NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 746

หลี่ฝางจับใบหน้าของฉินวี่เฟยเบาๆ พูดด้วยใบหน้าที่อ่อนโยนว่า “ถูกอย่างที่เธอพูดแหละ ตอนนี้ ฉันเหลือแค่เธอคนเดียว”

พอทำกับฉินวี่เฟยเสร็จอีกรอบ หลี่ฝางก็ใส่เสื้อผ้า แล้วออกไปที่หน้าทางเข้าสถานตากอากาศ เพื่อไปรับหูเฟย

หูเฟยมาคนเดียว สีหน้าของเขา ดูเครียดเล็กน้อย

“เข้ามา?” หลี่ฝางถามไปหนึ่งประโยค

หูเฟยส่ายหัว แล้วพูดว่า “ช่างเถอะ ไม่เข้าไปดีกว่า คุณชายหลี่ ถ้าเกิดสะดวก พวกเราไปคุยข้างในรถกันเถอะ”

หลี่ฝางพยัหน้าเล็กน้อย แล้วเข้าไปข้างในรถของหูเฟย

พอขึ้นรถ หูเฟยก็ยื่นกองรูปภาพให้กับหลี่ฝาง หลี่ฝางถามด้วยใบหน้าที่มึนงง “นี่คืออะไร?”

หูเฟยแสร้งทำเป็นเร้นลับซับซ้อน จึงพูดไปว่า “ลองเปิดดูก็จะรู้เอง”

หลี่ฝางก้มหน้ามอง กองรูปภาพพวกนี้ แต่ละรูปล้วนเป็นภาพถ่ายที่โดนฆาตกรรม

คนพวกนี้ ล้วนตายอย่างอนาถ และมันชัดเจนมากกว่า ล้วนถูกคนอื่นฆ่าตาย

หลี่ฝางทำหน้าเครียด พูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยจะพอใจว่า “เช้าขนาดนี้ คุณให้ผมดูรูปพวกนี้ทำไม กะจะไม่ให้ผมกินข้าวแล้วใช่ไหม?”

“ก็แค่พวกรูปภาพเท่านั้นเอง ไม่ได้กะให้คุณไปดูศพพวกนี้ด้วยตัวเองสักหน่อย” หูเฟยพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจ

“คุณชายหลี่ คุณไม่รู้สึกว่าคนพวกนี้ ดูคุ้นๆบ้างเหรอ?” หูเฟยมองหน้าหลี่ฝาง แล้วพูดถามขึ้นมา

หลี่ฝางส่ายหน้า แล้วพูดว่า “ไม่คุ้น แถมไม่รู้จักสักคน”

“ไม่รู้จักจริงๆ หรือแกล้งทำเป็นไม่รู้จัก? คุณชายหลี่ มิตรภาพระหว่างเรา คงไม่ถึงกลับต้องปิดบังกันหรอกใช่ไหม?” หูเฟยพูดด้วยน้ำเสียงที่น่าขนลุก

หลี่ฝางพยักหน้า แล้วพูดว่า “รู้จัก ทำไมเหรอ? คนพวกนี้ ส่วนใหญ่เป็นเจ้านายของไนท์คลับ หรือไม่ก็นักเลงของเมืองเอก ล้วนเป็นพวกสีเทาของเมืองเอก และเป็นคนที่มีชื่อเสียง”

พอมองไปยังหูเฟย หลี่ฝางก็ทำหน้าตึงเครียดขึ้นมาทันที แล้วพูดว่า “ไม่ใช่มั้ง พี่หู คุณสงสัยว่าการตายของคนพวกนี้ ล้วนเป็นฝีมือของผมงั้นเหรอ?”

“ฉันเข้าใจผิดงั้นเหรอท” หูเฟยถามหลี่ฝาง พร้อมกับมองหลี่ฝาง

“ผมไม่ได้เก่งขนาดนั้น” หลี่ฝางพูดด้วยสีหน้าที่ตึงเครียด

“แน่นอนว่าคุณไม่มีฝีมือขนาดนั้น แต่ว่าลูกน้องของคุณมี.......” หูเฟยหัวเราะอย่างเย็นชา “ถึงแม้ว่าพวกเขาจะทำงานอย่างรอบคอบ ไม่เหลือหลักฐานอะไรเอาไว้ในที่เกิดเหตุ แต่ว่า ในระยะเวลาเพียงแค่หนึ่งวัน แต่กลับสามารถจัดการคนพวกนี้ได้ทั้งหมด คนที่สามารถทำแบบนี้ได้ นอกจากตระกูลหลี่ของพวกคุณ ก็ไม่น่าจะมีใครอื่นแล้ว?”

“ฮ่าๆ คุณอย่ามาใส่ร้ายคนดีสิ พี่หู นอกจากตระกูลหลี่ของพวกเรา ทางด้านท่านจวนเอง ก็น่าจะทำได้ไม่ใช่รึไง” หลี่ฝางพูด

“แต่พวกที่ตายอยู่ในนี้ หนึ่งในสาม เป็นลูกน้องท่านจวน” หูเฟยพูด

หลี่ฝางหัวเราะ แล้วพูดว่า “คุณก็ถือซะว่าท่านจวนกำลังกวาดล้างก็พอแล้ว”

“คุณชายหลี่ พวกเรามาพูดกันอย่างเปิดอกกันดีกว่า ผมรู้มาว่าก่อนที่ลูกพี่หลินจะตาย ได้ทิ้งสมุดรายชื่อเอาไว้ รายชื่อพวกนั้น อยู่ในมือของคุณรึเปล่า”

หูเฟยพูดต่อ “ผมสงสัยว่า คนที่ตายพวกนี้ ก็คือคนในสมุดรายชื่อ”

หลี่ฝางหัวเราะ แล้วมองไปยังหูเฟย “แกอยากให้ฉันพูดความจริง แล้วทำไมตัวแกถึงไม่ยอมพูดความจริงล่ะ? ลูกพี่หลิน คนที่ต้องการฆ่าเขาคือแกใช่ไหมล่ะ?”

“พูดบ้าอะไร” หูเฟยรีบพูดแก้ตัวด้วยความร้อนคนว่า “ทำไมฉันต้องอยากให้เขาตายด้วยล่ะ?”

“เดิมทีแกควรจะจับลูกพี่หลินไปขังในห้องขังเดี่ยว ทำไมถึงไม่ทำแบบนั้น อีกอย่างนะ แค่หัวขโมยคนนั้น จะสามารถแย่งปืนเพื่อนร่วมงานของแกได้เหรอ? ต่อให้แย่งไปได้ หัวขโมยธรรมดา จะกล้าเหนี่ยวไกเหรอ? แถมยังเล็งเป้าที่หัวอีก รึว่าทั้งหมดนี้ ไม่ใช่แผนที่แกวางเอาไว้แต่แรกเหรอ?”

หลี่ฝางเหล่ตาลงพร้อมหัวเราะ แล้วพูดว่า “พอแล้ว แกเองก็ไม่ต้องมาปิดบังอะไรกับฉันหรอก ฉันลองไปสืบดูแล้ว ธุรกิจของตระกูลสวี นอกจากจะมีธุรกิจที่ขาวสะอาดแล้ว ยังมีธุรกิจที่ไม่สะอาดอยู่ด้วย ถ้าเกิดฉันเดาไม่ผิดล่ะก็ แกก็คงมีส่วนร่วมกับธุรกิจนี้ ไม่มากก็น้อยถูกไหม?”

“ฉันไม่มี” หูเฟยส่ายหัวแล้วพูดว่า “ถึงแม้ฉันจะรักเงิน แต่ก็ยังไม่ถึงขั้นที่ต้องทำผิดกฎหมาย”

“งั้นน้องสาวแกล่ะ น้องสาวแกทำอะไรบ้าง ไม่ต้องให้ฉันพูดมากใช่ไหม ตอนนี้น้องสาวแกอยู่ไหน ทำอะไรอยู่ อยู่กับคนแบบไหนกัน......”

หลี่ฝางทำหน้าเครียด แล้วพูดว่า “ฉันจะบอกแกตรงๆก็แล้วกัน สมุดรายชื่อนั้น อยู่ในมือของฉันจริงๆนั่นแหละ อีกอย่าง ฉันยังเห็นข้างในสมุดรายชื่อ มีชื่อของหูเสี่ยวน่าว ชื่อน้องสาวของแก”

“ถึงแม้ฉันจะรู้ สิ่งที่หูเสี่ยวน่าวทำ อาจจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับแก แต่ว่า ถ้าเกิดลูกพี่หลินใช้น้องสาวแกมาข่มขู่แก ให้แกปล่อยเขาไป แล้วแกจะเลือกทางไหนกันล่ะ?”

หลี่ฝางถาม

หลี่ฝางรู้ดี ยัยหูเสี่ยวน่าว เรียกได้ว่าเป็นคนที่มีความผูกพันกับหูเฟยมากที่สุด เพราะงั้น เพื่อหูเสี่ยวน่าวแล้ว หูเฟยสามารถทำได้ทุกอย่าง

สีหน้าของหูเฟย จู่ๆก็ซีดลงในทันที เขาจับหัวของตัวเองแป๊บนึง แล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้เป็นคนฆ่า ลูกพี่หลิน แต่ว่า เป็นความจริงที่ฉันไม่คิดจะปกป้องเขา”

“ในตอนที่ฉันจับลูกพี่หลินกลับไป เขาก็ถูกคนอื่นเล็งหัวเอาไว้มากมายแล้ว เดิมทีฉันกะจะปกป้องเขาเอาไว้ แต่ว่า เวลานั้นเอง ที่น้องสาวฉันข้ามาหาฉัน......”

หลี่ฝางพูดตัดบทของหูเฟย จู่ๆสีหน้าก็หนักอึ้ง “แกว่าไงน่ะ คนที่ฆ่าลูกพี่หลิน คือน้องสาวแกงั้นเหรอ?”

“มันไม่ใช่แบบนั้นอยู่แล้ว แต่ว่า การตายของลูกพี่หลิน จะต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับน้องสาวฉันอย่างแน่นอน ตอนนี้ น้องสาวฉันอยู่กับมู่เสี่ยวไป๋ น้องสาวฉัน ใช้ชีวิตอยู่กับมู่เสี่ยวไป๋แล้ว น้องสาวฉันรั้งฉันเอาไว้ ก่อนที่พวกคุณจะมา มู่เสี่ยวไป๋ก็เข้าไปพบกับลูกพี่หลินก่อน ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาคุยอะไรกัน แต่ว่า หลังจากที่ลูกพี่หลินได้พบกับมู่เสี่ยวไป๋ ก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้ว”

หูเฟยพูดต่อว่า “ฆาตกรที่ฆ่าลูกพี่หลินจริงๆ ก็คือมู่เสี่ยวไป๋ ส่วนน้องสาวของฉัน ก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิด”

หลี่ฝางหายใจออกอย่างดัง แล้วพูดว่า “แกมันไอ้สารเลว”

พอหลี่ฝางฟังจนจบ ก็โมโหซะจนจับคอเสื้อของหูเฟยขึ้นมา แล้วงัดหมัดซัดใส่ไปเต็มแรง

ถ้าเกิดลูกพี่หลินไม่ตายล่ะก็ บางทีหลินชิงชิงก็คงไม่ไปไหน อย่างน้อย ตัวเขากับหลินชิงชิง ยังสามารถคืนดีกันได้ แต่ตอนนี้ พอลูกพี่หลินตาย ใจที่หลินชิงชิงมีให้กับตัวเขาเอง ก็ตายจากไปด้วย

เพราะงั้น เวลานี้ไม่มีทางที่หลี่ฝางจะไม่โมโห? ไม่เกลียดหูเฟย