NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 698

หมัดนี้ หลี่ฝางต่อยไปแรงมาก ที่จริงหมัดนี้ปล่อยไป ความโกรธที่หลี่ฝางมีต่อเฉินเสี้ยว หายไปครึ่งหนึ่งแล้ว แต่ลู่หลุ่ยรีบเข้ามาห้ามแบบนี้ เรียกความโกรธที่เดิมทีดับไปแล้วของหลี่ฝางมาอีกครั้ง ทันใดนั้น หลี่ฝางก็เดินไปไม่กี่ก้าว มาตรงหน้าของเฉินเสี้ยว ย่อตัวลง ต่อยไปสองหมัดหนักๆ ที่หน้าของเขา

สองมือสองขาของเฉินเสี้ยว ต่างถูกมัดไว้แน่น ไม่มีแม้แต่โอกาสสู้กลับ

ปากของเขาผิดไว้ด้วยเทปกาว

พูดได้ว่า เวลานี้เฉินเสี้ยวโดนทุบตีก็สู้ไม่ได้ โดนด่าก็ด่ากลับไม่ได้

“หลี่ฝาง ถ้าคุณไม่หยุดมือ ชาตินี้ฉันก็ไม่อยากเจอคุณอีก”ลู่หลุ่ยอยู่ในรถ สบถคำไม่ดีใส่หลี่ฝาง ถือว่าเป็นท่าไม้ตาย

ส่วนหลี่ฝางได้ยินคำขู่นี้ เส้นเลือดที่ใบหน้าก็ปูดออกมาทันที

หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ สีหน้าน่ากลัวหน่อยๆ:“เหอะเหอะ เมื่อก่อนผมยังคิดว่าคุณสองคนไม่มีอะไรกัน คนที่คุณชอบคือผม ตอนนี้ดูเหมือน ความคิดของผมช่างตลกจริงๆ เพื่อเฉินเสี้ยวแล้ว คุณดันแตกแยกกับผม ไม่เจอกับผมอีก”

“โอเค แตกแยกก็แตก”

หลี่ฝางหัวเราะด้วยสีหน้าดูถูก แต่ในใจของเขาตอนนี้ เหมือนใจจะขาดไปนานแล้ว

หลี่ฝางปล่อยหมัดไปที่หน้าของเฉินเสี้ยว อย่างไม่ออมมือ ไม่คำนึงถึงผลที่ตามมา

ลู่หลุ่ยที่ถูกมัดแขนขาอยู่นั้น คลานออกมาจากรถ ทั้งตัวเธอ แนบลงไปที่พื้น ใช้การเคลื่อนที่ของร่างกาย เข้ามาทางด้านเฉินเสี้ยว

ตอนที่หลี่ฝางมองเห็นฉากนี้ ตาก็แดงขึ้นมา ในใจยิ่งแตกสลายมากขึ้น

“คุณรักเขาขนาดนี้เลยเหรอ？”หลี่ฝางมองลู่หลุ่ย ถามด้วยใบหน้าหมดหวัง

ลู่หลุ่ยเงยหน้ามองหลี่ฝาง:“เขาคือคนที่ฉันเรียกมา ถ้าในใจคุณโมโห ก็มาลงที่ฉัน คุณอยากทุบตีคนใช่ไหม？ฉันจะให้คุณตี”

“เฉินเสี้ยวเขาเป็นผู้บริสุทธิ์ด้วย”

หลี่ฝางได้ยินก็หัวเราะอย่างเย็นชา:“ผู้บริสุทธิ์？เขารู้อยู่แล้วว่าพวกเราคบกัน กลับมาพัวพันกับคุณหลายครั้ง คนแบบนี้ไม่สมควรโดนตีหน่อยเหรอ？”

“คุณเดทกับเฉียนเฟิงลับๆ คุณให้เฉินเสี้ยวรู้ได้ ให้เขาตามไป ให้เขาแอบปกป้องคุณ แต่คุณกลับหลีกเลี่ยงผม”

“คุณรู้อยู่แล้วว่าเฉินเสี้ยวชอบคุณ กลับยอมไปติดต่อเขา เหอะเหอะ มีตัวสำรองในสต๊อกไว้เยอะเหรอ？หรือบอกว่า คุณไม่ได้มีความหวังกับผม ดังนั้นคบกับผมเลยหาตัวสำรอง พร้อมที่จะทิ้งผมได้ตลอดเวลา？”

“โอเค ผมว่าตอนนี้โอกาสน่าจะถึงแล้ว ตัวสำรองเป็นตัวจริงได้แล้ว ผมก็น่าจะถูกคุณทิ้งแล้ว ผมยังจะพูดอะไรได้อีก ขอให้พวกคุณมีความสุข？เหอะเหอะ？”

หลี่ฝางหัวเราะเหอะเหอะ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย:“ช่างเถอะ จริงใจหน่อยละกันนะ ผมหวังว่าคุณสองคนจะประสบอุบัติเหตุ”

พูดไป หลี่ฝางก็หันหน้า เดินไปทางเฮียขายหมูหรง

น้ำตาคลออยู่ในดวงตาของหลี่ฝาง สุดท้ายกลับไม่ได้ไหลลงมา

“คุณจะเอาเงินห้าหมื่นใช่ไหม？เอาเลขบัญชีของคุณมา ผมจะโอนให้คุณตอนนี้”หลี่ฝางพูดด้วยใบหน้าเย็นชา

พูดไป หลี่ฝางก็เปิดบัญชีออนไลน์ของตัวเอง จากนั้นก็มองเฮียขายหมูหรง เฮียขายหมูหรงกลับหัวเราะหึหึ พูดด้วยใบหน้าเป็นมิตร:“น้องชาย นี่เป็นความเข้าใจผิด เราคนกันเองต้องมาปะทะกันเอง ผมเพิ่งโทรไปคอนเฟิร์ม พี่เจ๋พวกเราบอกแล้ว คุณคือลูกค้าวีไอพีของเขา”

“ลูกค้าวีไอพีของพี่เจ๋ ก็เป็นลูกค้าวีไอพีของผมเฮียขายหมูหรง ทำไมถึงกล้าเอาเงินกับคุณ”

หลี่ฝางมองเฮียขายหมูหรง แล้วพูด:”งั้นเมื่อแบบนี้ พวกเขาสองคน ก็ไปได้แล้ว？”

หลี่ฝางชี้ไปที่ลู่หลุ่ยกับเฉินเสี้ยว

เฮียขายหมูหรงพยักหน้าพูดทันที:“งั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ผมจะไปปล่อยพวกเขา ใช่สิ น้องชาย ถึงแม้ผมไม่ฉลาดนัก แต่ก็มองออกว่า เด็กคนนั้น เป็นศัตรูหัวใจจองคุณสินะ？เหมือนว่าเขาจะแย่งของคุณไป”

“ไม่งั้น พวกพี่ระบายใส่เขาให้คุณไหม”ใบหน้าของเฮียขายหมูหรง ปรากฏความเย็นชาทันที หลี่ฝางขมวดคิ้วปฏิเสธ:“ไม่ต้อง ผมระบายไปแล้ว”

“แล้วไงล่ะ อย่างมากก็ต่อยเขาไปหน่อย ให้เขาได้รับความเจ็บปวดไปบ้างเท่านั้น แบบนี้ก็ปล่อยเขาเกินไป ไม่งั้น พวกพี่จะช่วยคุณระบายความโกรธเอง คุณวางใจได้ ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ผมรับเองหมด”