NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 786

โหจื่อไม่มีความหวาดกลัวใดๆ ถึงแม้เขาจะรู้ว่า ตัวเองอาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหมาป่าละโมบ แต่ว่า แค้นของหลิงหลง เขาจะต้องเอาคืน

โหจื่อถือกระบี่อ่อนเข้ามา เตรียมตัวพร้อมที่จะตายอย่างไม่หวาดกลัว

ถึงแม้ตาย ก็ต้องลากไปตายด้วยกัน

ระหว่างคิ้วของลุงเฉียน มีแต่ความหดหู่ เขามองหลี่ฝาง แล้วพูด:“เสี่ยวฝาง รีบไปจากที่นี่”

“คุณให้ผมไป？”

หลี่ฝางตะลึงเล็กน้อย เสียงมีความโกรธหน่อยๆ:“ผมไม่ใช่คนที่รักตัวกลัวตาย พวกคุณกำลังลำบาก ผมหนีไปแบบนี้ ผมยังเป็นคนอยู่เหรอแม่เอ๊ย？”

“ตราบใดที่มีชีวิต ย่อมต้องมีความหวัง คุณได้รับเลือดของลูกพี่ กลายเป็นปรมาจารย์กำลังภายในแล้ว”

“แค่ต้องใช้เวลาในการฝึกฝน ได้รับคำชี้นำของผู้เชี่ยวชาญ ก็จะกลายเป็นปรมาจารย์เหมือนกับลูกพี่ ถึงตอนนั้น คุณค่อยแก้แค้นแทนพวกเรา”

“ตอนนี้คุณอยู่กับพวกเราต่อไป ก็เท่ากับว่าตายไปฟรีๆ”

ลุงเฉียนพูดว่า:“ผมจะถ่วงพวกเขาไว้ คุณรีบหนี พวกเขาตามคุณไม่ทันแน่”

ความเร็วของหลี่ฝาง ไวกว่าพวกเขาเพียงเล็กน้อย จริงๆแล้ว ถ้าหลี่ฝางอยากจะหนี ก็กลัวว่าชีซากับโพ่จุนนั้น จับตัวเองได้แน่นอน

“ตอนนี้ อย่าทำอะไรโง่ๆเด็กขาด ถ้าทุกคนตายกันที่นี่ จะมีประโยชน์อะไร？”ลุงเฉียนจ้องหลี่ฝางเขม็ง พูดกับหลี่ฝาง

ชีซามองโพ่จุน แล้วพูดว่า:“พี่รอง พวกเราอย่าเอาแต่มองเลย ลุยเถอะ”

“จับเด็กคนนี้ บังคับเขาให้ถ่ายทอดวิธีฝึกกำลังภายใน”

ชีซามองออกว่า ลุงเฉียนอยากให้หลี่ฝางหนี

แต่ว่า หลี่ฝางจะไปได้ไงล่ะ？

ถ้าตายทุกคนก็ตายไปด้วยกัน หลี่ฝางไม่อยากเอาตัวรอดไปวันๆ

โพ่จุนพยักหน้า จากนั้นก็พุ่งเข้ามา ลุงเฉียนก้าวออกไป แล้วตัวก็ลอยขึ้นมาเข้าไปลุย

“รีบหนี”

หลี่ฝางได้ยินแต่คำพูดสุดท้ายของลุงเฉียน แต่ไม่เห็นลุงเฉียนอยู่ข้างๆแล้ว

ชีซากับโพ่จุนแทบจะลุยเข้าไปพร้อมกัน ถึงแม้ลุงเฉียนได้รับบาดเจ็บทั่วร่างกาย แต่ก็เผยความแข็งแกร่งออกมาจนทำให้คนตกใจ แป๊บเดียวเขาก็หยุดเจ้าสำนักสองคนไว้ได้

ไม่ให้พวกเขาเข้าใกล้หลี่ฝาง นี่อาจจะเป็นช่วยปกป้องครั้งสุดท้ายของลุงเฉียน

หลี่ฝางนิ่งอยู่ตรงนั้น ออกไป แล้วหาปรมาจารย์สักคน เรียนไม่กี่ปี หลี่ฝางจะต้องกลายเป็นปรมาจารย์กำลังภายในที่แท้จริงแน่ ถึงแม้ไม่สุดยอดเท่าหลอซ่า แต่ว่า ก็สามารถแก้แค้นให้ลุงเฉียนกับโหจื่อได้

นี่คือวิธีที่ดี และก็ถูกต้อง

แต่ตอนนี้ ขาของหลี่ฝาง กลับนิ่งอยู่อย่างนั้น ไม่ขยับเลย

ลุงเฉียนแทบจะใช้ชีวิตเพื่อถ่วงเวลาให้หลี่ฝางแล้ว แต่ว่า หลี่ฝางกลับไม่ได้เอาไปใช้ประโยชน์ให้ดี

“วิ่ง！”

เสียงดังปัง ลุงเฉียนถูกชีซา ปล่อยหมัดจนล้มลงพื้น ทั้งตัวเต็มไปด้วยบาดแผล เขาไม่สามารถสู้ได้อีกแล้ว

หลังจากที่เขาเพิ่งพูดกับหลี่ฝางไปว่าวิ่ง ก็ถูกชีซาเตะลอยออกไป แล้วเหยียบไปที่อก

เลือดก็พุ่งออกมา

ในปากของลุงเฉียน ไม่ส่งเสียงใดๆออกมาอีก

ส่วนโหจื่อ ก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหมาป่าละโมบ หมาป่าละโมบทุบตีเขาจนติดไปที่กำแพง แย่งกระบี่อ่อนในมือของเขามา แล้วแทงไปที่ร่างของเขา

โหจื่อกับลุงเฉียน ไม่อาจรู้ได้ว่าจะเป็นหรือตายแล้ว

และตอนนี้ ชีซา โพ่จุน หมาป่าละโมบ ทั้งสามคน ก็รวมตัวขึ้นมาด้วยกันอีกครั้ง เดินเข้าไปทางหลี่ฝาง ทีละก้าวๆ

หลี่ฝางในตอนนี้ อาจจะมีโอกาสหนีอยู่

หลี่ฝางสูดลมหายใจลึกๆ ไม่อย่างนั้น ก็หนีไหม？

จากนั้น พอเรียนเสร็จกลับมา ค่อยแก้แค้นให้โหจื่อลุงเฉียน？

เห็นโหจื่อกับลุงเฉียนแบบนี้ หยดน้ำตา ก็ไหลออกมา จากดวงตาของหลี่ฝาง

“ผมสาบาน ผมหลี่ฝาง จะต้องกลับมาฆ่าพวกคุณ”หลี่ฝางกัดฟันพูด

คำนี้ หมายความว่าหลี่ฝางจะหนี

หลี่ฝางไม่อยากทำให้ความเจ็บปวดของลุงเฉียนนั้นต้องสูญเปล่า ดังนั้นจึงอยากฟังคำพูดของเขา

“แย่แล้ว เขาจะหนี”

ชีซาขมวดคิ้ว แล้วกระโดดทันที มาที่อีกด้านของหลี่ฝาง

ส่วนโพ่จุนก็เคลื่อนไหวตามติดๆ

พวกเขาสามคน ล้อมรอบหลี่ฝางไว้

หลี่ฝางมองชีซา คิดว่าความแข็งแกร่งของเขานั้นอ่อนแอที่สุด เขาอยากจะทำลายอุปสรรค

แต่ว่า ในตอนนี้เอง โพ่จุนหยิบขอบางอย่าง ออกมาจากมือ นั่นก็คือกำไร เป็นของที่หลี่ฝางให้ฉินวี่เฟย