NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 756

ครึ่งชั่วโมงต่อมา จางกงหมิงและคนอื่นๆก็มาถึงสถานตากอากาศ

“เอาล่ะ เสี่ยวฝางลงจากรถเถอะ ที่นี่น่าจะปลอดภัยแล้ว”จางกงหมิงพูดอย่างปกติ

หลี่ฝางมองจางกงหมิงแวบหนึ่ง แล้วพูดกับสหายด้านหลังเขา：“อยู่ด้วยกันเถอะ ที่นี่ปลอดภัยมาก”

“ช่างเถอะ พวกเราอยู่ที่นี่จะนำเรื่องวุ่นวายมาให้คุณ พวกเรามีคดีฆาตกรรมติดตัวอยู่ และทางด้านมู่เสี่ยวไป๋ยังมีวิดีโอตอนที่พวกเราลงมืออีก ถ้ามู่เสี่ยวไป๋โกรธขึ้นมาพวกเราจะโดนออกหมายจับ ซ่อนอยู่ที่นี่ไม่เท่ากับรอความตายหรอกเหรอ？ดังนั้นพวกเราต้องไปจากที่นี่”จางกงหมิงพูด

ขณะหลี่ฝางกำลังจะพูดอะไรต่อ จางกงหมิงก็พูดขึ้น：“เอาล่ะ พวกเราล้วนคิดแบบนี้ เสี่ยวฝางคุณไม่ต้องพูดอะไรแล้ว”

หลี่ฝางอืมตอบรับแล้วพูด：“ในเมื่อพวกคุณตัดสินใจจะไป ผมก็ไม่รั้งพวกคุณไว้”

“จริงสิ เสี่ยวฝาง ชิงชิงไปไหนแล้วล่ะ？”จางกงหมิงถามขึ้น

“เมืองหลง”หลี่ฝางพูด

“โอเค งั้นสถานที่ต่อไปของพวกเราคือไปเมืองหลง”จางกงหมิงพูด：“ลุงของผมเคยกำชับผมไว้ ว่าเมื่อไหร่ที่เกิดเรื่องขึ้นกับเขา ให้ผมปกป้องชิงชิง”

“ลูกพี่หลินคาดการณ์เอาไว้นานแล้วว่าตัวเองจะตายงั้นเหรอ？”หลี่ฝางถามด้วยความตกตะลึง

“ฮ่าๆๆ เป็นอันธพาลไม่ช้าก็เร็วก็ต้องชดใช้ เขาเคยพูดกับผมเมื่อนานมาแล้ว ว่าธุรกิจที่ลุงผมทำนั้นใหญ่โตมาก คนอย่างเขาเล่นจบได้อย่างง่ายดาย ผมเคยพูดโน้มน้าวเขา แต่เขาบอกว่าจะเป็นหรือตายขึ้นอยู่กับโชคชะตาฟ้ากำหนด เขาเป็นคนทะเยอทะยาน”จางกงหมิงส่ายหน้าพลางพูด：“ความทะเยอทะยานของเขาทำให้เขาต้องตาย”

หลี่ฝางพยักหน้าพลางพูด：“ที่จริงเป็นผมต่างหากที่ทำให้เขาต้องตาย”

หลี่ฝางเงยหน้ามองจางกงหมิงพลางถาม：“คุณรู้ไหม？ผมนี่แหละเป็นคนทำให้ลูกพี่หลินต้องตาย？”

จางกงหมิงพยักหน้าพลางพูด：“มันไม่ใช่ความลับอะไรตั้งนานแล้ว คุณเป็นคนทำลายเขตอิทธิพลของลุงผม ลุงผมพ่ายแพ้ให้กับตระกูลหลี่ของคุณ อีกทั้งคนที่นำกำลังพลวันนั้นก็เป็นคุณ”

หลี่ฝางพูดจบก็จ้องหน้าจางกงหมิง

จางกงหมิงยิ้มบางๆด้วยสีหน้าปล่อยวาง：“ต่างก็เป็นคนที่รัก ยืนกันคนละจุดก็มองกันคนละแบบ ถ้าเปลี่ยนให้ทำแบบเดียวกัน คุณทำให้ลุงผมตาย ผมไม่ยุ่งอะไรกับคุณแน่นอน แต่จากที่อยู่กับมู่เสี่ยวไป๋มาพักนี้ ผมได้เห็นอะไรมากมาย ได้เห็นถึงความเลวทรามต่ำช้าของพวกเขา”

“เมื่อก่อนผมคิดมาตลอดว่าคนอย่างพวกผมไม่ใช่คนดีอะไรนัก แต่ก็ไม่ได้ถึงกับชั่วขนาดนั้น แต่หลังจากเห็นมู่เสี่ยวไป๋ที่ทำธุรกิจกับลุงผม ผมจึงพบว่าเมื่อเทียบกับพวกเขา พวกเราแทบจะเป็นนักปราชญ์อยู่แล้ว”

“ลุงผมทำร้ายคนมากมาย ในสังคมนี้น่าจะมีคนมาขวางเขา และคนที่ฆ่าลุงผมจริงๆไม่ใช่คุณแต่เป็นมู่เสี่ยวไป๋”

จางกงหมิงพูด：“ลุงผมเคยบอกให้ผมระวังมู่เสี่ยวไป๋ ถ้าเขาตายไปผมก็ต้องไปจากเขา”

“ถ้าผมไม่ไป มู่เสี่ยวไป๋ต้องลงมือฆ่าผมแน่นอน”

จางกงหมิงพูด：“ที่จริงมู่เสี่ยวไป๋ก็ไม่อยากเก็บผมไว้อยู่แล้ว เขาอยากกำจัดผม แต่ก็ไม่อยากมีเรื่องกับลุงผม”

“ความเคลื่อนไหวส่วนตัวเล็กๆน้อยๆของผม มู่เสี่ยวไป๋ติดตามตลอด เพียงแค่ไม่มีหลักฐานก็เท่านั้น”

จางกงหมิงพูด

หลี่ฝางพยักหน้าพลางพูด：“พูดตามตรง เห็นคุณออกห่างจากมู่เสี่ยวไป๋ เป็นเรื่องที่มีความสุขที่สุดของผมในช่วงนี้เลย”

“แล้วก็ขอบคุณที่คุณให้อภัยผม ถ้าพี่ชิงชิงเป็นแบบคุณได้ก็คงดี”หลี่ฝางพูดแล้วถอนหายใจยาว

พอนึกถึงที่หลินชิงชิงเข้าใจตนผิด หลี่ฝางก็รู้สึกแย่มากๆ

“เสี่ยวฝาง จากนี้ไปก็ระวังหน่อย ผมปกป้องคุณอีกต่อไปไม่ได้แล้ว และปกป้องคุณไม่ได้แล้ว”จางกงหมิงโบกมือพลางพูด

หลี่ฝางพยักหน้าพลางพูด：“หลังจากนี้ฉันจะเรียนรู้ที่จะปกป้องตัวเองอย่างสุดความสามารถ”

หลี่ฝางแบกโหจื่อแล้วเดินเข้าไปในสถานตากอากาศ

“นี่โหจื่อ คุณหนักถึง50กิโลไหมเนี่ย”หลี่ฝางแบกโหจื่อแต่กลับไม่รู้สึกเหนื่อยเท่าไหร่

โหจื่อกลอกตาใส่หลี่ฝางพลางพูด：“ผมเดินเองได้คุณไม่ต้องห่วง อย่าทำเหมือนผมเป็นคนพิการไปหน่อยเลยได้ไหม？”

……

อีกด้านหนึ่ง บนรถจางกงหมิง

“ลูกพี่ เมื่อไหร่จะปล่อยพวกเราไป？”พ่อของมู่เสี่ยวไป๋ถามจางกงหมิง

พ่อของมู่เสี่ยวไป๋เป็นคนทำธุรกิจธรรมดาๆ ไม่เข้าใจเรื่องในแก๊งแม้แต่น้อย อีกทั้งยังกลัวคนพวกนี้มากๆ

มู่เสี่ยวไป๋เป็นผู้ดูแลธุรกิจสีเทาของตระกูลมู่มาโดยตลอด

จางกงหมิงหัวเราะพลางมองพ่อของมู่เสี่ยวไป๋แล้วพูด：“ผมเคยบอกแล้วไงว่าเมื่อไหร่ที่พวกเรารู้สึกปลอดภัยแล้ว จะปล่อยพวกคุณเอง”

“งั้นเมื่อไหร่คุณถึงจะรู้สึกปลอดภัยล่ะ？ตอนนี้ยังไม่ปลอดภัยอีกงั้นเหรอ？”

พ่อของมู่เสี่ยวไป๋พูดอย่างจนปัญญา ในขณะเดียวกัน เขาก็กลัวมากๆเช่นกัน

“รู้สึกปลอดภัยเมื่อไหร่งั้นเหรอ？ฮ่าๆ งั้นต้องรอให้ผมใกล้ตายก่อนแล้วล่ะ”

ที่จริงจางกงหมิงไม่ได้คิดจะปล่อยพ่อของมู่เสี่ยวไป๋

ตอนนี้โทรศัพท์ของจางกงหมิงมีคนโทรเข้ามาไม่ขาดสาย ล้วนเป็นเบอร์ที่มู่เสี่ยวไป๋สับเปลี่ยนโทรเข้ามา ส่วนจางกงหมิงเห็นแล้วก็บล็อกไปทีละเบอร์ๆ สุดท้ายรู้สึกรำคาญจึงปิดเครื่องไปทันที

“น่ารำคาญจริงๆ”

จางกงหมิงพูดจบก็พูดกับสหายของตน：“ไป ออกเดินทางไปเมืองหลง”

เมื่อรถของจางกงหมิงและคนอื่นๆขับมาถึงตีนเขา รถออฟโรดก็ทยอยล้อมเส้นทางของพวกเขา