NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 803

หลี่ฝางเดินเข้าไปทีละก้าว เผชิญหน้ากับศัตรูที่แข็งแกร่งคนนี้

หลี่ฝางรู้สึกได้ว่า ตงฟางเย่นคนนี้ น่าจะฝึกยุทธยังไม่ถึงขั้นมีกำลังภายใน ต่อให้เป็นแบบนี้ ที่เธอลงมือเมื่อสักครู่ ก็เพียงพอที่จะทำให้หลี่ฝางรู้สึกอึ้งทึ่ง

ฝีมือของตงฝางเย่น เกรงว่าคงจะแข็งแกร่งกว่าน้องชายของเธอ ตงฟางจัวอีกหลายเท่า

หลังจากที่ตงฟางเย่นได้ยินว่าหลี่ฝางต้องการจะฆ่าเธอ จากนั้นจึงพยุงตงฟางจัวไปไว้อีกด้าน แล้วโทรโทรศัพท์อยู่สักพัก จากนั้น ก็นำเสื้อคลุมกันลมของตัวเอง ถอดโยนทิ้งลงไปกองบนพื้น

ปรากฏให้เห็นรูปร่างที่สมบูรณ์แบบของตงฟางเย่นออกมา

เธอสวมชุดดำทั้งตัว เป็นชุดที่รัดรูปแนบเนื้อ

เธอจ้องมองดูหลี่ฝาง จากนั้นก็ยิ้มเล็กน้อย: “นายร้ายกาจจริง ร้ายกาจกว่าน้องชายของฉันหลายเท่า ต่อให้เป็นในตระกูลตงฟางทั้งหมด ก็เป็นอัจฉริยะที่ยากจะพบเห็น เพียงแค่ข้าที่ว่านายอายุเพียงแค่นี้ ก็ฝึกกำลังภายในได้สำเร็จ ก็มากพอที่จะทระนงองอาจกว่าใครหลายคนแล้ว

ตงฟางเย่นจ้องมองหลี่ฝาง มองขึ้นลงอย่างพินิจพิจารณา

“เมื่อก่อนตอนที่ฉันอยู่ต่างประเทศ เคยเห็นชายหนุ่มอายุเท่า ๆ นายคนหนึ่ง เข้าก็ได้ก้าวเข้าสู่ขั้นกำลังภายใน โดยใช้วิธีที่พิเศษบางอย่างเหมือนกัน”

ตงฟางเย่นกล่าวอย่างเรียบ ๆ

หลี่ฝางรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ต่างประเทศ? นั่นก็หมายความว่าในประเทศอื่นเหรอ?

ดูเหมือนว่าตงฟางเย่นคนนี้ ได้เคยไปมาหลายประเทศแล้ว

คิดไม่ถึงว่าจะมียอดฝีมือกำลังภายในที่อายุน้อยเหมือนตัวเองอยู่อีก ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้างแล้ว

หลี่ฝางอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา: “หลังจากนั้นล่ะ?”

ตงฟางเย่นยิ้มอ่อน ๆ แล้วกล่าว: “ถูกฉันฆ่าตายแล้ว”

หลี่ฝางขมวดคิ้ว คำพูดประโยคนี้ของตงฟางเย่น กำลังทำให้ตัวเองรู้สึกคลื่นไส้ชัด ๆ

“ขี้โม้ไปเถอะ” หลี่ฝางขมวดคิ้วอย่างกล่าวโมโห

ในความเป็นจริง ตงฟางเย่นนั้นไม่ได้โม้เลยสักนิด อีกอย่างวิทยายุทธของตงฝางเย่น ส่วนมากได้ร่ำเรียนมาจากต่างประเทศทั้งนั้น เมื่อตอนที่เธอถูกส่งตัวกลับมา เธอยังมีอีกชื่อหนึ่ง นั่นก็คือโพธิตงฟาง

ฉายาโพธิตงฟางนั้น อยู่ที่ทวีปเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ โด่งดังเป็นอย่างมาก

และสาเหตุที่โพธิตงฟางกลับประเทศ ก็เพราะเธอได้ฆ่าอัจฉริยะอายุน้อยคนหนึ่ง และอัจฉริยะอายุน้อยคนนั้น เป็นเมล็ดพันธุ์ที่ตระกูลใหญ่ที่ปลีกตัวจากสังคมปลูกฝังขึ้นมา

เพียงแต่ว่าเจ้าหนุ่มคนนั้น ได้หลงชอบโพธิตงฟาง และได้ตามตื๊อมาโดยตลอด แต่ว่าโพธิตงฟางกลับเป็นเหมือนดั่งรูปปั้น เธอไม่ได้มีความสนใจอะไรต่อผู้ชายเลย

หลังจากที่ปฏิเสธครั้งแล้วครั้งเล่า ในที่สุดเจ้าหมอนั่นก็โมโหขึ้นมา จึงตัดสินใจใช้ไม้แข็ง

เจ้าหมอนั่นอาศัยอิทธิพลของตระกูลตัวเอง และความเชื่อมั่นจากการที่ตัวเองได้ก้าวเข้าสู่ขั้นกำลังภายใน เขาบุกเข้าบ้านพักของโพธิตงฟางยามค่ำคืนเพียงลำพัง คิดที่จะทำมิร้ายมิดีกับโพธิตงฟาง

และในตอนนั้น ก็เป็นการประลองฝีมืออีกด้วย

ที่ผ่านมา โพธิตงฟางเคยพูดไว้ ขอแค่เป็นคนที่มีอายุน้อยกว่าเธอ ใครที่สามารถเอาชนะเธอได้ เธอก็จะแต่งงานกับชายคนนั้น

โพธิตงฟางไม่อยากจะแต่งให้กับชายที่อ่อนแอกว่าตัวเอง

แน่นอน เกณฑ์ในการเลือกคู่ของเธอนั้น ก็คือวิทยายุทธนั่นเอง

แต่ทว่า ชายหนุ่มที่เข้าสู่ขั้นกำลังภายในโดยใช้วิธีพิเศษคนนั้น สุดท้ายก็ยังแพ้ให้กับโพธิตงฟางอยู่ดี

โพธิตงฟางได้รับบาดเจ็บหนัก ส่วนหมอนั่น ก็ได้ถูกโพธิตงฟางพลั้งมือฆ่าตายไป เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น โพธิตงฟางก็ต้องกลับประเทศอย่างเดียว ถ้าไม่อย่างนั้นล่ะก็ เธอจะต้องถูกตระกูลใหญ่ที่ปลีกตัวจากสังคมนั่นตามฆ่าแน่

ในเวลานี้ ตงฟางเย่นเองก็ได้พุ่งเข้ามาหาหลี่ฝาง

หมัดของทั้งสองกระทบกัน วินาทีนี้ หลี่ฝางคิดว่าตัวเองจะต้องชนะอย่างแน่นอน

เพราะยังไงหมัดของตัวเอง ก็เต็มเปี่ยมไปด้วยกำลังภายใน แต่คิดไม่ถึงว่า ในมีของตงฟางเย่นนั้น มือถึงมือปรากฏขึ้นมา ดูเผิน ๆ ถุงมือนี้ ไม่ได้มีความแปลกประหลาดอะไร ก็เป็นเพียงแค่ถึงมือกันหนาวธรรมดาเท่านั้น

แต่ทว่า ตงฟางเย่นก็ได้ต้านรับหมัดของหลี่ฝางเอาไว้ได้จริง ๆ

หลี่ฝางหรี่ตาลง เขามองตงฟางเย่นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม พลางเอ่ยถาม: “ถุงมือที่คุณสวมอยู่ มีอะไรพิเศษ?”

หลี่ฝางเชื่อว่า ตงฝางเย่นที่ยังไม่ได้ฝึกฝนจนถึงขั้นมีกำลังภายใน ถ้าหากสู้กับตัวเองแบบซึ่ง ๆ หน้าล่ะก็ ไม่มีทางที่จะได้เปรียบอะไร

แต่ในตอนนี้ ตงฟางเย่นได้เสมอกับตัวเอง

เวลานี้ หลี่ฝางเริ่มที่จะเชื่อแล้วว่า ในมือของตงฟางเย่น เหมือนกับว่าจะเคยฆ่ายอดฝีมือกำลังภายในมาแล้วหนึ่งคนจริง ๆ

ตงฟางเย่นยิ้มอย่างเย็นชา พลางกล่าว: “ถุงมือนี่ ทำจากไหมสวรรค์ และมีชื่อว่าถุงมือไหมสวรรค์ มันแทบจะไม่มีช่องว่างเลย แม้แต่ลูกกระสุน มันก็สามารถทำให้แรงกระแทกลดลงมาได้กว่าครึ่ง แค่กำลังภายในที่พึ่งจะฝึกฝนสำเร็จของนาย ก็คิดที่จะทำลายถุงมือสวรรค์ของฉัน ฮึ ฝันไปเถอะ!”

หลี่ฝางขมวดคิ้ว คิดไม่ถึงว่าจะมีของที่แปลกประหลาดแบบนี้อยู่

แม่ง บนโลกที่กว้างใหญ่ใบนี้ มีเรื่องที่แปลกประหลาดอยู่มากมายจริง ๆ หลี่ฝางขมวดคิ้ว ในเมื่อการต่อสู้ซึ่ง ๆ หน้ากับตงฟางเย่นไม่อาจชนะได้ งั้นก็คงต้องใช้สมองแล้วล่ะ

หลี่ฝางยิ้มอ่อน ๆ เขากล่าวอย่างเย้ยหยันเล็กน้อย: “ก็มีเพียงคนที่ไม่มีความสามารถที่แท้จริงอย่างพวกคุณ ถึงใช้พวกของนอกรีตแบบนี้”

ตงฟางเย่นไม่มีทางที่จะโมโหเพราะคำพูดแบบนี้ แล้วโยนถุงมือทิ้งไป เพราะถึงจะยังไง นี่ก็เป็นของที่สามารถปกป้องชีวิตของเธอได้

“ไม่ต่างกัน นายเองกก็สามารถใช้อาวุธได้ ในบริเวณหน้าอกของนาย ก็มีอาวุธอยู่เหมือนกัน ไม่ใช่เหรอ?” ตงฟางเย่นกล่าวอย่างเรียบ ๆ