NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 809

วาจาข่มขู่แบบนี้ก็เปรียบเสมือนคำพูดคุยโวของเด็ก ๆ มันไม่ได้ทำให้คนรู้สึกหวาดกลัวเลย แต่กลับทำให้คนรู้สึกว่ามันน่าตลกยิ่งนัก

เห็นไหม เมื่อหลี่ฝางได้ฟังคำข่มขู่จากหมาจื่อ เขาก็หัวเราะขึ้นมาอย่างอดไม่ได้ วันนี้นายพาคนมามากมายขนาดนี้ ฉันมีเพียงแค่ตัวคนเดียว ยังไม่กล้าทำอะไรเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงอนาคต”

พูดจบหลี่ฝางก็ลุกยืนขึ้นมา

“ไม่มีอะไรที่แน่นอนบนโลกใบนี้ ทุกอย่างมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา เรื่องราวของสามปีหลังจากนี้ใครล่ะจะสามารถคาดเดาได้?”

หมาจื่อจ้องมองหลี่ฝาง พลางกล่าวยกยอ: “อย่าว่าแต่สามปีเลย แม้แต่สามเดือน ไม่ถูก เมื่อครึ่งเดือนก่อนตอนที่ฉันเห็นนายเมื่ออยู่ต่อหน้าลูกพี่หลิน นายยังเป็นแค่คนที่ไม่มีความสามารถอะไรอยู่ รู้จักเพียงแค่พึ่งพาอาศัยตระกูลของตัวเอง แต่ตอนนี้ล่ะ? นายไม่เพียงสามารถฆ่ายอดฝีมืออย่างอะรี่อะเยว่ได้ ทั้งยังสามารถทำให้คนของตระกูลตงฟางบาดเจ็บหนัก การเปลี่ยนแปลงเช่นนี้ ใครจะเชื่อ?”

“งั้นนายก็เลยคิดว่า ฉันเปลี่ยนได้ นายเองก็สามารถเปลี่ยนได้เหมือนกัน ใช่ไหม?” หลี่ฝางหัวเราะเอิ๊กอ๊ากขึ้นมา ในเสียงหัวเราะของเขามีความดูถูกเหยียดหยามปะปนอยู่

หลี่ฝางโชคดี ที่ได้รับการสืบทอดสายเลือดมาจากหลอซ่าพ่อของตัวเอง จนได้กลายมาเป็นยอดฝีมือกำลังภายใน

หมาจื่อต้องการอยู่เหนือตัวเอง อาศัยอะไร?

แค่ใส่ความรู้สึกไม่พอใจของเขาเหรอ?

ในเวลานี้ หมาจื่อก็ได้มุดตัวเข้าไปในรถ

เดิมที หลี่ฝางคิดจะกำจัดหมาจื่อซะ เพราะถึงยังไงการมีชีวิตอยู่ของคนคนนี้ สำหรับตัวเองแล้วนับว่าเป็นอันตรายอย่างหนึ่ง

แต่ที่หน้าประตูของโรงพยาบาลนั้นมีคนไป ๆ มา ๆ ไม่ขาด อีกทั้งยังเต็มไปด้วยกล้องวงจรปิด ลงมือฆ่าคนในที่แห่งนี้ เป็นที่ประจักษ์ว่าไม่ค่อยจะเหมาะสมนัก

ดังนั้น หลี่ฝางเลยเตรียมจะหาโอกาสลงมือในครั้งหน้า

ถึงแม้ว่าสำหรับหลี่ฝางแล้วหมาจื่อในตอนนี้ก็เป็นเหมือนดั่งมดตัวเล็ก ๆ หลี่ฝางก็ไม่คิดที่จะปล่อยให้เขามีชีวิตต่อไป

ตัดหญ้าไม่ถอนราก พอถึงฤดูใบไม้ผลิก็สามารถงกขึ้นมาใหม่ได้

หลังจากที่หมาจื่อจากไป หลี่ฝางเองก็ได้กลับเข้าไปในห้องพักคนไข้

และในเวลานี้ แมงป่องก็ได้กำลังคุยโทรศัพท์อยู่ ปากก็พึมพำสถานที่ที่หลี่ฝางไม่คุ้นเคย จากนั้นก็สั่งให้คนที่อยู่อีกฝั่งของสาย ไปฆ่าคนปิดปาก

เวลาผ่านไปเพียงแค่ครึ่งชั่วโมงเอง......

ชีวิตของพวกจ้าวหาง ก็จะต้องสิ้นสุดลงแล้ว

เมื่อสักครู่พวกเขาได้ทำเรื่องฆ่าคนวางเพลิงให้กับแมงป่อง แต่ยังไม่ได้รับความร่ำรวยมั่งคั่งที่แมงป่องสัญญาว่าจะมอบให้ แต่สิ่งที่พวกเขาได้รับมาแทนนั้นกลับเป็นดาบที่ฆ่าชีวิต

เดิมที แมงป่องอยากจะพูดให้ละเอียดกว่านี้ เมื่อเห็นหลี่ฝางเดินเข้ามา เขาก็รีบวางโทรศัพท์ทันที

หลี่ฝางไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่จ้องมองแมงป่อง จากนั้นก็เอ่ยขึ้นมาอย่างเรียบ ๆ : “นายทำเรื่องของนายไป ไม่ต้องมาสนใจฉัน ฉันจะไม่ขัดขวาง และจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว บางที วิธีการของนาย อาจจะทำให้นายเดินไปได้ไกล และมั่นคง”

ถึงแม้หลี่ฝางจะไม่เห็นด้วยกับพฤติกรรมและวิธีการจัดการเรื่องราวของแมงป่อง

แต่แมงป่องสามารถเดินมาจนถึงทุกวันนี้ได้ ก็เพราะอาศัยพวกนี้ไม่ใช่เหรอ?

เขาไม่เหมือนกับหลี่ฝาง ที่มีหลอซ่าเป็นพ่อ ข้างกายมีพวกโหจื่อ ส้าวส้วย ลุงเฉียนอยู่......

สถานะ ตำแหน่งของหลี่ฝาง อาศัยคนอื่นมอบให้

แต่แมงป่อง สามารถเดินมาถึงตำแหน่งอย่างทุกวันนี้ได้ เพราะเขาได้คลานขึ้นมา ทีละก้าว ทีละก้าว

คนที่หาเงินอย่างไม่สุจริต ต้องการมีตำแหน่ง ใครบ้างที่ไม่ต้องเหยียบซากศพของคนอื่น?

......

ณ เวลานี้ ในป่าบนภูเขาที่ห่างไกลแห่งหนึ่ง มีบ้านร้างหลังเล็ก ๆ ที่ถูกทิ้งร้างมาเป็นเวลานานหลังหนึ่งอยู่

จ้าวหางและพรรคพวก ได้หลบอยู่ข้างไหน

ภายในบ้านร้างหลังเล็ก ๆ หลังนี้ไม่มีอะไรอยู่เลย แม้แต่หนูก็ไม่มี มีเพียงยุง ที่ส่งเสียงบินว่อนอยู่ในอากาศอย่างไม่หยุด บางครั้งก็กัดพวกเขาจนเป็นตุ่มขึ้นมา

“พี่หาง ที่พี่บอกว่าฆ่าคนหนึ่งคน ก็จะได้รับเงินหนึ่งล้าน เป็นเรื่องจริงไหมพี่? พวกเราฆ่าไปเก้าคนเชียวนะ”

หนึ่งในพรรคพวกของจ้าวหางได้กล่าวขึ้นมา

ถึงแม้จะอยู่ในห้องที่เก่าซอมซ่อ สภาพการเป็นอยู่ยากลำบาก แต่บนใบหน้าและในน้ำเสียงของเขา ล้วนเต็มไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ

“เก้าคน นั่นมันเป็นเงินเก้าล้านเชียวนะ พอมีเงินก้อนนี้แล้ว พวกเรายังต้องทำงานพวกนี้อยู่อีกทำไม ไปซื้อรถซื้อบ้าน จากนั้นก็แต่งงาน แบบนี้ก็มีทุกอย่างแล้ว”

ชายอายุเกือบสามสิบคนหนึ่งกล่าวอย่างเต็มไปด้วยความคาดหวัง

เขาที่อายุขนาดนี้แล้ว ครอบครัวได้เร่งรัดให้เขาแต่งงานอยู่ทุก ๆ วัน ส่วนเขาที่ไม่มีการงานเป็นหลักแหล่ง ยากมากที่จะหาคู่ครองที่เหมาะสมและสามารถแต่งงานด้วยได้

ที่ข้างกาย ส่วนมากก็จะเป็นพวกผู้หญิงกลางคืน นอกเหนือจากการอยู่กับเขาแค่ชั่วข้ามคืนแล้ว ก็ไม่สามารถให้อะไรกับเขาได้เลย