มู่เสี่ยวไป๋หน้าเขียวซีกหนึ่งม่วงซีกหนึ่ง
ส้งผิงแพ้เพราะประมาทคู่ต่อสู้ แต่มู่เสี่ยวไป๋กลับอธิบายส้งผิงแพ้เพราะอาหารเป็นพิษ ก็แล้วไป
แล้วส้งเป่าเอ๋อล่ะ?
การต่อสู้ของหลี่ฝางกับส้งเป่าเอ๋อเมื่อครู่ เรียกได้ว่าเป็นการต่อสู้ที่แท้จริง
คนนับร้อยที่ชั้นหนึ่งล้วนเห็นกันอย่างชัดเจน ว่าหลี่ฝางอาศัยพละกำลังของตน ล้มคนที่สูงกว่าตนเป็นคืบลงกับพื้น
ตอนนี้ต่อให้เป็นมู่เสี่ยวไป๋ก็ไม่มีทางปฏิเสธได้แล้ว
แต่ให้มู่เสี่ยวไป๋เรียกหลี่ฝางว่าพ่อต่อหน้าทุกคน ข้อนี้มู่เสี่ยวไป๋ทำไม่ได้แน่นอน
ดังนั้นจึงจะมู่เสี่ยวไป๋เล่นลูกไม้อย่างหน้าด้านๆ
มู่เสี่ยวไป๋มองบนใส่หลี่ฝางพลางพูด:“ฉันพูดเล่นกับแกเฉยๆ แกคิดจริงจังงั้นเหรอ?”
“เมื่อกี้ฉันแค่แกล้งคนโง่ก็แค่นั้น”มู่เสี่ยวไป๋พูดจบ มองหลี่ฝาง:“แม้ฉันคิดไม่ถึงว่าแกจะล้มทั้งส้งเป่าเอ๋อและส้งผิงได้ แต่ต่อให้แกกลายเป็นยอดฝีมือ แล้วยังไง?”
“ฉันไม่เชื่อหรอกว่าแกจะชนะคนนับร้อยข้างหลังฉันได้?”
มู่เสี่ยวไป๋พูดอย่างเยือกเย็น:“วันนี้ฉันเหนื่อยแล้ว และเหนื่อยกับไอเชี่ยนี้”
“ฮ่าๆ แกจะเทียบว่าคนของใครเยอะกว่ากับฉันงั้นเหรอ?”หลี่ฝางหัวเราะพลางส่ายหน้า
“ใช่ ฉันจะเทียบกำลังคนกับแก ทำไม?”มู่เสี่ยวไป๋หัวเราะเยาะ:“ถ้าแน่จริงแกก็โทรเรียกคนมาสิ”
“ฉันจะบอกให้ ด้านหวางเสี่ยวหยวนกับเฉินฝูเซิง โดนท่านจวนจับตามองไว้แล้ว ถ้าพวกเขากล้ามาช่วยแก เขตอิทธิพลของพวกเขาก็รอโดนพังยับได้เลย”
มู่เสี่ยวไป๋พูดอย่างเยือกเย็น เห็นได้ชัดว่าเขาวางแผนทั้งหมดไว้แล้ว
“ในเมื่อแกจะเทียบกำลังคน งั้นฉันก็จะเทียบกับแก”
หลี่ฝางหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วโทรหาซุนจิ้น
“นายเข้ามาได้แล้ว”หลี่ฝางพูดกับซุนจิ้นที่อยู่ในสาย
ส่วนซุนจิ้นมาถึงตั้งนานแล้ว แต่แค่ยังไม่ได้รับคำสั่งจากหลี่ฝางก็เท่านั้น ตอนนี้ในเมื่อหลี่ฝางโทรมาหาแล้ว เขาก็ไม่จำเป็นต้องหลบรอเป็นอาหารยุงอยู่ด้านนอกแล้ว
ใช้เวลาแค่แป๊บเดียว ทั้งไนต์คลับก็จะโดนคนของซุนจิ้นล้อมไว้หมดแล้ว
ซุนจิ้นเดินมาหาหลี่ฝางเพียงลำพัง พลางก้มหัวอย่างเคารพ:“คุณชาย คน300คนรวมกันอยู่หน้าประตูแล้วครับ รอแค่คุณออกคำสั่ง ”
หลี่ฝางพยักหน้า มองมู่เสี่ยวไป๋พลางถาม:“มู่เสี่ยวไป๋ แกจะแข่งกำลังคนกำฉันไม่ใช่เหรอ?แกเอาคนมาด้วยกี่คนล่ะ?”
“100หรือ150คน?”หลี่ฝางยิ้มอย่างดูถูก
มู่เสี่ยวไป๋ขมวดคิ้ว มองซุนจิ้น แล้วพูดกับลูกน้องข้างๆทันที:“ออกไปดูสิ ว่าด้านนอกมี300คนจริงไหม แม่งเอ้ย 300คน ต่อให้จ้างจากตลาดแรงงานก็เกินพอแล้ว”
เห็นได้ชัดว่ามู่เสี่ยวไป๋ไม่เชื่อที่ซุนจิ้นพูด คิดว่าซุนจิ้นโม้
แต่เมื่อคนของมู่เสี่ยวไป๋ออกไป ก็กลับมารายงานอย่างเร็ว เพียงแต่สีหน้าที่กลับมาดูเปลี่ยนไป:“คุณชาย ด้านนอกดำมืดไปหมด เป็นคนทั้งนั้น”
“แม่ง แก แกไปเรียกคนมาจากตลาดแรงงานจริงเหรอเนี่ย”มู่เสี่ยวไป๋พูดเย้ยหยัน
จากนั้นมู่เสี่ยวไป๋โทรหามู่หรงฉางเฟิง ผลสรุป มู่หรงฉางเฟิงกลับปิดเครื่อง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง