NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 739

เมื่อเห็นหลินชิงชิงเก็บกระเป๋า เตรียมตัวจากไปในตอนนั้น หลี่ฝางก็รู้สึกว่าใจของตนเองสั่นเทาขึ้นมา

หลี่ฝางไม่เคยลนลานขนาดนี้ กลัวขนาดนี้มาก่อนเลย ไม่ว่าจะเป็นตอนที่ชีวิตตนกำลังจะจากไป หรือว่าตอนที่ลู่หลุ่ยเลิกกับตนตอนนั้น ไม่สามารถเทียบกับเรื่องครั้งนี้ได้เลย

หลี่ฝางเข้าใจดี ครั้งนี้ที่หลินชิงชิงจะจากไป คือการจากไปแล้วไปลับ

สายตาที่หลี่ฝางมองหลินชิงชิง เต็มไปด้วยความกลัวและรู้สึกผิด แต่หลินชิงชิงกลับพยักหน้า ถึงแม้จะขยับแค่เล็กน้อยเท่นั้น แค่พยักหน้าเบาๆ แต่นัยน์ตาของเธอ กับแน่วแน่อย่างหาที่เปรียบไม่ได้

หลี่ฝางลนลานหนักกว่าเก่า รู้สึกจุกอกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน หลี่ฝางชะงักทันที และพูดอย่างหอบๆ ： “พี่ชิงชิง ถ้าหากอารมณ์ไม่ดี ฉันให้เธอหยุดพักได้สักระยะนึง ให้เธอไปพักผ่อนจิตใจ เธออย่าทำให้ฉันตกใจได้มั้ย จู่ๆ ก็เก็บกระเป๋า เธอเตรียมที่จะแยกจากฉันโดยสิ้นเชิงเลยใช่มั้ย?”

หลินชิงชิงไม่ได้ตอบคำถามของหลี่ฝางตรงๆ และเดินผ่านด้านข้างหลี่ฝาง ลงไป เดินไปพูดไป： “ไปเถอะ ใกล้จะครึ่งชั่วโมงแล้ว”

เมื่อมองแผ่นหลังของหลินชิงชิงแล้ว หลี่ฝางก็รู้สึกเหมือนกับทั้งร่างถูกสูบพลังงานออกไปหมดเลย เกือบจะขาอ่อนทรุดลงไปกับพื้น

ขณะที่ลงบันได หลี่ฝางก็เจอกับโจวเจ๋ โจวเจ๋มองหลี่ฝางอย่างลนลาน แล้วถาม： “คุณชายหลี่ จะไปซานย่าจริงเหรอ?”

“ตอนนี้ชาแนลของพวกเรากำลังอยู่ในช่วงเรตติ้งดีอย่างคงที่ จู่ๆ จะประกาศไปว่าพนักงานทุกคนจะไปเที่ยวซานย่า คง……”

โจวเจ๋ขมวดคิ้ว ยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกหลี่ฝางพูดขัด

“ช่องของเราพัฒนาไปเร็วเกินไป ต้องแก้ไขสักหน่อย การพัฒนาที่ป่าเถื่อนพวกนั้นต้องแก้ไข พวกเน็ตไอดอลตอนนี้ ก็เกาะแต่วิธีพวกนั้นดัง เกาะพวกหยก เกาะรถBMW เกาะรถเบนซ์ดัง หรือแม้กระทั่งนัดพบทางออนไลน์ ยิ่งมากขึ้นทุกวัน”

หลี่ฝางส่ายหน้า แล้วพูด： “แบบนี้ไม่เหมาะกับการพัฒนาในระยะยาว”

โจวเจ๋พูด： “แต่มันกลับดึงดูดพวกลูกค้านะ ผู้คนต่างชอบดูแบบนี้ พวกเราก็ทำเพื่อเชิญชวนผู้คนมาดู ปรับตัวให้เข้ากับการตลาดนี้”

“นายเห็นแต่การพัฒนาแบบผิดๆ แต่กลับไม่เห็นถึงนโยบายที่ซ่อนไว้ ช่องของเรา ตอนนี้คนติดตามเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ เป็นแบบนี้ต่อไป ไม่นานพวกเราก็จะกลายเป็นแพลตฟอร์มอันดับหนึ่งของคลิปสั้นบนโลกโซเชียล ถึงแม้มูลค่าการตลาดจะเพิ่มขึ้น แต่ก็ จะต้องถูกจับตามองจากหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ถึงตอนนั้น พวกเราก็จะมีปัญหาใหญ่ตามมา”

“เมื่อท่าทางของเน็ตไอดอลของเรา มีผลกระทบต่อทัศนคติของเด็กวัยรุ่น จะต้องถูกจัดระเบียบแน่ๆ”

“มีบางปัญหา มีอยู่กับพวกเรามาตลอด พวกเราไม่พยายามไปจัดการ ก็จะมีคนมาคอยช่วยจัดการ ถึงตอนนั้น พวกเราก็จะพบชะตากรรมที่ต้องตรวจสอบตัวเอง ระยะเวลาอาจจะเป็นหลายวัน หลายเดือน ถ้าหนักหน่อย บางทีอาจจะถูกตรวจสอบตลอดไป ถึงตอนนั้น วันเวลาที่พวกเราพยายามและดั้นด้นมาก ก็จะสูญเปล่าไปทั้งหมด”

“แบบนั้นเป็นสิ่งที่ฉันไม่อยากเห็น และทุกคนก็ไม่อยากเห็นเหมือนกัน” หลี่ฝางพูดหน้าเข้ม

โจวเจ๋ชะงักอยู่ครู่ แล้วพูด： “แต่พวกเราก็ไม่ได้รับข่าวสารว่าจะมีการตรวจสอบอย่างเข้มงวดนี่ คุณชายหลี่ จะระวังเกินไปมั้ย?”

โจวเจ๋พยักหน้า แล้วพูด： “ขอบคุณมากครับคุณชายหลี่”

“ตอนกลับไป ซื้อของดีๆ ติดมือไปด้วย แล้วก็ ให้น้องชายนายซื้อรถหรูๆ สักคัน พวกนายจะมาเติบโตที่เมืองเอก ต้องมีคนจับตาดูพวกนายแน่ๆ พวกนายกลับไปแบบดูดี ก็ทำให้พ่อแม่พวกนาย มีหน้ามีตา”

หลี่ฝางพูด： “คนยิ่งมีอายุ ก็ยิ่งถือหน้าตา”

หลังจากหลี่ฝางพูดกับโจวเจ๋เสร็จ ก็เดินลงบันไดมา ตั้งแต่หน้าประตู หวางเหยากำลังคุยกับหลินชิงชิง เมื่อหลี่ฝางเดินเข้าหาพวกเธอ ทั้งสองก็หยุดสนทนากันทันที

หลินชิงชิงมองเวลาแล้วพูด： “หลี่ฝาง จะถึงเวลาแล้ว”

หลี่ฝางพูดอืม หลี่ฝางจงใจเดินช้าๆ รอให้หลินชิงชิงลงไปแล้ว หลี่ฝางก็รีบวิ่งกลับเข้ามา แล้วพูด： “หวางเหยา พี่ชิงชิงพูดอะไรกับเธอ?”

“คุณชายหลี่ ฉันก็อยากจะถาม ทำไมจู่ๆ พี่ชิงชิงก็ฝากฝังอะไรไว้ตั้งเยอะ ยังให้ฉันทำหน้าที่แทนเธออีก สรุปมันเรื่องอะไรกันเหนี่ย? ทำไมฉันฟังที่พี่ชิงชิงพูด เหมือนกำลังจะจากไปอย่างนั้นแหละ?”

ใจของหลี่ฝางดาวน์ลงไปอีก ความต้องการจะไปของหลินชิงชิง มันชัดเจนขนาดนั้นเลยเหรอ?