NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 78

บทที่78 หายนะของถังหยู่ซวน

หลี่ฝางฟังจบ ก็นิ่งเงียบไปสักพักแล้วจึงพูด： “บนโลกนี้ยังมีพ่อแม่ที่โหดร้ายยิ่งกว่าสัตว์อีกเหรอ？”

“หลี่ซื่อหรงนั่นก็เป็นคนระยำอยู่แล้ว”

“ถ้าไม่เห็นแก่หน้าของเสี่ยวเสี่ยว ผมก็อยากจะฆ่าเขาไปตั้งนานแล้ว” ถังหยู่ซวนกัดฟันด่า

ตอนนี้เอง หลี่ฝางก็รับสายโทรศัพท์

รับสายเสร็จกลับมา หลี่ฝางจึงพูดกับถังหยู่ซวน： “เมื่อกี๊ลู่ปินโทรหาผม ให้พวกเราไปหาเขาที่ผับ เขาบอกว่าจะชดใช้รถให้พวกเรา พวกเราจะไปกันไหม？”

“ไปสิ ทำไมจะไม่ไปล่ะ ยังไงซะพวกเราอยู่นี่ก็ช่วยอะไรไม่ได้” ถังหยู่ซวนพูด： “ผมจะกลับไปบอกพวกเธอหน่อย แล้วพวกเราก็ค่อยไปหาพวกเขาที่ผับ”

ถังหยู่ซวนบอกกับลู่หลุ่ย ก็ไปผับกับหลี่ฝาง

หลังจากเข้าไป ถังหยู่ซวนก็มองซ้ายมองขวา มองเสร็จก็ทนไม่ไหวพูดอย่างตกใจ： “หลี่ฝาง ผับนี้เป็นของที่บ้านคุณเปิดจริงๆ เหรอ？”

“เสียงเบาหน่อย อย่าให้ใครได้ยิน” หลี่ฝางไม่อยากเปิดเผยตัวตน

อย่างที่ลุงเฉียนบอก ถ้าเปิดเผยตัวตน ก็ต้องเผชิญกับภัยคุกคามต่างๆ ในโลกภายนอก

เช่นลักพาตัวอะไรพวกนั้น ……

“หลี่ฝาง ในเมื่อผับนี้เป็นของที่บ้านคุณเปิด งั้นคุณบอกความจริงผมมา มังกรนี้ทำมาจากทองจริงไหม？” ถังหยู่ซวนเงยหน้ามองมังกรสีทองตัวนี้ แล้วถาม

“จะเป็นของปลอมได้ไหมล่ะ？คนมากมายทั้งประเทศมาที่นี่ ก็เพื่อดูมังกรทองตัวนี้ ถ้าเป็นของปลอม งั้นผับเราก็คงหลอกลวงผู้บริโภคแล้ว” หลี่ฝางส่ายหน้ายิ้ม

“ถ้าของจริง งั้นก็หมายความว่า ผับนี้เหมือนที่ในเน็ตบอก ลงทุนเกือบสองพันล้าน？” ถังหยู่ซวนกลับหายใจเข้า

“ไม่ใช่สองพันล้าน” หลี่ฝางส่ายหน้าเบาๆ ： “แค่พันแปดพันเก้าล้านเอง”

ถังหยู่ซวนกลืนน้ำลาย พูด： “ผมได้ยินว่าเจ้าของที่อยู่เบื้องหลังผับนี้คือคนรวยลึกลับ จะลงทุนตงไห่หลายหมื่นล้าน นี่จริงไหม？”

หลี่ฝางพูด： “ลงทุนหรือไม่พูดยาก แต่พ่อผมมีหลายหมื่นล้านจริงๆ”

“หลายหมื่นล้าน！！รวย รวยมาก ผมถังหยู่ซวนเป็นเพื่อนกับมหาเศรษฐี！” ถังหยู่ซวนดึงแขนของหลี่ฝาง พูดอย่างตื่นเต้น

พูดจบถังหยู่ซวนก็กังวลอีกรอ： “หลี่ฝาง รอต่อไปคุณรับมรดก ก็อย่าลืมเพื่อนอย่างผมล่ะ！”

“ไม่มีทาง วางใจเถอะ”

เวลานี้หลี่ฝางชี้ไปที่ที่นั่งวีไอพี： “พวกเขาอยู่นั่น พวกเราไปกันเถอะ”

“เดี๋ยว！” ถังหยู่ซวนมอง สีหน้าก็ตื่นตระหนกทันที

“เห็นผู้ชายคนนั้นที่มีรอยสักมังกรกับเสือไหม？เขาคือเจ้านายผมเอง พี่เฉียง เขามีชื่อเสียงที่ตงไห่มาก ลู่ปินเรียกเขามา กลัวว่าเรื่องจะไม่ง่ายขนาดนั้น”

“ดูเหมือนเขาเรียกพวกเรามา ไม่ได้คิดจะชดใช้รถพวกเรา” ถังหยู่ซวนขมวดคิ้วพูด

“ไม่เป็นไร ผมโทรหาจางกงหมิง” หลี่ฝางหัวเราะ หยิบโทรศัพท์โทรหาจางกงหมิง

จางกงหมิงรับสาย แล้วก็บอกว่าจะถึงแล้ว

“ไป พวกเราไปกันเถอะ” หลี่ฝางพูด

“ไม่งั้นพวกเรารอพี่หมิงเถอะ เจ้านายผมนิสัยไม่ดี” ถังหยู่ซวนพูดอย่างหวาดกลัวเล็กน้อย

“ถังหยู่ซวน คุณขี้ขลาดขนาดนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน คืนนั้นตอนที่คุณเผชิญหน้ากับหลี่หลง ก็ไม่เห็นกลัวแบบนี้” หลี่ฝางกลอกตาใส่ถังหยู่ซวน

“หลี่ฝาง ผมบอกคุณเรื่องหนึ่งนะ” ถังหยู่ซวนลังเลแป๊บหนึ่ง พูด： “พี่เฉียงไม่ธรรมดาอย่างที่คุณคิดขนาดนั้น ถึงจะรอจางกงหมิงมา ก็ข่มเขาไม่ได้”

“ที่จริงตั้งแต่ที่ผมออกจากปวช หลี่หลงก็ไม่เคยปล่อยผมเลย เขายังมาก่อกวนผมบ่อยๆ ต่อมาผมเลยไปพึ่งพี่เฉียง พี่เฉียงช่วยผมสั่งสอนหลี่หลง ผมจึงปลอดภัย”

“พี่เฉียงคนนี้เจ๋งขนาดนั้น แม้แต่หลี่หลงก็ยังกล้าเอาชนะ ไม่กลัวลูกพี่หลี่เหรอ？” หลี่ฝางขมวดคิ้ว ถามอย่างแปลกใจ

“พี่เฉียงอยู่ในวางการนี้นานกว่าลูกพี่หลี่ แต่เขาอยู่ในคุกสองสามปี หลังจากออกมาก็ไม่ได้เสเพลอีก เปิดร้านซ่อมรถ ออกไปอย่างเงียบๆ ถ้าเขาออกมาแล้วยังทำตัวเสเพลต่อนะ ก็คงไม่ด้อยไปกว่าลูกพี่หลี่กับลูกพี่หลิน” ถังหยู่ซวนพูด

“ไป พวกเราไปเจอเขาก่อน”

หลี่ฝางไม่กลัว พูด： “อย่าลืมล่ะ นี่ผับของผม”

ถังหยู่ซวนกับหลี่ฝางมาที่นั่งมีไอพี ลู่ปินเห็นพวกเขา ก็หัวเราะ： “คุณสองคนมาแล้วเหรอ”

“หลี่ฝาง มา ผมแนะนำให้คุณ คนนี้คือพี่เฉียง และก็เป็นเจ้านายของเจ้าเด็กนี่ที่อยู่ข้างๆ คุณ” ลู่ปินมองถังหยู่ซวนอย่างมีอะไรแฝง