มู่เสี่ยวไป๋หน้าเสียสุดๆ ให้เขาเรียกหลี่ฝางว่าพ่อต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้ มันทนทุกข์ยิ่งกว่าความตายซะอีก
มู่เสี่ยวไป๋ขมวดคิ้วพลางพูด:“แกก็แค่บังเอิญโชคดี และคนของฉันก็อาหารเป็นพิษพอดี ไม่งั้นแกจะชนะได้ยังไง?”
“บางทีแกอาจวางยาในอาหารของเขา แกถึงได้เป็นอย่างตอนนี้”
มู่เสี่ยวไป๋เถียงข้างๆคูๆ
หลี่ฝางรู้สึกหมดคำจะพูดทันที มู่เสี่ยวไป๋อ้างเหตุผลสารพัดเพื่อไม่ยอมรับ
“เป็นชายชาตรี แกเป็นลูกผู้ชายหน่อยได้ไหม พูดอย่างไรก็อย่างนั้น อย่าพอแพ้แล้วอ้างนู่นอ้างนี้ตลอด ทุกอย่างที่แกพูดมา อย่าว่าแต่ฉันเลย แกลองถามคนด้านหลังแกดูว่าเชื่อไหม?แถมยังบอกว่าฉันวางยาส้งผิงอีก ฉันรู้จักเขา?วันนี้ฉันกินข้าวกับเขางั้นเหรอ?”
หลี่ฝางขมวดคิ้วพูด:“พูดมั่วซั่วสุดๆ”
“ไม่ว่าจะพูดยังไง แกไม่ได้ทำให้ส้งผิงแพ้ แค่เมื่อกี้เขาไม่สบาย ดังนั้นครั้งนี้ไม่นับ เมื่อกี้แกพูดแล้วไม่ใช่เหรอ?ว่าฉันเลือกได้2คน ส้งผิงแค่หนึ่งคนในนั้น ฉันจะเลือกมาอีก1คน ถ้าแกยังชนะอีกฉันจะยอมรับความพ่ายแพ้”มู่เสี่ยวไป๋พูด
หลี่ฝางหัวเราะออกมา สีหน้าเย้ยหยัน
เห็นๆอยู่ว่าเมื่อกี้พูดว่าถ้าชนะส้งผิง มู่เสี่ยวไป๋ก็จะเรียกตนว่าพ่อ แต่ตอนนี้ตนต้องชนะอีกคนหนึ่งถึงจะนับ?
แต่หลี่ฝางยังไงก็ได้ จึงพยักหน้ายินยอม:“โอเค แกเลือกสิ”
มู่เสี่ยวไป๋หันไปมองชางสู่ ที่จริงถ้าตามเจตนาเดิมของมู่เสี่ยวไป๋คือเลือกชางสู่
ยังไงในบรรดาคนเหล่านี้ มู่เสี่ยวไป๋วางใจชางสู่ที่สุด
ถ้าชางสู่ลงมือด้วยตัวเอง จะไม่มีทางผิดพลาดเลย
แต่เป้าหมายที่ชางสู่มาในครั้งนี้คือจัดการโหจื่อ
มู่เสี่ยวไป๋เข้าใจดี ถ้าตนเลือกชางสู่ โหจื่อไม่อยู่เฉยแน่
ดังนั้นมู่เสี่ยวไป๋จึงทำได้เพียงเลือกคนอื่น
ชางสู่ขมวดคิ้ว สีหน้าค่อนข้างอึดอัด:“ผมจะเลือกให้คุณชายอีกคน”
“ไม่ต้องแล้ว ฉันเลือกเอง”
เห็นได้ชัดว่ามู่เสี่ยวไป๋อารมณ์เสีย เพราะเมื่อครู่ชางสู่เกือบทำเอามู่เสี่ยวไป๋ขายหน้าต่อหน้าทุกคน
มู่เสี่ยวไป๋กวาดตามอง หาคนที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่ม หมอนี่น่าจะสูงอย่างต่ำสัก190ซม. แถมรูปร่างสูงใหญ่ ดูน่ากลัวมาก
มู่เสี่ยวไป๋ชี้ไปยังคนตัวสูง มองเขาพลางถาม:“แกชื่ออะไร?”
“ผมชื่อส้งเป่าเอ๋อ”ชายร่างสูงพูด
มู่เสี่ยวไป๋มองบนใส่เขา:“แกตัวสูงขนาดนี้ ทำไมตั้งชื่อดูสาวขนาดนี้?ช่างเถอะ มานี่ซิ”
ส้งเป่าเอ๋อยังดูตกใจกลัวนิดหน่อย เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับหลี่ฝางเลย ถ้าเป็นเมื่อก่อนเขาไม่กลัวเด็กน้อยอย่างหลี่ฝางแน่นอน
แต่เมื่อครู่ที่ส้งผิงพ่ายแพ้ให้กับหลี่ฝาง
ผ่านไปนานแล้วส้งผิงยังจมอยู่กับพื้นเหมือนเดิม ไม่มีวี่แววว่าจะยืนขึ้นเลยแม้แต่น้อย
และส้งเป่าเอ๋อยังรู้ดีว่าส้งผิงได้อาหารเป็นพิษ เพราะวันนี้เขาสองคนกินอาหารเหมือนกัน
ถ้าอาหารเป็นพิษจริง แล้วทำไมตนถึงไม่เป็นอะไร?
อีกทั้งส้งเป่าเอ๋อและส้งผิงมาจากชนบท แม้ส้งผิงจะดูผอมแห้งแรงน้อยไปหน่อย แต่ทุกครั้งที่ต่อสู้ ส้งเป่าเอ๋อล้วนโดนส้งผิงอัดน่วมตลอด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง