NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 802

ตงฟางจัวคนนี้ บนใบหน้ามีรอยยิ้มที่ไม่มีพิษภัยปรากฏออกมา เขาลงมือได้นิ่งมาก พอจะมีท่วงทีของยอดฝีมืออยู่

ถึงแม้ว่า เขาจะผิดต่อคำพูดของตัวเอง และได้ทำตัวเป็นคนไร้ยางอาย

สองมือของตงฟางจัวคว้าเข้ามา เริ่มตอบโต้กลับหลี่ฝาง

กรงเล็บที่แหลมคมของตงฟางจัว ไม่เพียงแปลกประหลาด ทั้งยังดุร้ายอย่างสุดขีด

เสื้อผ้าของหลี่ฝาง ล้วนถูกกรงเล็บของตงฟางจัวข่วนจนขาดเป็นรูไปหมด

หลี่ฝางถูกจู่โจมจนต้องถอยหลังไปสิบกว่าก้าว แต่ก็ยังคงจับการเคลื่อนไหวของตงฟางจัวไม่ได้

“เหอะ ๆ ยอดฝีมือกำลังภายในในตำนาน ก็แค่นี้เอง”

ตงฟางจัวเห็นว่าตัวเองกำลังได้เปรียบอยู่ ก็เกิดรู้สึกได้ใจขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

หลี่ฝางหัวเราะเหอะ ๆ ขึ้นมา: “ใช่ไหม?”

จากนั้น หลี่ฝางก็ได้ฝืนรับเอากรงเล็บของตงฟางจัวเอาไว้

หน้าอกของหลี่ฝาง ถูกข่วนจนมีรอยเลือดปรากฏขึ้นมา

สีหน้าของตงฟางจัว แปลกประหลาดเล็กน้อย

ตงฟางจัวรู้ว่า หลี่ฝางสามารถหลบการจู่โจมของตัวเองได้ แต่ทว่า จู่ ๆ เขาก็คลายการป้องกันลง

หลี่ฝางพลันลงมือ เขากดแขนของตงฟางจัวเอาไว้ทันที แล้วรูดมือลงไปตามแขนของตงฟางจัว แล้วลากลงไป หลี่ฝางจับลากแขนของตงฟางจัวเอาไว้

“แย่แล้ว!”

บนใบหน้าของตงฟางจัว ปรากฏแววเย็นยะเยือกขนมาทันที

ตงฟางจัวรีบยื่นมืออีกข้างออกมา แต่ทว่า มืออีกข้าง ยังไม่ทันได้ถูกตัวหลี่ฝาง หลี่ฝางก็ได้ลงมือก่อนแล้ว หน้าอกของตงฟางจัวโดนฝ่ามือของหลี่ฝางซัดเข้าเต็ม ๆ

เสียงผลัวะดังขึ้น ร่างของตงฟางจัวก้าวถอยหลังไปห้าหกเมตร มีรอยเลือดปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา

ตงฟางจัวในเวลานี้ ได้งอเอวลง เขาได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก

ฝ่ามือนี้ของหลี่ฝาง ใช้กำลังของตัวเองไปราวกว่าครึ่ง ถ้าเป็นคนธรรมดาล่ะก็ คงถูกหมัดนี้ของหลี่ฝางต่อยจนตายไปแล้ว

แต่ตงฟางจัวยังคงสามารถยืนหยัดอยู่ได้ นี้สามารถอธิบายได้ว่าเขาไม่ใช่คนธรรมดา

แรงโจมตีจากกำลังภายใน คนธรรมดาสามัญไม่อาจที่จะทนรับได้......

“ตงฟางจัว นายบอกว่ายอดฝีมือกำลังภายในก็แค่นั้นเองไม่ใช่เหรอ?” หลี่ฝางมองไปทางตงฟางจัว และยิ้มอย่างเหยียดหยาม

ถึงแม้ตงฟางจัวยังคงยืนอยู่ แต่ว่าเขาในเวลานี้นั้น ร่างกายได้รับบาดเจ็บอย่างหนัก

กำลังฝีมือนั้น ได้ลดฮวบลงไปอย่างแน่นอน

หลี่ฝางยิ้มเล็กน้อย จากนั้นเขาก็พลันขยับตัวอย่างรวดเร็ว พุ่งเข้าไปยังตงฟางจัว

ตงฟางจัวกำลังจะเหวี่ยงตัวหลบ แต่ว่าการเคลื่อนไหวของเขานั้นช้าลงไปมาก......

หลี่ฝางขยับตัวอย่างรวดเร็ว ฝ่ามือของเขาซัดเข้าที่หน้าอกของตงฟางจัวเต็ม ๆ อีกทั้งยังเป็นจุดเดิม ณ เวลานี้ ตงฟางจัวทนไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เลือดสด ๆ พุ่งออกมาจากปากของเขา ร่างของเขาอ่อนฮวบลง แทบจะยืนต่อไปไม่ไหวแล้ว

ตงฟางจัวในเวลานี้ พลังที่เหลืออยู่นั้น ทำได้เพียงแค่ยืนหยัดไม่ให้ล้มลงเท่านั้นเอง

นอกเหนือจากนี้แล้ว ตงฟางจัวไม่สามารถทำอะไรได้เลย

ตงฟางจัวในเวลานี้ นับว่าได้รับรู้ถึงพลังของกำลังภายในแล้ว มันน่ากลัวมากจริง ๆ

ระหว่างยอดฝีมือกำลังภายในและตัวเอง มีช่องว่างที่ไม่อาจก้าวล้ำได้จริง ๆ

ถึงแม้ว่า ตงฟางจัวจะรู้ว่า พลังการต่อสู้จริงของหลี่ฝาง จะเทียบไม่ได้ถึงหนึ่งในสิบของตัวเองด้วยซ้ำ

วิชาความสามารถที่ได้เรียนรู้มานั้น ยิ่งห่างจากตัวเองเป็นพันเป็นหมื่นลี้

สามารถพูดได้ว่าตงฟางจัวเชี่ยวชาญการต่อสู้ในทุก ๆ ด้าน แต่แล้วยังไงล่ะ?

หลี่ฝางทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง เป็นเพียงแค่คนไร้น้ำยาที่ฝึกวิทยายุทธคนหนึ่ง แค่มือใหม่เท่านั้นเอง

แต่ทว่า หลี่ฝางก็ยังคงต่อยจนเขาบาดเจ็บหนักได้

บนใบหน้าของตงฟางเย่น โมโหเล็กน้อย

การลงมือของหลี่ฝางนั้น หนักมากพอแล้ว

ตงฟางจัวในตอนนี้ ได้เป็นเหมือนกับคนไร้ประโยชน์ ไม่มีอะไรผิดแปลก ตอนนี้ต่อให้เป็นเพียงแค่คนธรรมดา ก็สามารถฆ่าตงฟางจัวได้อย่างสบาย

ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ไม่อาจทำอันตรายอะไรต่อหลี่ฝางได้จริง ๆ

ต่อให้สามารถรักษาให้หายได้ นั้นมันก็เป็นเรื่องของอีกหลายเดือนข้างหน้าแล้ว

พูดความจริง ถ้าหากเป็นคนอื่น หลี่ฝางไม่จำเป็นที่จะต้องกำจัดให้สิ้นซากจริง ๆ แต่ว่า ตงฟางจัวนั้นไม่เหมือนกัน

ตงฟางจัวเป็นคนของตระกูลตงฟาง

คนของตระกูลตงฟาง ได้ทำให้คนตระกูลหลี่ตายไปหลายคน

ทั้งสองตระกูล มีความแค้นมาหลายชั่วคนเชียวนะ

ดังนั้น หลี่ฝางไม่คิดจะปล่อยใครไปทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นตงฟางจัว หรือว่าตงฟางเย่น

“ฆ่าโดยไม่ยั้ง? คนตระกูลตงฟางนี่ หน้าไม่อายแบบนี้เชียวเหรอ?” หลี่ฝางมองตงฟางเย่นอย่างเย็นชาพลางกล่าว

ตงฟางเย่นขมวดคิ้ว กล่าว: “ฉันหน้าไม่อายตรงไหน?”

หลี่ฝางหัวเราะเหอะ ๆ : “แต่ไหนแต่ไรมา เป็นตระกูลตงฟางที่คอยกำหนดเป้าหมายมาที่ตระกูลหลี่ของเราอยู่ตลอด แม้ว่าจะไล่ตระกูลหลี่ของพวกเราออกไปจากเมืองเอก ก็ไม่ยอมวางมือ หรือแม้แต่จะออกจากประเทศนี้ไป ตระกูลตงฟางก็ยังคงคิดจะฆ่าพวกเราอยู่ตลอด”

“พอมาวันนี้ คุณกลับพวกผมว่า เป็นผมที่ไม่รู้จักพอดีพองาม เป็นผมที่ฆ่าอย่างไม่ยั้ง เหอะ ๆ พวกคุณคนตระกูลตงฟาง ช่างไม่ยอมรับฟังแล้วยังย้อนกลับเล่นงานคนอื่นอีก”

หลี่ฝางกล่าวอย่างหยามเหยียด จากนั้นก็เดินเข้าไปทางตงฟางเย่น

ตงฟางเย่นเห็นหลี่ฝางเดินเข้ามา แววความเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ: “นายคิดจะสู้กับฉันเหรอ?”

“ผมไม่อยากสู้กับคุณ”

หลี่ฝางกล่าวอย่างเรียบ ๆ : “ผมแค่อยากฆ่าคุณเท่านั้นเอง”