NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 699

หลี่ซ่วยซ่วยถูกหลี่ฝางมอง เสียงก็หยุดลง หลังจากเงียบไปสักพัก ก็พูดต่อ:“คุณอย่าเข้าใจผิด ผมไม่ได้รู้จักกับเด็กคนนั้น ไม่คู่ควรที่จะขอร้องเพื่อเขาจริงๆ ก็แค่ หลี่ฝาง คุณคิดบ้างไหม เด็กคนนั้นยิ่งได้รับบาดเจ็บมาก ต่อมา ลู่หลุ่ยก็จะยิ่งรู้สึกผิดกับเขามาก ขณะเดียวกัน ความไม่พอใจที่ลู่หลุ่ยมีต่อคุณ ก็ยิ่งลึกลง”

“เรียกได้ว่า ถ้าเด็กนั่นถูกแทง เข้าโรงพยาบาล สำหรับเด็กคนนั้นแล้ว เป็นเรื่องที่มีผลดี แต่สำหรับคุณ กลับไม่ใช่เรื่องดี ”

“ถ้าเด็กคนนั้นเข้าโรงพยาบาล คนที่ดูแลเขา จะต้องเป็นลู่หลุ่ย คุณว่าถึงตอนนั้น ถ้าพวกเขาเกิดความรู้สึกขึ้นมาในช่วงนี้ คุณมาเสียใจทีหลังไม่สายไปเหรอ？”หลี่ซ่วยซ่วยมองหลี่ฝาง พูดวิเคราะห์

หลี่ฝางโดนหลี่ซ่วยซ่วยชี้นำแบบนี้ ก็ได้สติมาทันที

การกระทำทุกอย่างก่อนหน้านี้ของลู่หลุ่ย ก็แค่การระบายอย่างหนึ่ง เป็นหลี่ฝางที่ไม่สนใจเธอ เพิกเฉยต่อเธอ เธอจึงหาคนมาปลอบใจ

หรือว่า เป็นการขุ่นเคืองอย่างหนึ่ง

แต่ว่าวิธีทำของหลี่ฝางตอนนี้ ก็อย่างที่หลี่ซ่วยซ่วยบอกเลย โง่สุดๆ เท่ากับผลักลู่หลุ่ยเข้าไปในอ้อมแขนของเฉินเสี้ยว ทีละนิดๆ

ถึงแม้หลี่ฝางจะระบายความไม่พอใจ ความโกรธในใจ แต่ผลลัพธ์นั้นกลับกัน

หลี่ฝางกลอกตาใส่หลี่ซ่วยซ่วย พูดว่า:”ทำไมคุณไม่เตือนผมแต่แรก？“

หลี่ฝางลุกขึ้นทันที วิ่งไปด้านนอก แต่ว่า สายไปแล้ว

ตอนนี้ ลูกน้องของเฮียขายหมูหรง ได้ลงมือแล้ว

พวกเขาได้ปล่อยลู่หลุ่ยแล้ว แล้วเริ่มทำการลงโทษเฉินเสี้ยว

การลงโทษของพวกเขา โหดกว่าหลี่ฝางเยอะเลย

หลี่ฝางก็แค่ต่อยเฉินเสี้ยวเท่านั้น และการต่อยนี้ อย่างมากก็ทำให้เฉินเสี้ยวเจ็บสักพัก ไม่เกินสามวัน เฉินเสี้ยวก็เป็นไรแล้ว

แต่เฮียขายหมูหรงไม่เหมือนกัน ลูกน้องของเฮียขายหมูหรง หยิบมีดออกมา ปาดไปที่หน้าของเฉินเสี้ยว

ตอนที่หลี่ฝางออกไป มองเห็นใบหน้าของเฉินเสี้ยวเลือดไหล เวลานี้ ในใจของหลี่ฝางแปลกเป็นพิเศษ รู้สึกผิดเป็นพิเศษ แต่ว่า ไม่ทันแล้ว

หลี่ฝางรู้ว่าตัวเองผิด แต่บนโลกนี้ ไม่มีขายยาแก้เสียใจ เวลาไม่ย้อนกลับ เรื่องที่ทำผิด ก็ไม่อาจหยุดได้

หลี่ฝางขมวดคิ้ว มองเฮียขายหมูหรง ใบหน้าเต็มไปด้วยความโมโห

”ใครให้คุณทำขนาดนั้น？“หลี่ฝางมองเฮียขายหมูหรง พูดอย่างโมโหสุดๆ

เฮียขายหมูหรงหัวเราะเหอะเหอะ:“น้องชาย เด็กนี่ไม่ลืมหูลืมตาขนาดนั้น กล้าแย่งผู้หญิงของคุณ ผมที่เป็นพี่ชาย จะช่วยคุณจัดการนิดหน่อยเท่านั้น”

เฮียขายหมูหรงมองไปที่หลี่ฝาง ข้างในใจหัวเราะอย่างเหยียดหยาม เขาคิดว่าความโกรธของหลี่ฝาง ก็แค่เสแสร้งเท่านั้น

ส่วนลู่หลุ่ยกับเฉินเสี้ยว ก็คิดเหมือนกับเฮียขายหมูหรง โดยเฉพาะอย่างยิ่งลู่หลุ่ย เธอมองหลี่ฝางด้วยใบหน้าเย็นชา สายตามีความแค้น

หลี่ฝางรู้จักลู่หลุ่ยมานาน ไม่เคยเห็นลู่หลุ่ยแสดงอาการปรากฏความโกรธต่อตัวเองขนาดนี้ ตอนนี้ จู่ๆหลี่ฝางก็คิดว่า ตัวเองกับลู่หลุ่ย จู่ๆระยะห่างก็ยิ่งมากขึ้น

ความสัมพันธ์ของทั้งสอง พังทลายอีกครั้ง

หลี่ฝางรู้สึกผิดสุดๆ ไม่กล้ามองลู่หลุ่ย ส่วนเฉินเสี้ยวก็หัวเราะอย่างเย็นชา:“คุณชายหลี่ อย่ามาเสแสร้งที่นี่หน่อยเลย ผมยอมแล้ว”

“ผมไม่ควรแย่งผู้หญิงกับคุณ ผมน่าจะรู้จักสังคมนี้ดี รู้ถึงความเป็นจริงนี้ให้ดี”เฉินเสี้ยวพูดอย่างดูถูก

ที่จริงเฉินเสี้ยวหน้าตาถือว่าหล่อมาก แต่ตอนนี้ คำว่าหล่อนี้ กลัวว่าจะตัดขาดกับเฉินเสี้ยวโดยสิ้นเชิง

เพราะว่าที่หน้าของเฉินเสี้ยว ถูกคนของเฮียขายหมูหรง ทิ้งรอยมีดยาวๆไว้ ถึงเฉินเสี้ยวจะรู้สึกได้ความเจ็บร้อนๆที่หน้าได้ แต่ที่ทำร้ายเขาอย่างลุกที่สุด ก็คือเสียโฉม

ยังไงยังหนุ่มขนาดนี้ ถูกทำเสียโฉม เวลานั้น เฉินเสี้ยวก็ไม่อาจรับได้

เฉินเสี้ยวมองไปที่หลี่ฝาง ในสายตาเต็มไปด้วยความแค้น ส่วนเฮียขายหมูหรงกลับพูดว่า:“แย่งผู้หญิงกับหนุ่มๆของเรา ผมทิ้งรอยไว้ให้ที่หน้าคุณ ก็ถือว่าเบาแล้ว ถ้าคุณยังมายุ่งกับผู้หญิงของเพื่อนผม เชื่อไหมว่าผมจะทำให้คุณสืบสกุลไม่ได้อีกเลย？”

เวลานี้เฮียขายหมูหรงก็ยังข่มขู่ต่อ ส่วนหลี่ฝางกลับจ้องเฮียขายหมูหรงเขม็ง ด่าว่า:“คุณหุบปากได้ไหม！？”

เฮียขายหมูหรงเห็นหลี่ฝางเดือดแค้น ข้างในใจมีความโมโห ยังไงเฮียขายหมูหรงทำแบบนี้ ก็ไม่ใช่เพื่อระบายความโกรธให้หลี่ฝางเหรอ？

แต่ที่ได้มาคืออะไร？

ด่าทอ？เฮียขายหมูหรงขมวดคิ้ว คิดว่าหลี่ฝางไม่จริงใจสุดๆ

หลี่ฝางรีบเดินไป มาตรงหน้าของเฉินเสี้ยว:“ผมคิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะทำขนาดนี้”