NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 719

“ตระกูลตงฟาง?” หลี่ฝางเบิกดวงตากว้าง ราวกับได้ยินข่าวที่น่าตกใจครั้งใหญ่ก็ไม่ปาน

ถ้าเบื้องหลังของแมงป่องเป็นตระกูลตงฟางจริง งั้นก็สามารถอธิบายทุกอย่างได้กระจ่าง

“แน่ใจหรอ?” หลี่ฝางถาม “ลุงเฉียนมีหลักฐานหรือเบาะแสอะไรไหม?”

ไอ้หน้าหนวดส่ายหัว “ไม่มีสักอย่างครับ เป็นการคาดเดาของลุงเฉียนล้วนๆ”

“เดา ไร้สาระน่า? คนเคร่งครัดอย่างลุงเฉียน ถ้าไม่มีหลักฐานจะกล้าเดามั่วๆหรือไง?” หลี่ฝางถาม

ไอ้หน้าหนวดหัวเราะแห้ง “งั้นผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ลุงเฉียนน่าจะไม่มีหลักฐานจริงๆ ตอนแรกไม่ได้กะจะบอกเหมือนกัน แต่ตอนที่มาจู่ๆก็จับผมไว้แล้วก็พูดว่ามีความเป็นไปได้สูงว่าตระกูลตงฟางอยู่เบื้องหลังแมงป่อง”

“แต่แน่นอนว่าในเงื่อนไขแรกที่หวางซีกางพูด เป็นเรื่องจริงทั้งหมดครับ”

“คนของตระกูลตงฟางชอบปิดบังใบหน้า แล้วก็เย่อหยิ่ง ซึ่งถ้าอ้างตามที่หวางซีกางบรรยายลักษณะนับว่าตรงกับคนของตระกูลตงฟางแบบเป๊ะๆ หลายวันมานี้ ลุงเฉียนคอยสอบถามท่านลู่อยู่ตลอด ท่านลู่คือคนเดียวที่รู้ตัวตนที่แท้จริงของตระกูลตงฟาง” ไอ้หน้าหนวดพูด

“ตระกูลตงฟางนี่ช่างลึกลับจริงๆ” หลี่ฝางขมวดคิ้ว

“ท่านลู่ให้คำใบ้เรามาอันนึงครับ คนตงฟางที่ว่าเป็นคนที่พวกเราทุกคนต่างก็รู้จัก มิหนำซ้ำยังเคยเปิดเผยหน้าที่แท้จริงด้วย แต่ท่านลู่ไม่ยอมบอกว่าเป็นใคร ให้เราไปเดากันเอง”

ไอ้หน้าหนวดหัวเราะหึ “ความจริงผมพอจะเดาได้นิดหน่อย ที่ตระกูลตงฟางต้องทำตัวลับๆล่อๆ คงเป็นเพราะไม่สามารถเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงได้”

“ปัญญาอ่อน ถ้าอันนี้ฉันก็รู้” หลี่ฝางมองบนใส่ไอ้หน้าหนวด

“ยิ่งพวกเขาซ่อนตัวลึกเท่าไหร่ ก็แสดงว่ากลัวตัวตนของตัวเองจะถูกเปิดเผยมากเท่านั้น คนแบบนี้ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอกครับ อย่างมากก็แค่พวกมันอยู่ในที่มืด แต่เราอยู่ในแสงไฟ แต่ถ้าพวกเราลากมันออกมาได้…”

ไอ้หน้าหนวดหัวเราะ “เราก็จะเล่นกับพวกมันจะเฉาตายคามือไปเลย”

หลี่ฝางส่ายหน้า “ไม่ง่ายขนาดนั้น ฉันคิดๆดูถ้าตระกูลตงฟางไม่ได้มีฝีมืออะไรมากมาย ถ้างั้นทำไมท่านลู่ต้องปกป้องตัวตนแทนพวกเขาด้วย?”

“การที่ท่านลู่ไม่เปิดเผยตัวตนของพวกเขา ก็หมายความว่าแม้แต่ท่านลู่ก็ยังกลัว”

หลี่ฝางพูด “สามตระกูลใหญ่ที่เหลือล้วนก็ยกย่องให้ตระกูลตงฟางเป็นลูกพี่ ดีไม่ดีสถานะของตระกูลตงฟางอาจจะอยู่เหนือกว่าท่านลู่”

“ถ้าอยู่เหนือกว่าท่านลู่ ก็เทียบเท่ากับคนพวกนั้นเลยไม่ใช่หรอครับ?” ไอ้หน้าหนวดสูดหายใจลึก

หลี่ฝางรู้ว่าคนพวกนั้นที่ไอ้หน้าหนวดพูดก็คือพวกที่อยู่ในชั้นใต้ดินชั้นหนึ่งในสโมสรเจียงหนาน

ตอนนี้เองโทรศัพท์ของหลี่ฝางก็ดังขึ้น

หลี่ฝางท่องจำเบอร์โทรของหยิ่นเจิ้งได้จนขึ้นใจมานานแล้ว

หลี่ฝางมองเบอร์ที่โทรเข้ามา แล้วหัวเราะเหอะๆ “ไอ้แก่เจ้าเล่ห์นี่ ในที่สุดก็โทรมาสักที”

“โทรมาทำไม จะเอาตัวเมียคืนงั้นหรอ?” ไอ้หน้าหนวดถาม

หลี่ฝางส่ายหน้า “ไม่น่าจะใช่ เขารู้อยู่แล้วว่าต่อให้จะขอตัวคืน พวกเราก็ไม่มีทางคืน”

“ถ้าเราคืนตัวเมียให้เขาไป มีหวังไอ้หยิ่นเจิ้งขี้ขลาดตาขาวนั่นได้พาลูกชายไปขอขมารับโทษกับแมงป่องแน่” หลี่ฝางหัวเราะเหอะ แล้วกดรับสาย

เมื่อปลายสายรับ หยิ่นเจิ้งก็ถามหยั่งเชิง “คุณชายหลี่?”

“ใช่ ฉันเอง นายคือ?” หลี่ฝางแกล้งตีหน้ าซื่อ

“คุณชายหลี่ สวัสดี สวัสดีครับ ผมคือหยิ่นเจิ้ง พ่อของหยิ่นเหล่ย คุณคงจะเคยได้ยินชื่อผมมาบ้างใช่ไหมครับ?” น้ำเสียงของหยิ่นเจิ้งเต็มไปด้วยความเกรงอกเกรงใจ

หลี่ฝางพยักหน้า “คุณเป็นนักธุรกิจที่โด่งดังในอำเภอหลิน ฉันจะไม่เคยได้ยินชื่อเสียงได้ยังไง? ลุงหยิ่น เราสองตระกูลก็มีทำธุรกิจร่วมกันอยู่ ลืมไปแล้วหรอครับ?”

หยิ่นเจิ้งหัวเราะแห้ง “ไม่ลืมครับ ผมได้ยินว่าตอนนี้คุณชายหลี่ก็อยู่ที่อำเภอหลิน ไม่ทราบว่าพอจะมีเวลาเข้ามาเยี่ยมเยียนบริษัทผมหรือเปล่า?”

“หรือคุณชายหลี่มีงานอดิเรกอะไร ผมจะจัดการนัดคิวให้ ถึงอำเภอหลินของเราจะเล็ก แต่หลายอย่างก็ไม่แพ้เมืองเอกของพวกคุณเลย”

หยิ่นเจิ้งพูดแฝงความนัย

หลี่ฝางพยักหน้า “ลลุงหยิ่นไม่ต้องสิ้นเปลืองหรอกครับ แค่น้ำเปล่าแก้วเดียวก็พอ ไม่ต้องต้อนรับอะไรมากมาย”

หลี่ฝางเข้าใจความหมายของหยิ่นเจิ้ง เขาหมายถึงจะจัดเตรียมสาวๆให้

เห็นเขาเป็นพวกบ้ากามหรือไง

หลี่ฝางแสยะยิ้ม แล้วหยิบมวนบุหรี่ออกจากซอง “มา สูบสองมวน ถึงแล้วเราขึ้นไปพร้อมกัน”ไอ้หน้าหนวดตกใจ มองหลี่ฝางด้วยสีหน้าร้อนลน “คุณชายหลี่เสียสติไปแล้วหรอครับ? ถ้าคุณขึ้นไปกับผม งั้นแผนก็แตกสิครับ?”

“ขืนหยิ่นเจิ้งรู้ว่าคุณเป็นคนใส่ความเขา มีหวัง…”

หลี่ฝางหัวเราะเหอะ “มันจะมีอะไร ถึงฉันไม่ยอมรับเอง แต่หลังจบเรื่องระดับอย่างหยิ่นเจิ้งคงสืบได้ไม่ยากว่านี่เป็นฝีมือฉัน”

หลี่ฝางไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ไม่ว่ายังไงต่อให้หยิ่นเจิ้งจะรู้ว่าตัวเองกำลังวางกับดักใส่เขา เขาก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี

“ฉันก็อยากจะให้เขาได้รู้ว่าฉันไม่ใช่พวกไก่อ่อน ที่จะมาอาศัยตอนที่พ่อไม่อยู่แล้วก็จะรังแกฉันได้” หลี่ฝางพูด

พูดจบ หลี่ฝางก็ส่งหมวกแก๊บกับหน้ากากอนามัยไปให้ไอ้หน้าหนวด ซึ่งหลี่ฝางเตรียมเอาไว้ก่อนแล้ว

หลังผ่านไปประมาณสิบนาที หลี่ฝางกับไอ้หน้าหนวดก็มาถึงบริษัทของตระกูลหยิ่น

เมื่อมาถึงหน้าประตูห้องงทำงานของหยิ่นเจิ้ง เสี่ยวถิงก็ออกมาต้อนรับหลี่ฝาง

“นาย?” ทันทีที่เห็นไอ้หน้าหนวด สีหน้าของเสี่ยวถิงก็เปลี่ยนไป

แม้ไอ้หน้าหนวดจะปลอมตัวก็ตาม แต่เสี่ยวถิงก็ยังมองออก

หลี่ฝางพูด “เขาเป็นคนของฉันเอง ไม่ต้องตกใจไป พาฉันเข้าไปพบเจ้านายของนายสิ”

หลี่ฝางไม่ใคร่สนทนากับเสี่ยวถิงนัก เขาก้าวฉับๆตรงเข้าไปข้างใน

เมื่อเดินเข้ามา หลี่ฝางก็หันไปพูดกับไอ้หน้าหนวด “เอาหมวกอะไรออกเถอะ อยู่ต่อหน้าหยิ่นเจิ้งเราไม่จำเป็นต้องหลบๆซ่อนๆ”