NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 67

บที่ที่ 67 ก็แค่300000ไม่ใช่หรือไง

ณ ประตูร้านขายเสื้อผ้า

เซี่ยลู่มองไปที่หลี่ฝาง หลี่ฝางมองเซี่ยลู่ ดวงตาทั้งสองกำลังเหม่อนิ่ง

"ฉันแค่ล้อเล่นกับนายเท่านั้น นายคิดจริงจังไปได้”

เมื่อเห็นว่าหลี่ฝางไม่ได้พูดอะไรออกมาอยู่นาน เซี่ยลู่ก็หัวเราะเบา ๆ และเอ่ยหยอกล้อขึ้นเพื่อหลีกเลี่ยงความลำบากใจ

แม้ว่าหลี่ฝางจะไม่ตอบ แต่เซี่ยลู่ก็รู้คำตอบอยู่ในใจของเธอ

นั่นคือไม่มีโอกาสแล้ว

พวกเขานั่งแท็กซี่กลับโรงเรียน ระหว่างทาง หลี่ฝางคิดว่าการต้องนั่งแท็กซี่อยู่ทุกครั้งไม่สะดวกเกินไป ตัวเขาสมควรจะซื้อรถสักคันหรือเปล่า

อีกไม่นานการสอบเข้าวิทยาลัยกำลังจะมาถึงแล้ว รอจนการสอบเข้าวิทยาลัยสิ้นสุดลง ช่วงหยุดฤดูร้อนก็สามารถไปสอบใบขับขี่ได้ จากนั้นก็ซื้อรถสปอร์ตสักคัน ขึ้นมหาลัยแล้วก็เอาไปรับส่งสาวได้

นี่ต่างหากถึงเป็นชีวิตปกติของลูกเศรษฐี

ตอนที่แยกกัน เซี่ยลู่เอ่ยขึ้น “หลี่ฝาง เรื่องที่ฉันเคยทำแท้ง นายอย่าได้บอกคนอื่นเกี่ยวกับเรื่องนี้"

"วางใจเถอะ เรื่องแบบนี้ ฉันไม่พูดมั่วซั่ว” หลี่ฝางกล่าว

"โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลี่เสี่ยวเสี่ยว อย่าให้เธอรู้เด็ดขาด หากเธอรู้เข้า เธอจะต้องแก้แค้นฉันแน่” เซี่ยลู่เอ่ยขึ้นอย่างร้อนตัวอยู่บ้าง

หลี่ฝางพยักหน้าและเดินเข้าห้องเรียนไป

เมื่อไปถึงประตูห้องเรียน หลี่ฝางก็ชนเข้ากับหลี่เสี่ยวเสี่ยว

หลี่ฝางตกใจและถามขึ้น "หลี่เสี่ยวเสี่ยวเธอมาทำอะไรอยู่ที่ประตู? "

"ฉันแค่จะไปห้องน้ำ พอเห็นว่านายกับเซี่ยลู่เดินมาด้วยกัน ฉันก็เลยเดินกลับมาเงียบๆ คิดไม่ถึงเลยว่า เซี่ยลู่จะเคยทำแท้งมาก่อน” หลี่เสี่ยวเสี่ยวหัวเราะอย่างร้ายกาจ

“เธอได้ยินหมดแล้ว” หัวใจของหลี่ฝางเกร็งแน่น อะไรที่กลัวก็มาถึงทันทีจริงๆ

"ใช่สิ ใกล้ขนาดนี้ ไม่ได้ยินได้ยังไง” หลี่เสี่ยวเสี่ยวหัวเราะ

“เซี่ยลู่ช่างเลวร้ายเสียจริง เธอเอาหน้าที่ไหนมาหัวเราะเยาะว่าฉันมีคนแก่เลี้ยงดู อย่างน้อยฉันก็ไม่เคยทำแท้งมาก่อน เธออายุเท่าไหร่เองเชียว เพิ่งจะครบ 18 ปีไม่ใช่หรือไง ทำแท้งเสียแล้ว” หลี่เสี่ยวเสี่ยวส่ายหัวและถอนหายใจ

“ฉันจะไปตั้งกระทู้เพื่อเปิดโปงเรื่องอื้อฉาวของเซี่ยลู่” หลี่เสี่ยวเสี่ยวรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาทันทีเตรียมตัวจะโพสต์

"หลี่เสี่ยวเสี่ยว เซี่ยลู่ไม่ได้หาเรื่องเธอ ทำไมต้องไปแบล็กเมล์ด้วย?” หลี่ฝางขมวดคิ้วและพูดอย่างไม่พอใจ

"ใครบอกว่าเธอไม่หาเรื่องฉัน หลี่ฝาง นายอย่าคิดว่าฉันไม่รู้ คนที่เปิดโปงเรื่องเมื่อวานของฉัน ก็คือเซี่ยลู่ใช่ไหมล่ะ”

หลี่เสี่ยวเสี่ยวพูดอย่างเย็นชา "เมื่อกี้นี้ ฉันนั่งแท็กซี่ไปที่Lotusมา อ้างว่ามีบางอย่างบางอย่างลืมเอาไว้ในล็อบบี้ พอเปิดกล้องวงจรปิดดู ผลคือฉันเห็นพวกนาย”

“นาย หลิวเฉียวเฉียว และเซี่ยลู่ต่างก็อยู่ที่Lotusเมื่อวานนี้ นายไม่มีทางแบล็กเมล์ฉัน หลิวเฉียวเฉียวเองก็ไม่มีความกล้าพอที่จะทำ มีก็แค่เซี่ยลู่เท่านั้นที่ทำได้ ฉันเพิ่งจะตบเธอไปกลางวันแสกๆ เธอจะต้องไม่พอใจและคิดแค้นอยู่แน่”

หลี่เสี่ยวเสี่ยวกล่าวอย่างหนักแน่น "ฉันมั่นใจว่าเธอเป็นคนทำ"

“หลี่เสี่ยวเสี่ยว เธออย่าเพิ่งส่งไป”

หลี่ฝางหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและเลิกบล็อกหลี่เสี่ยวเสี่ยว "ฉันจะโอนเงิน 2,000 หยวนให้เธอเป็นค่าปิดปาก เธอเห็นว่ายังไง?”

"ทำไมนายจะต้องดีกับเซี่ยลู่ขนาดนั้นด้วย เด็กเป็นลูกนาย หรือว่านายยังชอบเธออยู่?” หลี่เสี่ยวเสี่ยวกระทืบเท้าด้วยความโกรธ

"ไม่ใช่ทั้งนั้น" หลี่ฝางส่ายหัว

หลี่ฝางแค่สงสารเซี่ยลู่

เซี่ยลู่ได้รับบาดเจ็บจากตู้เฟยมามากเกินไปแล้ว หลี่ฝางทนไม่ได้อยู่บ้าง

“งั้นบอกมาสิว่าลูกใคร?” หลี่เสี่ยวเสี่ยวเม้มริมฝีปากและถาม

"ถ้าฉันบอกเธอแล้ว เธอจะเก็บความลับเรื่องที่เซี่ยลู่เคยตั้งครรภ์เอาไว้และกลืนมันลงท้องตลอดไปรึเปล่า?” หลี่ฝางถามอย่างไม่แน่ใจ

หลี่เสี่ยวเสี่ยวพยักหน้า

“ตู้เฟย” หลี่ฝางกล่าว

"ตกใจแทบแย่ ฉันคิดว่าเป็นของนายซะอีก” หลี่เสี่ยวเสี่ยวกลอกตาใส่หลี่ฝาง "เด็กก็ไม่ใช่ของนาย นายจะกังวลไปทำไม?”

หลี่ฝางไม่ได้พูดอะไร

เขาเปลี่ยนหัวข้อ "อ้อใช่ เธอยังไม่ได้อธิบายความสัมพันธ์กับชายชรานั่นไม่ใช่หรือไง คิดได้หรือยัง?”

“หลังเลิกเรียนแล้วค่อยอธิบาย เรื่องนี้ไม่รีบร้อน” หลี่เสี่ยวเสี่ยวกล่าว

หลังเลิกเรียน หลี่เสี่ยวเสี่ยวพาหลี่ฝางไปที่สวนสาธารณะ

“เธอพาฉันมาที่นี่ทำไม?” หลี่ฝางขมวดคิ้ว

หลี่เสี่ยวเสี่ยวยังคงดึงเวลา “ไม่ต้องกังวล อีกเดี๋ยวนายก็รู้”

หลังจากนั้นไม่นาน ชายชราก็วิ่งเข้ามา เมื่อชายชราเห็นหลี่ฝางเขาก็ขมวดคิ้วและมีท่าทางไม่พอใจอยู่เล็กน้อย