NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 695

“เหอะเหอะ น่าตลกจริงๆเลย ในสาย มู่เสี่ยวไป๋ด่าแม่ของมู่หรงฉางเฟิงซะเละ คิดไม่ถึงว่า พวกเขาจะคืนดีกันแล้ว”หลี่ฝางส่ายหน้าอย่างหมดคำพูด

“เพราะว่าพวกเขามีศัตรูคนเดียวกัน ก็คือคุณ”

เสี่ยวโจวพูด:“สำหรับมู่หรงฉางเฟิงแล้ว แค่ช่วยเอาคืนคุณได้ ด่าเขาสักหน่อยจะเป็นไร？”

“มู่เสี่ยวไป๋มีลูกน้องเยอะขนาดนั้น แล้วมู่หรงฉางเฟิงกับซือถูเฟยก็ถ่อมตัวมาตลอด หลายๆเรื่อง ออกหน้าไม่สะดวก พวกเขาต้องการปืนหนึ่งกระบอก ส่วนมู่เสี่ยวไป๋นั้น ก็คือปืนที่ดีที่สุดของพวกเขา”

“พวกเขานัดด้วยกัน กินเหล้ากันไปยกหนึ่ง มู่เสี่ยวไป๋ทำโทษตัวเองไปสามแก้ว มู่หรงฉางเฟิงก็อภัยให้เขา ตอนนั้น ผมก็อยู่”

เสี่ยวโจวพูดว่า:“อีกอย่าง พวกเขายังถกเถียงถึงคุณ ต่อหน้าผม บอกว่า เจอกับหายนะแล้ว ครั้งนี้ ต้องตายแน่ ไม่ใช่แค่คุณจะตาย แต่ทั้งตระกูลหลี่ต้องตาย”

“เดิมทีผมอยากไปหาคุณ ดูคุณ แต่ใครจะไปรู้ว่า แม่ผมตายแล้ว”เสี่ยวโจวพูด

“คุณล่ะเป็นไงบ้าง？”เสี่ยวโจวมองหลี่ฝางแล้วถาม

“ไม่เป็นไรใช่ไหม？”

หลี่ฝางหัวเราะ พูดว่า:“ไม่ต้องห่วง”

“ส้าวส้วยกับหลอซ่าไปแล้ว ช่วงนี้ คุณต้องระวังมากขึ้น”เสี่ยวโจวเตือนหลี่ฝาง:“ไม่ใช่แค่ระวังตัวกับพวกมู่หรงฉางเฟิง แต่ศัตรูที่ซ่อนตัวพวกนั้น ก็ต้องระวังตัว”

“คุณหมายถึงใคร？”เสี่ยวโจวมีอะไรแอบแฝงอยู่ชัดเจน

เสี่ยวโจวส่ายหน้า พูดว่า:“ผมไม่มีหลักฐาน ไม่กล้าพูดมั่วๆ”

“ความสัมพันธ์ของเราสองคน มีอะไรอีกที่คุณพูดไม่ได้น่ะ”หลี่ฝางกลอกตาใส่เสี่ยวโจว น้ำเสียงโมโหหน่อยๆ

“พูดไม่ได้ เพราะว่าผมไม่กล้ารับประกัน ว่าตัวเองมองผิดหรือไม่……”

เสี่ยวโจวลังเลที่จะพูดอีกครั้ง:“ช่างเถอะ ผมน่าจะมองผิด”

ตอนที่หลี่ฝางจะถามต่อ เสี่ยวโจวไม่พูดอีก จนประมาณเที่ยงคืน หวางเหมียวก็เอาใบมรณบัตรมา ยื่นให้หลี่ฝาง

“โอเค ตอนนี้ผมบอกใบรับรองให้แล้ว รับรองว่าคนบนเตียงเสียชีวิตแล้ว”

หวางเหมียวพูด:“แต่ พวกคุณต้องรีบไปจากที่นี่”

“ถ้ามีคนอื่นเห็น……น่าจะอันตราย”หวางเหมียวพูด

หลี่ฝางพยักหน้า:“อีกสักพัก พวกเราจะไป เงินที่เหลือ พรุ่งนี้ผมจะให้คนเอามาให้คุณ”

“ไม่ต้องหรอก น้องชาย”หวางเหมียวหัวเราะเหอะเหอะ

“เหอะน่า ผมมีเงินสามแสนกว่านั่น คุณต่างหาก ติดเงินเพื่อนร่วมงานตั้งเยอะ ไม่ต้องคืนหรือไง？ในเมื่อรับปากคุณแล้ว ผมก็จะให้คุณ”หลี่ฝางพูดอย่างชอบธรรม

หวางเหมียวไม่พูดอะไรอีก สายตามีความขอบคุณ ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วโมง หลี่ฝางก็พาเสี่ยวโจว ออกมาจากโรงพยาบาล ไปโรงแรมเล็กๆที่เปิดข้างนอก ให้โจวต้าเหนียนอยู่ต่อ ดูแลเสี่ยวโจว

ส่วนหลี่ฝาง ตอนแสงจันทร์สว่าง กลับไปที่หมู่บ้านตระกูลหลี่ ในที่พักนั้น

ตอนที่กลับไป ถังหยู่ซวนก็กำลังนั่งยองที่ข้างนอกประตู รอหลี่ฝางกลับมา

“ไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่ไหม？”ถังหยู่ซวนเห็นหลี่ฝาง วิ่งเข้ามาพูดทันที

“ไม่มีไร เจ้าหัวแบนไม่ตาย ผมหาที่ปักหลักให้เขาแล้ว”หลี่ฝางพูด

ถังหยู่ซวนพยักหน้า ไม่สนใจความปลอดภัยของเสี่ยวโจวนัก แค่พูดกับหลี่ฝาง:“คุณไม่เป็นไรก็ดี”

“ที่ผมห่วงอย่างเดียว ก็คือคุณ อาจารย์มอบให้ผม ให้ผมปกป้องคุณดีๆ”

ถังหยู่ซวนพูด

“กลับไปนอนเถอะ”หลี่ฝางตบไหล่ของถังหยู่ซวน จู่ๆในใจก็รู้สึกผิดปกติมาก ตอนนั้นระหว่างตัวเองกับถังหยู่ซวน ไม่ได้มีระยะห่างกันมากนัก แต่ตอนนี้ ถังหยู่ซวนปกป้องตัวเองแล้ว

“ลู่หลุ่ยมาหาคุณหลายครั้ง โทรหาคุณ ก็ไม่มีใครรับ เหมือนจะโกรธ คุณรีบไปง้อเธอสิ”ตอนที่เข้าห้องไป ถังหยู่ซวนพูดเตือนหลี่ฝาง

หลี่ฝางพยักหน้า ไปหาลู่หลุ่ยทันที

ตอนที่ถึงห้องของลู่หลุ่ย ลู่หลุ่ยนั่งอยู่บนเตียงครึ่งหนึ่ง ในมือถือโทรศัพท์ เหมือนว่ากำลังคุยกับใครอยู่

“เบบี๋ที่รักของผม นี่คุณคุยกับใครน่ะ”

หลี่ฝางเดินเข้าไป ลู่หลุ่ยก็ปิดหน้าจอโทรศัพท์ จากนั้นจ้องหลี่ฝางเขม็ง:“คุณไปไหนมา？”

“ยังจำเสี่ยวโจวได้ไหม？เขาเกิดเรื่อง ผมเลยไปช่วย ตอนนี้จัดการเรียบร้อยแล้ว”หลี่ฝางพูดอย่างสั้นๆ

สีหน้าของลู่หลุ่ย หม่นลงทันที ตาของเธอ จ้องไปที่มือของหลี่ฝาง

ส่วนหลี่ฝางก็มองมือตัวเองแวบหนึ่ง ผ่านตาของลู่หลุ่ย

แย่แล้ว หัวใจของหลี่ฝาง เต้นตึกตักทันที

เพราะว่าตอนนี้ หลี่ฝางกำลังถือกุญแจรถของเหยนเสี่ยวน่าอยู่ ที่ห้องกุญแจรถที่เหมือนหมาชิวาว่านั้น เห็นชัดมาก

“ออดี้？นี่ไม่ใช่รถของเหยนเสี่ยวน่าเหรอ？”

ลู่หลุ่ยมองหลี่ฝาง ถามอย่างเย็นชา:“ทำไมคุณถือกุญแจรถของเหยนเสี่ยวน่า？เมื่อกี๊ฉันเห็นเหยนเสี่ยวน่าขับรถออกไป ฉันก็รู้สึกผิดปกติ ดึกขนาดนี้แล้ว เธอเป็นผู้หญิงคนเดียว ขับรถออกไปทำอะไร”

“เหอะเหอะ ที่แท้เธอก็ไปหาคุณ”ลู่หลุ่ยกัดฟันพูด

หลี่ฝางถอนหายใจยาวๆ รีบอธิบาย:“เรื่องเป็นแบบนี้ รถของผม ถูกคนขับออกไป ผมไม่มีรถขับ ดังนั้นจึงโทรหาเหยนเสี่ยวน่า ให้เธอเอารถมาให้”

“เหอะเหอะ เหรอ？คุณมีเวลาโทรหาเหยนเสี่ยวน่า ทำไมไม่รับสายฉันล่ะ？หลี่ฝาง คุณเปิดบันทึกการโทรของตัวเองดูสิ ฉันโทรหาคุณกี่สาย คุณรับสักสายไหม？แล้วก็ คุณต้องขับรถกลับมาให้ได้เหรอ？เรียกรถไม่ได้เหรอไง？”

ลู่หลุ่ยมองหลี่ฝาง ขมวดคิ้วแน่น:“ฉันไม่อยากสงสัยคุณ แต่ดึกขนาดนี้แล้ว เธอเป็นผู้หญิง สวมชุดโป๊ๆไปหาคุณ ฉันอดคิดลึกไม่ได้”

“ระหว่างเราไม่มีอะไร จริงๆ”

หลี่ฝางพูดสาบาน:“ถ้าคุณไม่เชื่อ ผมสาบานกับคุณได้”