NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 798

"หลี่ฝาง......หลี่ฝาง? แกคือคุณชายหลี่ของเมืองเอก?"

เหล่าจิ่งมองหลี่ฝาง แววตาเต็มไปด้วยความตกใจ

ในฐานะคนที่อยู่ข้างกายแมงป่อง เขาจะไม่รู้จักหลี่ฝางได้ยังไง?

คนที่อยู่เบื้องหลังให้ราคาหนึ่งร้อยล้านหยวน เพื่อเอาชีวิตของแมงป่อง คือหลี่ฝางไม่ใช่เหรอ?

แต่ว่า ข่าวลือของหลี่ฝาง เป็นแค่ลูกคนรวยที่รู้จักแต่เที่ยวดื่มเท่านั้น

เขาต่อสู้เป็นได้ยังไง?

หลี่ฝางส่ายหน้า แล้วพูด：“ฉันไม่ใช่คุณชายหลี่ของเมืองเอก แต่เป็นที่ตงไห่ บ้านเกิดของฉันคือตงไห่ ฉันแค่มาเรียนมหาวิทยาลัยที่เมืองเอกชั่วคราวเท่านั้น"

"อย่าเข้าใจผิด" หลี่ฝางตบหน้าเหล่าจิ่ง แทบจะไม่ใช้แรงแต่อย่างใด

หยิ่นเหล่ยและหยิ่นเจิ้งเองก็ตกใจกับภาพตรงหน้ามาก

สองพ่อลูกนี้ถึงขั้นสงสัย ตนเองเพ้อฝันไปรึเปล่า.....

ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วัน ทำไมหลี่ฝางถึงเก่งแบบนี้ได้?

ซุปเปอร์ฮีโร่มาสิงร่างแล้ว

การกระทำของหลี่ฝางเมื่อครู่ เคลื่อนไหวราวกับสายน้ำ อันธพาลพวกนี้ที่อยู่ในมือของหลี่ฝาง ไม่มีเรี่ยวแรงแม้แต่น้อย

เหมือนกับถ่ายละครอย่างไรอย่างนั้น

หยิ่นเจิ้งมองหลี่ฝางด้วยใบหน้าคาดหวัง อยากจะเป็นคนที่เก่งเหมือนหลี่ฝาง

"ฉันถามแก แมงป่องอยู่ที่ไหน?"

ในมือของหลี่ฝางถือปืนเอาไว้ เล็งไปที่สมองของเหล่าจิ่ง เอ่ยถามหนึ่งประโยค：“พาฉันไปหามันได้ไหม?"

"ถ้าได้ พาฉันไปตอนนี้ ถ้าไม่ได้ ฉันจะลั่นไก สมองแกไหลแน่" หลี่ฝางพูดอย่างตรงไปตรงมา

เหล่าจิ่งไม่แม้แต่จะพิจารณา รีบพยักหน้าด้วยความกระวนกระวาย：“ฉันพาไป ฉันพาไป"

หลี่ฝางพอใจกับคำตอบของเหล่าจิ่งอย่างมาก เก็บปืน แล้วให้เหล่าจิ่งขับรถ

มองดูหยิ่นเจิ้งและหยิ่นเหล่ย หลี่ฝางหัวเราะในลำคอ：“นี่คือเตรียมจะหนี แล้วถูกจับ?"

หยิ่นเหล่ยก้มหน้าลง ไม่ได้พูดอะไร แต่หยิ่นเจิ้งพูดด้วยความตรงไปตรงมามากว่า：“คุณชายหลี่ เรื่องนี้โทษพวกผมไม่ได้ ความพยายามที่ควรทำ ผมทำไปแล้ว พูดไปแล้ว ผมไม่ได้แพ้ เพียงแต่ เกิดการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยก็เท่านั้น"

"สังคมนี้ มีอำนาจบางอย่าง ที่นักธุรกิจอย่างพวกเราไม่สามารถเอาชนะได้ ซึ่งก็คือพลังบริสุทธิ์"

หยิ่นเจิ่้งพูด：“เผชิญหน้ากับยอดฝีมือพวกนี้ ผมทำอะไรไม่ได้เลย คิดว่าก่อนที่คุณจะมาหาพวกเรา คุณน่าจะไปโรงพยาบาลแล้ว พวกพ้องของคุณ นอนอยู่ในโรงพยาบาล ไม่มีพวกเขา ผมจะสู้กับแมงป่องได้ยังไง?"

"เมื่อหลายวันก่อน ผมบีบแมงป่องจนมุม บีบให้เขาเกือบออกไปจากอำเภอหลิน......แต่ใครจะไปรู้ ระหว่างทางมีเฉิงเหยาจินปรากฏตัวออกมา ยอดฝีมือมากมาย มาที่อำเภอหลิน อีกทั้งยังยืนอยู่ที่ฝ่ายอำเภอหลิน ยอดฝีมือที่ผมซื้อตัวมาจากนักมวยใต้ดิน สำหรับพวกเขา เป็นอะไรที่เปราะบางอย่างมาก คนพวกนี้ เห็นได้ชัดว่าผมไม่สามารถรับมือได้ ดังนั้น สิ่งที่อยู่ตรงหน้าผม มีแค่ทางเดียว ซึ่งก็คือหนี"

"ถึงแม้อำเภอหลินจะเป็นบ้านเกิดของผม ผมเองก็ไม่อยากจะไป แต่ก็ดีกว่าตายไม่ใช่เหรอครับ? ผมรู้จักกับแมงป่องมานานหลายปี เขาเป็นคนแบบไหน ผมรู้ดี เขาเหี้ยมโหดกว่าผม เขาชนะ เป็นไปไม่ได้ที่ผมจะมีชีวิต

หยิ่นเจิ้งมองหลี่ฝาง พูดด้วยความรู้สึกผิด：“ขอโทษด้วยนะครับ คุณชายหลี่ ที่ทำให้คุณผิดหวัง"

หลี่ฝางส่ายหน้า แล้วพูด：“ฉันไม่ได้ผิดหวัง อีกอย่าง คนอย่างนายก็ไม่คู่ควรให้ฉันผิดหวัง"

หลี่ฝางพูดจบ ไม่ได้สนใจสองพ่อลูกต่อ ขับรถออกไปทันที

"พวกนายไม่ต้องหนี"

ตอนที่หลี่ฝางสตาร์ทรถ บอกกับหยิ่นเจิ้ง：“ถ้าพวกนายเชื่อฉัน"

หลังจากหลี่ฝางไป หยิ่นเจิ้งและหยิ่นเหล่ยทั้งสองคน ยืนอยู่ตรงนั้น

หยิ่นเหล่ยมองหยิ่นเจิ้ง เอ่ยถาม：“พ่อครับ สรุปแล้วเราจะหนีหรือไม่หนี ตั๋วเครื่องบินจองเอาไว้หมดแล้ว หรือว่า เราจะออกไปซ่อนตัวก่อน"

"ถึงแม้คุณชายหลี่จะมา แต่ใครเป็นคนแพ้ชนะกันแน่ ยังไม่แน่นอน ถ้าคุณชายหลี่แพ้ให้กับพวกแมงป่อง ชีวิตของพวกเราสองคนพ่อลูก ก็คงรักษาเอาไว้ไม่ได้"

"ตอนนี้พวกเราควรจะออกไปซ่อนตัว รอให้เรื่องเงียบลง ค่อยกลับมา แน่นอน ต้องอยู่ภายใต้สถานการณ์ที่คุณชายหลี่เป็นฝ่ายชนะ"

หยิ่นเหล่ยพูด

หยิ่นเจิ้งขมวดคิ้วเป็นปม แล้วพูด：“แกคิดว่า พวกเราไปแล้ว ยังจะกลับมาได้อีกเหรอ?"