NO.1 คุณชายอันดับหนึ่ง นิยาย บท 832

“แฮๆ เวลานี้ยังคิดจะถอยเหรอ สายไปเสียแล้ว!”

หลี่ฝางหัวเราะแฮๆ ใช้มือขวาบิดไปหนึ่งที แขนของชายผิวดำนั้นราวกับขนมแป้งทอด ถูกบดขยี้จนแหลกละเอียด

ถึงแม้จะเป็นเช่นนั้นก็ตามชายผิวดำก็ไม่ได้ส่งเสียงร้องออกมาเลย เพียงแค่เหงื่อไหลเต็มหน้าและร่างกายที่สั่นสะท้าน แสดงถึงความหวาดกลัวของเขาออกมา

“ผนึกลมปราณให้เป็นพลัง! นี่มันคือกำลังภายในชัดๆ! แกถึงกับฝึกกำลังภายในสำเร็จแล้ว! นี่เป็นไปได้อย่างไร......”

ระหว่างที่สีหน้าของชายผิวดำตื่นตกใจอยู่นั้น ก็พูดด้วยน้ำเสียงแหบแห้งที่สั่นเครือ

“ยังไม่เชื่ออีกเหรอ? ฮ่าๆๆ งั้นไปลงนรกแล้วค่อยๆช็อกต่อก็แล้วกันนะ!”

“ปั้ง!”

สายตาของหลี่ฝางเยือกเย็นเฉยชา ระหว่างนั้นก็โยกมือขวาออกไป ทำให้ชายผิวดำตรงหน้าราวกับเป็นขยะ ถูกโยนข้ามไปยังกำแพง

ชายผิวดำกระอักเลือดสดพ่นออกมา จากนั้นก็สลบไปไม่ได้สติอีกเลย

“หนีเร็ว!!”

ที่เหลืออีกสี่คนก็ได้เห็นฝ่ามือของหลี่ฝางไม่ธรรมดา ถึงกับต้านทานท่าไม้ตายของชายผิวดำได้ อีกทั้งยังบิดแขนของชายผิวดำจนหักได้อย่างง่ายดาย ทั้งสี่คนสายตาล้วนตื่นกลัวว้าวุ่น ถึงกับเริ่มคิดที่จะถอยหนีไป

แต่ว่าหลี่ฝางไม่มีทางที่จะให้เวลาพวกเขาหนีไปได้อย่างเด็ดขาด

“ปั้ง!!”

ใช้พละกำลังทั้งหมด เงาร่างของหลี่ฝางราวกับปีศาจ รวดเร็วกว่าก่อนหน้านั้นหลายเท่านัก เหมือนกับปีศาจร้าย กระโจนเข้าไปยังสี่คนที่เหลือนั่น เพียงแค่เวลาเสี้ยววินาทีเท่านั้น ร่างของสี่ คนนั้นราวกับขาดรุ่งริ่ง ถูกโยนไปบนพื้นอย่างรุนแรง

หน้าอกและแขนของแต่ละคนแทบจะถูกกระแทกจนแหลกละเอียด ยิ่งน่าอนาถน่ากลัวกว่าชายผิวดำเสียอีก อีกทั้งยังไม่ทันได้ส่งเสียงร้อง ก็ม้วยมรณาไปเสียแล้ว

“ตงฟางจัว ตอนนี้ก็ตาแกแล้วสินะ!”

ราวกับปีศาจร้ายที่ผุดขึ้นมาจากขุมนรก หลี่ฝางปาดเลือดในมือทิ้งไป แสยะปากอย่างเยือกเย็น แล้วเดินเข้ามายังตงฟางจัวทีละก้าวละก้าว

“แก แกอย่าฆ่าฉันนะ! อย่าลืมว่า ฉันเป็นคนของตระกูลตงฟาง ถ้าแกกล้าฆ่าฉันละก็ หลี่ฝาง! ปู่ของฉันจะไม่ปล่อยแกไว้แน่!”

ร่างของตงฟางจัวก็อ่อนตัวล้มลงไปกับพื้น ตงฟางจัวก็เป็นยอดฝีมือที่ได้ผ่านการฝึกฝนมาหลายปีแล้วเช่นกัน แต่ว่าตอนนี้พลังที่แผ่ซ่านออกจากตัวของหลี่ฝางนั้นมันน่ากลัวเกินไป ทำลายขีดความอดกลั้นภายในจิตใจของตงฟางจัวไปอย่างง่ายดาย ทำให้เขาเกือบจะล่มสลายไป

“ ฮื้อ!”

เมื่อได้ยินคำพูดของตงฟางจัวแล้ว สีหน้าที่เย็นชาของหลี่ฝางก็แสดงความดุร้ายออกมาทันที ส่งเสียงฮื้อแล้วยื่นฝ่ามือออกไปอย่างรวดเร็ว ราวกับกรงเล็บเหยี่ยว แล้วบีบคอของตงฟางจัวไว้

ตงฟางจัวหายใจติดขัดทันที สีหน้าแดงก่ำ นัยน์ตาทั้งคู่แสดงความเจ็บปวดรวดร้าวมาก

“อย่าฆ่าฉัน ไม่เช่นนั้นตระกูลตงฟางจะไม่ปล่อยแกไปแน่!”

ตงฟางจัวพูดอย่างเจ็บปวดด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง

“จะตายอยู่แล้วยังกล้ามาขู่ฉัน ตงฟางจัว แกนี่ช่างห้าวหาญนักนะ งั้นฉันก็จะส่งแกลงไปห้าวหาญที่ขุมนรกก็แล้วกันนะ!”