NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 687

“วันตายของคุณถึงก่อนกำหนดแล้ว”

ชางสู่มองเสี่ยวโจว พูดอย่างเย็นชา：“ถ้าจะตำหนิ ก็ตำหนิหลี่ฝางเถอะ”

“ถ้าเขาไม่ปรากฏตัว ผมอาจจะให้คุณเฝ้าศพดีๆ ให้คุณไปส่งแม่คุณครั้งสุดท้าย รอเสร็จสิ้น ก็ค่อยฆ่าคุณ แต่ตอนนี้……เหอะเหอะ ได้แต่ขอโทษคุณแล้ว”

ข้างกายของเสี่ยวโจว ยังมีอีกคนที่นั่งคุกเข่าอยู่ มองดูแล้วเขาจะอายุน้อยกว่าเสี่ยวโจวไม่กี่ปี แต่เขาก็ยี่สิบกว่าแล้ว หลังจากเห็นชางสู่เข้ามา เขาก็ยืนขึ้นทันที ด่าอย่างเย็นชา：“แม่เอ๊ยคุณมาจากไหน ไสหัวไปเลย”

“ที่ปากพูดอะไรเหลวไหลอยู่เหรอ！”

“น้องชาย คุณไปก่อนเถอะ”

เสี่ยวโจวพูดนิ่งๆ：“ออกไปทางประตูหลัง”

เสี่ยวโจวพูดจบ ก็มองชางสู่ เหมือนจะขอร้อง：“เขาคือน้องชายผม มาเฝ้าศพกับผม เป็นผู้บริสุทธิ์ ปล่อยเขาไป ได้ไหม？”

ชางสู่พูดเบาๆ：“ผมรู้ว่าคุณเคยช่วยชีวิตเพื่อนผมไว้ ดังนั้น เด็กที่อยู่ข้างคุณนั้น ผมจะปล่อยเขาไป”

“คุณไปเถอะ”ชางสู่มองน้องชายของเสี่ยวโจว แล้วพูด

น้องชายของเสี่ยวโจวทำเสียงฮึดฮัด หยิบกระบองขึ้นมา วิ่งไปทางชางสู่ เสี่ยวโจวอยากจะห้าม แต่ไม่ทันแล้ว

กระบองทุบไปที่หัวของชางสู่โดยตรง ชางสู่ไม่ได้หลบ ได้แต่พูดอย่างดูถูก：“แค่ตีคนยังไม่มีแรง กินเสียข้าวสุกจริงๆ”

พูดไป ชางสู่ก็เตะออกไป จนทำน้องชายของเสี่ยวโจวล้มไปที่โลงศพ

น้องชายของเสี่ยวโจว หัวไปชนโลงศพ หมดสติไป โลงศพสั่นเล็กน้อย คิ้วของเสี่ยวโจว ขมวดขึ้นมา：“คิดไม่ถึงว่าแม่ผมเสียแล้ว ก็ยังจากไปอย่างไม่สงบอีก”

เสี่ยวโจวค่อยๆยืนขึ้นมา เขาคุกเข่ามาทั้งวัน ตอนที่ลุกขึ้น ข้อกระดูกที่เข่า ก็ส่งเสียงออกมา ชางสู่หัวเราะเหอะเหอะ พูดว่า：“ให้เวลาคุณห้านาที ขยับกล้ามเนื้อกระดูกก่อนเอาไหม？”

“ไม่ต้องหรอก”

เสี่ยวโจวส่ายหน้า มองชางสู่แล้วพูด：“ที่จริง ผมอยากสั่งสอนคุณนานแล้ว มู่เสี่ยวไป๋ชมคุณได้ทุกวัน”

“ทำไม ฟังไม่เข้าหูเหรอ？”ชางสู่หัวเราะเหอะเหอะ

“ก็นิดหน่อย”

เสี่ยวโจวมองชางสู่ ในตามีความอาฆาต

นี่คือครั้งแรกที่เสี่ยวโจวเผยให้เห็นความอาฆาตขนาดนี้ เสี่ยวโจวรู้ว่า คืนนี้ ตัวเองไม่รอดแน่นอน กลับมาที่อำเภอหลินครั้งนี้ ชางสู่พาคนมาเยอะมาก

ถึงแม้จะฟังดูดีว่า มู่เสี่ยวไป๋ที่ส่งพวกเขามางานศพ แต่ที่จริงแล้ว ส่งมาฆ่าเขา

จุดนี้ เสี่ยวโจวเดาออกนานแล้ว

เสี่ยวโจวมองชางสู่ แล้วพูด：“คุณติดตามมู่เสี่ยวไป๋ ไม่มีทางที่จะมีจุดจบที่ดี”

“ก็จะเหมือนกับที่ผมเจอ รอตัวคุณไม่มีค่าแล้ว เขาก็จะกำจัดคุณ”เสี่ยวโจวพูด ในใจก็รู้สึกอาฆาตแค้นมู่เสี่ยวไป๋สุดๆ

ยังไงหลายปีมานี้ เสี่ยวโจวก็ทำความดีความชอบชนะให้ตระกูลมู่มาไม่น้อย ไม่ว่าจะพูดยังไง ตระกูลมู่ก็ไม่ควรส่งคนมาฆ่าเสี่ยวโจว

ตอนนี้ เสี่ยวโจวเดินไปสองสามก้าว มาตรงหน้าของชางสู่：“ผมไม่อยากสู้ที่ศาลาศพ ไปที่ลานกว้างได้ไหม？”

“ผมก็ค่อนข้างเคารพผู้ตาย”ชางสู่พยักหน้า เห็นด้วย

หลังจากทั้งสองไปที่ลานกว้าง เสี่ยวโจวก็ถอดเสื้อผ้าที่ตัวของตัวเอง เขามองชางสู่ หลังจากพูดขอบคุณไป ก็พุ่งเข้ามาทันที

ความเร็วของเสี่ยวโจวนั้นไวมาก เหมือนกับเสือชีตาห์ พริบตาเดียวก็มาอยู่ตรงหน้าของชางสู่ นิ้วมือของเขาทำเป็นตะขอเกี่ยว ไปที่ตัวของชางสู่ แล้วคว้าขึ้นมา

ชางสู่ขมวดคิ้ว รีบป้องกัน แต่ถูกเสี่ยวโจวจับไปที่ไหล่ ทันใดนั้น เสี่ยวโจวก็ฉีกเสื้อผ้าของชางสู่

ชางสู่ขมวดคิ้ว มองเสี่ยวโจวแล้วพูด：“ไม่น่าล่ะหวางเห้าเพื่อนผมถึงได้แพ้ให้คุณ เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณจริงๆ”

แค่ยกเดียว ชางสู่ก็มองช่องว่างของหวางเห้ากับเสี่ยวโจวออก

ศัตรูตรงหน้านี้ ทำให้ชางสู่เผชิญหน้าขึ้นมา

และด้านนอก หลังจากหลี่ฝางเห็นชางสู่เข้ามาบ้านเสี่ยวโจว ก็ร้อนใจทันที เขาโทรหาเฉินฝูเซิง ถามว่า：“เกิดอะไรขึ้น ดึกขนาดนี้แล้ว ทำไมยังไม่ถึง？”

หลี่ฝางรอไม่ไหวแล้ว ยังไงตอนกลางวันก็ส่งที่อยู่ให้เฉินฝูเซิง และเฉินฝูเซิงก็บอกตัวเอง ว่าเขาเดินทางแล้ว แต่ตอนนี้ผ่านไปหกเจ็ดชั่วโมง ยังไม่มาอีก？

ถ้ายังไม่มาอีก งั้นเสี่ยวโจว ได้จบเห่แน่

โทรศัพท์เสร็จไม่นาน เฉินฝูเซิงก็ขับรถ มาถึงที่นี่

รถของเฉินฝูเซิง โดนกระแทกอย่างแรง บุบเข้าไปส่วน หลี่ฝางรีบถาม：“เกิดอะไรขึ้น？”

“ระหว่างทางถูกแอบโจมตี เหมือนจะเป็นคนของมู่เสี่ยวไป๋”

เฉินฝูเซิงขมวดคิ้ว พูดว่า：“ช่างเถอะ ไม่พูดแล้ว เจ้านาย รีบบอกพวกเรามาว่าชางสู่อยู่ไหน”

“คนอื่นล่ะ ผมไม่ได้ให้คุณพาคนมาเยอะๆเหรอ？”หลี่ฝางถาม

ในรถของเฉินฝูเซิง มีแค่สองคน คนหนึ่งคือจูเปิ่น อีกคนคือเสี่ยวซานจื่อ

แค่พวกเขาสามคน จะช่วยเสี่ยวโจวได้ไง？

หลี่ฝางทนไม่ไหวแทบจะบ้าออกมา เฉินฝูเซิงส่ายหน้า พูดว่า：“คนของผม ติดอยู่ที่ถนนหมดเลย”

“เกรงว่าพวกเขา จะมาถึงที่นี่ยังไม่ทันในทันที”

หลี่ฝางถอนหายใจ ชี้ไปที่บ้านของเสี่ยวโจว：“ชางสู่อยู่ข้างใน”

จูเปิ่นหยิบปืนออกมา ยื่นให้เฉินฝูเซิง ขณะเดียวกัน ในมือของเสี่ยวซานจื่อ ก็ถือปืนไว้ สามคนนี้ รีบเข้าไปในบ้านของเสี่ยวโจวทันที

และตอนนี้หลี่ฝางก็ถาม：“ยังมีอีกไหม เอามาให้ผมกระบอกหนึ่ง”

“เจ้านาย ล้อเล่นอะไรกัน ของสิ่งนี้ คุณใช้เป็นเหรอ？ถึงใช้เป็น ผมก็ไม่ให้คุณไป อันตรายเกินไป คุณยืนรออยู่ในนี้เถอะ”

เฉินฝูเซิงกลอกตาใส่หลี่ฝาง