NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 745

ลุงเฉียนพยักหน้าอย่างหนักแน่น แล้วพูด： “หลังจากนี้สามวัน ถ้าหากไม่ได้ข่าวคราวจากลูกพี่ใหญ่ หรือว่ายังหาตัวลูกพี่ใหญ่ไม่เจอ งั้นทางเรา จะต้องถอยตัว”

“กลับไปทางเก่า พวกเราจะตามคุณท่านหลี่ ออกไปจากเมืองเอก” ลุงเฉียนพูด

หลี่ฝางยืนโง่อยู่ครู่ ในใจรู้รู้สึกหนักมากๆ ： “งั้นเปอร์เซ็นต์ที่พ่อผมจะกลับมาคือ……”

“ในใจของฉัน เปอร์เซ็นต์ที่ลูกพี่ใหญ่ยังมีชีวิตอยู่ หรือร้อยเปอร์เซ็นต์ตลอดไป” ลุงเฉียนพูด

“ใช่แล้ว ยัยฉินวี่เฟยนั่น อยู่ที่บ้านพักตากอากาศใช่มั้ย นายไปอยู่เป็นเพื่อนเธอเถอะ” เห็นได้ชัดว่าลุงเฉียนไม่อยากให้บทสนทนานี้ดำเนินไปต่อ จึงปัดมือ

หลี่ฝางพยักหน้า แล้วเดินออกไป

พูดมากไปตอนนี้ ก็ไม่มีประโยชน์

เวลาสามวัน รออย่างเงียบๆ ก็พอแล้ว

ออกมาจากลุงเฉียน หลี่ฝางก็มาหาฉินวี่เฟย

ฉินวี่เฟยในตอนนั้น กำลังนั่งอยู่บนศาลาในสวน ในมือถือหนังสืออยู่หนึ่งเล่ม พลางอ่านอย่างเงียบๆ

หลี่ฝางมอง พลางยิ้มทักทาย： “ไม่ได้รบกวนเธอใช่มั้ย?”

ฉินวี่เฟยเงยหน้า พลางหลี่ฝางที่กลับมา และยิ้มขึ้นอย่างดีใจ： “นายกลับมาแล้วเหรอ?”

หลี่ฝางมองฉินวี่เฟย ในมือของฉินวี่เฟย กำลังถือหนังสือเศรษฐกิจอยู่เล่มนึง ฉินวี่เฟยยิ้มอย่างเลิ่กลั่ก แล้วพูด： “นี่เป็นหนังสือที่พ่อฉันแนะนำมา พ่อให้ฉันอ่านเยอะๆ จะได้มีความรู้ไว้หน่อย”

“ใช่แล้ว ฉันยกบริษัทให้พ่อฉันดูแลแล้ว ฉันรู้สึกว่าฉันไม่มีความสามารถพอที่จะดูแลบริษัทใหญ่ขนาดนั้น แล้วก็ฉันผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนึง สู้กับคนมากมายทั้งบริษัทไม่ไหวหรอก”

“สู้ยกอำนาจจัดการบริษัทนั้น ให้กับพ่อฉันดีกว่า ถึงยังไงก็เป็นคนกันเอง ฉันวางใจ แล้วก็ เมื่อก่อนที่คุณปู่ฉันยังอยู่ พ่อฉันก็เป็นคนดูแลบริษัท แถมเขายังทำได้ดีมากอีกด้วย”

หลี่ฝางหัวเราะเหอะๆ แล้วพูด： “ก็ดีนะ แต่ว่า อ่านหนังสือแบบนี้ ฉันคิดว่าไม่มีประโยชน์หรอก ฉันว่าไปตามดูพ่อของเธอ แล้วเรียนรู้จากเขายังดีกว่า”

“ช่างมันเถอะ ที่จริงแล้วฉันก็อ่านเล่นๆ ไปงั้น นายคิดอยากให้ฉันเป็นประธานกรรมการบริษัทฉินซื่อกรุ๊ปจริงๆ เหรอ ฉันไม่อยากเป็นหรอก เมื่อก่อน ฉันถูกบีบให้เป็นเท่านั้นเอง ตอนนี้ พี่ฉันก็ได้สติแล้ว และก็กลับไปช่วยงานที่บริษัทแล้วด้วย เขามีความสามารถในการจัดการบริษัทมากกว่าฉัน เพราะงั้น ฉันไม่คิดจะกลับไปที่บริษัทแล้ว” ฉินวี่เฟยพูด

หลี่ฝางชะงักอยู่ครู่ มองฉินวี่เฟย พลางถาม： “งั้นเธอคิดจะกลับไปที่ไหน? กลับมหาลัยเหรอ?”

ฉินวี่เฟยส่ายหน้า แล้วพูด： “ไม่อ่ะ ฉันเรียนจนเอียนแล้ว ถึงยังไงตอนนี้ฉันก็ยื่นเรื่องพักการเรียนไปแล้ว ก็ขี้เกียจกลับไปแล้ว แล้วก็ เพื่อนร่วมชั้นก็รู้ถึงฐานะของฉันแล้ว ประธานกรรมการบริษัทฉินซื่อกรุ๊ป ฉันกลับไปตอนนี้ คงจะถูกคนเขานินทากันแน่ๆ เลย ไม่ใช่แค่โดนเพื่อนร่วมชั้นนินทา แม้แต่คนในสังคม ก็จะจับตาฉันด้วย”

“นั่นมันก็จริง งั้นหลังจากนี้เธอวางแผนจะทำอะไร?” หลี่ฝางหัวเราะ พลางถาม

“ที่จริงแล้วฉันชอบวาดรูปน่ะ ฉันอยากจะวาดการ์ตูนสักเรื่อง นี่ถือได้ว่าเป็นความฝันของฉันเลย ถึงแม้สายทางนักวาดการ์ตูนในประเทศ จะลำบากมากๆ และพรสวรรค์ของฉันไม่ได้โดดเด่นอะไร แต่ฉันอยาก ทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ คงจะเป็นเรื่องที่มีความสุขมากๆ แน่” ฉินวี่เฟยมองหลี่ฝาง ด้วยนัยน์ตามีความหวัง： “นายจะสนับสนุนฉันมั้ย?”

หลี่ฝางพยักหน้า แล้วพูด： “แน่นอนสิ”

“ใช่แล้ว เมื่อกี้ฉันได้ยินมา นายเลิกกับลู่หลุ่ยแล้วเหรอ?” จู่ๆ สีหน้าของฉินวี่เฟยก็เปลี่ยนไป เป็นซับซ้อนพลางมองหลี่ฝาง

หลี่ฝางพยักหน้า แล้วพูด： “เธอเข้าใจผิดว่าฉันกับเหยนเสี่ยวน่า มีอะไรกัน……”

“แน่นอน เหตุผลหลักๆ ที่เลิกกัน ก็เพราะว่าเธอรู้สึกไม่มั่นคง รู้สึกว่าฉันไม่ค่อยแคร์เธอเท่าไหร่ พูดตามตรง เหตุผลที่พวกเราสองคนเลิกกัน มันอยู่ที่ฉันเอง ฉันไม่ได้ใส่ใจเธอมานานมาก ไม่ได้ทำหน้าที่ที่แฟนที่ดีควรจะทำ”

ฉินวี่เฟยขมวดคิ้ว： “ทำไมนายไม่อธิบายกับเธอดีๆ นายกับเหยนเสี่ยวน่า……เป็นไปได้ไงกัน?”

“ช่างเถอะ ฉันรู้สึกว่าสภาพฉันในตอนนี้แย่มาก ถึงแม้ฉันจะอธิบายไป แล้วลู่หลุ่ยให้อภัย ไม่นาน พวกเราก็ต้องเลิกกันอยู่ดี ฉันคิดดีแล้ว ฉันก็ลู่หลุ่ย เราเข้ากันไม่ได้” หลี่ฝางถอนหายใจ พลางพูด

“ชีวิตของฉัน ไม่ได้ธรรมดาเหมือนคนทั่วไป ส่วนลู่หลุ่ย ก็ไม่มีทางเข้าใจฉันได้ ส่วนฉันถ้ายุ่งขึ้นมา ก็ดูแลฝั่งลู่หลุ่ยไม่ได้”