NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 66

บทที่ 66 ด้านที่น่าสงสารของเซี่ยลู่

เซี่ยลู่เพิ่งมาถึง ยังไม่ทันเข้าใจสถานการณ์เธอจึงถามขึ้น "หลี่ฝาง นี่มันคืออะไรกัน?”

“เธอมองไม่ออกหรือไง? ตอนนี้ตู้เฟยตกอยู่ในมือของพวกเราแล้ว ตอนนี้เธออยากตีเขาก็ตี” หลี่ฝางพูดด้วยรอยยิ้ม

เซี่ยลู่มองไปที่ตู้เฟย ดวงตาแฝงไว้ด้วยความเกลียดชัง

“ไม่ต้องห่วง เธอตีไปเขาก็ไม่กล้าสู้กลับ”

“ถ้าเขากล้าสู้กลับ ฉันจะปล่อยให้พี่หมิงหักขาเขาซะ” หลี่ฝางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

จางกงหมิงจุ๊ปาก ท่าทางไม่สบอารมณ์ “เสี่ยวฝาง นายนี่ช่างขี้โกงไปหน่อยนา!” จางกงหมิงส่ายหัวและเอ่ย

"พี่หมิง พี่ยังกลัวตู้ต้าไห่เลยหรอ ตอนนี้ยังไงเสียพี่ก็เป็นถึงพี่ใหญ่ของเขตตะวันออกของเรานี่” หลี่ฝางเอ่ยประจบอย่างรวดเร็ว

“เรื่องยิ่งน้อยยิ่งดีนี่ ฉันไม่กลัวเขา แต่ก็ไม่ได้อยากไปหาเรื่องเขา” จางกงหมิงกล่าว

หลี่ฝางยื่นบุหรี่ให้ "ทำไมล่ะ? เพราะตู้ต้าไห่มีเงิน? "

"ใช่ เพราะเขามีเงิน สังคมปัจจุบันนี้ เงินสามารถทำได้ทุกอย่าง ขอแค่นายมีเงิน อยากทำอะไรก็ทำ อย่าเห็นว่าฉันเป็นลูกพี่ใหญ่ของเขตตะวันออก นี่ไม่ได้มีอะไรสักนิด ในสมองของทุกคนล้วนมีราคา”

“ตู้ต้าไห่คนนี้เป็นมหาเศรษฐี ถ้าเขาให้รางวัลสัก 10 ล้านหยวนเป็นค่าแรงฉัน นายว่าคนพวกนี้ ใครจะไม่ใจสั่น?” จางกงหมิงชี้ไปที่กลุ่มพี่น้องของเขา และพูดขึ้น "คนแรกที่จะลงมีดกับฉัน ย่อมเป็นพวกเขา"

"แต่พวกเขาเป็นพี่น้องของคุณ พวกเขาจะลงมือกับคุณได้ยังไง” หลี่ฝางไม่เชื่อ

“พี่น้องอะไรกัน นั่นคือเงินสิบล้าน อย่าว่าแต่พี่น้องร่วมสาบานเลย แม้กระทั่งพี่น้องที่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดเพื่อเงินสิบล้าน พวกเขาก็พร้อมที่จะฟันใส่อีกฝ่ายด้วยมีดนั่น นายเชื่อไหม?” จางกงหมิงพ่นควันออกมา และพูดอย่างมีความหมาย

หลี่ฝางได้ยิน เขาก็ได้รับแรงบันดาลใจครั้งใหญ่ขึ้นมา

ตนมีเงินมากขนาดนั้น จากนี้ไปหากใครมาหาเรื่องตนอีก เขาก็ให้เงินจัดการซะให้หมด!

เซี่ยลู่หยุดอยู่นานไม่ลงมือ หลี่ฝางทนไม่ไหวจึงเดินเข้าไปถาม “ทำไม ลงมือไม่ลงหรือ”

"ไม่ใช่” เซี่ยลู่ส่ายหัว

“แล้วทำไมเธอไม่ตีเขาล่ะ เมื่อครู่เขายังตบตีเธอต่อหน้าคนตั้งมากมาย” หลี่ฝางถาม

เซี่ยลู่ขมวดคิ้วและมองไปที่ตู้เฟย "นายปล่อยฉันไปได้ไหม? "

“ฉันขอร้องนายล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะนะ? ฉันยอมรับ ว่าที่ฉันตกลงว่าจะคบกับนายในตอนแรกก็เพราะเงินของนาย แต่ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา นายเองก็ไม่ได้ซื้ออะไรหรูหราให้ฉัน นายแค่รับปากกับฉันก็เท่านั้น”

"ฉันเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง อยู่กับนายมาตั้งนาน พอเลิกกันฉันก็ไม่ได้อะไรสักนิด แต่นายกลับมาตามตอแยฉัน มาขัดขวางฉันจากการตามหาความสุขของตัวเอง ตู้เฟย ที่แท้แล้วนายหมายความว่ายังไงกันแน่?”

ในที่สุดเซี่ยลู่ก็ยิ่งรู้สึกเต็มตื้น จนเกือบจะร้องไห้ออกมา

“หรือว่านายอยากให้ฉันเอาเงินที่นายให้คืนกลับไป ฉันคืนเงินให้นายก็ได้แล้วนี่” เซี่ยลู่กล่าวอย่างหมดหนทาง

ตู้เฟยเงยหน้าขึ้นมองเซี่ยลู่ "เซี่ยลู่ ให้โอกาสฉันอีกครั้งได้ไหม ฉันรู้ว่าฉันผิดไปแล้ว ฉันในเมื่อก่อนมันไม่ใช่คน เป็นตัวบัดซบ...”

"ให้โอกาสฉันอีกครั้ง ฉันจะปฏิบัติกับเธออย่างดี"

เซี่ยลู่ส่ายหัว "ไม่มีโอกาสแล้ว"

“ฉันไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าพวกเราจะมาถึงขั้นนี้ได้ จากกันด้วยดีไม่ได้หรือ? ทำไมถึงไม่ยอมปล่อยฉันไปสักที? ตอนที่ฉันอยู่กับนายมีผู้ชายมากมายมาตามจีบฉัน ฉันก็ปฏิเสธไปหมด เพื่อนาย ฉันไม่ติดต่อเข้าใกล้ผู้ชายอื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลี่ฝาง เพื่อเอาใจนาย ฉันทำร้ายเขาไปไม่ใช่แค่หนึ่งครั้ง"

“ตู้เฟย นายชอบบอกว่าฉันรักเงิน บอกว่าฉันเป็นแค่วัตถุ ช่างน่าหัวเราะ สองปีที่ผ่านมา ฉันขอให้นายซื้อมือถือให้ฉันมาตลอด นายก็ไม่ได้ซื้อให้ไม่ใช่หรือไง? แล้วฉันไปจากนายรึเปล่า? ตู้เฟย ฉันรักเงิน แต่ฉันก็รักนาย”

“กระเป๋าที่นายซื้อให้ นายบอกว่าเพื่อนของนายซื้อมันมาจากยุโรป แต่พอฉันไปถามที่เคาน์เตอร์ พวกเขากลับบอกฉันว่าเป็นของปลอม เป็นแค่ของบนแผงขายของธรรมดาๆ ทั่วไปเท่านั้น ไม่ใช่แม้แต่ของเลียนแบบเกรดสูงด้วยซ้ำ"

สีหน้าของตู้เฟยเริ่มสับสนขึ้นมา เขากำลังลนลาน

"เซี่ยลู่หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา จากนั้นจึงโอนเงินหนึ่งหมื่นหยวนไปยัง Alipay ของตู้เฟย” ตู้เฟย ฉันโอนเงินหนึ่งหมื่นหยวนไปที่ Alipay ของนาย นายลองดู ถ้ามันไม่เพียงพอ นายก็บอกตัวเลขมา ฉันจะค่อยๆ ทยอยคืนให้”

“เซี่ยลู่ ฉันไม่ต้องการเงิน ฉันต้องการเธอ" ตู้เฟยจับมือของเซี่ยลู่ด้วยความสับสนไว้แน่น "เซี่ยลู่ ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีเธอ"