NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 724

แม้ว่าหยิ่งเจิ้งจะทำธุรกิจใหญ่โต แต่ก็จำกัดอยู่แค่ในอำเภอหลินเท่านั้น

ในช่วงนี้ เพิ่งจะได้มาร่วมงานกับตระกูลหลี่ที่เมืองเอก

แล้วหยิ่นเหล่ยล่ะ?

อยู่ที่อำเภอหลินมาตลอด น้อยมากไปที่จะได้ไปเมืองเอก

พ่อลูกคู่นี้ จะไปรู้จักทายาทมหาเศรษฐีของเมืองเอกเยอะแยะมากมายขนาดนั้นได้ยังไง?

แถม ต่อให้รู้จัก ก็ไม่ได้แปลจะเชิญพวกเขามาก่อเรื่องสร้างความวุ่นวายที่ถิ่นของตัวเองได้ง่ายๆอยู่ดี

มันจะต้องใช้หน้าตาศักดิ์ศรีมากมายขนาดไหนกัน?

ถึงยังไง การทำลายสถานที่ของตัวเอง ต่อให้เป็นคนแบบมู่เสี่ยวไป๋มา ก็ยังต้องเสี่ยงอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน

แมงป่องหรี่ตาลง ยิ้มออกมาด้วยแววตาที่เยือกเย็น"คุณชายหลี่นะคุณชายหลี่ ดูท่าแกจะฉลาดไม่เบาเลย รู้จักไปหาคนมาช่วยแบบนี้"

ในที่สุดแมงป่องก็เข้าใจแล้ว ว่าหยิ่นเจิ้งยังคงทัศนคติเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง กล้ามาต่อกรกับตนเอง

ที่แท้หยิ่นเจิ้งกับหลี่ฝางก็แอบติดต่อกันเป็นการส่วนตัวนี่เอง

"พ่อเลี้ยงแล้วตอนนี้พวกเราจะทำยังไง? จิ้งจอกแก่หยิ่นเจิ้งมีเงิน ทางฝั่งของตระกูลหลี่ก็สุดยอดเกินไป พวกเราต่อกรไม่ไหว"ฉ่างจือเริ่มกระวนกระวายใจแล้ว

สถานที่มากมายขนาดนั้นเกิดเรื่องขึ้นอย่างต่อเนื่อง ธุรกิจภายหลังจากนี้จะทำยังไงต่อไป?

ถ้าเป็นการทะเลาะวิวาทกันตามปกติทั่วไปก็พอไหวอยู่ ถึงยังไงคนที่ชอบเที่ยวกลางคืนพวกนี้ก็ชอบดูการทะเลาะแบบนี้อยู่แล้ว

แต่ประเด็นคือปัญหาความวุ่นวายในครั้งนี้ ดันไปทำร้ายผู้บริสุทธิ์มากมาย

ดังนั้น ผู้คนมากมายจึงรู้สึกกลัวและกังวลใจ

หยิ่นเจิ้งกับแมงป่องก่อนหน้านี้ ก็ทำให้ผู้คนต่างหวาดกลัว ไม่กล้าออกมาเที่ยวเล่นอยู่แล้ว

เพิ่งจะเริ่มสงครามได้วันแรกก็โหดร้ายรุนแรงขนาดนี้แล้ว แล้ววันที่สอง วันที่สามล่ะ?

"พวกเราจะตอบโต้กลับไปไหม?"

ฉ่างจือถามขึ้น

แมงป่องยิ้มอย่างเยือกเย็น"จะให้ไม่ตอบโต้กลับไปหรือไง? หรือว่าพวกเราจะยอมปล่อยไปแบบนี้? หยิ่นเจิ้งกับคุณชายหลี่ ลงมือได้โหดเหี้ยมมากขนาดนี้ ก่อเรื่องสร้างความวุ่นวายให้กับสถานที่ของฉันตั้งสิบกว่าที่ติดๆกัน แถมยังทำให้ไนท์คลับBDของฉันต้องปิดกิจการอีก"

"ฉันต้องตอบโต้กลับแน่นอนอยู่แล้ว และจะเอาให้หนักเลยด้วย"

แมงป่องพูดขึ้นทันที"ไปหาคนมา แล้วไปปาขี้ให้ทั่วประตูทางเข้าบริษัทของตระกูลหยิ่นเดี๋ยวนี้เลย เอาให้ทั่วทุกที่"

"นอกจากนี้ ฉันให้เวลานายหนึ่งคืน นายไปหารายชื่อของผู้บริหารระดับสูงขึ้นไปทั้งหมดของบริษัทหยิ่นเจิ้งมาให้กับฉัน"แมงป่องพูดด้วยสีหน้านิ่งขรึม

"พ่อเลี้ยงคุณจะทำอะไร?"ฉ่างจือรู้สึกตกใจอย่างช่วยไม่ได้

อยู่ด้วยกันกับแมงป่องมานานขนาดนี้ เวลาแมงป่องคิดจะทำอะไร ฉ่างจือก็เข้าใจอย่างถ่องแท้

แต่ฉ่างจือรู้สึกตกใจไม่น้อย จะเล่นใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ?

"ไร้สาระ จิ้งจอกแก่หยิ่นเจิ้งกล้ามาลงมือกับสถานที่ของฉันขนาดนี้ ฉันก็ต้องตอบโต้กลับไปสิ"

แมงป่องพูดขึ้นอย่างเย็นชา"สืบหาตัวตนของพวกมัน แล้วใช้ชื่อของหลอซ่า ส่งจดหมายขู่ไปให้พวกมันซะ"

ฉ่างจือถอนหายใจออกมา คิดในใจ ที่แท้ก็แค่จดหมายขู่ ข่มขู่ให้คนกลัวเท่านั้นเอง

แต่ผ่านไปไม่กี่วินาที แมงป่องก็พูดยิ้มๆ"เลือกคนที่อ่อนแอมาสองคน แล้วเล่นงานพวกมันให้หมดสภาพ จากนั้นก็เอาไปทิ้งที่ประตูหน้าบ้านของหยิ่นเจิ้งซะ"

ฉ่างจือกลืนน้ำลาย ก่อนจะพูดขึ้น"พ่อเลี้ยงแบบนี้มันจะ……"

พวกผู้บริหารระดับสูงของหยิ่นเจิ้ง ทุกคนล้วนแต่เป็นพวกคนรวยที่มีรายได้รายปีหนึ่งล้านขึ้นไปทั้งนั้น

ส่วนคนรวยที่อยู่ในสังคมนี้ ก็ล้วนแต่ไม่ใช่พวกที่กลั่นแกล้งรังแกได้ง่ายๆเลยทั้งนั้น

แมงป่องพูดขึ้นอย่างเย็นชา"นายจะกลัวอะไร? ต่อให้พวกมันรู้ว่าฉันเป็นคนทำ พวกมันจะทำอะไรฉันได้? จะทำให้พวกมันโดนจนพูดอะไรไม่ออก"

"มาบังคับให้ฉันต้องบ้าดีนัก！"สีหน้าของแมงป่องเหี้ยมโหดขึ้นมาทันที"หยิ่นเจิ้งไอ้สารเลว……"

ลูบๆกำปั้น แมงป่องหันไปมองฉ่างจือพร้อมกับถามขึ้นอย่างเย็นชา"ใช่แล้ว เบาะแสของหยิ่นเหล่ย ไปสืบหามาแล้วยัง?"

"สืบมาได้แล้วครับ ตอนกลางวันหยิ่นเหล่ยถูกจ้าวโหย่วฉายพาตัวไปแล้ว ต่อมาก็ถูกพาไปที่บ้าน ตอนนี้ลูกชายของหยิ่นเหล่ยกับจ้าวโหย่วฉายจ้าวกังอยู่ด้วยกัน ไม่ออกมาเที่ยวเล่นที่ไหนเลย ตอนเที่ยงก็สั่งของไปกิน ตอนค่ำก็กินข้าวที่ร้านอาหารในชุมชน"

ฉ่างจือพูดขึ้น"พวกเราจับตาดูตลอดทั้งวัน หาโอกาสที่เหมาะเจาะในการลงมือไม่ได้เลย"

"หยิ่นเจิ้ง มันช่างหาที่หลบภัยให้กับลูกของมันเก่งจริงๆ"

แมงป่องสบถหึออกมา พูดขึ้น"จับตาดูต่อไป ถ้าเห็นหยิ่นเหล่ยอยู่ตามลำพังล่ะก็ รีบเข้าไปจับตัวมาทันที"

"เพราะว่าเงินรางวัลหนึ่งร้อยล้านนั่น ผู้คนจำนวนมากมายจะต้องรอจ้องตะครุบฉันแน่นอน"

แมงป่องพูดขึ้น"ถ้าหาโอกาสไม่ได้จริงๆล่ะก็จับพวกมันทั้งสองคนมาเลย"

"แต่จ้าวกังนั่น……"

ฉ่างจือยังพูดไม่ทันจบ แมงป่องก็พูดตัดบทขึ้นมาก่อน"แกขี้ขลาดขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไร ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ฉันจะรับผิดชอบเอง"

"จ้าวกังเป็นลูกชายของจ้าวโหย่วฉายแล้วยังไง ใครให้จ้าวโหย่วฉายมาหาเรื่องก่อความวุ่นวายกับฉันตั้งหลายครั้งก่อนล่ะ"

แมงป่องขมวดคิ้ว"คืนนี้ถ้าไม่ใช่เพราะจ้าวโหย่วฉาย สถานที่ของฉันจะเสียหายมากมายขนาดนี้ไหม?"

ทายาทมหาเศรษฐีไม่ได้น่ากลัวเลย แต่ที่น่ากลัวคือ แมงป่องหยุดทายาทมหาเศรษฐีพวกนี้ไว้ไม่ไหว

เมื่อก่อนก็มีทายาทมหาเศรษฐีดื่มเยอะไป สร้างเรื่องก่อความวุ่นวายที่ไนต์คลับของแมงป่อง เล่นทำซะห้องพังเละไปหมด

ไม่ว่าจะเป็นผู้จัดการหรือว่าผู้ดูแล หรือว่าพวกพนักงานเอง ต่างก็แอบดูเขาจากทางหน้าต่าง ไม่กล้าเข้าไปห้ามปาม ทำได้แค่รอจนทายาทคนนั้นหายบ้าคลั่งอย่างเงียบๆ จากนั้นถึงพาเขาไปสร่างเมา

หลังจากที่ทายาทสร่างเมาแล้ว ก็ให้ใบชดเชยค่าเสียหายกับเขา

โดนไปแปดแสนกว่าๆ！

หลังจากเรื่องจบ ทายาทคนนี้ก็ยอมขายรถเอาเงินให้กับเขา

แต่ครั้งนี้ แมงป่องจับทายาทมหาเศรษฐีพวกนี้ได้แล้ว กะที่จะให้พวกเขาชดเชยค่าเสียหาย แต่ใครจะคิดว่าจู่ๆจ้าวโหย่วฉายจะสอดมือเข้ามาก่อน พอเข้ามาแล้วก็พาทายาทพวกนี้จากไปซะอย่างนั้น

ที่น่าโมโหที่สุดก็คือ จ้าวโหย่วฉายให้ผู้นำตระกูลของพวกทายาทมหาเศรษฐีพวกนี้ มาจ่ายค่าปรับแทน แล้วพาพวกเขาจากไป

พวกเถ้าแก่ของเมืองเอกพวกนั้น ตอนนี้ต่างก็นั่งรถหรูพากันมุ่งมายังอำเภอหลิน

ต่อให้แมงป่องจะสุดยอดขนาดไหน ก็ไม่กล้าเข้าไปเรียกร้องความยุติธรรมแน่นอน

เจ้าพ่อแห่งวงการธุรกิจมากมายขนาดนี้ แถมล้วนแต่มาจากเมืองเอกทั้งนั้น จะมีสักกี่คนที่ไว้หน้าแมงป่อง?

แมงป่องทำได้แค่ไปคิดบัญชีนี้กับหยิ่นเจิ้งเท่านั้น

หยิ่นเจิ้งยิ้มๆ ก่อนจะถามขึ้นอีกครั้ง"ที่นี่มีแค่พวกเราสองคน คุณชายหลี่ ช่วยตอบออกมาตรงๆเลยได้ไหมครับ?"

หลี่ฝางยิ้มตาม"ลุงหยิ่นอยากจะถามอะไร? ถามได้ตามสบายเลย"

"วันนี้ คุณหักหลังลูกชายของผมใช่ไหม?"หยิ่งเจิ้งถามขึ้นมาอีกครั้ง

หลี่ฝางหัวเราะเหอะๆ ก่อนจะพูดขึ้น"ลุงหยิ่น ดูเหมือนว่าตอนกลางวันคุณจะถามคำถามนี้แล้วนะครับ แถมผมก็ให้คำตอบคุณไปแล้วด้วย"

หยิ่นเจิ้งมองหลี่ฝาง ขมวดคิ้ว"คุณชายหลี่ ผมอยากฟังความจริงจากปากของคุณ ตอนนี้พวกเราร่วมงานกันอย่างจริงใจและตรงไปตรงมาแล้ว ถ้าคุณหลอกลวงผม มันก็เท่ากับไม่มีความหมายน่ะสิ"

"เหอะๆ ผมลักพาตัวภรรยาของคุณไป แล้วจะไปทำร้ายลูกของคุณอีกทำไมล่ะ?"

หลี่ฝางพูดขึ้นอย่างนิ่งๆ"นั่นมันทำเกินความจำเป็นไปหน่อยไหม?"

"คุณเป็นคนที่ส่งข้อความไปให้แมงป่อง แล้วเปิดเผยเบาะแสที่ซ่อนของลูกชายของผมไม่ใช่เหรอ?"หยิ่นเจิ้งถามขึ้นอย่างไม่เชื่อ

หลี่ฝางส่ายหัวพูดขึ้น"ไม่ใช่อยู่แล้ว ผมแค่จับลูกชายของคุณกลับมาเท่านั้น"

"ถ้าหยิ่นเหล่ยหนีไปแล้ว ถ้าอย่างนั้นแมงป่องก็จะมาหาผม ให้ผมยกเลิกการคำสั่งที่เสนอให้รางวัลนั่นซะ ที่ผมจับภรรยาของคุณ หรือก็คือแม่ของหยิ่นเหล่ยไว้ แค่จะทำให้หยิ่นเหล่ยไม่สามารถยกเลิกคำสั่งเสนอให้รางวัลนั่นเท่านั้นเอง"

หลี่ฝางพูดขึ้น

"ถึงยังไง แมงป่องรู้ดี ว่าจับตัวหยิ่นเหล่ยมันอันตรายน้อยกว่าจับผมเยอะเลย"หลี่ฝางยิ้มๆ

หยิ่นเจิ้งเอามือถือออกมา พูดกับคนในสาย"ลงมือเลย"

ในตอนนี้ สีหน้าของหยิ่นเจิ้งเผยให้เห็นถึงความเจ็บปวด

คนที่เขาต้องการฆ่าในครั้งนี้ คือเพื่อนเก่าที่เขาเคยเล่นด้วยกันมาตั้งแต่เด็กๆจนเติบใหญ่ เสี่ยวถิงนั่นเอง แล้วก็เป็นคนที่หยิ่นเจิ้งไว้ใจที่สุดด้วย แต่ตอนนี้ หยิ่นเจิ้งกลับจะฆ่าเขา

เพราะนอกจากเขาแล้ว ก็ไม่มีใครคนไหนรู้ความลับที่ว่าห้องทำงานมีลิฟต์แอบซ่อนไว้อยู่เลย

หยิ่นเจิ้งเชื่ออย่างสนิทใจ แม้ว่าเสี่ยวถิงจะไม่ได้เป็นคนส่งข้อความไปบอกแมงป่อง แต่จะต้องเป็นเขาที่เปิดเผยความลับนี้ออกไปแน่ๆ

ถ้าไม่ซื่อสัตย์เพียงครั้งเดียว ก็ไม่มีประโยชน์อีกต่อไปแล้ว

หลี่ฝางเดาออก มองหยิ่นเจิ้งพร้อมกับพูดขึ้น"คุณจะฆ่าเสี่ยวถิง?"

หยิ่นเจิ้งวางสายลง พยักหน้า เทเหล้าให้ตัวเอง ก่อนจะยกดื่มจนหมด"คุณชายหลี่ฉลาดอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิดจริงๆ ขนาดผมจะฆ่าใครคุณก็ยังรู้"

"เหอะๆ ประธานหยิ่นนี่คนที่มีความทะเยอะทะยานสูงอย่างที่คิดไว้จริงๆ ขนาดพรรคพวกพี่น้องที่เล่นกันมาตั้งแต่เด็กจนโตก็ยังฆ่ากันได้ลงคอ"หลี่ฝางพูดยิ้มๆอย่างนิ่งๆ

"เขาหมดประโยชน์ไปเรียบร้อยแล้ว"

หยิ่นเจิ้งยิ้มๆอย่างนิ่งๆ"ก็เหมือนกับหานซิ่น หลิวปังได้ทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว ยังจะเอาเขาไว้ทำไมอีก?"

"ถ้าวันหนึ่งเสี่ยวถิงเกิดทรยศขึ้นมา เรื่องชั่วๆทั้งหมดที่ผมเคยทำไว้ก็จะถูกเปิดเผยออกมาจนหมดน่ะสิ"

หยิ่นเจิ้งพูดขึ้นด้วยสีหน้าซับซ้อน"จริงๆแล้ว ผมวางแผนที่จะกำจัดเขาทิ้งไปตั้งนานแล้ว แต่ก็เอาแต่ทำไม่ลงมาโดยตลอด"

"จิตใจก็มีเลือดมีเนื้อเมือนกันทั้งนั้น เขาอยู่กับผมมาหลายปีขนาดนั้น ตั้งแต่วันที่ไม่มีจนตอนนี้มีแล้ว ตั้งแต่วันที่ผมขับรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าทุกเขา พวกเราวิ่งเต้นดิ้นรนจนประสบความสำเร็จในก้าวแรก ตั้งแต่พวกเราอยู่ใต้สะพานใช้ผ่าห่มผืนเดียวมาห่มตัวเองไว้ในช่วงฤดูหนาว……"

"ในตอนนั้นมิตรภาพของพวกเราทั้งสองคน เกินกว่าความเป็นความตายด้วยซ้ำ ผมเคยสาบานเอาไว้ ว่าต่อให้ผมได้กินข้าวแค่คำเดียว ผมก็จะไม่มีทางปล่อยให้เขาหิว แต่ตอนนี้……"

หยิ่นเจิ้งส่ายหัว พูดเยาะเย้ยตัวเอง"จนตอนนี้ผมร่ำรวยแล้ว กลับเปลี่ยนเป็นอีกคน"

"ขนาดพี่น้องที่ร่วมทุกข์กับผมในตอนแรก ก็ยังฆ่ากันได้……"