NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 691

“ไม่ต้องถามแล้ว รู้มากไปก็ไม่ดีกับคุณ ไม่เคยดูละครเหรอ คนที่รู้มากเสมอ มักจะตายก่อนตลอด ”หลี่ฝางหัวเราะหึหึ เยาะเย้ยไป

“เถอะน่า วันๆก็เอาแต่ยุ่งไม่รู้อะไร ไม่รู้ว่าคุณกำลังทำอะไร”เหยนเสี่ยวน่ากลอกตาใส่หลี่ฝาง พูดว่า:“โอเค ฉันเรียกรถกลับละนะ จำไว้ว่า ไม่ว่าจะทำอะไร ต้องระวังตัวด้วย”

เข้าไปในรถออดี้a4คันนั้น หลี่ฝางก็พูดกับโจวต้าเหนียน:“ที่ถนนฉางหง มีร้านชาซินซิน รู้จักไหม？”

“รู้จัก”โจวต้าเหนียนพยักหน้า พูดว่า:“ความเป็นมาของร้านชาซินซินนั้น ใหญ่นะ”

“อ้อ？ใหญ่แค่ไหน？”หลี่ฝางถามไปงั้นๆ

“นั่นคือถิ่นของแมงป่อง ถึงแม้จะแขวนป้ายร้านน้ำชาไว้ แต่ที่จริงแล้ว กลับเป็นบ่อนขนาดใหญ่ หลายๆคน ต่างชอบไปเล่นที่นั่น ผมรู้จักบรรดาพี่ชายคนหนึ่ง ก็ชนะไปแสนกว่า จากที่นั่น”โจวต้าเหนียนพูดพร้อมหัวเราะเหอะเหอะ

“จากนั้นล่ะ？ไม่พนันอีก？”หลี่ฝางถามต่อ

“จากนั้นก็ไม่เห็นอีกเลย เหมือนว่าเคยไปพนันอีกไม่กี่ครั้ง แต่น่าจะแพ้ให้มั้ง？เพราะว่าแค่เขาชนะมา ก็จะเลี้ยงเหล้าพวกเราที่ผับ จากนั้นก็จะเรียกสาวๆกลุ่มใหญ่ ที่สดใสเป็นพิเศษ”

พูดคุยกับโจวต้าเหนียนไป ทั้งสองคนก็มาถึงร้านชาซินซิน

ยังไงก็เป็นถิ่นของแมงป่อง หลี่ฝางไม่ได้เข้าไป แต่มาที่หน้าประตูที่ไม่ไกล โทรหาหัวหน้าของว่างต้าต้า

คนนี้ ชื่อว่าหวางเหมียว

ไม่นานหวางเหมียว ก็เดินออกมาพร้อมกับพุงใหญ่ๆ หน้าของเขา มีไฝใหญ่ๆสีดำ หน้าตาน่าเกลียดมาก มองเห็นออดี้a4 ก็รีบวิ่งไม่กี่ก้าว เข้ามา

“ผมว่านะ คุณคือคนที่ว่างต้าต้าแนะนำใช่ไหม？”

มองหลี่ฝางกับโจวต้าเหนียน ใบหน้าของหวางเหมียว ก็เผยให้เห็นความไม่พอใจ

เขารู้สึกว่าตัวเองถูกว่างต้าต้าเล่นงาน หลี่ฝางหน้าเด็ก มองไปแล้วอย่างมากก็ยี่สิบ ส่วนว่างต้าต้าถึงแม้อายุมองไปจะไม่น้อยแล้ว แต่เสื้อผ้าที่สวมใส่ ล้วนแต่เป็นสินค้าแผงลอย

ดีที่ ขับเป็นออดี้ ไม่อย่างนั้น หวางเหมียวก็หมุนตัว ออกไปนานแล้ว

หลี่ฝางพยักหน้า พูดว่า:“ขึ้นรถ คุยกันหน่อยสิ”

หวางเหมียวหัวเราะเหอะเหอะอย่างเย็นชา:“ไม่ต้องหรอก ผมจะถามพวกคุณ เอาเงินมาไหม ถ้าเอาเงินมา พวกเราก็คุย ถ้าไม่เอามา ผมว่าพวกคุณอย่าถ่วงเวลาผมเลย ยังไงมือของผมนี้ ก็เฮงอยู่ ช้าไปหนึ่งนาที ก็เป็นเงินหลายแสนเลย”

หลี่ฝางไม่ชอบใจนักกับคำโม้ของหวางเหมียว จึงแดกดันเขาไป:“ในเมื่อมือคุณเฮงขนาดนั้น ได้ งั้นคุณก็เข้าไปเล่นพนันสิ ยังไงซะก็ไม่รีบหรอกที่เราจะเจรจากัน”

สีหน้าของหวางเหมียว เขินหน่อยๆ ที่จริง เขาเสียจนไม่มีเงินสักหยวนแล้ว ส่วนคนของแมงป่อง ก็ไม่ให้เงินเขายืมอีก

อย่างละเอียดแล้ว หวางเหมียวนี้เสียไปรวมหนึ่งล้านได้

นอกจากเงินออมของตัวเองกับที่ยืมเพื่อนร่วมงานแล้ว เขายังติดเงินทุนแมงป่องกว่าห้าแสน รวมกับดอกเบี้ยแสนห้าแล้ว

หกแสนกว่า ตอนนี้หวางเหมียวแทบจะบ้าคลั่งแล้ว

“ผมว่านะน้องชาย คุณมีเงินแน่หรือเปล่า จริงใจหรือเปล่า”หวางเหมียวขมวดคิ้ว

หลี่ฝางพูดอีกครั้ง:“ขึ้นรถไป พวกเราเปลี่ยนที่คุย”

หวางเหมียวลังเลหน่อยๆ และตอนนี้เอง คนของแมงป่อง ก็เดินออกมาจากร้านชา เห็นหวางเหมียว ก็ตามออกมา

“สารเลว คืนนี้จะมาเล่นลูกไม้อย่างหน้าด้านๆอีกแล้วใช่ไหม！”

หลังจากเห็นคนพวกนี้ หวางเหมียวก็เปิดประตูรถ เข้าไปในรถ พูดกับโจวต้าเหนียน:“พี่ชาย เร็วหน่อย ถ้าถูกพวกเขาจับไป ผมตายแน่”

โจวต้าเหนียนเหยียบคันเร่งอย่างไม่อยู่สุก จากนั้นก็ออกไป

ไปถึงร้านเคเอฟซี หลี่ฝางจึงให้โจวต้าเหนียนหยุดรถลง หลี่ฝางพูดกับหวางเหมียว:“คุยในรถ หรือว่าข้างใน？”

“เข้าไปคุยข้างในดีกว่า กระหายพอดี เลี้ยงโค้กผมสักแก้ว”

พอเข้าไป หลี่ฝางก็ให้โจวต้าเหนียนหนึ่งร้อย ให้เขาไปซื้อโค้กมา

“ใบมรณบัตร ผมออกให้คุณได้ แต่คุณต้องรับประกันผมเรื่องหนึ่ง เรื่องแรก พอจบเรื่องนี้ คุณต้องพาคนตายไปศัลยกรรมหน่อย เรื่องที่สอง อย่าให้เขาปรากฏตัวที่อำเภอหลิน อย่ากลับมาอีกเลย ผมไปถามคนมาแล้ว เด็กนั่น แม่เป็นคนอำเภอหลิน ส่วนพ่อ ตายไปนานแล้ว ไม่มีญาติที่ไหน”หวางเหมียวพูดเบาๆ

หลี่ฝางตกใจหน่อยๆ ดูเหมือนหวางเหมียวจะไม่จริงจัง แต่คิดไม่ถึงว่า เขากลับเอาข้อมูลของเสี่ยวโจว ขุดออกมาหมด ในเวลาสั้นๆ

“สุดยอดเลยนี่คุณ”หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ พูด

หวางเหมียวก็หัวเราะตาม:“ก็ไม่หรอก ผมแค่มีเพื่อนเยอะ อีกอย่างผมก็สืบมาแล้ว ที่ตัวเขาไม่มีคดีอะไร ที่จริงผมคิดไม่ถึงว่าทำไมคุณถึงออกใบมรณบัตรให้เขา แต่ผมได้ยินว่างต้าต้าบอกว่า เหมือนเขาจะเกือบถูกคนฆ่าตาย ดังนั้นผมจึงเดาว่า ตัวผู้ชายคนนี้ น่าจะมีความแค้นสินะ？ถูกคนจับตามอง อยากทำใบมรณบัตร จากนั้นก็พิสูจน์ว่าคนๆนี้ไม่มีอีกแล้ว คิดจะหนีไป ใช่ไหม？”

หลี่ฝางพยักหน้า ไม่ปฏิเสธ:“คุณฉลาดมาก ผ่านเบาะแส ก็เดาทุกอย่างออกมาหมด”

หวางเหมียวหัวเราะเหอะเหอะ:“ไม่ต้องชมผม เดี๋ยวคุณก็จะเกลียดผมแล้ว”

“ผมต้องการหนึ่งล้าน ไม่น้อยไปกว่านี้”

หวางเหมียวหัวเราะเหอะเหอะ ยื่นนิ้วออกไป ส่ายตรงหน้าของหลี่ฝาง

จากการเสนอราคาของว่างต้าต้า ใบมรณบัตร อย่างมากก็สามแสน แต่คิดไม่ถึงว่า จู่ๆหวางเหมียวกลับเรียกข้อเสนอเยอะ เอากับหลี่ฝางหนึ่งล้านเลย

ทันใดนั้น สีหน้าของหลี่ฝางก็หม่นลง:“ห้าแสน มากที่สุดแล้ว ผมมีแค่นั้น”

“น้องชาย เห็นผมเป็นตลาดขายผักเหรอ ผมบอกให้นะ ทางที่ดีคุณอย่าต่อราคากับผมเลย ไม่งั้น จะมีตอนที่คุณเสียใจ”

หวางเหมียวหัวเราะอย่างเย็นชาแล้วพูด