NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 723

"นอกจากนี้ ฉันก็ไม่ต้องการลดราคาด้วย"

หวางซวงพูดขึ้นอย่างนิ่งๆ ด้วยท่าทีทายาทของมหาเศรษฐี

สักพัก พวกสาวๆในห้องไพรเวท ก็ตื่นเต้นดีใจขึ้นมาทันที

เหล้านำเข้าที่แพงที่สุดตั้งหนึ่งร้อยขวดหมายถึงอะไร?

หมายถึงค่าคอมมิชชั่นในคืนนี้ของพวกเธอยังไงล่ะ สามารถช่วยเพิ่มแต้มการทำงานหนึ่งเดือนของพวกเธอได้ ถึงขนาดที่ ยังสามารถได้โบนัสเพิ่มอีกด้วย

แขกแบบนี้ พวกเธอไม่เพียงแต่แค่ยอมปรนนิบัติดูแลเพียงอย่างเดียวเท่านั้น แต่ยังยอมพลีกายถวายตัวให้อีกด้วย

จากนั้น ทุกคนก็พากันเข้ามาล้อมรอบหวางซวงเอาไว้ แน่นอนว่าหลุ่ยเหวินเจ๋กับอันธพาลคนนั้น ก็โดนเช่นเดียวกัน

ในห้องนี้ มีผู้หญิงตั้งยี่สิบกว่าคน ส่วนผู้ชายมีแค่พวกเขาสามคนเท่านั้น

หมาป่ามีน้อยแต่เหยื่อมีมากมาย แทบจะแยกไม่ได้

ไม่นาน โต๊ะก็เต็มไปด้วยไวน์มากมายหลายชนิด

หวางซวงไม่ได้ยกขึ้นมาดื่มสักแก้ว หญิงสาวคนนั้นกล้ามาชวนหวางซวงดื่ม หวางซวงจึงเอาแก้วที่เต็มไปด้วยไวน์ สาดใส่หน้าเธอไปจนหมด รดลงไปที่หัวของพวกเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า

สักพัก พวกสาวๆในห้อง ก็ไม่มีใครกล้ามามายุแหย่กับหวางซวงเลยสักคน

พอดื่มมาได้สักพัก หวางซวงก็ส่งสายตาไปให้หลุ่ยเหวินเจ๋ ความหมายคือให้หลุ่ยเหวินเจ๋ก่อเรื่องวุ่นวายขึ้น

"ให้ตายสิ คนพวกนี้อารมณ์ดีเกินไปแล้ว เมื่อตะกี้รังแกพวกเธอไปเยอะขนาดนั้น กลับไม่เป็นไรซะอย่างนั้น"

หลุ่ยเหวินเจ๋ขมวดคิ้ว

ถ้าคิดจะยั่วโมโหพวกเธอ ก็เกรงว่าจะมีแค่หลอกให้กินฟรีเท่านั้นแล้ว

แต่ถ้าคิดจะกินฟรีๆ ก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้น ถึงยังไงรถของตัวเองก็ยังจอดอยู่ข้างนอก

จะหนีก็หนีไม่ได้ หรุ่ยเหวินเจ๋โทรไปหาหวางซวง"รายงานแจ้งปัญหาเลยว่าเหล้าของที่นี่มันเป็นของปลอม"

หวางซวงหันไปมองหลุ่ยเหวินเจ๋ หัวเราะเหอะๆ"นี่เป็นถิ่นของแมงป่อง คุณคิดว่าจะมีคนกล้ามายุ่งเหรอ?"

"ดังนั้น จำเป็นต้องให้คุณช่วยไงล่ะ หรือว่าตระกูลหวางของพวกคุณไม่รู้จักใครสักคนในอำเภอหลินเลยเหรอ? ถ้าพวกคุณไม่รู้จักคนเลยล่ะก็ โทรหาหยิ่นเจิ้งให้ช่วยได้"

"พูดให้ชัดเจน พวกเรามาแก้แค้น แล้วก็กำลังมาหาผลประโยชน์ให้กับหยิ่นเจิ้งด้วย เขาคิดที่จะได้รับผลประโยชน์ไปฟรีๆแบบนี้ ไม่มีทางหรอก"หลุ่ยเหวินเจ๋พูดยิ้มอย่างเย้ยหยัน

หวางซวงพูดขึ้น"ถ้าอย่างนั้นผมโทรไปหาลุงหยิ่นเลยแล้วกัน ผมมีเบอร์เขาพอดี"

หวางซวงหยิบมือถือออกมา โทรไปหาหยิ่นเจิ้ง จากนั้นหยิ่นเจิ้งก็โทรไปหาอีกสาย หลังจากที่พูดข่มขู่ไปเรียบร้อยแล้ว อีกฝั่งก็ยอมตกลง

ในเวลานี้เอง จู่ๆคนกลุ่มหนึ่งก็พุ่งตรงเข้ามาในไนท์คลับBD มายังห้องไพรเวทของหวางซวง

ผู้ดูแลและแม่เล้าก็เข้ามาเหมือนกัน"พี่ถิง มาได้ยังไง?"

คนที่เป็นผู้นำพูดขึ้น"พวกเราได้รับการรายงานจากแขก บอกว่าในไนต์คลับของพวกคุณ ได้ทำการจำหน่ายสุราปลอม ดังนั้นพวกเราขอทำการสุ่มตรวจหน่อยครับ"

"พูดเรื่องอะไร? พวกเราจะขายเหล้าเถื่อนได้ยังไง พี่ถิง ไนต์คลับนี้ของพวกเราเปิดมากี่ปีแล้ว ร้านเก่าร้านแก่นะ ถ้าขายเหล้าเถื่อนล่ะก็ วันๆจะมีแขกมากันมากมายขนาดนี้เหรอ?"ในแววตาที่ที่ยิ้มแย้มของผู้ดูแล เผยให้เห็นถึงความมืดมน

ส่วนผู้จัดการก็รีบเข้ามาทันที จูงคนเป็นหัวหน้ามาออกไปอยู่ริมๆ ก่อนจะพูดถามขึ้น"เหล่าถิง เกิดเรื่องอะไรขึ้น? เงินของเดือนที่แล้วให้น้อยเกินไปเหรอ? ทำไมถึงทำให้ผมต้องอับอายแบบนี้ล่ะ?"

"ถ้าให้น้อยไป เดี๋ยวผมจะโทรไปหาลูกพี่แมงป่องให้เขาให้เงินคุณเพิ่มเดี๋ยวนี้เลย"ผู้จัดการพูดขึ้นด้วยท่าทีแปลกๆลับๆล่อๆ

เหล่าถิงคนนั้นก็เผยให้เห็นถึงสีหน้าอมทุกข์"คุณคิดว่าผมอยากมาอย่างนั้นเหรอ มีคนบังคับให้ผมมาต่างหากล่ะ จะบอกกับคุณตรงๆเลยแล้วกัน หยิ่นเจิ้งจิ้งจอกแก่นั่นเป็นคนให้ผมมา"

"หมายความว่ายังไง?"ผู้จัดการขมวดคิ้ว

"เหอะๆ ยังไม่เข้าใจอีกเหรอ? คนพวกนี้ เป็นคนที่หยิ่นเจิ้งส่งมา คุณดูในห้องนี้สิ อย่างน้อยก็ใช้จ่ายไปแล้วหลายแสน แต่คุณคิดว่าพวกเขาจะยอมให้เงินไหม? พวกเขาไม่เพียงแต่จะไม่ให้เงินเท่านั้นนะ ยังคิดที่จะให้ผมมาตรวจค้นร้านของคุณด้วย"เหล่าถิงพูดขึ้น

"ไอ้สารเลวพวกนี้ มาหาที่ตายชัดๆ"

ผู้จัดการสายตาเผยให้เห็นถึงความเหี้ยมโหด พร้อมกับพูดขึ้น"ช่างใจกล้าจริงๆ กล้ามาก่อเรื่องถึงถิ่นของลูกพี่แมงป่องแบบนี้ พวกมันคงไม่อยากจะมีชีวิตรอดออกไปแล้วสินะ"

"คุณพาคนของคุณออกไปสูบบุหรี่ก่อนสิ"

หลังจากที่เหล่าถิงทำตามที่เขาบอกแล้ว ผู้จัดการคนนี้ก็พากลุ่มคนกลุ่มหนึ่งยืนเตรียมพร้อมอยู่ตรงประตูทางเข้า

"พี่หง เรียกคนของคุณออกมาก่อน พวกทายาทมหาเศรษฐีพวกนี้ เป็นคนของหยิ่นเจิ้ง"ผู้จัดการพูดขึ้นอย่างเย็นชา"เดี๋ยวผมขอจัดการเอง"

"ได้ๆๆ"พี่หงพยักหน้า เข้าไปในห้อง ก่อนจะส่งสายตาเรียกให้พวกสาวๆออกมา

หลังจากที่พวกของตัวเองออกมากันหมดแล้ว ผู้จัดการคนนี้ก็พาชายร่างกำยำกลุ่มหนึ่งเข้าไปข้างใน

ในเวลานี้เอง หวางซวงดูเหมือนจะเริ่มรู้สึกกลัวบ้างแล้ว ถึงยังไงคุณชายแบบเขา ก็ไม่เคยถูกทุบถูกตีมาก่อน แล้วก็ยิ่งไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้ด้วย

พวกชายรูปร่างกำยำดักล้อมพวกของหวางซวงเอาไว้ที่โซฟาตรงมุมมุมหนึ่ง

ผู้จัดการเดินเข้าไป มาหยุดอยู่ตรงหน้าของหวางซวง นั่งลงไขว่ห้างที่โต๊ะเหล้า พร้อมกับพูดยิ้มๆ"ได้ พวกแกนี่ช่างใจกล้าจริงๆนะ กล้าเข้ามาสร้างเรื่องที่นี่ รู้ไหมว่าที่นี่เป็นถิ่นของใคร?"

หวางซวงตกใจจนไม่กล้าพูดอะไร ส่วนหลุ่ยเหวินเจ๋กลับลุกเดินออกมา ก่อนจะพูดขึ้น"รู้สิ เป็นถิ่นของแมงป่องสินะ?"

ในตอนนี้ ตัวตนของตัวเองถูกเปิดเผยแล้ว ขืนปิดบังต่อไป ก็ไม่มีความหมายแล้ว ดังนั้นหลุ่ยเหวินเจ๋จึงยอมรับอย่างใจกล้า จากนั้นก็พูดยิ้มๆ"เป็นถิ่นของแมงป่องแล้วไง หรือเพราะเถ้าแก่ของที่นี่คือแมงป่อง พวกแกก็เลยขายเหล้าเถื่อนให้กับลูกค้าได้อย่างนั้นเหรอ?

"ฉันแนะนำให้แกระวังคำพูดหน่อยนะ เรื่องแบบนี้มันพูดออกมามั่วซั่วไม่ได้ แกบอกว่าเหล้าของพวกเราเป็นของเถื่อน มีหลักฐานไหม? อย่าถูกจิ้งจอกแก่แบบหยิ่งเจิ้งหลอกเอาล่ะ เขาให้เงินพวกแกสามคนมาเท่าไร ถึงให้พวกแกมารนหาที่ตายที่นี่ได้?"

ผู้จัดการคนนี้พูดขึ้นยิ้มๆอย่างนิ่งๆ"จะให้ตัวเลือกกับพวกแกสองตัวเลือก ตัวเลือกแรก โทรไปหาหยิ่นเจิ้ง ให้มันเอาเงินหนึ่งล้านมาจากนั้นฉันก็จะยอมปล่อยพวกแกไป อีกตัวเลือกหนึ่ง ก็คือให้มันมาเก็บศพพวกแกสามคนได้เลย"

"จุ๊ๆๆ สุดยอดจริงๆ"

หรุ่ยเหวินเจ๋ยิ้มๆ พูดขึ้นด้วยสีหน้าไม่สนใจเลยแม้แต่น้อย"พูดซะเว่อร์เกินจริงไปหรือเปล่า? แกกล้าฆ่าพวกเราที่นี่ ฉันไม่เชื่อหรอก"