NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 63

บทที่ 63 ของขวัญวันเกิดของหลิวเฉียวเฉียว

หลี่ฝางคิดในใจว่า ชายหัวสกินเฮดรู้ว่าเขามีเงินมากขนาดนั้น จะเพ่งเล็งมาที่ตนเองหรือไม่นะ!

ช่างเถอะ ออกจากที่นี่ก่อนค่อยว่ากัน

หลังจากฉีกสัญญาอสังหาริมทรัพย์ออก หลี่ฝางก็เดินเข้ามาหาหลี่หลง "ฉันไม่ต้องการเงินหนึ่งล้านนั่นแล้ว แต่ฉันแค่หวังว่านายจะไม่แตะต้องพ่อแม่ของฉันอีก"

ตอนนั้นเองหลี่หลงถึงค่อยฟื้นขึ้นมา เขามองไปที่หลี่ฝางด้วยความตกตะลึง "นี่แกมีเงินอยู่เท่าไหร่กันแน่วะเนี่ย เงินหนึ่งล้านก็ไม่เอาแล้ว”

“นายจะสนทำไมว่าฉันมีเท่าไหร่ เอาเป็นว่าเงินล้านหยวนนี้ฉันให้แก จากนี้ไปความแค้นครั้งก่อนของเราให้จบลง”

หลี่ฝางพูดจบและจ้องไปที่หลี่หลง "ถ้านายไม่เห็นด้วย ฉันจะเรียกว่าพี่หมิง"

“อย่า อย่า ฉันเห็นด้วย” หลี่หลงรีบพูดขึ้นทันที ดูเหมือนว่าจางกงหมิงจะทิ้งเงามืดเอาไว้ครั้งใหญ่ในใจของหลี่หลง

เซี่ยลู่และหลิวเฉียวเฉียวที่เดินลงมาจากบน หลี่ฝางเอ่ยอย่างซาบซึ้ง "ครั้งนี้ขอบคุณพวกเธอทั้งสอง”

“อย่าขอบคุณปากเปล่าสิ นายต้องลงมือทำอะไรสักหน่อย” เซี่ยลู่กล่าวด้วยรอยยิ้มหยี

“เธออยากให้ฉันทำอะไร คิดจะให้ฉันใช้ตัวตอบแทนหรือ” หลี่ฝางหัวเราะและพูดติดตลก

“บ้า” เซี่ยลู่เอ่ย “ท้องฟ้ามืดแล้ว นายเลี้ยงพวกเราสักมื้อแล้วกัน”

หลี่ฝางตอบรับ อย่างนั้นก็ไปที่lotusก็ได้แล้ว

ระหว่างทาง จางกงหมิงยังหันไปถามหลี่ฝางว่า "ไอ้หลี่หลงเจ้าสวะนั่นจับนายไปทำไมกัน?”

“ไม่ใช่เพราะคุณหรือไง” หลี่ฝางกลอกตาใส่จางกงหมิง เขาเอ่ย “ไม่รู้เหมือนกันว่าหลี่หลงไปได้ยินใครพูดมา แต่ที่เขาจับผมไปก็เพราะคุณ”

“เขาบอกว่าคุณสองคนกำลังต่อสู้กัน ผมให้คุณยืมเงิน ก็เท่ากับช่วยคุณเอาชนะเขา" หลี่ฝางกล่าวอย่างไร้เดียงสา

“ดูเหมือนว่าคนของฉันก็ไม่ค่อยสะอาดเท่าไหร่” จางกงหมิงเผยรอยยิ้มซับซ้อน เขายืมเงินในตอนเช้า ตกบ่ายหลี่หลงก็รู้เรื่องนี้แล้ว เห็นได้ชัดว่ามีสายลับอยู่รอบตัวเขา

“พี่ พี่ยืมเงินเสี่ยวฝางทำไม” หลังจากหลินชิงชิงได้ยิน ก็จ้องไปที่จางกงหมิง “พี่ไม่ได้ไม่มีเงินสักหน่อย"

“ยังไม่ใช่เพราะพี่สะใภ้ของเธอหรือไง? ชายหนุ่มไม่ควรแต่งงานเลยจริงๆ พอแต่งแล้ว เงินก็ถูกเมียจ้องเอาไว้แน่น สักแดงเดียวยังใช้มั่วซั่วไม่ได้” จางกงหมิงถอนหายใจ

พอประโยคนี้เอ่ยขึ้น เซี่ยลู่และหลินชิงชิงก็แสดงความไม่เห็นด้วยในทันที และเริ่มถกเถียงกับจางกงหมิง

หลังจากมาถึงที่Lotus หลี่ฝางก็จองห้องส่วนตัวเอาไว้ ในขณะที่เขากำลังจะสั่งอาหาร กลับเห็นร่างที่คุ้นเคยขึ้น

หลิวเฉียวเฉียวเองก็เห็นเช่นกันและหยุดเซี่ยลู่เอาไว้ “เซี่ยลู่ เธอดูเร็ว นั่นไม่ใช่หลี่เสี่ยวเสี่ยวหรือไง?”

“ยังมีชายชราคนนั้นอีก" หลิวเฉียวเฉียวตกตะลึงจนอ้าปากค้าง

เซี่ยลู่หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาและถ่ายภาพเอาไว้ ในขณะที่คิดจะส่งเข้าไปในฟอรัมของมหาวิทยาลัย หลี่ฝางก็หยุดเธอเอาไว้ก่อน “ลืมสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนกลางวันไปแล้วหรือไง หลี่เสี่ยวเสี่ยวบอกแล้ว หากเธอไปหาเรื่องอีก ครั้งนี้เธอจะถกกางเกงเธอแน่”

“กลัวอะไร ฉันจะใช้บัญชีอื่นส่งมัน” เซี่ยลู่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“บัญชีอื่นก็อย่าใช้เลย ส่งไปทำไม ใส่ร้ายไปแล้วเธอได้อะไร?” หลี่ฝางถาม

“ฉันสนุก ฉันมีความสุข ไม่ได้หรือไง? ทำไมนายต้องปกป้องเธอด้วย เธอไม่ใช่แฟนนายสักหน่อย” เซี่ยลู่เมื่อเห็นว่าหลี่ฝางปกป้องหลี่เสี่ยวเสี่ยวก็ยิ่งโกรธมากขึ้น ก่อนจะส่งออกไปยังใช้คำพูดใส่ร้ายหลี่เสี่ยวเสี่ยวอย่างร้ายกาจเข้าไปหลายคำ

“หลี่เสี่ยวเสี่ยวช่างต่ำเสียจริง ขนาดคนแก่ขนาดนั้นยังไปอยู่เป็นเพื่อนได้ แค่คิดก็สะอิดสะเอียนจะแย่” เซี่ยลู่กล่าวอย่างดูถูก

หลิวเฉียวเฉียวพยักหน้าเห็นด้วย

หลี่ฝางเองก็ขมวดคิ้วด้วยความรังเกียจ ตอนบ่ายยังมาอธิบายกับตัวเองอยู่เลย ผลคือตกดึกกลับมาออกเดทกับชายชรา

ในมื้อค่ำ หลี่ฝางโมโหขึ้นมา และบล็อก wechat ของหลี่เสี่ยวเสี่ยวทันที

โพสต์ของเซี่ยลู่ดึงดูดคนไม่น้อย หัวข้อคือ หญิงร่านจากโรงเรียนมัธยมตงไห่หมายเลขหนึ่งถูกชายแก่วัยเจ็ดสิบเลี้ยงดู มีรูปประกอบชัดเจน

คืนนั้นกระทู้นี้โด่งดังขึ้นมาอย่างยิ่ง เมื่อหลี่เสี่ยวเสี่ยวเห็นเข้าก็แทบจะบ้าคลั่งขึ้นมา

แต่หลี่เสี่ยวเสี่ยวไม่รู้ว่าเป็นเซี่ยลู่ที่ทำ

เช้าวันรุ่งขึ้น หลี่เสี่ยวเสี่ยวมาหาหลี่ฝางและเอ่ยขึ้น “ทำไมนายถึงบล็อก wechat ของฉัน"

“ตัวเองทำอะไรลงไป เธอรู้ดี” หลี่ฝางหัวเราะ "จะต้องให้ฉันพูดไหม? "

“มันไม่ใช่อย่างที่นายคิด ฉันอธิบายได้"หลี่เสี่ยวเสี่ยวรีบเอ่ยอย่างร้อนรน “คนอื่นจะเข้าใจผิดยังไง ฉันไม่สนใจ แต่นายไม่ได้"

“ทำไมฉันทำไม่ได้?” หลี่ฝางหัวเราะ

“ยังไงก็ตาม นายห้ามเข้าใจฉันผิด”