NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 688

“ตามไป！”

ตอนที่ชางสู่วิ่ง ก็คว้า ผ้าขาวไว้ พันไว้รอบๆ แล้วกดไว้ที่คอของตัวเอง

เขาไม่อยากต่อสู้แล้ว คิดแต่จะรีบหนีออกไป หาโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง แล้วรีบพันให้ตัวเอง

แน่นอนว่า ถ้าชางสู่ยอม สามารถกลับไปฆ่าเฉินฝูเซิงและคนอื่นๆได้ ก็แค่แบบนั้น จะต้องใช้เวลามากพอสมควร ถึงตอนนั้น ก็เป็นไปได้ที่ตัวเองจะเสียเลือดเยอะและตาย

ไปถึงข้างกำแพง ชางสู่ก็ซ่อนที่หินก้อนหนึ่ง กระโดดขึ้นมา แล้วข้ามกำแพง ฉากนี้ เหมือนกับปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้ที่ทำวิชาตัวเบาเหาะเหินบนหลังคา

“แม่เอ๊ย ผู้ชายคนนี้ยังเป็นคนอยู่ไหม？”เสี่ยวซานจื่อขมวดคิ้ว ด่าเสียงดัง

ตอนที่เฉินฝูเซิงและเสี่ยวซานจื่อออกมาจากประตูหลัก ชางสู่ก็ขึ้นรถของหวางเห้าแล้ว ถูกช่วยออกมา

“แม่เอ๊ย！”

เห็นรถที่ขับไปอย่างรวดเร็ว เฉินฝูเซิงก็ด่าด้วยความโมโห รีบขับรถ แล้วตามไปติดๆ

เสี่ยวซานจื่อเอาปืนกระบอกหนึ่งใส่กระสุน แล้วเอาไว้ที่เอวของตัวเอง เฉินฝูเซิงตำหนิไป:“พี่ซาน อย่าก่อเรื่องให้ผมล่ะ”

“วางใจเถอะคุณชาย ถ้าเกิดเรื่อง ผมรับผิดชอบเองคนเดียว”

มุมปากเสี่ยวซานจื่อเปยให้เห็นความดูถูก

“นี่ไม่ใช่ถิ่นของพวกเรา ยังไม่หมดทางเลือก อย่าเพิ่งใช้ปืนก่อนดีกว่า ถ้าใช้ปืน พวกเราจะหลบหนีได้ยาก”จูเปิ่นก็พูด

“พวกเราแค่ตามรถคันนี้ไปติดๆ อย่าให้ชางสู่ไอ้ระยำนั่นโรงพยาบาล ก็OKแล้ว”จูเปิ่นพูด

เฉินฝูเซิงก็หมายความเช่นนี้

บีบให้ชางสู่ตาย ทำให้เขาเสียเลือดไปเยอะๆแล้วตายลง

“พวกคุณกลัว？พี่จูเปิ่น คุณลืมแล้วเหรอ คนที่ตายคือใคร？เขาคือเพื่อนรักของพวกเรา เพื่อนรักที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกัน เข้าใจไหม？เขาตายเพื่อพวกเรา”

คืนวันนั้นที่ต้อนรับน้องสาวจูเฟิ่งปิน ชางสู่จะฆ่าคนเพื่อเป็นการโชว์ และหวูเชาคือคนแรกที่ยืนออกมา ยั่วยุชางสู่ ทำให้เกิดโศกนาฏกรรมขึ้นมา

วันธรรมดาแล้ว หวูเชาเป็นลูกน้องคนหนึ่งของเฉินฝูเซิง ที่อดทนได้ดี และพูดน้อยที่สุด

แต่หลังจากที่ได้ยินชางสู่เชือดไก่ให้ลิงดูนั้น เขากลับกระโดดออกมา แล้วยั่วยุชางสู่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า……

จุดประสงค์ของเขาอยู่ที่ไหน？

อย่างมากก็คงไม่อยากเห็นเพื่อนของตัวเองตาย ดังนั้นจึงได้แต่อุทิศตัวเอง

พอเสี่ยวซานจื่อพูดจบ ทันใดนั้นจูเปิ่นก็เงียบขึ้นมา

“ไม่ว่าอย่างไร คืนนี้ก็ต้องฆ่าไอ้ระยำนั่น！”เสี่ยวซานจื่อพูดด้วยใบหน้าเย็นชา

ตอนนี้ ในรถของหวางเห้า

“คุณกลับมาได้ไง？”ชางสู่ถามหวางเห้า

“เหอะเหอะ มู่เสี่ยวไป๋เพิ่งโทรหาผม บอกว่าคุณน่าจะมีอันตราย ดังนั้นผมจึงกลับมา ……”มองแผลที่คอของชางสู่:“เสี่ยวโจว……ตายแล้วเหรอ？”

หวางเห้าเคยสู้กับเสี่ยวโจว รู้ว่ามือเสี่ยวโจว สามารถทำให้พื้นผนังฉีกออกได้

และแผลที่คอของชางสู่ แค่มองก็รู้ว่าเป็นเสี่ยวโจวที่ทำ

หมายความว่า ทั้งสองคนสู้กันแล้ว

จากการชี้ขาดของตัวเอง เสี่ยวโจวไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชางสู่ ถ้าไม่ใช่ชางสู่ประมาทหรือมองศัตรูต่ำไป ถึงเสี่ยวโจวจะสู้สุดชีวิต ก็ไม่อาจทำร้ายชางสู่เพื่อนของตัวเองได้

“ตายแล้ว ผมใช้แรงทั้งหมดปล่อยหมัดไปที่หัวใจของเสี่ยวโจว เขาตายอย่างไม่ต้องสงสัย”

ชางสู่พูดไป ก็ขมวดคิ้ว:“เขามันบ้า เพื่อที่จะฆ่าผม ก็เดิมพันชีวิตของตัวเองโดยไม่สนใจอะไร”

“ผมหาโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุดแล้ว”หวางเห้าพูดอย่างรีบร้อน

ในสายตาหวางเห้า ชางสู่คือคนสำคัญในชีวิตเขา เวลานี้ เขาร้อนใจกว่าใครๆ

ชางสู่ตอบรับอือ หยิบโทรศัพท์ แล้วโทรหาเบอร์หนึ่ง

“แมงป่อง ผมคือชางสู่”

โทรติด ก็มีเสียงเหอะเหอะของแมงป่องเข้ามา:“ชางสู่？ทำไมคุณถึงมีเวลาโทรหาผมได้ล่ะ”

“หาโรงพยาบาลได้ยัง？”

ชางสู่มองหวางเห้าแล้วถาม หวางเห้าก็รายงานชื่อของโรงพยาบาลแห่งหนึ่งทันที

จากนั้น ชางสู่ก็ให้แมงป่องส่งคนไปโรงพยาบาล ……

แมงป่องหัวเราะเหอะเหอะ พูดอย่างลวกๆ:“คนของผม สามนาทีก็สามารถรวมตัวกันหน้าที่หน้าโรงพยาบาลแล้ว ก็แค่ ผมอยากถาม ทำไมผมต้องช่วยคุณด้วย？”

“คุณน่าจะเข้าใจผม ผมเป็นนักปฏิบัตินิยม เรื่องที่ไม่มีประโยชน์ ใครจะทำล่ะ？”