NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 677

หลี่ฝางก็ไม่ได้อธิบายอะไรมาก อย่างน้อยเมื่อคืนนี้ หลี่ฝาง ก็ยังอยู่กับฉินวี่เฟยเหมือนกัน

“ในเมื่อจะมาหาฉัน งั้นฉันก็จะเข้าไปถามดู”

หลี่ฝางหัวเราะแล้วพูดว่า “ฉันก็อยากจะดูว่า เป็นใครกันแน่ที่บังอาจใจกล้าอย่างนี้”

ความจริงแล้ว คนที่หลี่ฝางสงสัยนั้นก็มีมากมาย อย่างเช่น ซือถูเฟย มู่หรงฉางเฟิง คนพวกนี้ก็เป็นไปได้ที่จะทำเรื่องพวกนี้ออกมาได้

หลี่ฝางเดินไปตรวจหน้าคนที่ถือโปสเตอร์ แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า

“พี่ชาย ถือป้ายทั้งวันเหนื่อยหรือเปล่า?”

“ไอ้หมอนั่น ให้เงินพวกแกเท่าไหร่ล่ะ?”

หลี่ฝางพูดว่า “ฉันให้พวกแกสองเท่าเลย เป็นยังไงล่ะ?”

คนที่ถือป้ายโปสเตอร์ มองหน้าหลี่ฝาง ดูเหมือนไม่ได้ยินคำพูดของหลี่ฝาง ได้แต่ถามว่า “แกเป็นใครวะ?”

“ฉันเหรอ…ฉันชื่อหลี่ฝาง เป็นเพื่อนชายของลู่หลุ่ย”

หลี่ฝางหัวเราะเสียงดัง “แกว่ามาสิ พวกแกถือป้ายโปสเตอร์บอกรักแฟนสาวฉัน นี่มันเหมือนตบหน้าฉันหรือเปล่าล่ะ?”

“ที่แท้แกก็คือหลี่ฝางนี่เอง”

คนที่ถือป้ายโปสเตอร์แสยะยิ้ม จากนั้นก็เล็งไปตรงหน้าท้องของหลี่ฝาง แล้วก็ใช้ขาเตะเข้าไปอย่างแรง

“พวกเราหาแกมานานแล้ว”

ชายคนนั้นยิ้มด้วยสีหน้าโหดร้าย “แม้ง ไอ้หนูน้อยแกหลบหน้าหลบตาอยู่ข้างนอกนานหลายวัน พวกเราก็จนหนทาง เลยต้องหลอกใช้แฟนสาวแก”

หลี่ฝางถูกเตะจนถอยหลังไปหลายก้าว จ้องมองคนนั้นแล้วถามว่า “พวกแกเป็นใคร? หาฉันทำไม?”

“ทำอะไรเหรอ? จัดการแกไง”

คนนี้หัวเราะแล้วชี้ตรงจมูกตัวเองว่า“ฉันชื่อหวางซีกาง อำเภอหลิน…”

“หวางซีกางเหรอ?”

หลี่ฝางขมวดคิ้ว ในสมองก็ครุ่นคิดอยู่หลายตลบ

ตัวเองก็ไม่เคยรู้จักกับหวางซีกางอะไรนี่เลย ยิ่งไม่เคยไปยุ่งกับคนที่อำเภอหลินเลย

ส่วนหวางซีกางคนนี้ ชี้หน้าหลี่ฝางแล้วพูดว่า “พี่น้องทั้งหลาย ลุยขึ้นไปเลย เขาคือคนที่พวกเราตามหาอยู่ จัดการให้จมดินไปเลย”

สีหน้าของหลี่ฝางเคร่งเครียดขึ้นมาทันที กลางวันแสกๆอย่างนี้อยู่หน้าประตูทางเข้ามหาวิทยาลัยสุ่ยมู่ กล้าประกาศว่าจะทำร้ายตัวเองถึงเพียงนี้?

คนพวกนี้ก็นับว่าร้ายกาจทีเดียว

เพียงแต่ว่า เขามาผิดที่เสียแล้ว

เพราะว่าในเขตเมืองหลวงนี้ ครึ่งหนึ่งเป็นเขตคุ้มครองของหลี่ฝาง

ในเวลานั้นเอง ทันใดนั้น มีรถหลายคันขับเข้ามา ล้อมรอบคนพวกหวางซีกางเอาไว้

ส่วนเฉินฝูเซิงก็กระโดดออกมาจากรถ มองไปยังหลี่ฝางแล้วพูดว่า“เจ้านาย ไอ้หมอนี่ทำร้ายเจ้านายเหรอ?”

“เขาไม่เพียงแต่เตะฉัน ยังบอกว่าจะทำร้ายฉันให้ถึงตายเลยล่ะ”

หลี่ฝางขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “จับพวกเขาให้หมดเลย แล้วสอบปากคำดูว่า ใครเป็นคนส่งพวกเขามา”

หวางซีกางคนนี้ ดูแล้วก็เหมือนพวกโง่ๆเซ่อๆ มองดูแล้วก็ไม่ใช่พวกลูกพี่ใหญ่ในยุทธภพ ยิ่งดูยิ่งเหมือนพวกจิ๊กโก๋ข้างทาง

คนที่ยืนถือป้ายโปสเตอร์ภายใต้แสงแดดจัด จะมีความเก่งกาจขนาดไหนเชียว?

เฉินฝูเซิงหัวเราะแล้วมองหน้าหวางซีกาง“ไอ้น้องชาย พวกเราไปหาที่อื่นคุยกันหน่อยไหม?

“ใครอยากคุยกับแก เม้งฉันก็ไม่รู้จักกับแกเลย” หวางซีกางด่าเฉินฝูเซิ่ง แต่สีหน้าแสดงออกถึงความหวาดผวา “รีบขยับรถพวกแกออกไป อย่าขวางทางฉันรู้ไหม!”

“แกยังคิดจะหนีอีกเหรอ?”

เฉินฝูเซิงส่ายหน้าแล้วพูดว่า “เมื่อกี้แกรู้ไหมว่าทำร้ายใครไป?”

“ใครเหรอ?” หวางซีกางถาม

เฉินฝูเซิงหัวเราะแล้วพูดว่า “เจ้านายของฉัน แล้วก็เป็นลูกพี่ใหญ่ของยุทธภพใต้ดินในเมืองหลวงด้วย”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ หวางซีกางกลืนน้ำลายทันที แล้วมองสำรวจหลี่ฝางอีกครั้ง มองดูอย่างละเอียดถี่ถ้วน เขานึกไม่ถึงจริงๆเลยว่า ไอ้เด็กกะโปโลตรงหน้านี้ จะเป็นถึงลูกพี่ใหญ่ในยุทธภพใต้ดินเชียวเหรอ?

หวางซีกางก็ยังไม่เชื่อ มองค้อนเฉินฝูเซิงแล้วพูดว่า “พูดล้อเล่นอะไรกัน…”

เฉินฝูเซิงหัวเราะ “ไม่เชื่อเหรอ ฉันพิสูจน์ให้แกดูดีกว่านะ!”

เฉินฝูเซิงหยิบมือถือขึ้นมา โทรออกไปครั้งเดียว ทันใดนั้น รถที่จอดอยู่ด้านข้าง ต่างขับเข้ามาหา ชั่วพริบตาเดียว คนนับร้อยก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าหวางซีกาง

“เรียกเจ้านายสิ” เฉินฝูเซิงมองไปยังหลี่ฝาง ตะโกนพูดเสียงดัง

“เจ้านาย” ผู้คนนับร้อยโค้งคำนับหลี่ฝาง แล้วเรียกอย่างพร้อมเพรียงกัน

ส่วนหวางซีกางนั้น ตกใจจนเหมือนเสียสติไปแล้ว

เขายังไงก็นึกไม่ถึงว่า ตัวเองถึงกับทำร้ายผู้ยิ่งใหญ่เช่นนี้

นี่มันเหมือนไปเตะโดนแผ่นเหล็กกล้าเลยนะ

เฉินฝูเซิงหัวเราะเสียงดัง “เป็นยังไงบ้าง ตอนนี้ยอมร่วมมือหรือยัง?”

“แน่นอน แกจะเลือกที่ไม่ร่วมมือก็ได้ แต่แกก็ควรคิดไตร่ตรองให้ดีนะ คนนับร้อยคนที่อยู่รอบๆนี้ ถ้าทุกคนเตะแกคนละที ก็เตะแกกลับไปยังท้องแม่แกได้แล้ว ให้แกกลับชาติไปเกิดใหม่ได้เลย” เฉินฝูเซิงมองหน้าหวางซีกางแล้วหัวเราะ

หวางซีกางมองไปยังผู้คนที่หน้าตาดุร้ายที่อยู่รอบตัว เกิดความกลัวขึ้นมาทันที “พวกแกจะพาฉันไปไหน?”

หลี่ฝางพูดว่า “จับเขาขึ้นรถไปก่อน”

เฉินฝูเซิงก็เดินเข้าไป ดึงคอเสื้อของหวางซีกาง แล้วจับเขาโยนเข้าไปในรถตู้คันหนึ่ง หวางซีกาง ถึงแม้รูปร่างใหญ่โต แต่เขาก็ไม่กล้าต่อต้านอะไรเลย

ส่วนลูกน้องของหวางซีกางนั้นก็ถูกจับขึ้นรถไปหมด หลังจากนั้นเฉินฝูเซิงก็ขับรถออกไป พาพวกหวางซีกางไปด้วย

“ฮ่าๆ ไม่รู้ว่าไอ้งั่งโผล่มาจากไหน” หลี่ฝางเดินกลับไปหาลู่หลุ่ย พูดด้วยเสียงหัวเราะ ลู่หลุ่ยเอามือลูบหน้าท้องของหลี่ฝางแล้วถามว่า “ไม่เป็นไรใช่มั้ย? เมื่อกี้ที่คุณถูกเตะบาดเจ็บหรือเปล่า?”