NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 696

เมื่อกี๊สายตาที่หลี่ซ่วยซ่วยมองหลี่ฝางเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ตอนนี้ กลับเป็นความเห็นใจ

แฟนของตัวเองถูกผู้ชายอื่นรับไปตอนเช้า นี่มันต่างอะไร กับถูกเล่นชู้ล่ะ？

คุณชายตระกูลหลี่ที่สง่างาม ดันมาเจอแบบนี้ ถ้าพูดออกไป ใครจะเชื่อ？

ตอนที่หลี่ฝางหันหน้าไป ถึงแม้สีหน้าจะนิ่ง แต่ข้างในใจก็ก่อตัวขึ้นอย่างรุนแรง หลี่ฝางในตอนนี้ แทบอยากจะขับรถกลับไปที่เมืองเอก หาลู่หลุ่ยกับผู้ชายคนนั้น ไม่ว่าเขาเป็นใคร หลี่ฝางก็จะฆ่าเขา

หลี่ฝางออกไปหน้าห้องไม่กี่ก้าว เหมิงเหมิงก็ลุกจากเตียง รีบเดินไปสองสามก้าว มาตรงหน้าของหลี่ฝาง

เหมิงเหมิงในตอนนี้ สวมแค่เสื้อนอนตัวหนึ่งบางๆ เธอวิ่งออกมาตามหลี่ฝางไป ถามอย่างร้อนรน:“หลี่ฝาง เกิดเรื่องอะไรกันแน่？เมื่อคืนคุณสองคนทะเลาะกันใช่ไหม？คุณพูดสิ เป็นใบ้ทำไม？”

“ลู่หลุ่ยรักคุณ ถ้าไม่เกิดเรื่องใหญ่อะไร เธอไม่ไปโดยไม่พูดอะไรแน่”

เหมิงเหมิงคว้าแขนของหลี่ฝาง ถามไปว่า:“คุณคงไม่ได้แอบไปพลอดรักกับผู้หญิงอื่น แล้วถูกลู่หลุ่ยจับได้ใช่ไหม？”

หลี่ฝางขมวดคิ้วมองเหมิงเหมิงแล้วพูด:“คุณคิดว่าเป็นไปได้เหรอ？”

“ภูเขาที่รกร้างแบบนี้ ผมจะไปพลอดรักกับใครได้？”หลี่ฝางกลอกตาใส่เหมิงเหมิง

“จะเป็นใครได้ล่ะ ก็เหยนเสี่ยวน่านั่นไง ดูสายตาที่เหยนเสี่ยวน่าคุยกับคุณสิ เหมือนกับคุณสองคนเป็นเพื่อนรักกันเหลือเกิน ฉันบอกให้นะ ระหว่างชายหญิงแล้วไม่มีความเป็นเพื่อนต่อกันได้ ถึงคุณไม่พูด ฉันก็เข้าใจ ลู่หลุ่ยจากไปแบบนี้ จะต้องเพราะผู้หญิงอีกคน”

“นอกจากนี้แล้ว ก็ไม่มีความเป็นไปได้อย่างอื่นแล้ว”เหมิงเหมิงกัดปากพูด

และตอนนี้เองหลี่ซ่วยซ่วยวิ่งออกมา ถือเสื้อคลุมไว้ คลุมไปที่ตัวของเหมิงเหมิง:“ทำอะไรเนี่ยรีบเข้าไปในห้อง ลืมที่หมอบอกเหรอ เจ็ดวันนี้ ทางที่ดีนอนอยู่บนเตียงซะ บำรุงเยอะ อย่าโมโห อย่าเคลื่อนไหวไปไหน ตอนนี้เท่ากับว่าคุณกำลังอยู่เดือน”

เหมิงเหมิงมองหลี่ฝางต่อ ถามว่า:“ทำไม ไม่พูดหรือว่าไม่กล้าพูด？”

“ฉันว่านะหลี่ฝางคุณคิดยังไงกันแน่ ถ้าคุณอยากคบกับลู่หลุ่ย ก็คบกับเธอดีๆ ไม่อยากคบกับเธอ ก็พูดออกมาให้ชัดเจนแล้วตัดความสัมพันธ์ ยังไงซะสถานภาพคุณสองคนก็ดีมาก ตอนนี้แยกกัน ก็ไม่มีใครถ่วงใครไว้”เหมิงเหมิงพูดอย่างโมโห

เห็นได้ชัดว่า เหมิงเหมิงตอนนี้ แน่ใจว่าหลี่ฝางมีกิ๊ก ทำเรื่องไม่ดีต่อลู่หลุ่ย

หลี่ฝางขมวดคิ้ว มองเหมิงเหมิงอย่างเย็นชา:“คุณมีสิทธิ์อะไรมาตะโกนว่าผมแบบนี้ ลู่หลุ่ยที่ทำผิดเองชัดๆ เป็นเธอที่หนีไป แล้วยังไปกับชายอื่น ตอนนี้คุณยังไม่รู้มูลเหตุเรื่องราว เข้ามาก็ตำหนิผม เพราะคุณคือเพื่อนสนิทของลู่หลุ่ย เลยต้องช่วยเธอพูดเหรอ？คุณมีเหตุผลไหม”

“ผมบอกคุณให้นะ ผมกับเหยนเสี่ยวน่าไม่มีอะไรกัน พวกเราแค่เพื่อนกันธรรมดา เมื่อคืนเกิดเรื่องนิดหน่อย ผมยืมรถของเหยนเสี่ยวน่า เรื่องก็แค่นี้แหละ ลู่หลุ่ยเห็น เลยไม่ฟังผมอธิบาย แล้วยังบล็อกเบอร์ วีแชท ช่องทางติดต่อทุกอย่างของผม วันนี้เช้าผมซื้ออาหารเช้าจะมาอธิบายกับเธอ สุดท้ายได้ยินว่าเธอไปกับชายอีกคนแล้ว”

หลี่ฝางเม้มปาก พูดว่า:“คุณบอกผมได้ไหม ผมผิดตรงไหน？”

“เพราะว่ายืมรถผู้หญิง เธอก็จะเลิกกับผม？”ทุกอย่างที่ลู่หลุ่ยทำ กับการขอเลิกนั้น ไม่ต่างอะไรกันเลย

เวลานี้ หลี่ฝางโกรธจนอยากจะฆ่าคน

เหมิงเหมิงรู้สึกผิดทันที เธอมองหลี่ฝางอย่างสงสัย:“แค่ยืมกุญแจรถจริงๆเหรอ？”

“ไม่ได้เกิดเรื่องอื่นๆ แค่เพราะเรื่องเล็กๆนี้ ลู่หลุ่ยก็ไป？”

“แต่ คุณเคยคิดไหม หลี่ฝาง ถ้าไม่ใช่เพราะสาเหตุนี้ นั้นเหมิงเหมิง จะสนใจคนจน โง่ทึ่มอย่างผมไหม？ผมมีอะไรคู่ควรให้ผู้หญิงจะมาชอบ นอกจากผมจะซื่อสัตย์ ยังจะมีข้อดีอะไรอีก？ไม่มีแล้วใช่ไหม？ส่วนเหมิงเหมิง เธอหน้าตาสวย หลายๆคนจีบเธอ เท่าที่ผมรู้ ไม่ใช่แค่สามคน แต่สามคนนี้ ยังโดดเด่นกว่าผมอีก พูดตรงๆนะ ผมคิดไม่ถึงว่า เหมิงเหมิงจะเลือกผม”

“เหมิงเหมิงสามารถปกปิดเรื่องที่เธอมีลูกได้ เธอไปแอบเอาออกได้ กลับบ้านเกิด หรือลาหยุด หาที่พักฟื้นสักช่วงหนึ่ง จากนั้นก็ไม่บอกใคร……ที่จริง สังคมนี้ เรื่องแบบนี้เห็นได้ทั่วแล้วถูกไหม？ก็แค่ เหมิงเหมิงค่อนข้างโง่เท่านั้น ที่จริงเธอไม่ควรบอกผม”

หลี่ฝางมองหลี่ซ่วยซ่วย แล้วพูด:“แต่เธอก็ยังบอกคุณ”

“ใช่ เมื่อคืนผมถามเธอ ทำไมคุณถึงบอกผม คุณเดาสิเหมิงเหมิงบอกผมยังไง เธอบอกว่า เธอไม่อยากหลอกผม ถ้าผมผ่านจุดนี้ได้ ชาตินี้ ก็จะจำนนที่ผม แล้วจะไม่ยักคิ้วหลิ่วตากับผู้ชายที่ไหนอีก แบบนี้ ตอนนี้ที่วีแชทเธอ แทบจะไม่มีเพศชายคนอื่นแล้ว เพื่อผม เธอทำถึงแบบนี้ ผมยังจะว่าอะไรได้อีก？”

“ถ้าผมพาเหมิงเหมิงกลับบ้าน พ่อแม่ผมต้องดีใจตายแน่ แน่นอนว่า อย่าเพิ่งให้พวกเขารู้เรื่องของเด็กก่อน”หลี่ซ่วยซ่วยพูดเสริม

“ผมรู้ว่า ในใจคุณโมโห เห็นผู้ชายคนหนึ่งมารับลู่หลุ่ยไป ในใจยังรับไม่ได้แน่ แต่ขณะเดียวกัน ในใจคุณก็รักลู่หลุ่ย แยกแบบนี้ คุณไม่พอใจแน่นอน ยิ่งทำใจไม่ได้ ดังนั้นเลยอยากถามผมว่าคิดยังไง ก็เลยอยากจะข้ามผ่านสถานการณ์ที่น่าอึดอัดในใจนี้ไปผ่าน ใช่ไหม？”

หลี่ซ่วยซ่วยมองหลี่ฝาง หัวเราะออกมา:“ที่จริง ผมอยากอภัยให้ลู่หลุ่ยสักครั้ง”

หลี่ฝางเม้มปาก พูด:“ครั้งที่แล้ว ผมเข้าใจลู่หลุ่ยผิดครั้งหนึ่ง ครั้งนี้ ไม่รู้ว่าเข้าใจผิดหรือไม่ เธอบล็อกผมแล้ว ไม่อธิบายใดๆ”

“ผมว่า เมื่อคืนเธอโมโหอยู่ เช้าวันนี้ คืนนี้ เธอน่าจะหายโกรธ”

หลี่ฝางขมวดคิ้ว พูดว่า:“แต่ว่า ไม่ใช่แค่ไม่หายโกรธ กลับยัง ยิ่งรุนแรงมากขึ้น โกรธจนหนีไป ผมรู้ว่าผมทำไม่ดี เธอจึงจากไป”

“แต่ว่า……เธอใช้วิธีแบบนี้มาเอาคืนผมได้ไง？แม้เธอจะว่าผม ตีผม ผมก็ไม่โกรธ”หลี่ฝางกัดฟัน พูดอย่างทุกข์ใจสุดๆ