าเสียจริง

และก็ไม่มีความปรารถนา แต่ลงมือกลับโหดเช่นนี้……จนทุกคนไม่สามารถเข้าใจได้

พวกเขาไม่รู้ว่า หลอซ่ามีต่อมโมโหอยู่อย่างหนึ่ง นั่นก็คือลูกชายของเขา หลี่ฝาง

ตอนที่เป้าหมายของคนกลุ่มนี้คือหลี่ฝาง หลอซ่าก็รู้สึกอาฆาตพวกเขา ไม่อยากปล่อยไปสักคน

จุดนี้ ส้าวส้วยกับโหจื่อ ต่างรู้อยู่แก่ใจ

ดังนั้น คิดจะหนี ก็ไม่มีทางเป็นไปได้

เหล้าจางกับเหล้าหลี่ อยู่ในเงื้อมมือของส้าวส้วย ไม่ใช่แค่ไม่มีผลประโยชน์เลยสักนิด กลับกันยังได้รับการบาดเจ็บภายในที่รุนแรงอีกด้วย

แน่นอนว่า ส้าวส้วยสามารถใช้เวลาแค่สิบกว่าวินาที จัดการชีวิตของพวกเขาทิ้งได้

แต่สำหรับปรมาจารย์แล้ว เวลาสิบกว่าวินาที เพียงพอที่จะหนี

คนกลุ่มนั้นที่หนี จำเป็นต้องไล่ล่าทันที ถ้าไม่ไล่ล่าตอนนี้ งั้นคืนนี้ เป็นไปได้ที่จะมีนักโทษที่หนีรอดไปได้

“อาจารย์ ส่งให้ผมเถอะ”

โหจื่อพยักหน้า มุมปากหัวเราะหึหึ

เห็นหลอซ่ากับส้าวส้วยแต่ละคนแสดงความสามารถออกมา โหจื่อก็ร้อนใจนานแล้ว

“อาจารย์？”

ส้าวส้วยตามไปที่คนพวกนั้นที่หลบหนี ส่วนเหล้าจางกับเหล้าหลี่ ไม่ได้ทำการขัดขวางใดๆ

เขาสองคนไม่ได้โง่ ถึงแม้ส้าวส้วยจะยังหนุ่ม แต่ก็เป็นอัจฉริยะหนุ่ม

สู้กับเขาต่อไป สุดท้ายที่ตาย ก็ต้องเป็นพวกเขา

ส้าวส้วยไปตามไล่ล่าคนพวกนั้นที่หลบหนี สำหรับพวกเขาแล้ว เป็นเรื่องดีอย่างแน่นอน

ไม่ต้องเผชิญหน้ากับส้าวส้วย เหล้าจางกับเหล้าหลี่ ก็ผ่อนคลายขึ้นมากในทันที

โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่โหจื่อเรียกส้าวส้วยว่า‘อาจารย์’ตรงนี้ ยิ่งทำให้ในใจของเหล้าจางกับเหล้าหลี่ผ่อนคลายขึ้นเยอะ

อัจฉริยะศิลปะการต่อสู้อย่างส้าวส้วยนี้ เจอได้ยากมาก

ตอนเด็กๆเลย ส้าวส้วยถูกพ่อของซุนจิ้นพบ แล้วก็สอนทักษะพื้นฐานของศิลปะการต่อสู้บางอย่างให้ ต่อมาหลังจากส้าวส้วยติดตามหลอซ่า ก็ก้าวหน้าอย่างเร็ว

ส่วนโหจื่อ ถึงแม้จะติดตามหลอซ่าเช่นกัน แต่เนื่องจากพื้นฐานที่อ่อน บวกกับไม่ใช่ผู้มีความสามารถพิเศษด้านศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นหลอซ่าจึงให้เขาเรียนกับส้าวส้วย

ในด้านกังฟูนั้น โหจื่อไมได้ไปถึงจุดที่ทำให้คนทึ่งได้

แต่ถ้าเป็นด้านทักษะปืนแล้ว โหจื่อกลับฝึกไปถึงระดับเทพแล้ว

เพราะว่าตั้งแต่เด็กโหจื่อก็ติดตามพ่อ ปู่ ฝึกขโมยของ ดังนั้นฝีมือที่มือเขานั้น แยบยลสุดๆ

มือของโหจื่อนั้นไวมาก ดังนั้นจึงยิงได้ไวเป็นพิเศษ อีกอย่างเขาก็เล่นมายากลได้ สามารถเอาปืนจำนวนมาก มาไว้ที่ตัวของตัวเองได้

“ในที่สุดผู้ชายเมื่อกี๊คนนั้นก็ไปแล้ว เหล้าหลี่ บางทีโอกาสของพวกเราก็มาถึงแล้ว”

เมื่อกี๊ที่ต่อสู้กับส้าวส้วย เหล้าจางกับเหล้าหลี่ไม่ได้ประโยชน์ใดๆเลยสักนิด กลับกัน ยังได้รับบาดเจ็บที่ตัวด้วย

“เจ้าเด็กนี่ผอมแห้งขนาดนี้ มองก็รู้ว่าไม่ใช่คนที่ฝึกศิลปะการต่อสู้ บวกกับเขาเพิ่งเรียกผู้ชายคนนั้นว่าอาจารย์ ผมว่า ความสามารถของเขาต้องไม่เอาไหนแน่”

“ผมจัดการเขาเอง คุณไปจับตัวคุณชายแห่งตระกูลหลี่นั่นเถอะ”

เหล้าจางพูดไป ก็หันไปมองทางหลอซ่า ทันใดนั้นก็รู้สึกถึงความเยือกเย็นที่สันหลัง

“ไม่มีเวลาแล้ว พวกเราต้องรีบหน่อย ผู้ชายที่ชื่อหลอซ่านี้ เป็นปีศาจตัวหนึ่ง”

มองศพทีละศพที่พื้น หนังหัวของเหล้าจาง ก็เหมือนจะระเบิดออกมา