NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 732

“คิดเยอะไปทำไม? ไม่นาน กระดาษก็ปิดไฟไม่มิดแล้ว หางสุนัขจิ้งจอก(เป็นสำนวนจีน อุปมา สิ่งที่ทำร้ายโดยคนนั้นถูกเปิดเผยออกแล้ว)ของท่านจวน ไม่นานก็จะโผล่ออกมาแล้ว”

หลี่ฝางยิ้มอ่อน： “ครั้งนี้ฉันส่งคนไปพังบาร์Kingของเขา คอยดูว่าเขาจะมีปฏิกิริยายังไงก่อน”

ครั้งนี้ หลี่ฝางถือได้ว่ามาเหยียบถิ่นของท่านจวนแล้ว

วันนี้ ในยุทธภพใต้ดินก็เหลือแค่สองคานอำนาจอยู่ คนนึงก็คือท่านจวน ส่วนอีกคนนั้นก็คือหลี่ฝาง

ในปีนั้นท่านจวนเป็นราชาของยุทธภพ ย่อมมียศสูงศักดิ์เป็นธรรมดา

แล้วก็ ในปีนั้น ถึงแม้ท่านจวนจะปลีกตัวออกไป แต่ความจริงแล้ว เขาก็แอบซุกแขนขาของเขามาตลอด……

คนแก่ที่ปลีกวิเวกคนนึง จู่ๆก็มีลูกน้องเป็นร้อยเป็นพันคนปรากฏขึ้น จะมาบอกว่าไม่ได้เตรียมตัวไว้ ใครจะไปเชื่อกัน?

ตอนนี้หลังจากจัดการเรื่องฝั่งของท่านจวนแล้ว หลี่ฝางก็ขมวดคิ้ว： “ต่อไป ก็เป็นลูกพี่หลินแล้ว”

“เขาเป็นพ่อของหลินชิงชิง ก่อนที่จะไปหาเขา ฉันอยากจะไปลองเชิงพี่ชิงชิงดูก่อน” หลี่ฝางพูด

โหจื่อพยักหน้า แล้วก็ขับรถพาหลี่ฝางไปส่งยังคฤหาสน์บ้านซาน

ไม่ได้เจอหลินชิงชิงหลายวันแล้ว หลี่ฝางคิดถึงเธอขึ้นมาจริงๆ

โดยเฉพาะหลังจากเลิกกับลู่หลุ่ย ใจของหลี่ฝาง ต้องการการปลอบโยน

ระหว่างทาง หลี่ฝางก็ซื้อดอกไม้เตรียมไว้ช่อนึง แต่สุดท้ายขณะที่เพิ่งมาถึงหน้าประตูคฤหาสน์หมายเลข1 ก็พบกับโก่เอ๋อ

เมื่อโก่เอ๋อเห็นหลี่ฝาง สีหน้าก็ดูสนุกขึ้น แล้ววิ่งเข้ามา： “หลี่ฝางนะหลี่ฝาง ไร้จิตสำนึกไปหน่อยมั้ย? พวกเราลำบากลำบนหาเงินให้นาย นายก็ไม่มาหาพวกเราเลยตั้งหลายวัน?”

“เจ้านายอย่างนายเหนี่ย ทำไมถึงไม่ได้ห่วงใยลูกน้องบ้างเลยนะ”

โก่เอ๋อหัวเราะเหอะๆ พลางชี้ไปที่ช่อดอกไม้ในมือหลี่ฝาง： “ดอกไม้สวยดีนี่ ให้ฉันเหรอ”

“นี่ให้พี่ชิงชิง” หลี่ฝางรีบพูดขึ้น กลัวว่าโก่เอ๋อจะแย่งไป

โก่เอ๋อขมวดคิ้ว พลางพูดด้วยสีหน้าไม่แฮปปี้： “ฉันรู้น่า ในใจของนาย มีแค่นางสนมของนาย”

“นางสนมอะไรกัน โก่เอ๋อ พูดอะไรระวังหน่อยนะ ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันจะไล่เธอออกไปเลยนะ” หลี่ฝางพูดขู่： “เธออย่าลืมนะ เธอในตอนนี้เป็นเด็กที่ไม่มีบ้านให้กลับไปนะ”

“ใครไม่มีบ้านให้กลับกัน ฉันจะบอกนายให้ หลี่ฝาง ตอนนี้ฉันเป็นคนดังของพวกนายนะ รู้มั้ย อาทิตย์นี้ฉันหาเงินแทนพวกนายได้หลายแสนเลยนะ” โก่เอ๋อตีหน้าอกตัวเอง แล้วพูดอย่างพออกพอใจ

หลี่ฝางหัวเราะอย่างไม่อยากจะเชื่อ： “เหรอ? เธอมีความสามารถขนาดนั้นที่ไหนกัน?”

“คนหน้าใหม่อย่างเธอ เพิ่งจะเริ่มไลฟ์ก็หาเงินได้เป็นแสนแล้ว? โม้ล่ะมั้ง ทำไมฉันถึงไม่เชื่อล่ะ?” หลี่ฝางมองโก่เอ๋อ แล้วทำหน้าแบบกังวล： “เธอคง ไม่ได้ขายตัวใช่มั้ย?”

“ไปตายซะ ใครขายตัวกัน เป็นพวกคนโง่ๆ ในไลฟ์ แข่งกันกดของขวัญให้ฉัน ถ้าหากฉันไม่ห้ามไว้ พวกเขาคงกดของขวัญให้ฉันวันละเป็นแสน หรืออาจจะถึงล้านเลย”

โก่เอ๋อถอนหายใจ พลางพูด

หลี่ฝางถามต่อ： “คนโง่?”

“ใช่แล้ว เป็นเด็กฝั่งเมืองหลวง ถือได้ว่าเป็นเพื่อนเก่าฉัน ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกเขาไปเอาข่าวเรื่องที่ฉันทำไลฟ์สดมาจากไหน ถึงกับวิ่งตามกันเข้ามาในไลฟ์ของฉัน แล้วเอาเงินมาฟาดฉัน ไอ้พวกเด็กน้อย เก่งดีนักนะ แม้แต่แม่มันยังกล้าหยอกเล่น คอยดูหลังฉันกลับเมืองหลวง จะจัดการพวกนั้นยังไงบ้าง”

โก่เอ๋อเอามือกอดอก แล้วพูดอย่างหงุดหงิด

ทันใดนั้นหลี่ฝางก็หัวเราะออกมา： “คนเขากดของขวัญให้เธอ ดึงบรรยากาศให้ เธอยังจะกลับไปจัดการพวกเขา เธอนี่ทำร้ายผู้มีบุญคุณนะ”

“ใครจะรู้อีกฝั่งของกล้อง พวกเขาใช้อารมณ์ในดูฉัน ใครจะรู้ว่าพวกเขาได้ยกเลิกฉันมั้ย?” โก่เอ๋อพูดอย่างโมโห

ทันใดนั้น หลี่ฝางก็ขมวดคิ้ว เพื่อนของโก่เอ๋อก็รู้แล้ว งั้นก็เป็นไปได้ยากที่คนทางบ้านของโก่เอ๋อจะไม่รู้！

ถ้าเกิดพ่อแม่ของโก่เอ๋อเห็นลูกสาวของตนไลฟ์สดเต้นรำ ร้องเพลง อย่างกับตัวตลก งั้นตนจะรอดมั้ย?

ฐานะของโก่เอ๋อไม่ธรรมดา ถ้าหากถูกคนในตระกูลรู้เข้า ไม่แน่อาจจะเกิดปัญหาใหญ่มากๆ

ที่จริงธุรกิจด้านการไลฟ์สด ก็ถือได้ว่าเป็นธุรกิจสีเทา เป็นปกติที่ผู้ไลฟ์จะหลอกให้คนกดของขวัญให้อย่างถูกกฎหมายและไม่ถูกกฎหมาย ถ้าหากคนในตระกูลเธอเข้ามาดู แล้วกดรายงานชาแนลของหลี่ฝาง จะทำยังไง?

หลี่ฝางรีบพูดขึ้น： “โก่เอ๋อ หลายวันมานี้เหนื่อยแย่เลยสินะ? พักผ่อนสักระยะมั้ย”