NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 766

มู่เสี่ยวไป๋รู้ตัวว่าตัวเองต้องพ่ายแพ้อย่างแน่นอน ในใจก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

ก่อนหน้านั้น มู่เสี่ยวไป๋ได้ดูถูกหลี่ฝางมาตลอด

เขาคิดว่าหลอซ่าจากไปแล้ว ส้าวส้วยก็ไปแล้ว เมี๋ยวชุ่ยก็พาแม่มดและซือปาจี้คนส่วนใหญ่ไปกันหมดแล้ว ก็คงเหลือจำนวนคนไม่เท่าไหร่แล้ว

ลุงเฉียนไม่สามารถออกไปจากสถานตากอากาศได้ สถานตากอากาศต้องการคนคอยเฝ้าระวังปกป้องอยู่ อย่างน้อย นั่นเป็นสถานที่ที่กักขังท่านลู่ไว้ ถ้าหากว่ามีคนจำนวนน้อยเกินไป คนของบ้านตระกูลลู่ก็จะฉวยโอกาสนี้ บุกเข้ามาช่วยท่านลู่ออกไปได้

อย่างไรก็ตาม มู่เสี่ยวไป๋ไม่เชื่อแน่นอนว่า หลี่ฝางยังจะมีกำลังคนเหลืออีกมากมาย

มีท่านจวนอยู่เบื้องหลังที่คอยช่วยควบคุมหวางเสี่ยวหยวนและเฉินฝูเซิงคนพวกนั้นไว้ มู่เสี่ยวไป๋รู้สึกว่า คนจำนวนนับร้อยของตัวเองนั้น จะสามารถเอาชนะหลี่ฝางได้อย่างแน่นอน

แต่ว่าเขานึกไม่ถึงเลยว่า ซุนจิ้นกลับกระโดดออกมา แล้วยังพาคนจำนวน300กว่าคนมาด้วย แต่ละคนก็เป็นนักสู้ฝีมือดีทั้งนั้น

มีกำลังคนมากมายขนาดนี้อยู่ในมือ อย่าว่าแต่เขามู่เสี่ยวไป๋เลย ต่อให้ท่านจวนออกหน้า ก็ไม่แน่ว่าจะสามารถจัดการหลี่ฝางได้

ตอนนี้ คนจำนวนกว่า300คนนี้ ได้ล้อมรอบทางออกของมู่เสี่ยวไป๋ไว้แล้ว

คนของมู่เสี่ยวไป๋ทั้งหมด ก็กลายเป็นหมูในอวยไปเสียแล้ว

หลี่ฝางมองดูมู่เสี่ยวไป๋ พูดกระเซ้าว่า “เป็นไง ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วยังล่ะ?”

“หลี่ฝาง ปล่อยฉันไปเถอะ ถ้าครั้งนี้คุณปล่อยฉันไป วันหลังฉันจะไม่มาปรากฏตัวตรงหน้าคุณอีกต่อไปเลย แล้วยิ่งไม่มาหาเรื่องรบกวนคุณอีกด้วย ได้ไหมล่ะ?” มู่เสี่ยวไป๋มองดูหลี่ฝางแล้วพูดด้วยสายตาที่อ้อนวอน

หลี่ฝางส่ายหน้า “ไม่ได้หรอก”

“ถึงแม้คนของคุณจะมากก็จริง ถ้าเกิดต่อสู้ขึ้นมาจริงๆแล้ว คุณแน่ใจหรือว่าคุณจะไม่สูญเสียอะไรเลย?” มู่เสี่ยวไป๋เห็นว่าพูดขอร้องแล้วไม่ได้ผล จึงเปลี่ยนเป็นคำพูดข่มขู่

แต่ว่า หลี่ฝางก็ไม่กลัวอะไรเลย

ทว่า คำพูดของมู่เสี่ยวไป๋ก็เป็นความจริงอยู่ จำนวนคนที่เขาพามาด้วยนั้น ก็ไม่ใช่น้อยเลย

มู่เสี่ยวไป๋ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ถ้าหากพวกเราต่อสู้กันขึ้นมาจริงๆ ผลลัพธ์ที่ได้ก็จะทำให้บาดเจ็บด้วยกันทั้งสองฝ่าย อย่าให้คนที่อยู่เบื้องหลังเป็นตาอยู่คอยรับผลประโยชน์ฝ่ายเดียวเลย”

หลี่ฝางส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ถ้าหากฉันบอกว่าฉันไม่สนล่ะ?”

“คนเราเมื่ออยู่ในช่วงเวลาที่เรืองอำนาจ หากไม่ฆ่าศัตรูของตัวเอง เช่นนั้นแล้วตอนที่เขาอยู่ในช่วงเวลาขาลง เขาก็เหมือนได้ขุดหลุมสำหรับฝังตัวเองไว้แล้ว มู่เสี่ยวไป๋ พวกเราก็ได้ประมือกันหลายหนแล้ว แกเป็นคนอย่างไร ฉันรู้แจ่มแจ้งที่สุด ดังนั้นไม่ต้องมาทำเสแสร้งกับฉันเลย”

หลี่ฝางพูดอย่างเยือกเย็น

“มู่เสี่ยวไป๋ ต่อให้แกคุกเข่าต่อหน้าฉัน แล้วเรียกฉันว่าพ่อ วันนี้ฉันก็ไม่อาจจะปล่อยแกไปได้”

หลี่ฝางพูดด้วยสีหน้าเ ที่เยือกเย็น

ตอนนี้ สีหน้าของมู่เสี่ยวไป๋ ก็เริ่มเครียดขึ้นมา เขานึกไม่ถึงเลยว่าคราวนี้หลี่ฝางจะมีท่าทีที่เด็ดเดี่ยวเช่นนี้ ไม่ให้โอกาสตัวเองแม้แต่นิดเดียว

มู่เสี่ยวไป๋ขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ต้องการให้ตายด้วยกันทั้งสองฝ่ายจริงเหรอ?”

“ใช่แล้ว วันนี้ถ้าไม่ใช่เป็นวันตายของแก ก็ต้องเป็นวันมรณะของฉัน”

หลี่ฝางพูดอย่างเยือกเย็น

ก่อนหน้านั้น หลี่ฝางมีความวิตกกังวลหลายอย่าง เช่น จางกงหมิงก็ยังอยู่ตรงหน้าของมู่เสี่ยวไป๋ ถ้าจะฆ่ามู่เสี่ยวไป๋ แล้วจางกงหมิงล่ะ ก็จะต้องได้รับอันตรายอย่างแน่นอน

อีกอย่างตอนนี้ หลินชิงชิงได้จากไปแล้ว ลูกพี่หลินก็ตายแล้ว จางกงหมิงก็ได้ออกไปจากมู่เสี่ยวไป๋แล้ว

ยันต์ป้องกันตัวของมู่เสี่ยวไป๋ ไม่มีเหลืออีกแล้ว

ดังนั้น ต่อให้หลี่ฝางจะสังหารมู่เสี่ยวไป๋ในตอนนี้ ก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย?