NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 823

หลี่ฝางลากคุณชายหยางขึ้นมาจากพื้น “เพี๊ยะเพี๊ยะ” และตบไปหลายที ความเจ็บปวดอย่างรุนแรงทำให้คุณชายหยางฟื้นคืนสติกลับมาอย่างมึนงง

เมื่อเห็นคนตรงหน้า ดวงตาของคุณชายหยางเต็มไปด้วยความหวาดกลัว เห็นได้ชัดมาก ว่าเขา รู้ถึงฐานะของหลี่ฝาง

คุณชายตระกูลหลี่ ที่สู้กับสี่ตระกูลใหญ่อย่างไม่เลิกรา เขาจะไม่รู้จักชื่อเสียงของหลี่ฝางได้ยังไง? เขาถึงกับรู้ว่าคือหลี่ฝาง และก็รู้เรื่องของหลี่ฝางกับลู่หลุ่ยเมื่อก่อน แถมยังกลับกล้าทำเรื่องในวันนี้ เป็นคงจะให้หลี่ฝางไม่คิดมากไม่ได้

ดังนั้นหลี่ฝางไม่อ้อมค้อม ถามขึ้นมาตรงๆ ： “บอกมา ใครใช้ให้นายเข้ามาใกล้ชิดลู่หลุ่ย?”

คุณชายหยางกะพริบตา ความหวาดกลัวและกังวลในดวงตาชัดเจนมากยิ่งขึ้น ถ้าหากเขาพูด คนที่บงการเขาอยู่เบื้องหลังต้องไม่ปล่อยเขาไปแน่ แต่ถ้าเขาไม่พูด หลี่ฝางที่อยู่ตรงหน้าเขาคงจะไม่ให้เขาได้เจอผลลัพธ์ที่ดีแน่

“ฉัน……ฉัน……” คุณชายหยางตัวสั่นพลางอยากจะพูดอะไร แต่หลี่ฝางกลับหมดความอดทน ยื่นมือออกไปคว้ามือของเขาต่อหน้าเขา “กร๊อบ” เสียงดังขึ้นพร้อมกับนิ้วที่หักของเขา

อย่างที่มีคนเคยพูดว่าสิบนิ้วเชื่อมกับหัวใจ ความเจ็บปวดที่ทะลุทะลวงทำให้คุณชายหยางร้องโอดครวญออกมาเสียงดังอย่างกลั้นไม่อยู่ เสียงนั้นราวกับหมูที่โดนเชือด สุดท้ายคุณชายหยางก็เป็นแค่คุณชายที่เกิดมาในสภาพแวดล้อมที่มั่งคั่งสูงส่งเท่านั้น จะไปทนรับความเจ็บปวดแบบนี้ได้ยังไง เขาร้องไห้จนน้ำหูน้ำตาไหลเต็มหน้า

“จะพูดมั้ย?” หลี่ฝางทำหน้าเย็นชา และคว้านิ้วอีกข้างของคุณชายหยางไว้

“ฉันพูด ฉันพูด！” คุณชายหยางไม่กล้าปิดบังแล้ว ความเจ็บปวดทำให้ความกล้าในการดิ้นรนของเขาหายไปทั้งหมด เขากลัวว่าถ้าตนพูดช้าจะถูกหลี่ฝางหักนิ้วไปอีกนิ้วนึง ดังนั้นจึงพูดออกไปรัวๆ อย่างไม่ปิดบัง

“คือ คือมู่หรงฉางเฟิง เป็นเขาที่บอกผม……” คุณชายหยางแบบขาดๆ หายๆ

“มู่หรงฉางเฟิง?” หลี่ฝางขมวดคิ้ว： “เขายังให้นายทำอะไรอีก?”

“ไม่มีครับไม่มี ไม่มีอย่างอื่นแล้ว” คุณชายหยางส่ายหน้ารัวๆ “เขาแค่ให้ผมจีบลู่หลุ่ย แถมยังบอกเป็นนัยๆ ว่าถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นเขาจะรับผิดชอบเอง ผมก็ได้ยินมาว่าคุณชายหลี่คุณไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับผู้หญิงคนนั้นแล้ว ดังนั้นผมจึงหน้ามืดไปชั่วขณะ คุณชายหลี่ ได้โปรดปล่อยผมไปสักครั้งเถอะนะ ผมมีเงินเยอะนะ ผมสามารถจ่ายเงินไถ่โทษได้……”

“รวย? เหอะๆ รวยกว่าฉันเหรอ?” หลี่ฝางหรี่ตา จู่ๆ ก็พูดอย่างเย็นชา

น้ำเสียงของคุณชายหยางนิ่งไป ถึงเขาจะรวยยังไงก็ไม่มีทางรวยไปกว่าหลี่ฝาง หลังจากที่เขาคบค้าสมาคมกับมู่หรงฉางเฟิงแล้วเขาก็รู้เรื่องหลี่ฝางมาไม่น้อย แน่นอนว่าต้องรู้เรื่องราวของหลี่ฝางที่ผลาญเงินเหมือนผลาญดินมาไม่น้อย

หลี่ฝางมองคุณชายหยางที่พูดไม่ออก แล้วพูดขึ้นอย่างช้าๆ ： “อยากให้ฉันปล่อยนายไปไม่ใช่ว่าไม่ได้ ขอแค่นายสามารถนัดมู่หรงฉางเฟิงออกมาได้ก็โอเคแล้ว”

คุณชายหยางหัวเราะแหะๆ ： “คุณชายหลี่ล้อเล่นแล้ว ผมจะไปสามารถนัดมู่หรงฉางเฟิงออกมาได้ยังไงกัน นี่ ฐานะของพวกเราสองคน……”

“งั้นฉันจะเอานายไว้ทำไม?” หลี่ฝางยื่นมือออกไปบีบคอคุณชายหยางแล้วบิดเบาๆ และก็ได้ยินแค่เสียง “กร๊อบ” ดังขึ้น คอของคุณชายหยางเอียงไปอีกฝั่ง ไม่ได้หายใจแล้ว

หลี่ฝางค่อยๆ ปล่อยมือออก ปล่อยให้ศพของคุณชายหยางล้มลงไปกองกับพื้นจนเกิดเสียงตุบหนักๆ

เมื่อพลังที่แกร่งขึ้นเรื่อยๆ เขาก็ยิ่งฆ่าคนได้ง่ายยิ่งขึ้น ยิ่งไม่สนใจแล้ว หลี่ฝางไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องดีหรือว่าเรื่องไม่ดี อาจจะเป็นอย่างที่ลุงเฉียนพูด รู้แค่ว่าคนแบบไหนควรฆ่าคนแบบไหนไม่ควรฆ่าก็พอ

“มู่หรงฉางเฟิง นายอยากทำอะไรกันแน่……” ในใจของหลี่ฝางคิดถึงข้อสงสัยนี้ สุดท้ายเขาก็เหลือบมองไปที่คุณชายหยางที่นอนอยู่บนพื้น และหันหลังเดินออกไป

อุปกรณ์ทางการแพทย์บนเรือนั้นธรรมดา ทำได้แค่ให้ลู่หลุ่ยในตอนนี้อาการทุเลาลง แต่ทางที่ดีที่สุดก็ต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลสักหน่อย นี่เป็นคำแนะนำของแพทย์บนเรือ